Ετοιμη η Αμερική για γκέι πρόεδρο;

Η απρόσμενη υποψηφιότητα του άγνωστου μέχρι πρότινος δημάρχου του Σάουθ Μπεντ, Πιτ Μπούτιτζιτζ, για την προεδρία της Αμερικής, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Δεν εστιάζουν στις θέσεις του για τα προβλήματα της χώρας και του κόσμου, αλλά στη σεξουαλική του προτίμηση. Το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος φέρνει στην επιφάνεια το ερώτημα αν η «συντηρητική» Αμερική είναι έτοιμη να εκλέξει τον πρώτο γκέι πρόεδρο. Το πόσο συντηρητική είναι η χώρα αυτή των 330 εκατομμυρίων κατοίκων είναι μια μεγάλη συζήτηση, αν σκεφθεί κανείς ότι το 2008 εξέλεξε τον πρώτο μαύρο πρόεδρο, για δύο τετραετίες, ενώ στις τελευταίες εκλογές, το 2016, η Χίλαρι Κλίντον έλαβε τρία εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από τον Ντόναλντ Τραμπ. Με άλλα λόγια, χωρίς να αμφισβητεί κανείς το εκλογικό σύστημα της χώρας, η πλειονότητα των Αμερικανών ψήφισε γυναίκα για πρόεδρο. Το ερώτημα που θα έπρεπε να τίθεται είναι αν είναι σε θέση ένας 38χρονος, άπειρος πρώην δήμαρχος μιας μικρής πόλης της πολιτείας της Ιντιάνα, να κυβερνήσει τη μεγαλύτερη οικονομία και ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη του κόσμου.
 Η συζήτηση –που έχει ήδη γίνει εξαντλητικά τους προηγούμενους μήνες από όσους παρακολουθούμε τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ– θα αρχίσει πλέον να απασχολεί και την αμερικανική κοινή γνώμη, όπως και την υπόλοιπη ανθρωπότητα, μετά τη διαφαινόμενη –δεν έχουν ανακοινωθεί τα τελικά αποτελέσματα– επικράτηση του Μπούτιτζιτζ στην πρώτες προκριματικές εκλογές που διεξήχθησαν στην πολιτεία της Αϊόβας. Στην πρώτη αυτή αναμέτρηση για την ανάδειξη του Δημοκρατικού υποψηφίου που θα αντιμετωπίσει τον Τραμπ, και με καταμετρημένο το 71% των αποτελεσμάτων της εσωκομματικής ψηφοφορίας, ο μέχρι πριν από έναν χρόνο μάλλον άγνωστος σε εθνικό επίπεδο πρώην δήμαρχος προηγείτο με 26,8% έναντι 25,2% του γερουσιαστή του Βερμόντ Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος μαζί με τη γερουσιαστή της Μασαχουσέτης Ελίζαμπεθ Γουόρεν εκπροσωπεί την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών. Η τελευταία ήταν τρίτη με 18%, με τον τέως αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν στο 15%. Μέχρι το εθνικό συνέδριο των Δημοκρατικών τον Ιούλιο, ο δρόμος είναι μακρύς και πολλά θα αλλάξουν. Αν για παράδειγμα αποσυρθεί η Γουόρεν, τότε οι περισσότεροι ψηφοφόροι της πιθανώς να μετακινηθούν στον Σάντερς. Αλλά ανάλογο επιχείρημα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κανείς και για την πιθανή –αν και πιο δύσκολη– απόσυρση του Τζο Μπάιντεν, που μαζί με τον Μπούτιτζιτζ κατατάσσεται στα πιο κεντρώα στελέχη του κόμματος. Αν η υποψηφιότητα του Μπούτιτζιτζ αποκτήσει δυναμική –θα φανεί στις επόμενες προκριματικές, στο Νιου Χαμσάιρ σε λίγες ημέρες–, όλοι θα δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στις θέσεις του για την οικονομία, την ιατρική ασφάλιση, στην υποστήριξή του σε ένα πράσινο New Deal και στην αλλαγή του εκλογικού συστήματος των εκλεκτόρων. Θα αναζητήσουν να γνωρίσουν καλύτερα την προσωπικότητα ενός γκέι που είναι παντρεμένος με άνδρα αλλά είναι ταυτόχρονα θρησκευόμενος, ενός κεντροαριστερού πολιτικού που πήγε εθελοντικά στο Αφγανιστάν. Που υπηρέτησε τη χώρα του παρότι είναι αντίθετος με τις στρατιωτικές εμπλοκές της Αμερικής – έχει ασκήσει δριμεία κριτική στον πόλεμο του Ιράκ. Θα προσελκύσει και τη δική μας προσοχή, καθώς η αίσθηση από τους συμβούλους του για την εξωτερική πολιτική δεν γεννά μεγάλη αισιοδοξία σε ό,τι αφορά τα ελληνικού ενδιαφέροντος ζητήματα. 
 Είναι, φυσικά, πολύ νωρίς ακόμη, και οι θέσεις όλων των υποψηφίων, ειδικά σε λεπτομέρειες της εξωτερικής πολιτικής, βρίσκονται υπό διαμόρφωση. Επίσης, υπάρχει ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικ Μπλούμπεργκ, ο οποίος όσο οι υπόλοιποι υποψήφιοι μοιράζονται τα ποσοστά, θα ενισχύεται. Ο μεγιστάνας με την προοδευτική ατζέντα σε μια σειρά ζητημάτων είναι σε θέση να ανατρέψει τα δεδομένα, να εξασφαλίσει το χρίσμα και να κερδίσει τον Τραμπ στις εκλογές του Νοεμβρίου. Η δημοκρατική διαδικασία, που θα διαρκέσει όλη την άνοιξη, θα δώσει τις απαντήσεις. Μέχρι τότε, αρκετοί –όμηροι στερεοτύπων– θα «ανησυχούν» ότι σε περίπτωση που εκλεγεί ο Μπούτιτζιτζ, θα γίνει ο πρώτος ανοικτά ομοφυλόφιλος στην ηγεσία της σημαντικότερης χώρας του κόσμου. Κι όμως, αν θέλει κανείς να μιλήσει για «πρωτιά», θα μπορούσε να εστιάσει στην ηλικία. Στα 38 του, ο πρώην δήμαρχος, που μιλάει οκτώ γλώσσες, θα είναι ο νεαρότερος πρόεδρος στην ιστορία της Αμερικής. 'ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'