Η συνύπαρξη με τη διαφορετικότητα στα σχολεία καλλιεργεί καλύτερους ανθρώπους

Το κλειδί είναι η πρόληψη. Ένα παιδί με δυσκολία, πρέπει να προληφθεί πριν απομονωθεί, πριν στιγματιστεί στην τάξη και στο σχολείο. Και φυσικά, κάθε παιδί πρέπει να μπορεί να πάει στο σχολείο της γειτονιάς του «Το κλειδί είναι η πρόληψη. Ένα παιδί με δυσκολία, πρέπει να προληφθεί πριν απομονωθεί, πριν στιγματιστεί στην τάξη και στο σχολείο. Υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά (με μαθησιακές δυσκολίες, ΔΕΠΥ, στο αυτιστικό φάσμα, αναπηρία κλπ) που ταλαιπωρούνται μέσα στην κρίση». Η Ελένη Μαλαχά, ειδική παιδαγωγός, προϊσταμένη στο ΚΕΣΥ Κέρκυρας, μιλά για την ειδική αγωγή και τη στοχοποίηση στις «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» Στο Κόκκινο, με την Τζούλυ Τσίγκα. Με την οικονομική κρίση αυξήθηκαν πολύ τα προβλήματα. Υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά (με μαθησιακές δυσκολίες, ΔΕΠΥ, στο αυτιστικό φάσμα, αναπηρία κλπ) που ταλαιπωρούνται μέσα στην κρίση. Τεράστια σημασία έχει η έγκαιρη στήριξη του παιδιού από το προνήπιο, μόλις διαγνωσθεί η όποια δυσκολία.
Στο αυτιστικό φάσμα πρέπει το παιδί να στηριχθεί πολύ νωρίτερα και αν αυτό γίνει μπορεί σε λίγα χρόνια να μην υπάρχει αυτή η δυσκολία. Το κλειδί είναι η πρόληψη. Ένα παιδί με δυσκολία, πρέπει να προληφθεί πριν απομονωθεί, πριν στιγματιστεί στην τάξη και στο σχολείο. Και φυσικά, κάθε παιδί πρέπει να μπορεί να πάει στο σχολείο της γειτονιάς του, λίγα είναι εκείνα που πρέπει να φοιτήσουν σε ειδικό σχολείο, άρα πρέπει να υπάρχουν τμήματα ένταξης σε κάθε σχολείο. Προσαρμογή, λοιπόν, χρειάζεται και το σχολείο. Από την 1η Σεπτέμβρη πρέπει τα σχολεία να είναι προετοιμασμένα να δεχθούν τους μαθητές και με παράλληλη στήριξη. Θα πρέπει η ίδια η Πολιτεία να παρεμβαίνει και να παρέχει παράλληλη στήριξη, δε μπορεί να επιλέγει ο γονέας – γιατί αναγκάζεται – ποιον θα βάλει στο σχολικό πλαίσιο. Η παράλληλη στήριξη πρέπει να είναι μόνιμη και σταθερή, αλλιώς το παιδί δε μπορεί να ενταχθεί σωστά, ενώ διαταράσσεται και το σχολικό περιβάλλον. Πολύ κερδισμένα από αυτή τη συνύπαρξη βγαίνουν και τα παιδιά της τυπικής ανάπτυξης γιατί ωφελούνται από τη συναναστροφή τους με τα διαφορετικά παιδιά.
Καλλιεργούμε, έτσι, καλύτερους ανθρώπους, με αποδοχή. Δεν πρέπει να φθάνουμε να δημιουργούμε αρνητική στάση στα παιδιά, γιατί η θεωρία «σεβασμός στην διαφορετικότητα» είναι εύκολη, όμως στην πράξη είναι διαφορετικά. Και το κάθε παιδί με δυσκολίες, πρέπει να έχει το δικαίωμα να λάβει την εκπαίδευση που δικαιούται. Όχι ισότιμη, αλλά αυτό που δικαιούται, αυτό που έχει ανάγκη, δεν το βάζουμε σε μια τάξη απλά για να υπάρχει. Και ο εκπαιδευτικός συναντά δυσκολίες, αν δεν υπάρχει η σωστή υποδομή στο σχολείο. Εγώ έτσι στράφηκα στην ειδική αγωγή, από όλα αυτά που αντιμετώπιζα στη γενική τάξη. Όταν δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις σωστά, νιώθεις αναποτελεσματικός και μετά αισθάνεσαι καμένος. Στόχος του ΚΕΣΥ (Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης) είναι να γίνει πιο ανοιχτό από το ΚΕΔΥ και να στραφεί στην ισότιμη ένταξη όλων των παιδιών στο σχολείο, αλλά και να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου. Οι δυσκολίες είναι πολλές και κυρίως στην στελέχωσή του με μόνιμες, οργανικές θέσεις, που δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής.