Γίνεται εκτενής αναφορά στην τρυφερή, θαρραλέα & συγκινητική ταινία του 1989 "Longtime Companion" με επίκεντρο μία παρέα γκέι φίλων στη Ν. Υόρκη του πανικού του Aids
Όπως πάντα το Αμερικανικό περιοδικό Entertainment Weekly πρωτοπορεί και στο διπλό τεύχος του που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες (θα το βρείτε και στην Πάτρα) υπάρχει ένα αφιέρωμα που δίνει και τον τόνο στο εξώφυλλο για τα 50 χρόνια της Gay Pride – Υπερηφάνειας. Στο συγκεκριμένο τεύχος γίνεται ευρεία αναφορά σε καλλιτέχνες όλου του φάσματος που δεν έκρυψαν αλλά και ανέδειξαν την γκέι τους πλευρά και προσωπικότητα όπως ο σκηνοθέτης Τζον Γουότερς ή στην ερμηνεία της Γκλεν Κλόουζ το 1995 στην τηλεταινία με τίτλο, «Serving in Silence: The Margarethe Cammermeyer Story» όπου υποδύθηκε μία γκέι στρατιωτικό της Εθνικής Φρουράς των ΗΠΑ.
Το αφιέρωμα του Εntertainment Weekly στέκεται με έμφαση και σε μία πολύ τρυφερή, κοινωνική ταινία του 1989 που είχε έρθει και στις Ελληνικές αίθουσες το 1990 και πλέον θεωρείται η πρώτη μεγάλη Αμερικανική κινηματογραφική παραγωγή που έθιξε το θέμα ταμπού τότε του Αids. Το «Longtime Companion» σε σκηνοθεσία Norman René με τον Bruce Davison που μάλιστα κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα β’ ανδρικού ρόλου, τον Campbell Scott, τον Patrick Cassidy, τον Ντέρμοντ Μαλρόνει στα πρώτα βήματα της κινηματογραφικής του καριέρας και την Mary-Louise Parker, 30 χρόνια μετά παραμένει μία χαρακτηριστική ταινία που αποτύπωσε διάφορες ιστορίες μίας παρέας gay φίλων στη Νέα Υόρκη την περίοδο από το 1981 έως το 1988 και τον μεγάλο πανικό που είχε ξεσπάσει εκείνα τα πρώτα χρόνια ιδίως στην κοινότητα των γκέι με τα απανωτά κρούσματα της θανατηφόρου νόσου.
Μία πραγματικά θαρραλέα, τρυφερή ταινία που πήρε τον τίτλο της από έναν ευφημισμό της εφημερίδας The New York Times που χρησιμοποιούσε τη συντηρητική δεκαετία του ’80 για να περιγράψει τον sex partner ενός ζευγαριού γκέι, ο οποίος έχανε τον σύντροφο του από τη μάστιγα του Aids. Το καλογραμμένο σενάριο ήταν του θεατρικού συγγραφέα Craig Lucas και η σκηνοθεσία του Norman René, οι οποίοι με απλότητα, αγάπη και προσήλωση μίλησαν για αλήθειες και κατάφεραν να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κοινού. Η ταινία είχε κάνει εμπορική επιτυχία τηρουμένων των αναλογιών ενώ και από πλευράς κριτικών είχε θερμή υποδοχή (στο rotten tomatoes έχει ποσοστό 94% και 7.5 στο imdb).
Από τα δυνατά στοιχεία του "Longtime Companion" όπως είχε γράψει το 1990 στην κριτική του ο αείμνηστος Roger Ebert, ήταν ότι η ταινία δεν παρουσίαζε τους χαρακτήρες βάσει των σεξουαλικών τους προτιμήσεων αλλά απλά σαν καθημερινούς ανθρώπους με τις δικές τους ανασφάλειες και αγωνίες. Εν τέλει είναι μία ταινία όπως είχε γράψει ο Roger Ebert για την φιλία, την πίστη και την αφοσίωση και το κουράγιο και δύναμη να βοηθάς και να συμπαραστέκεσαι. Η ταινία θα τολμούσαμε να πούμε πως άνοιξε το δρόμο για να αλλάξουν πολλά στερεότυπα (για παράδειγμα στον αρχικό πανικό το Αids είχε στιγματιστεί ως η ασθένεια των γκέι, κάτι που άλλαξε σύντομα όταν πλέον τα κρούσματα αφορούσαν ετεροφυλόφιλους και πολυμεταγγιζόμενα άτομα).
Επίσης ακολούθησαν κι άλλα δυνατά αντίστοιχα φιλμ όπως η «Φιλαδέλφεια» το 1993 με τον συγκινητικό Τομ Χανκς που του χάρισε και το πρώτο του Όσκαρ ερμηνείας. Τέλος ο κριτικός Roger Ebert είχε υμνήσει το «Longtime Companion» ότι περιελάμβανε ίσως "την πιο συναισθηματική σκηνή σε κινηματογραφική ταινία που ν’ αφορά κάποιον που πεθαίνει, που σβήνει".
*Να θυμίσουμε πως την Παρασκευή 21 και το Σάββατο 22/6/2019 λαμβάνει χώρα στην Πάτρα στην πλ. Όλγας το φετινό Φεστιβάλ για την απελευθέρωση φύλου, σώματος, σεξουαλικότητας ενάντια στην καταπίεση και τις διακρίσεις με κεντρικό τίτλο ‘Queer Μνήμη, Βίωμα & Τραύμα».
Kείμενο: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου