H τραγουδίστρια, ο gay ακτιβιστής, η επαγγελματίας παίκτρια poker: Όλοι οι παίκτες του Big Brother

Οι φωτογραφίες και τα βιογραφικά των 17 παικτών του Big Brother που κάνει σήμερα πρεμιέρα στον ΣΚΑΙ.

13.0000 υποψήφιοι, 17 παίκτες σε 1 σπίτι για 15 εβδομάδες από όπου θα βγει 1 νικητής. Αυτό είναι το Big Brother που ξεκινάει σήμερα στον ΣΚΑΙ στις 21:00. 

Το κανάλι του Φαλήρου, έδωσε στην δημοσιότητα για πρώτη φορά τις φωτογραφίες και το βιογραφικό των παικτών...

Τα βιογραφικά των παικτών

1) Αντώνης Αλεξανδρίδης: 

Είναι 31 ετών, κατάγεται από την Κρήτη και είναι bartender.Σπούδασε μηχανολογία στο Λονδίνο αλλά δεν ήθελε να το ακολουθήσει ως επάγγελμα. Περνάει πολλές ώρες στο γυμναστήριο και είναι πολύ αυστηρός με τη διατροφή του. Είναι άνδρας κυνηγός, όπως ο ίδιος δηλώνει, και θέλει πάντα να κάνει το πρώτο βήμα. Δεν αντέχει την ακαταστασία και ενοχλείται όταν πειράζουν τα πράγματά του.

2) Χρήστος Βαρουξής:

Ο Χρήστος είναι 22 χρονών, κατάγεται από την Καλαμάτα αλλά μένει στον Πύργο Ηλείας. Είναι απόφοιτος σχολής τουριστικών επιχειρήσεων και το τελευταίο διάστημα εργαζόταν σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα. 

Γυμνάζεται έξι φορές την εβδομάδα, έχει πάθος με το ποδόσφαιρο, προσέχει τη διατροφή του… και στον ελεύθερο χρόνο του παίζει ντραμς! Προέρχεται από μια πολύ δεμένη οικογένεια και έχει ιδιαίτερη αδυναμία στη μητέρα του που δεν του χαλάει χατίρι!

Στο σπίτι του Big Brother θα τον δυσκολέψουν περισσότερο οι… ακατάστατοι συγκάτοικοι του! 

3) Αφροδίτη Γεροκωνσταντή

Έχει μεγαλώσει στη Νότια Αφρική, είναι ηθοποιός στο επάγγελμα αλλά και plus size μοντέλο στη Σχολή Καλών Τεχνών. Απόλυτα απελευθερωμένη, το μήνυμα της είναι “body positivity”. Ενθουσιώδης, κοινωνική και χαμογελαστή, δεν ξεχνάει τον στόχο της… να βγει νικήτρια του Big Brother!

4) Σοφία Δανέζη

Η 32χρονη Σοφία Δανέζη είναι τραγουδίστρια και έχει συνεργαστεί με Άντζελα Δημητρίου, Λευτέρη Πανταζή, Θάνο Πετρέλη κ.ά. Single, δυναμική και φιλόδοξη, θεωρεί πως με το Big Brother… "βρήκε το κλειδί" – όπως λέει και ένα τραγούδι της- για αναγνώριση και μια επιτυχημένη καριέρα στο τραγούδι!

5) Ζακ Ιωαννίδης

Ο περιπετειώδης Ζακ είναι 30 ετών, μένει στην Αθήνα και εργάζεται ως personal trainer. Μεγάλο… πειραχτήρι, μπαίνει στο Big Brother με σκοπό να μας ψυχαγωγήσει με την τρέλα του! Οι συγκάτοικοι μπορούν να μείνουν ήσυχοι… του αρέσει να πειραματίζεται στην κουζίνα οπότε προβλέπει να γίνεται και ο σεφ της παρέας!

6) Θέμης Κανέλλος

Ο Θέμης μένει στην Αθήνα με τους γονείς του. Από πολύ μικρός, του άρεσε το μακιγιάζ -και στους άλλους και επάνω του!- κι έτσι το σπούδασε, το έκανε επάγγελμα και το συνδύασε με το κανάλι του στο YouTube. Αρκετές φορές έχει ακούσει επικριτικά σχόλια για την εμφάνισή του αλλά όπως ο ίδιος λέει δεν δίνει σημασία. Το μόνο πράγμα που θα τον ενοχλούσε, μπαίνοντας στο σπίτι του Big Brother, είναι να τον κρίνουν για την εμφάνισή του και όχι για τον χαρακτήρα του.

7) Ράνια Καραγιάννη

Είναι 28 ετών, κατάγεται από τη Βέροια και είναι αγρότισσα. Ζει με την οικογένειά της στο Κεφαλοχώρι, ένα χωριό 500 κατοίκων, όπου καλλιεργούν ροδάκινα και ακτινίδια. Η εκρηκτική αγρότισσα κατεβαίνει συχνά στις διαδηλώσεις των αγροτών με το τρακτέρ της για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά τους. Πιστεύει πολύ στον Θεό και στο χέρι της έχει τατουάζ με τη φράση «Αν δεν γεννιόμουν Ελληνίδα, να μην γεννιόμουν ποτέ». Όπως λέει η ίδια, είναι μια γυναίκα δυναμική, έξω καρδιά και ο άνδρας των ονείρων τις θέλει να μοιάζει με τον πατέρα της. 

8) Δημήτρης Κεχαγιάς 

Είναι 28 ετών, κατάγεται από την Αθήνα και είναι ιδιοκτήτης εταιρίας υπενοικίασης σκαφών. Γυμνάζεται καθημερινά και από μικρό παιδί του άρεσαν τα αθλήματα. Έχει υπάρξει πρωταθλητής Ελλάδος στο Κick Boxing με πολλές συμμετοχές σε αγώνες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το άθλημα που τόσο αγαπά. Δήλωσε συμμετοχή στο Big Brother για να δοκιμάσει τα όριά του και να ανακαλύψει νέες πτυχές του εαυτού του.

9) Ραΐσα Κόντι

Η Ραΐσα είναι 23 ετών και έχει καταγωγή από την Αλβανία. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 7 χρόνια. Επιζητά τον έρωτα αλλά κυρίως θέλει να κερδίσει στο Big Brother για να αποδείξει, σε όσους δεν την πίστευαν, ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα! Εάν μπορούσε να δημιουργήσει ένα νόμο, θα τιμωρούσε αυστηρά όσους κάνουν bullying!

10) Χρήστος Μακρίδης

Ο Χρήστος είναι 46 χρονών και κατάγεται από τη Σκύδρα. Παντρεμένος με κόρη μόλις 2 ετών, έχει διατελέσει Αντιδήμαρχος την προηγούμενη τετραετία. Μπαίνει με στόχο να… κερδίσει ψηφοφόρους για τις επόμενες εκλογές!

11) Ραμόνα Μοροσάνου

Η Ραμόνα Μοροσάνου κατάγεται από τη Ρουμανία και είναι 37 ετών. Έχει σπουδάσει Ιστορία Τέχνης στη χώρα της, αλλά στην Ελλάδα εργάζεται ως beauty artist και ως φωτομοντέλο. Μικρότερη, ήταν πρωταθλήτρια στο τένις… μάλιστα ήταν στους 10 καλύτερους παίκτες της Ρουμανίας. Όποιος την δει, δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει το σήμα κατατεθέν της… τα άπειρα τατουάζ σε όλο το σώμα της!

12) Χριστίνα Ορφανίδου

«Δεν μου αρέσει να χάνω παιχνίδι!» Έτσι μας συστήθηκε η… επαγγελματίας παίκτρια poker Χριστίνα Ορφανίδου. Είναι 35 ετών, προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια και είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Μέσα στο σπίτι, αυτό που θα εκνευρίσει τους άλλους συγκάτοικους είναι… η ακαταστασία της!

13) Νικόλας Παπαπαύλου

Ο 37χρονος gay ακτιβιστής Νικόλας Παπαπαύλου μένει στο Παγκράτι με τα τρία του σκυλιά και διαχειρίζεται ακίνητα για γνωστή πλατφόρμα ενοικίασης. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στη μητέρα του και μάλιστα ο στόχος του είναι να της αγοράσει σπίτι με το χρηματικό έπαθλο του Big Brother! Επίμονος, εκρηκτικός, με απόλυτο τρόπο σκέψης, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα bullying & διαφορετικότητας.

14) Jay Prodan

O Jay είναι 24 ετών και κατάγεται από το Μπαγκλαντές. Είναι ιδιοκτήτης ινδικού εστιατορίου και έχει τρέλα με το Tik Tok. Αγαπημένο του hobby… ο σχολιασμός στα social, οπότε βλέπει το Big Brother ως… επέκταση του hobby του. Θεωρεί τις Ελληνίδες τις πιο όμορφες γυναίκες στον κόσμο!

15) Δημήτρης Πυργίδης

Ο Δημήτρης είναι 36 ετών, κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και είναι επιχειρηματίας. Η εκκεντρική του εμφάνιση και η έντονη προσωπικότητα είναι τα δυνατά του σημεία. Γυμνάζεται καθημερινά, προσέχει τη διατροφή του και στο παρελθόν έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το modeling. Έχει αδυναμία στα ακριβά, γρήγορα αυτοκίνητα αλλά και στις εντυπωσιακές γυναίκες. Όπως ο ίδιος λέει, δήλωσε συμμετοχή στο Big Brother για να προκαλέσει το… ΧΑΟΣ!

16) Γρηγόρης Τσεκούρας

Απόφοιτος Πολυτεχνείου, ο 31χρονος πολιτικός μηχανικός Γρηγόρης Τσεκούρας διατηρεί το δικό του γραφείο στη Μύκονο. Κοινωνικός, δυναμικός, δραστήριος αλλά και πολύ ακατάστατος, το μόνο πράγμα που θα του λείψει είναι… τα social media!

17) Άννα- Μαρία Ψυχαράκη

Μην τα βάλει κανείς με την Άννα-Μαρία Ψυχαράκη… είναι δικηγόρος! Η 36χρονη Κρητικιά δηλώνει παρορμητική, αυστηρή και λίγο… ζηλιάρα. Όνειρό της είναι να κάνει έναν παραδοσιακό κρητικό γάμο και τον γαμπρό τον θέλει ψηλό με ωραία μάτια, έξυπνο και με χιούμορ. Θα τον βρει άραγε στο σπίτι του Big Brother;

Εξάρχεια: Ο Μεσσήνιος ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής Ηλίας Γκιώνης καταγγέλλει αναίτια σύλληψή του από ομοφοβικούς αστυνομικούς Πηγή: www.lifo.gr

Σωρεία αντιδράσεων έχει προκαλέσει η καταγγελία για αναίτια σύλληψη ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου στα Εξάρχεια, μετά από ομοφοβικά σχόλια αστυνομικών στα οποία απάντησε. Μέσω του πληρεξούσιου δικηγόρου του, ο ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ηλίας Γκιώνης, γνωστός και για την drag περσόνα GingerΕλα, καταγγέλλει πως δέχθηκε φραστική επίθεση από αστυνομικούς την Κυριακή, ενώ επέστρεφε στο σπίτι του. Όταν τους απάντησε, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων, όπου του απέδωσαν κατηγορίες για απειλή και εξύβριση, ενώ του αφαιρέθηκε το κινητό του τηλέφωνο.
 Ο ίδιος κατηγορεί την ΕΛ.ΑΣ για κατασκευασμένο κατηγορητήριο ενώ η είδηση της σύλληψής του οδήγησε σε κύμα συμπαράστασης από συλλογικότητες κατά του ρατσισμού και της ομοφοβίας. «Την 23η Αυγούστου του 2020, ημέρα Κυριακή και ώρα 16:46 περπατούσα επί της οδού Βαλτετσίου με τελικό προορισμό την οικία μου. Στη συμβολή των οδών Βαλτετσίου και Χαριλάου Τρικούπη βρισκόταν σταθμευμένο αστυνομικό όχημα, ενώ εκτός αυτού έξι αστυνομικά όργανα των ΜΑΤ», σημειώνει στην καταγγελία του ο Ηλίας Γκιώνης. Γέλια και χλευασμός από ένστολους «Προτού προσεγγίσω τη διασταύρωση παρατήρησα ότι δύο εκ των ανωτέρω οργάνων με κοιτούσαν επίμονα, ενώ ταυτόχρονα γελούσαν και έκαναν νόημα στους λοιπούς παρευβρισκόμενους συναδέλφους τους να με παρατηρήσουν και εκείνοι. Πλησιάζοντας, αφού αναπόφευκτα έπρεπε να διασχίσω το σημείο που βρίσκονταν προκειμένου να φτάσω στον προορισμό μου, οι πρώτοι δύο αστυνομικοί ξεκίνησαν έντονα να γελούν εις βάρος μου, λέγοντας στους συναδέλφους τους «γυρίστε, ρε, να δείτε τι φοράει. Μαλάκες, θα χάσετε το θέαμα. Δείτε έναν άντρακλα που περνάει, ρε, δείτε». »Στην ομοφοβική, σεξιστική και ρατσιστική επίθεση που εκείνη τη στιγμή ένιωσα να υφίσταμαι, αντέδρασα λεκτικά, ρωτώντας τι ακριβώς συμβαίνει. 
Εκείνοι αποκρίθηκαν πως δεν απευθύνονταν σε εμένα, ενώ δεν υπήρχε άνθρωπος εκεί, με εμφανή ειρωνεία. Καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που, λόγω της σεξουαλικότητάς μου, αλλά και της εμφάνισής μου ως ανοιχτά ομοφυλόφιλου ατόμου, έχω γίνει δέκτης ομοφοβικών, σεξιστικών, ρατσιστικών και σωματικών επιθέσεων, είπα στα αστυνομικά όργανα, σε ήρεμο τόνο, ότι άκουσα τους σχολιασμούς τους σχετικά με την εμφάνισή μου, αλλά και το σεξουαλικό μου προσανατολισμό και ότι είναι ανεπίτρεπτο στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής χώρας που σέβεται και προασπίζεται τα δικαιώματα του κάθε πολίτη που υφίσταται προσβολή, εν έτη 2020, ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο να χλευάζεται κατά αυτόν τον απαράδεκτα προσβλητικό τρόπο και, μάλιστα, από κρατικά όργανα που υποχρέωση έχουν να προστατεύουν τους πολίτες και όχι να τους κακοποιούν, κάτι που, σε κάθε περίπτωση, αντίκειται πρωτίστως στο Σύνταγμα και ειδικότερα στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και του Αντιρατσιστικού Νόμου 4285/2014. »Αφού ο χλευασμός απέναντί μου συνεχίστηκε αμείωτος, ζήτησα τα στοιχεία τους προκειμένου να κινηθώ νομικά. Τότε, ένας αστυνομικός μου ζήτησε να περιμένω τον ανώτερό του για να εκθέσω σε αυτόν ό,τι πρόβλημα αντιμετώπιζα. 
Όταν ο τελευταίος κατέφθασε, του εξήγησα με κάθε λεπτομέρεια το περιστατικό της λεκτικής κακοποίησης που υπέστην, συμπληρώνοντας πως η ομοφυλοφιλία μου δεν επιτρέπει σε κανέναν να με αντιμετωπίζει ως υποδεέστερο άτομο, να με χλευάζει και να μου επιτίθεται λεκτικά. »Τόνισα, μάλιστα, ότι έχω κουραστεί να αντιμετωπίζω τέτοιες συμπεριφορές, φαινόμενο συχνό στην καθημερινότητά μου, και ειδικά από ανθρώπους που υπηρετούν στην αστυνομία και τα σώματα ασφαλείας, τα οποία, αντί να με προπηλακίζουν, έχουν ιδιαίτερο καθήκον να με προστατεύουν. Εκείνος έδωσε εντολή να προβούν στον σωματικό μου έλεγχο, συνεχίζοντας και συντηρώντας τον προς το πρόσωπό μου χλευασμό, ο οποίος εντάθηκε, αφού, συνομιλώντας μεταξύ τους, αναρωτιόντουσαν φωναχτά «να τον συλλάβουμε;», «έλα, θα το παίξουμε αμπεμπαμπλόμ», «όχι, καλύτερα κορώνα – γράμματα». »Να σημειωθεί πως κατά τη διάρκεια του ελέγχου, αφού έλεγξαν και το περιεχόμενο της τσάντας μου, έσκισαν μέχρι και την εσωτερική της φόδρα, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να βρουν κάτι να με ενοχοποιήσουν. Όταν αυτό δεν κατέστη εφικτό, με συνέλαβαν, με οδήγησαν στο Α.Τ. Εξαρχείων, με μήνυσαν για εξύβριση και απειλή και με οδήγησαν στο κρατητήριο. Ο χώρος κράτησης ήταν απάνθρωπος. Υπήρχαν δύο σιδερένια παγκάκια, επί των οποίων βρισκόταν σκουπίδια από φαγητά που πιθανόν είχαν παραγγείλει προηγούμενοι κρατούμενοι, χωρίς να έχει προηγηθεί η καθαριότητα του χώρου του κρατητηρίου, και στο βρόμικο πάτωμα στρωμένα δύο χαρτόκουτα. »Στο ίδιο κρατητήριο υπήρχε ένας ακόμη χώρος, σε κατάσταση χειρότερη από τον προαναφερθέντα, ενώ η δυσοσμία ήταν τόσο ανυπόφορη που δεν μπορούσα να αναπνεύσω. 
Με τον αναπτήρα, μιας και δεν υπήρχε φως και λάμπες, πλησίασα την τουαλέτα, διαπιστώνοντας ότι η λεκάνη της ήταν βουλωμένη και ακάθαρτη, αλλά και ο νιπτήρας σπασμένος, χωρίς βρύση και τρεχούμενο νερό. Εκεί παρέμεινα μία ώρα και έπειτα από έντονη διαμαρτυρία για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησή μου, με οδήγησαν σε ένα πρόχειρο κρατητήριο, που δεν ήταν άλλο από τις σκάλες που οδηγούσαν στο υπόγειο του κτιρίου. Τις επόμενες 8 ώρες που ακολούθησαν παρέμεινα στις σκάλες, εξαντλημένος, μη δυνάμενος ούτε να καθίσω ούτε να ξαπλώσω. »Η αστυνομία με συνέλαβε επειδή υπερασπίστηκα τον εαυτό μου. Υπερασπίστηκα τον εαυτό μου απέναντι στη βία που οι ίδιοι μου άσκησαν, εκείνη τη βία που στοχεύει στην ταυτότητά μου ως ομοφυλόφιλο άτομο που κυκλοφορεί με ξανθά μαλλιά, ξανθό μουστάκι, κοντό σορτσάκι, πουκαμίσα, ψάθινο καπέλο και ψάθινα παπούτσια. Επειδή τόλμησα να κυκλοφορώ στην κοινωνία, να εκφράζομαι ακριβώς όπως αισθάνομαι και, εν τέλει, να υπάρχω. 
Με συνέλαβαν διότι αντέδρασα στην ομοφοβική, σεξιστική και ρατσιστική πραγματικότητά τους· αντέδρασα στο χλευασμό και την αδικία. »Η αστυνομία με συνέλαβε διότι δεν είμαι «άντρακλας». Ευχαριστώ από καρδίας το δικηγόρο μου George D. Zinon, την κατ' επιλογήν οικογένειά μου και όλα τα άτομα και τις συλλογικότητες, τόσο για τη φυσική όσο και την ηθική παρουσία τους». Στο πλευρό του ακτιβιστή, Colour Youth, Κοινότητα Lgbtq Νέων Αθήνας που καλεί σε κινητοποιήσεις συμπαράστασης. Η δίκη του ορίστηκε αρχικά για χθες αλλά τελικώς αναβλήθηκε για σήμερα Πηγή: www.lifo.gr

Όρμπαν : Συσπείρωση της Κεντρικής Ευρώπης γύρω από τις χριστιανικές αξίες ενάντια σε μετανάστες και γκέι

Οι χώρες της κεντρικής Ευρώπης θα πρέπει να ενωθούν για να διατηρήσουν τις χριστιανικές τους ρίζες, την ώρα που η δυτική Ευρώπη πειραματίζεται με τη μετανάστευση, την αθεΐα και τις γκέι οικογένειες, δήλωσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν. Ο Όρμπαν , ένας εθνικιστής που βρίσκεται στην εξουσία εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, μιλούσε στα εγκαίνια ενός μνημείου για τη Συνθήκη του Τριανόν, η οποία υπεγράφη μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και άλλαξε τον χάρτη της Ευρώπης. 
 «Η δυτική Ευρώπη έχει παραιτηθεί (…) από τη χριστιανική Ευρώπη και αντ’ αυτού πειραματίζεται με έναν άθεο κόσμο, γκέι οικογένειες, τη μετανάστευση και ανοικτές κοινωνίες», κατήγγειλε ο Ούγγρος πρωθυπουργός. Ο Όρμπαν σημείωσε ότι το μνημείο – μια ράμπα μήκους 100 μέτρων και 4 μέτρων πλάτος κατά μήκος ενός δρόμου της Βουδαπέστης κοντά στο κοινοβούλιο- αποτελεί έκκληση προς τα ευρωπαϊκά κράτη να ενισχύσουν τη συμμαχία τους και να συσπειρωθούν γύρω από «την πολωνική ναυαρχίδα», όπως την αποκάλεσε. Στην Πολωνία, τη βασική σύμμαχο της Ουγγαρίας στην κεντρική Ευρώπη, το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) ακολουθεί μια κοινωνικά συντηρητική πολιτική από το 2015, όταν ανέλαβε την εξουσία, και έχει αναγάγει σε βασικό του σύνθημα την αντίθεσή του στην «ΛΟΑΤΚΙ ιδεολογία». 
  Στο στόχαστρο η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα 
Στην Ουγγαρία οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων αναφέρουν ότι η εχθρότητα προς τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έχει ενισχυθεί από το 2018 και μετά, όταν ο Όρμπαν κέρδισε τρίτη θητεία στην πρωθυπουργία. Ο ίδιος ο Ούγγρος πρωθυπουργός έχει σπάνια επικρίνει ανοικτά τις γκέι οικογένειες, αλλά ο πρόεδρος του κοινοβουλίου, ένας σύμμαχός του, έχει εξισώσει τις υιοθεσίες παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια με την παιδεραστία. Πολλοί Ούγγροι εξακολουθούν να θεωρούν τη Συνθήκη του Τριανόν εθνική ήττα, καθώς βάσει αυτής αφαιρέθηκαν από τη χώρα τα δύο τρίτα των εδαφών της, με πολλούς Ούγγρους να βρίσκονται να ζουν στη Ρουμανία, τη Σλοβακία, τη Σερβία, την Αυστρία και την Ουκρανία.
 Στους τοίχους του μνημείου έχουν σκαλιστεί τα ονόματα περισσότερων από 12.000 χωριών και πόλεων που ανήκαν στην Ουγγαρία πριν τη σύναψη της Συνθήκης. Ο Όρμπαν έχει δώσει υπηκοότητα σε πολλούς Ούγγρους που ζουν στο εξωτερικό, οι οποίοι έχουν και δικαίωμα ψήφου, στο πλαίσιο των προσπαθειών του να αποκαταστήσει την εθνική υπερηφάνεια. Οι ψήφοι τους τον βοηθούν να διασφαλίζει μεγάλη πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ- Reuters

Βαρσοβία: Διαδηλώσεις υπέρ και κατά της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+

Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν στο κέντρο της Βαρσοβίας όπ

ου έγιναν δύο διαφορετικές κινητοποιήσεις υπέρ και κατά των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. «Φτάνει με τις παρεκκλίσεις», φώναζαν οι διαδηλωτές κατά των ομοφυλόφυλων. Ορισμένοι μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι έπεσαν θύματα «επιθέσεων». 
 Ακτιβίστρια εναντίον των αμβλώσεων, που πήρε το λόγο, ανακοίνωσε πως λαμβάνεται πρωτοβολία ώστε να προωθηθεί νόμος που θα απαγορεύει τις παρελάσεις υπερηφάνειας για να σταματήσει η προπαγάνδα των gay, όπως ισχυρίστηκε. Ακριβώς απέναντι διοργανώθηκε συγκέντρωση πολιτών που τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Κρατούσαν πανό με το σύνθημα των διαδηλώσεων που είχαν γίνει στα τέλη της δεκαετίας του 80 κατά την πτώση του κομμουνισμού. Άλλα πανό έγραφαν ότι ο προσανατολισμός δεν είναι επιλογή, επιλογή είναι η ομοφοβία. Η κοινωνική ένταση αυξάνεται στην Πολωνία, εν μέσω της αντιπαράθεσης του κινήματος για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤKI με την συντηρητική κυβέρνηση που το χαρακτηρίζει «μια ξένη, επικίνδυνη ιδεολογία».

Ο Σταμάτης Κραουνάκης αποκαλύπτει για την προσωπική του ζωή: «Είμαι “panerotic”»

«Αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι είμαι “panerotic”. Μπορώ να ερωτευτώ και έναν άνθρωπο 90 ετών και να του αφιερωθώ, είτε είναι γυναίκα είτε άντρας…» Την παραπάνω δήλωση-αποκάλυψη για την προσωπική ζωή του έκανε ο Σταμάτης Κραουνάκης σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα στο περιοδικό «Antivirus» της ΛΟΑΤ+ κοινότητας.

Όπως αναφέρει, μάλιστα, ο δημοσιογράφος Βασίλης Θανόπουλος, με τον οποίο μίλησε ο λαοφιλής συνθέτης, με αυτή τη συνέντευξή του «κάνει coming out ως ΛΟΑΤ+, τονίζοντας πως, αν και είναι ένας καλλιτέχνης που ανήκει σε ολόκληρο τον κόσμο, ήταν πάντοτε δικός μας». Εξ ου και ο τίτλος του περιοδικού στο εξώφυλλο: «Ο δικός μας Σταμάτης».

Ο Κραουνάκης, μιλώντας για τον ρόλο που παίζει η σεξουαλικότητα στη ζωή του, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Θα απαντήσω με μια φράση του βιβλίου “Έρως, η σεξουαλικότητα στην αρχαία Ελλάδα”, που διαβάζω για τρίτη φορά: “Ερωτευόμαστε αυτό που μας βοηθάει να επενδύσουμε τα επόμενα όνειρά μας”. Αυτό για εμένα είναι όλη η επικεφαλίδα στο πώς συμπεριφέρεται μια προσωπικότητα σε σχέση με τη σεξουαλικότητά της. Κι αυτό επειδή ήμουν τυχερός να μην κυνηγήσω ποτέ τον σύντροφο. Τα πρόσωπα που έπρεπε ερχόντουσαν στη ζωή μου. Δεν μπήκα ποτέ στην αγωνία της κατάκτησης συντρόφου. Απλώς ζούσα μεγάλες περιόδους με τον/την ίδια σύντροφο, ανάλογα, ζωσμένος ολόψυχα σ’ αυτό το ταξίδι».

Ο ίδιος δηλώνει μονογαμικός στις σχέσεις του, τονίζοντας ότι σπανίως έχει κερατώσει. Όσον αφορά τη σεξουαλική ταυτότητά του, σημειώνει πως νιώθει χορτασμένος και συμπληρώνει: «Κατάφερα στη ζωή ό,τι αγάπησα να το κάνω κατοικία μου. Χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό. Ίσως, όταν ήμουν αρκετά νέος, τότε που ακόμη ψάχνεις τι είσαι, πιθανώς να προβληματίστηκα με κάποια κοινωνικά στερεότυπα, αλλά τα ξεπέρασα γρήγορα. Ήταν τόσο πιο πρωταγωνιστής… η καύλα και κυρίως η συγκίνηση να ζήσω το οτιδήποτε».

ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ  Πεθερά και νύφη χαλαρώνουν στα Χανιά! Ντόρα Μπακογιάννη με κόκκινο ολόσωμο και Σία Κοσιώνη με μικροσκοπικό μπικίνι

Στην ερώτηση του Βασίλη Θανόπουλου αν του μιλάει ως σύμμαχος ή ως μέλος της ΛΟΑΤ+ κοινότητας, ο Σταμάτης απαντά: «Σε κόμμα δεν ανήκω. Αλλά, αν ξέρω ποιοι είναι οι δικοί μου άνθρωποι, αυτό το ξέρω. Είμαι μέλος αυτής της κοινότητας. Ταυτόχρονα, είμαι όμως και κομμάτι της υπόλοιπης κοινωνίας. Και επειδή είμαι δημιουργός, η αγκαλιά μου πρέπει να τους χωρά όλους».

Ο συνθέτης στη συνέχεια παραδέχεται τα εξής: «Υπάρχει, πάντως, μια ειλικρινής σχέση με τη ΛΟΑΤ+ κοινότητα και, επειδή έχω ανοιχτό λόγο, δέχομαι συχνά ομοφοβικά σχόλια από τα φασιστάκια. Τα οποία τα αντιμετωπίζω με τρομερό χιούμορ. Γιατί είναι σαφές ότι όποιος το βρίζει το ποθεί. Κράζεις; Θαυμάζεις! Κλασικό».

Τέλος, στο ερώτημα αν είναι πανσέξουαλ, ο Σταμάτης Κραουνάκης απαντά αρνητικά: «Θα ήθελα να είμαι, αλλά δεν είμαι. Απλώς κρατάω για τον εαυτό μου το δικαίωμα της επιλογής. Αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι είμαι “panerotic”. Μπορώ να ερωτευτώ και έναν άνθρωπο 90 ετών και να του αφιερωθώ, είτε είναι γυναίκα είτε άντρας. Να μην κοιτάξω πουθενά αλλού» αναφέρει.

Αυτές οι δυό…Μια ταινία για τη δύναμη της αγάπης κόντρα στα γκέι στερεότυπα

Ταινίες με γκέι χαρακτήρες, βλέπουμε ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότερες όμως, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην πλειοψηφία των ταινιών με στρέιτ ήρωες, επικεντρώνονται στον αισθησιασμό των νιάτων (με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα τη «Ζωή της Αντέλ»). Ως συνήθως ερωτεύονται νέοι και εμφανίσιμοι χαρακτήρες, ίσως γιατί η φρεσκάδα της νεαρής ηλικίας και η εντυπωσιακή εμφάνιση θεωρείται πως θα προσελκύσει ένα ευρύτερο κοινό –πόσω μάλλον στην περίπτωση του γκει ερωτισμού που φαντάζομαι πως στα μάτια κάποιων παραγωγών γίνεται έτσι πιο …ευκολοχώνευτος για τους συντηρητικούς. Ταυτόχρονα, η απεικόνιση των γκέι σε πλήθος άλλων ταινιών συνεχίζει να παραπέμπει σε καρικατούρα, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις το βάρος πέφτει στο σεξ κι όχι στο συναίσθημα.

Η ταινία «Εμείς οι δυο» του Φίλιπο Μενεγκέτι (από Πέμπτη 13/8 στα σινεμά), σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους ενός νέου Ιταλού που ζει στην Γαλλία, έρχεται να ανατρέψει όλα αυτά τα στερεότυπα και καταφέρνει να συγκινήσει και να απευθυνθεί σε ανθρώπους κάθε ηλικίας και προσανατολισμού, για έναν πολύ απλό λόγο: οι δύο μεσήλικες γυναίκες ηρωίδες του είναι γυναίκες της διπλανής πόρτας. Θα μπορούσαν να είναι γειτόνισσές μας. Και η σχέση τους θα μπορούσε να είναι η σχέση οποιουδήποτε ηλικιωμένου στρέιτ ζευγαριού που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε και να λέμε «κοίτα να δεις, πόσο δεμένοι είναι τόσες δεκαετίες μετά…». 

HUFFPOST GR

.

Με την διαφορά πως οι δύο αυτές γυναίκες δεν είναι στρέιτ. Είναι λεσβίες. Και επί χρόνια κρύβουν από την οικογένεια της πιο ηλικιωμένης, που είναι και γιαγιά, πως στην ουσία συγκατοικούν. Μια μέρα όμως όλα ανατρέπονται όταν συμβαίνει κάτι τραγικό. Η νεότερη σύντροφος της, όπως είναι φυσικό θέλει να φροντίσει τον άνθρωπό της. Με τι ιδιότητα όμως, όταν τα παιδιά της άλλης δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της; Κι εδώ ξεκινά το θέατρο του παραλόγου…

Στην ταινία πρωταγωνιστεί η γαλλίδα Μαρτίν Σεβαλιέ, γνωστή στους Γάλλους από την Comédie-Française, και η γερμανίδα Μπάρμπαρα Σούκοβα, ηθοποιός του Φασμπίντερ και της Μαργκαρέτε φον Τρότα («Hannah Arendt»), βραβευμένη σε Βενετία και Κάνες.

Παρακολουθώντας την ταινία μου ήρθε στο νου μια ακόμα εξαίρεση στον κανόνα με τα γκέι κλισέ: η παλιότερη ταινία του Άιρα Σακς με τίτλο «Η αγάπη είναι παράξενη» ο οποίος εστιάζει στην ιστορία ενός επίσης «ώριμου» γκέι ζευγαριού ανδρών που αποφασίζει να παντρευτεί, με αποτέλεσμα ο ένας από τους δύο να χάσει τη δουλειά του σε ένα καθολικό κολέγιο.

Συνάντησα τον Φίλιπο Μενεγκέτι στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου έκανε πρεμιέρα η ταινία του, και όπως μου είπε, μια ηλικιωμένη φίλη του ζει κάτι ανάλογο «και μάλιστα σε οίκο ευγηρίας. Συναντά στα κρυφά την σύντροφο της και ζει μια ζωή μέσα στο ψέμα… Όταν ήμουν μικρός, στο περιβάλλον μου υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι σημαντικοί για τη μόρφωσή μου και τη μετέπειτα εξέλιξή μου, οι οποίοι μου εμφύσησαν το πάθος για το σινεμά. Ήταν γυναίκες, ομοφυλόφιλες, μη αποδεκτές από την οικογένειά τους, με μια ιστορία ζωής πολύ πιο σκληρή και περίπλοκη. Σκέφτηκα πως θα ήθελα να τους επιστρέψω κάτι από τη γενναιοδωρία τους προς εμένα. Η ταινία αυτή ίσως ήταν ένας τρόπος. Όταν η μία από αυτές την είδε, έκλαψε. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή».

HUFFPOST GR

.

Ήξερε λοιπόν την ιστορία που ήθελε να διηγηθεί, αλλά έψαχνε το κατάλληλο πλαίσιο. Και τελικά το βρήκε: οι δύο γυναίκες είναι γειτόνισσες και ζουν στα διπλανά διαμερίσματα του τελευταίου ορόφου μιας πολυκατοικίας. «Επισκεπτόμενος ένα φίλο, έμαθα πως στο ρετιρέ της πολυκατοικίας του παλιά ζούσαν δύο χήρες. Οι δύο πόρτες τους ήταν πάντα ανοιχτές και βρίσκονταν σε μια διαρκή επικοινωνία. Ήταν σαν να ζουν μαζί, χωρίς να είναι γκέι. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και κάπως έτσι έκανα τη σύνδεση. Ανακαλύψαμε μάλιστα και μια άλλη περίπτωση με γειτόνισσες, στο Παρίσι, που είχαν σχέση: η μια χήρα με παιδιά, η άλλη single. Επιχείρησα να τις συναντήσω αλλά δεν θέλησαν. Από τότε που παίζεται η ταινία ακούω διαρκώς για ανάλογες περιπτώσεις. Ξέρεις, τα μικρά μυστικά πιο δύσκολα τα κρατάς. Τα μεγάλα μπορείς να τα κρατήσεις και για 20 χρόνια, για μια ζωή…».

Πόσο δύσκολο ήταν να χρηματοδοτηθεί μια τέτοια ταινία;

«Το πρόβλημα δεν ήταν η ομοφυλοφιλία των δύο γυναικών. Δεν μας έδιναν λεφτά λόγω της ηλικίας τους! Είναι μεγάλες, δεν είναι πολύ ελκυστικές, μας έλεγαν. Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει εμμονή με νέους που έχουν τέλεια σώματα. Υπ’ αυτήν την έννοια η ταινία είναι πολιτική. Βαρέθηκα πια να βλέπω τους ηθοποιούς, ανεξαρτήτως ρόλου, να λειώνουν στα γυμναστήρια. Εγώ ήθελα να δώσω μια αληθινή εικόνα αυτής της ηλικίας. Ευτυχώς είχα επίμονο παραγωγό. Τα λεφτά ήρθαν από τη Γαλλία».

Στην Ιταλία δεν είχε ελπίδα;

«Δεν δοκίμασα. Θα ήταν πιο δύσκολο. Ως Ιταλός μεγάλωσα σε έναν κόσμο γυναικών. Ένοιωθα έντονα το βάρος της σημασίας που έχει στην πατρίδα μου η λέξη «Μάνα»…».

Στην ταινία του, εντύπωση κάνει η αδιαλλαξία της κόρης. «Η κόρη δεν είναι ομοφοβική. Νοιώθει ζήλια και αίσθημα προδοσίας. Είναι μια γυναίκα που αγαπά πολύ την μητέρα της και την έβλεπε πάντα ως πρότυπο. Είναι έτοιμη να κάνει οτιδήποτε για εκείνη, αλλά αποσταθεροποιείται όταν ανακαλύπτει ότι η μαμά της πέρασε τη ζωή της λέγοντάς της ψέματα. Αυτό είναι που την αναγκάζει να αντιδράσει τόσο σκληρά. Όταν οι γονείς μεγαλώνουν, τα παιδιά θέλουν να τους ελέγχουν, τους θέλουν να αποσύρονται. Για τα παιδιά είναι αδιανόητο οι μανάδες να κάνουν σεξ μετά τα 60. Συχνά, εμείς οι νέοι είμαστε πιο αντιδραστικοί από τους γονείς μας που καμιά φορά τυχαίνει να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι και προοδευτικοί...» 

Γιάννης Αντετοκούνμπο: «Η Ελλάδα είναι χώρα λευκών» – Ο ρατσισμός και ο φόβος της απέλασης

«Η φτώχεια μπορεί να σε ωθήσει στα όριά σου. Δεν είναι διασκεδαστικά, όμως στο τέλος της ημέρας πρέπει να το αποδεχθείς και αυτό κάναμε ως οικογένεια. Είχαμε ο ένας τον άλλο, κάναμε αυτό που έπρεπε», δήλωσε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Στο μίνι ντοκιμαντέρ με τίτλο «Giannis & Identity» (Γιάννης και Ταυτότητα) του αμερικανικού δικτύου TNT, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο οποίος έδωσε το πρώτο του φιλικό τα ξημερώματα της Παρασκευής με τους Μιλγουόκι Μπακς, αναφέρθηκε στη διαφορά που ένιωσε με το που έφτασε στην Αμερική.

Ειδικότερα, ο Αντετοκούνμπο ακούγεται να λέει πως όταν έφτασε στις ΗΠΑ έπαθε σοκ που είδε έναν «μαύρο άνδρα να οδηγεί καλό αυτοκίνητο» και πως αυτό τον έκανε να αναρωτηθεί «αν η χώρα μου δίνει αρκετές ευκαιρίες σε ανθρώπους άλλης εθνικότητας».

Στο απόσπασμα, που κυκλοφόρησε διαδικτυακά, ακούγεται να λέει πως η οικογένειά του βρισκόταν παράνομα στην Ελλάδα και προσπαθούσε να αποφύγει τις κακοτοπιές, ενώ κάθε ημέρα ζούσαν με τον φόβο μη τυχόν και απελαθούν.

«Η Ελλάδα είναι μια χώρα λευκών, μπορεί να γίνει δύσκολη η ζωή κάποιου με το χρώμα του δικού μου δέρματος. Ή και άλλης εθνικότητας. Πηγαίνεις σε πολλές γειτονιές και αντιμετωπίζεις αρκετή αρνητικότητα, ρατσισμό.

Οι γονείς μου έκαναν τρομερή δουλειά, πάλευαν για εμάς σε καθημερινή βάση. Μας παρείχαν όσα χρειαζόμασταν σαν οικογένεια ακόμη κι αν έπρεπε να πουλήσουν πράγματα στους δρόμους.

Η φτώχεια μπορεί να σε ωθήσει στα όριά σου. Δεν είναι διασκεδαστικά, όμως στο τέλος της ημέρας πρέπει να το αποδεχθείς και αυτό κάναμε ως οικογένεια. Είχαμε ο ένας τον άλλο, κάναμε αυτό που έπρεπε», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε:

«Οι γονείς μου ήταν παράνομοι, δεν μπορούσαμε να βγάλουμε ένα διαβατήριο ή μια ελληνική ταυτότητα. Όταν είσαι παράνομος στην Ελλάδα, ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να απελαθείς. Ό,τι κι αν έκαναν οι γονείς μου, το έκαναν πολύ προσεκτικά. Όταν είσαι παράνομος, δεν θέλεις να περπατάς στον δρόμο η Αστυνομία μπορεί να σε σταματήσει και να σε στείλει πίσω στη χώρα σου, μπορεί να μην ξαναδείς ποτέ τα παιδιά σου.

Αν γύριζα από το σχολείο και δεν έβρισκα τη μητέρα μου, το μυαλό μου έτρεχε. Σκεφτόμουν που βρισκόταν, αναρωτιόμουν αν ήταν καλά εκείνη και ο πατέρας μου. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι θα απελαθούν οι γονείς μου, ευτυχώς αυτή η μέρα δεν ήρθε ποτέ».

Ωστόσο, αναφέρθηκε και στην καλή πλευρά που συνάντησε σε ανθρώπους που τους βοήθησαν, όπως ο ιδιοκτήτης ενός καφέ στα Σεπόλια που τους έδινε φαγητό συχνά.

Ο Αντετοκούνμπο τονίζει πως είναι Έλληνας γιατί γεννήθηκε και μεγάλωσε στην χώρα.

«Εγώ γεννήθηκα στην Ελλάδα, δεν έχω πάει ποτέ στη Νιγηρία, πήγα σε ελληνικό σχολείο με τους φίλους μου, η Ελλάδα είναι όσα γνωρίζω. Δεν βγήκα ποτέ από εκείνη μέχρι τα 18 μου».

Στο ντοκιμαντέρ μίλησε και ο αδελφός του Γιάννη, Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο οποίος δήλωσε:

«Ήταν δύσκολα, οι γονείς μου ήρθαν από τη Νιγηρία στην Ελλάδα και γνωρίστηκαν στη διαδρομή. Είναι τρελό, δεν μπορείς να εργαστείς όταν είσαι μετανάστης όμως ο πατέρας μου ήθελε να ζήσει εδώ γιατί έλεγε πως η ελληνική κουλτούρα και το εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι σπουδαία για εμάς.

Γύριζα τους δρόμους για να πουλήσω πράγματα, μαζί με τα αδέλφια μου. Σαν παιδιά καταλάβαμε τη σημασία της εργασίας και πόσο σημαντικό είναι να δουλέψεις για να παρέχεις τα σημαντικά στην οικογένειά σου, τη μητέρα σου και τον πατέρα σου. Πάντα προσπαθούσα να βρω τους γονείς μου με κάποιον τρόπο, διότι δεν είχαμε τηλέφωνο. Αν γινόταν κάτι, αν τους συνέλαβαν, δεν θα γνωρίζαμε που να τους αναζητήσουμε».

Η Porsche υποστηρίζει το Gay Pride της Γερμανίας με χρωματιστές 911 GT3

H Porsche θέλοντας να υποστηρίξει υπερήφανα τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στη Γερμανία, συγκέντρωσε μερικές 911 σε διάφορες εκδόσεις, με τα αυτοκίνητα να είναι βαμμένα στα χρώματα της σημαία των ΛΟΑΤΚΙ.

Τις προηγούμενες ημέρες διεξήχθη το Christopher Street Day, το Gay Pride φεστιβάλ στο Βερολίνο, και η σημαία του ουράνιου τόξου, η οποία κάποιες φορές αναφέρεται και ως σημαία της ελευθερίας, διαθέτει έξι χρώματα, το κόκκινο (συμβολίζει τη ζωή), το πορτοκαλί (συμβολίζει τη θεραπεία), το κίτρινο (συμβολίζει το ηλιακό φως), το πράσινο (συμβολίζει τη φύση), το μπλε (συμβολίζει τη καθαρότητα), και το βιολετί (συμβολίζει το πνεύμα).

Στα προαναφερθέντα χρώματα είναι και οι έξι 911, και πιο συγκεκριμένα μια κόκκινη GT3, μια πορτοκαλί GT3 RS, μια κίτρινη GT3 RS, μια πράσινη GT3 RS, μια μπλε GT3 RS, και μια βιολετί GT3. Η Porsche έχει τοποθετήσει τη σημαία του ουράνιου τόξου και στο εργοστάσιό της στη Στουτγκάρδη, ενώ επιπλέον, πολλοί υπάλληλοι της πήγαν έτρεξαν με φανταχτερά μπλουζάκια σε ένα εικονικό Pride Run.

Ο Andreas Haffner, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου για το ανθρώπινο δυναμικό στην Porsche, είπε:

Απαιτούμε και προωθούμε ίσες ευκαιρίες, και θέλουμε να επιτρέψουμε σε όλο το προσωπικό της Porsche να συνεισφέρει όπως είναι, ανεξάρτητα από στοιχεία όπως το φύλο, το εθνικό υπόβαθρο, τη θρησκεία, την αναπηρία, την ηλικία ή το σεξουαλικό προσανατολισμό.

Καταστροφικές οι επιπτώσεις του lockdown για την ψυχική υγεία της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ

Το lockdown του κοροναϊού προκάλεσε κρίση ψυχικής υγείας στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, με τους νέους που αναγκάστηκαν να περάσουν ολόκληρους μήνες εγκλωβισμένοι μαζί με τους ομοφοβικούς συγγενείς τους να είναι εκείνοι που βιώνουν τα υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Μελέτη των εμπειριών των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, που πραγματοποιήθηκε από το University College London (UCL) και το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, ανακάλυψε ότι το 69% των συμμετεχόντων υπέφεραν από συμπτώματα κατάθλιψης, τα οποία αφορούσαν το 90% εκείνων που είχαν γίνει θύματα ομοφοβίας ή τρανσφοβίας.

Περίπου το ένα έκτο των 310 συμμετεχόντων στην έρευνα με τίτλο Queerantine, δήλωσαν ότι είχαν υποστεί διακρίσεις εξαιτίας της σεξουαλικότητάς τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ο αριθμός άγγιζε το ένα τρίτο εκείνων που δεν είχαν αποκαλύψει την ταυτότητά τους στην οικογένειά τους. Σχεδόν το 10% ανέφεραν ότι δεν αισθάνονταν ασφαλείς στα σπίτια τους.

Καταστροφικές επιπτώσεις

Μία εκ των συγγραφέων της έρευνας, η Λάια Μπεκάρες, αναπληρώτρια διευθύντρια του κέντρου καινοτομίας και έρευνας για την ευημερία στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ δήλωσε στον Guardian ότι η πανδημία είχε «καταστροφικές επιπτώσεις» για την ψυχική υγεία της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, με τα νεότερα τρανς και non-binary άτομα να υφίστανται τις περισσότερες διακρίσεις και να δηλώνουν τα υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης.

Όπως σημειώνει: «Πολλοί αναγκάστηκαν να κρύψουν και πάλι την ταυτότητά τους και να ζήσουν με άτομα που δεν ήξεραν το σεξουαλικό τους προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους ή δεν τους υποστήριζαν. Οι επιπτώσεις για την ψυχική τους υγεία ήταν συντριπτικές».

Ο Ντίλαν Κέλι, άλλος ένας εκ των συγγραφέων και ερευνητής στο ινστιτούτο κοινωνικών ερευνών του UCL, τονίζει ότι οι συμμετέχοντες αισθάνονταν αποκομμένοι από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και δυσκολεύονταν να ανταπεξέλθουν χωρίς αυτό το δίκτυο υποστήριξης. «Ένας γκέι άνδρας περιέγραφε τον τρόπο με τον οποίο η κοινωική του απομόνωση είχε καταστεί αβάσταχτη και «κατέστρεφε την ψυχική του υγεία», εξηγεί.

Τα ευρήματα της έρευνας αντανακλούν τις απαντήσεις του κοινού στην έκκληση του Guardian για εμπειρίες των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων από την πανδημία. Πολλοί από τους νεότερους συμμετέχοντες ανέφεραν ότι δεν είχαν πρόσβαση στην υποστήριξη άλλων ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ή υποστηρικτών τους όσο ζούσαν με τις οικογένειές τους, ενώ πολλοί ένιωθαν αναγκασμένοι να κρύψουν και πάλι τη σεξουαλική τους ταυτότητα.

«Πρέπει να προσέχω πώς περπατάω»

Ο Μάθιου (πρόκειται για ψευδώνυμο), δήλωσε ότι είχε εγκλωβιστεί στο σπίτι με την οικογένειά του, την οποία περιγράφει ως «ομοφοβικούς φονταμενταλιστές μαύρους προτεστάντες από την Καραϊβική». Πριν το lockdown, ο ομοφυλόφιλος έφηβος από το νότιο Λονδίνο σημείωσε ότι το σχολείο αποτελούσε ασφαλή χώρο που του επέτρεπε να είναι ο εαυτός του, γιατί μόνο ένα από τα αδέρφια του γνώριζε την ταυτότητά του. Στο σπίτι, αναγκαζόταν να κρύβει τη σεξουαλικότητά του από την οικογένειά του, πράγμα που όπως λέει τον έκανε να αισθάνεται πως είχε το σύνδρομο του απατεώνα.

Χαρακτηριστικά, έγραψε: «Ο μπαμπάς μου συγκρίνει την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα με την Κου Κλουξ Κλαν. Η οικογένειά μου ασχολείται συνέχεια μαζί μου γιατί δεν έχω τα τυπικά αρρενωπά ενδιαφέροντα. Όταν είμαι στο σχολείο μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Όταν όμως είμαι αναγκασμένος να είμαι στο σπίτι, υποχρεώνομαι να κρατάω περισσότερα μυστικά, να λέω περισσότερα ψέματα. Πρέπει να προσέχω πώς περπατάω και πώς μιλάω. Όταν λένε κάτι ομοφοβικό, δεν μπορώ να τους απαντήσω».

Ανάγκη κρατικής στήριξης

Η έρευνα καλεί την κυβέρνηση να προσφέρει περισσότερη υποστήριξη σε φιλανθρωπίες για την ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ, οι οποίες έχουν δει τη ζήτησή τους να αυξάνεται από την αρχή της πανδημίας. Όπως προειδοποιεί: «Η κακή ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ μπορεί να μείνει ανεξέλεγκτη χωρίς επαρκή δέσμευση της νομοθεσίας και χωρίς χρηματοδότηση για την άμβλυνση των υγειονομικών ανισοτήτων που επιδεινώθηκαν με την πανδημία».

Το Ίδρυμα ΛΟΑΤΚΙ, η γραμμή βοήθειας του οποίου έλαβε 25% περισσότερες κλήσεις από άτομα με αυτοκτονικό ιδεασμό κατά τη διάρκεια του lockdown δήλωσε ότι η ζήτηση για στήριξη συνεχίζει να αυξάνεται ακόμη και μετά τη χαλάρωση των μέτρων. Η φιλανθρωπική οργάνωση εξηγεί ότι οι κλήσεις για κρίσεις ψυχικής υγείας έχουν αυξηθεί κατά 123% τον περασμένο μήνα, οι κλήσεις για κακοποίηση κατά 86%, εκείνες που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία κατά 65% και εκείνες που αφορούν την κατάχρηση ουσιών κατά 50%.

Πηγή: www.theguardian.com

Βρετανία: Σχεδιάζει να κάνει παράνομα τα ομοφοβικά συνθήματα στα γήπεδα

Nα τροποποιήσει τον νόμο περί παραβάσεων ποδόσφαιρο το 1991, ώστε να εντάξει και τα ομοφοβικά συνθήματα.

Η απόφαση έρχεται μετά από αναφορά του Department for Digital, Media, Culture and Sports (DCMS), που υπογράμμισε την «απογοήτευση της αργής προόδου» της επιτροπής στην εξάλειψη της ομοφοβικής από το ποδόσφαιρο.

«“Η κρίση του COVID-19 είναι μια ευκαιρία να βελτιώσουμε μια σειρά από πράγματα στο ποδόσφαιρο και γι’ αυτό τον σκοπό θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε ευκαιρίες σε αυτό το Κοινοβούλιο για την θέσπιση νομοθεσίας που θα απαγορεύει τα ομοφοβικά συνθήματα στους αγώνες» αναφέρει η έκθεση καταλήγοντας στο:

«Θα θέλαμε επίσης να καταγράψουμε την απογοήτευσή μας για την αργή πρόοδο αναφορικά με την εξάλειψη της ομοφοβίας από τα γήπεδα».

Τα ομοφοβικά συνθήματα είναι μεγάλο πρόβλημα για το βρετανικό ποδόσφαιρο.

Για αρκετά χρόνια το Ηνωμένο Βασίλειο έχει εντοπίσει την ομοφοβία ως το μεγαλύτερο πρόβλημα στον αθλητισμό, παρόλα αυτά δεν έχει γίνει τίποτα για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα.

Ρατσισμός στον ποδοσφαιρικό σχολιασμό

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της εταιρείας αθλητικών ειδών RunRepeat και της αγγλικής Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών (PFA) που δημοσίευσε η ιστοσελίδα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, η απόχρωση του δέρματος ενός ποδοσφαιριστή καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το είδος του σχολιασμού που θα επιλέξει να κάνει γι’ αυτόν ο δημοσιογράφος που περιγράφει τον αγώνα.

Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο σχολιασμός για παίκτες με πιο σκούρο χρώμα επικεντρώνεται κυρίως στα φυσικά προσόντα του αθλητή όπως η ταχύτητα και η δύναμη, ενώ όταν οι σχολιαστές αναφέρονται στην ευφυΐα των ποδοσφαιριστών η πλειοψηφία των επαίνων αφορούν παίκτες με πιο ανοικτό χρώμα δέρματος τη στιγμή που οι συνάδελφοί τους με πιο σκούρο δέρμα δέχονται μεγαλύτερη κριτική.

Η ανάλυση δείχνει ότι τα σχόλια σχετικά με τη δύναμη και την ταχύτητα αφορούσαν πολλαπλάσιες φορές ποδοσφαιριστές σκούρου χρώματος ενώ αντιθέτως παίκτες πιο ανοικτού χρώματος συχνότερα επαινέθηκαν για την υπευθυνότητά τους, τη νοημοσύνη τους και τα ηγετικά τους χαρακτηριστικά.

Το 10% των gamers είναι ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, σύμφωνα με έρευνα

Η φετινή έρευνα Nielsen Games 360 αποκαλύπτει ότι το 10% όλων των παικτών άνω των 18 ετών αναγνωρίζονται ως άτομα ΛΟΑΤΚΙ +. Από τα 2.000 άτομα ΛΟΑΤΚΙ+ ηλικίας άνω των 13 ετών που ερωτήθηκαν, το 40% αναγνωρίζεται ως ομοφυλόφιλος ή λεσβία, το 50% ως αμφιφυλόφιλος και το 10% ως τρανσέξουαλ ή μη δυαδικό άτομο. 
 Η έρευνα της Nielsen διαπίστωσε ότι οι παίκτες που ανήκουν στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ ξοδεύουν 8% περισσότερα χρήματα το μήνα σε παιχνίδια από τους αντίστοιχους στρέιτ παίκτες, με μέσο όρο 16,01 δολάρια έναντι 14,78 δολάρια. Οι παίκτες που ανήκουν στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι πιο πιθανό να παίξουν παιχνίδια προσομοίωσης από τους αντίστοιχους παίκτες που δεν είναι ΛΟΑΤΚΙ άτομα, με τα ποσοστά να εντοπίζονται στο 26% έναντι 17% σε εκείνουν που επιλέγουν τις κονσόλες, 41% έναντι 25% σε όσους παίζουν σε υπολογιστή και 40% έναντι 28% σε κινητά. Τα ευρήματά της έρευνας επίσης δείχνουν ότι οι παίκτες ΛΟΑΤΚΙ+ είναι πιο πιθανό να είναι κάτοχοι κονσόλας (77%) και ότι προτιμούν να παίζουν σε κονσόλες (51%). Επίσης, οι ΛΟΑΤΚΙ+ gamers προτιμούν περισσότερο το Playstation σε ποσοστό 38% ενώ το 22% προτιμά το XBOX και το 19% τις κονσόλες της Nintendo. 
 Σύμφωνα με τα στοιχεία της Nielsen, το 36% των παικτών κονσόλας παίζει παιχνίδια μάχης όπως το Super Smash Bros. ενώ το 36% παιχνίδια τρόμου όπως το Dead by Daylight. Το 46% των παικτών που παίζει σε PC παίζουν RPG, όπως το The Witcher, και αν πρόκειται για το κινητό το 40% παίζει παιχνίδια προσομοίωσης, όπως το The Sims και το άλλο 40% παίζει RPG, όπως το Reigns: Game of Thrones. «Η έρευνα μας δείχνει πραγματικά ότι υπάρχει μια ακμάζουσα υπο-κοινότητα στον εκτεταμένο κόσμο των games που έχει φωνή και αντίκτυπο στον κλάδο γενικότερα», δήλωσε εκπρόσωπος της Nielsen στο Out. «Οι ΛΟΑΤΚΙ+ παίκτες είναι ενεργοί παίκτες - αν και αυτό δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, καθώς αυτοί οι καταναλωτές είναι ιδιαίτερα ενεργοί στα πολυμέσα και τείνουν να βρίσκονται στην αιχμή των περισσότερων τάσεων πολυμέσων». Με πληροφορίες του Out.com Πηγή: www.lifo.gr

Ελεύθερος ο 18χρονος ΛΟΑΤΚΙ πρόσφυγας μετά την μεγάλη κινητοποίηση

Αίσιο τέλος είχε το πρώτο σκέλος του αγώνα του 18χρονου αναγνωρισμένου πρόσφυγα Α.Α., ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από τα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών, όπου κρατούνταν έπειτα από επιχείρηση σκούπα της ΕΛ.ΑΣ. στα Εξάρχεια.

Οι ανακοινώσεις από συλλογικότητες και οργανώσεις, αλλά και η δημοσιοποίηση του γεγονότος από την «Εφ.Συν.» και άλλα μέσα ενημέρωσης οδήγησαν στην απελευθέρωσή του την περασμένη Παρασκευή.

Ο αγώνας του, όμως, συνεχίζεται, καθώς εκκρεμεί η ανάκληση του ασύλου του.

Η ανακοίνωση

Κατόπιν των ανακοινώσεων από διάφορες πολιτικές συλλογικότητες και οργανώσεις αλλά και των δημοσιοποιήσεων στον ημερήσιο τύπο, ο Α.Α. αναγνωρισμένος πρόσφυγας από το Ιράκ, αφέθηκε ελεύθερος την Παρασκευή 31.7! 

Ωστόσο ο αγώνας του συνεχίζεται, δεδομένου ότι εκκρεμεί η ανάκληση του ασύλου του. Η διαδικασία ανάκλησης του ασύλου του διεκπεραιώνεται στο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής πρακτικής που εγγράφεται στη φαρέτρα των νομικών αυθαιρεσιών και των μορφών καταστολής πλέον και ενάντια στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες.

Ενδεικτικά να πούμε ότι για τον Α.Α. δεν υπάρχει ακόμη έκδοση της απόφασης κράτησης από την Πέτρου Ράλλη (συλληφθείς την 22.7) ενώ η ενδεχόμενη απέλασή του «θα ισοδυναμούσε με εκτέλεση, ακριβώς λόγω της ταυτότητας φύλου που φέρει, και που ήταν και ο λόγος της διαφυγής του από τη χώρα καταγωγής, που τον κράτησε μέχρι στιγμής ζωντανό». Η περίπτωση του Α.Α. προφανώς και δεν είναι μεμονωμένη. Η ακραία αυτή νέα πολιτική γραμμή ασκείται ενάντια σε αναγνωρισμένες προσφύγισσες/ες μέσω της σύλληψης και άσκησης- ακόμη και πολύ μικρών ποινικών διώξεων με αναστολή- ακόμη και για αδικήματα που σε καμία περίπτωση στο παρελθόν δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάκληση του ασύλου τους. Στη συνέχεια η ΕΛΑΣ με βάση το νόμο 3646/19 παραπέμπει αίτημα στην Υπηρεσία Ασύλου για την ανάκληση του καθεστώτος τους, η οποία Υπηρεσία Ασύλου φαίνεται να αποδέχεται.

Είναι φανερό ότι για την ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτικής  της κυβέρνησης (εντολοδόχου της γενικότερης αντιπροσφυγικής πολιτικής των Βρυξελλών) δεν υπάρχουν όρια στη βαρβαρότητα με την οποία εκφράζεται. Από τη Μόρια και τη Βιάλ (και τα κλειστά στρατόπεδα που ετοιμάζουν, με χρηματοδότηση της ΕΕ, στα νησιά), μέχρι και την πλ. Βικτωρίας, όταν αυτό που αναμένει ακόμα και όσους πάρουν άσυλο είναι μια "πανελλαδική πλατεία Βικτωρίας", όταν, όλο και πιο πολύ, ακόμα και ο κάθε "αναγνωρισμένος πρόσφυγας" θα έχει επικρεμάμενη την τύχη του Α.Α., η ανάγκη για ένα όλο και πιο διευρυμένο και όλο και μαχητικό κίνημα αλληλέγγυων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των προσφύγων και των μεταναστών, γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.

-Φίλες/οι του Α.Α.
-Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο  Κίνημα στην Ψυχική Υγεία
Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία

Ντιέγκο Αρμάντο Απαρίσιο: Να ενθαρρυνθούν ΛΟΑΤΚΙ καλλιτέχνες να δημιουργούν πιο ελεύθερα, χωρίς λογοκρισία

Ο Αντώνης Γεωργίου συζητά με τον Ντιέγκο Αρμάντο Απαρίσιο καλλιτεχνικό διευθυντή του Queer Wave, του πρώτου φεστιβάλ LGBTQ+ κινηματογράφου της Κύπρου που φέτος διοργανώνεται online, μέσω του queerwave.com, από 1 έως 8 Αυγούστου

 Το φεστιβάλ μας ως ιδέα πηγάζει από μία μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο

Ποια η ανάγκη για τη διοργάνωση του Queer Wave, του πρώτου φεστιβάλ LGBT κινηματογράφου της Κύπρου;

Στην Κύπρο έχουμε γενικότερα τάσεις προς πιο mainstream κινηματογράφο: είτε επειδή υποτιμούμε το κοινό μας είτε επειδή υπάρχει ο φόβος ότι ο ανεξάρτητος κινηματογράφος δε θα είναι το ίδιο επικερδής για τα πλείστα σινεμά στη χώρα. Δυστυχώς, αυτό αφήνει έξω από την αγορά μας ταινίες που έχουν να προτείνουν κάτι διαφορετικό – ταινίες arthouse – στις οποίες συνήθως ανήκουν και οι ταινίες με LGBTQ+ θεματολογία. Αλλά ακόμα και σε περιπτώσεις που πιο mainstream ταινίες με LGBTQ+ χαρακτήρες μπορούσαν να προμηθευτούν από διανομείς, η απόφαση ήταν να μην προβληθούν στα σινεμά “για να μην προκαλέσουν”. Για να μην προκαλέσουν ποιον; Και γιατί αυτό να είναι πιο σημαντικό από τις ευκαιρίες που μας προσφέρει η τέχνη για αμφισβήτηση, πνευματική καλλιέργεια, και (αυτο)αποδοχή; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί. Το Queer Wave θέλει να προωθήσει το σεβασμό προς την ευρύτερη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλά και να ενθαρρύνει ΛΟΑΤΚΙ καλλιτέχνες να δημιουργούν πιο ελεύθερα, χωρίς λογοκρισία.

Η ομάδα του Queer Wave

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Ντιέγκο Αρμάντο Απαρίσιο, Σχεδιασμός Ιστοσελίδας: Άλεξ Παπαδόπουλος, Γραφικά: High Jump Snail, Βοηθός Προώθησης (Marketing): Χριστίνα Ανδρέου, Βοηθός Παραγωγής: Δημήτρης Χειμώνας

Νιώθετε δηλαδή πως μέσα από τα υφιστάμενα κινηματογραφικά φεστιβάλ ή τις κινηματογραφικές προβολές (Λεσχών και εμπορικών αιθουσών) απουσιάζουν τέτοιες ταινίες;

Σίγουρα τα φεστιβάλ και οι λέσχες μας κάνουν μια πολύ καλή προσπάθεια να συμπεριλάβουν ΛΟΑΤΙ ταινίες στο πρόγραμμά τους. Επειδή όμως δε μιλάμε για φεστιβάλ με εκατοντάδες ταινίες, η τελική επιλογή πολλές φορές περιλαμβάνει το πολύ μία ή δύο ταινίες με ΛΟΑΤΙ θεματολογία – και είναι κατανοητό: υπάρχουν πολλές άλλες arthouse ταινίες που επίσης αξίζει να προβληθούν. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις λέσχες. Γιατί όμως οι ταινίες με ΛΟΑΤΙ θεματολογία (και γενικότερα οι arthouse ταινίες) να προβάλλονται τόσο σποραδικά; Πιστεύω ότι ο τρόπος που (δεν) προωθούνται από τις εμπορικές μας αίθουσες, διαμορφώνει και τις αντίστοιχες τάσεις στο κοινό μας.

Το Queer Wave θέλει να προωθήσει το σεβασμό προς την ευρύτερη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλά και να ενθαρρύνει ΛΟΑΤΚΙ καλλιτέχνες να δημιουργούν πιο ελεύθερα, χωρίς λογοκρισία.

Η online εκδοχή (μέσω του queerwave.com) αντιλαμβάνομαι είναι εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων λόγω πανδημίας; Θα συνεχίσει το φεστιβάλ σε αίθουσες, θέλετε να γίνει θεσμός;

Βεβαίως. Το όραμά μας για το Queer Wave δεν περιορίζεται σε αυτή την πρώτη online έκδοση. Το φεστιβάλ μας ως ιδέα πηγάζει από μία μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο – και το να μοιράζεσαι τη μαγεία μιας ταινίας σε ένα κοινό χώρο, με αγνώστους που μοιράζονται μαζί σου ίσως περισσότερα απ’ όσα αντιλαμβάνεσαι, προσδίδει μία εντελώς διαφορετική αξία στην εμπειρία της θέασης. Έπειτα δεν είναι μόνο οι ταινίες, αλλά και άλλες παράλληλες δραστηριότητες που μπορούν να συνοδεύσουν ένα φεστιβάλ. Είναι διάφορες οι πιθανότητες που ανυπομονούμε να εξετάσουμε και στο μέλλον.

Πως έγινε η επιλογή των ταινιών, με ποια κριτήρια;

Το κυριότερο ήταν το πρόγραμμά μας να αποτελείται από ταινίες που θεωρούμε καλλιτεχνικά άρτιες. Ήταν εξίσου σημαντικό να υπάρχουν στο πρόγραμμά μας ταινίες που να δίνουν ορατότητα σε όλες τις ομάδες ατόμων του LGBTQ+ φάσματος, αλλά και σε άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες. Θέλοντας να εμπλουτίσουμε την επιλογή μας όσο το δυνατό περισσότερο, συμπεριλάβαμε ταινίες μεγάλου αλλά και μικρού μήκους: ταινίες μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ, αλλά και animation – κάτι για όλα τα γούστα. Εστιάσαμε την προσοχή μας σε ταινίες των τελευταίων τριών χρόνων που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στην Κύπρου – κάναμε όμως και εξαιρέσεις για ελάχιστες ταινίες που έκαναν μια πολύ μικρή εμφάνιση σε λέσχες, ειδικές προβολές ή φεστιβάλ, που θεωρήσαμε ότι είχαν κάτι σημαντικό να προσδώσουν στην πρώτη μας έκδοση.

Παρακολουθώντας τις ταινίες μπορούν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στο κόσμο;

Οποιαδήποτε ταινία, ακόμα και μυθοπλασίας, αποτυπώνει σίγουρα μία πραγματικότητα. Το να γίνονται γενικεύσεις κάποτε είναι επικίνδυνο, ωστόσο σίγουρα αυτές οι πραγματικότητες είναι υπαρκτές, και γεννούν πολλά εύστοχα ερωτήματα (αν όχι συμπεράσματα) για το ποιες είναι οι ελλείψεις μας στα θέματα των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων. Η μαγεία του κινηματογράφου νομίζω βρίσκεται στο ότι ακόμα κι αν αυτές οι πραγματικότητες διαφέρουν από τις δικές μας, μπορούν πάρα πολύ συχνά να μας αγγίξουν, και να μας κάνουν να προβληματιστούμε με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο. Ο κινηματογράφος, ως μέσο έκφρασης και κοινωνικού διαλόγου, καλλιεργεί την ενσυναίσθηση, που είναι μια αρετή τεράστιας σημασίας για το σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Υπάρχουν κυπριακές ταινίες, γενικότερα, με ΛΟΑΤΚΙ+ θεματολογία ή με αναφορές;

Κάποιες κυπριακές ταινίες υπάρχουν σίγουρα, και θα ήταν χαρά μας να τις φιλοξενήσουμε σε μελλοντικές εκδόσεις του Queer Wave, παρουσία των δημιουργών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τόσες πολλές παλιότερα, ξεκινά σίγουρα να υπάρχει μια σχετική δραστηριοποίηση στις μέρες μας από τις νεότερες γενιές – τόσο Ελληνοκυπρίων, όσο και Τουρκοκυπρίων. Έχουν γίνει απόπειρες απεικόνισης ΛΟΑΤΙ χαρακτήρων (σε ταινίες ή σειρές με άλλη θεματολογία), αλλά τα στερεότυπα που προβάλλονται σπάνια δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό ή τη βαθύτερη ψυχοσύνθεση ενός ΛΟΑΤΙ χαρακτήρα – το ίδιο συμβαίνει και με την απεικόνιση των φύλων στην κυπριακή κοινωνία.

Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα είναι ορατά στην κυπριακή τέχνη γενικότερα;

Για την κυπριακή τέχνη γενικότερα, ίσως δεν είμαι ο καταλληλότερος για να εκφέρω άποψη. Παρατηρώ όμως ότι, οι πιο νεαροί Κύπριοι καλλιτέχνες – χορευτές, μουσικοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί – νιώθουν σχετικά άνετα με την ιδέα της ορατότητας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που το όλο θέμα πνίγεται στη σιωπή. Σίγουρα η ομοφοβία, η τρανσφοβία, η ετεροκανονικότητα, αλλά και ο σεξισμός – που υφίστανται στην ευρύτερη κυπριακή κοινωνία και διεισδύουν και στο χώρο της τέχνης – ακυρώνουν το όποιο ενδεχόμενο για ορατότητα και είναι τοξικά για την ελευθερία της έκφρασης και της δημιουργίας.

Το φεστιβάλ μας ως ιδέα πηγάζει από μία μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο – και το να μοιράζεσαι τη μαγεία μιας ταινίας σε ένα κοινό χώρο, με αγνώστους που μοιράζονται μαζί σου ίσως περισσότερα απ’ όσα αντιλαμβάνεσαι, προσδίδει μία εντελώς διαφορετική αξία στην εμπειρία της θέασης

Άρα δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμα τα στερεότυπα; 

Τα στερεότυπα σίγουρα δεν έχουν ξεπεραστεί. Αξίζει όμως να είμαστε αισιόδοξοι, και υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Το ότι τόσοι οργανωμένοι και θεσμοθετημένοι φορείς επέλεξαν να μας στηρίξουν φέτος με το Queer Wave, αποτελεί σίγουρα ξεκάθαρη ένδειξη ότι η Κύπρος είναι έτοιμη για αλλαγές – είναι μόνο θέμα χρόνου.

Πώς μπορεί το κοινό να παρακολουθήσει τις ταινίες; Πώς θα γίνουνε οι προβολές; Οι ταινίες είναι διαθέσιμες και στο εξωτερικό;

Μέσω της ιστοσελίδας μας, queerwave.com, το κοινό θα παραπέμπεται σε μια πλατφόρμα VOD (video on demand) που θα φιλοξενήσει όλες μας τις ταινίες, 1-8 Αυγούστου. Θα είναι απαραίτητη μια εύκολη και γρήγορη εγγραφή στην πλατφόρμα VOD που θα μας φιλοξενήσει, με σκοπό την απαραίτητη προστασία των ταινιών.

Οι περισσότερες ταινίες θα είναι διαθέσιμες για οκτώ 24ωρα: από 00:00 το Σάββατο 1η Αυγούστου, μέχρι 23:59 το Σάββατο 8 Αυγούστου. Ορισμένες ταινίες όμως θα είναι διαθέσιμες μόνο το τελευταίο τριήμερο του φεστιβάλ, 6-8 Αυγούστου. Κάθε θεατής θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει όποια ταινία θέλει, την ώρα ακριβώς που θέλει. Πολλές ταινίες από το πρόγραμμά μας θα είναι προσβάσιμες και από την τουρκοκυπριακή κοινότητα, ενώ αρκετές ταινίες μικρού μήκους θα είναι διαθέσιμες και για όσους μας παρακολουθούν από τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι θεατές μας θα έχουν τη δυνατότητα να βαθμολογήσουν κάθε ταινία που βλέπουν, και με τη λήξη του φεστιβάλ θα ανακοινωθούν δύο βραβεία κοινού: ένα για τη δημοφιλέστερη ταινία μικρού μήκους, και ένα για τη δημοφιλέστερη ταινία μεγάλου μήκους.