Ο 59χρονος Βρετανός ηθοποιός -και όχι µόνο- µιλά στο «Έθνος» για την καρµική σχέση του µε τον Οσκαρ Ουάιλντ, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, το Brexit και την εικονική πραγµατικότητα
Ψηλός και γοητευτικός, ένας αληθινός Αγγλος τζέντλεµαν, ο Ρούπερτ Εβερετταυτίστηκε στα 90s µε ροµαντικές κοµεντί ευρύτατης κατανάλωσης, όπως ήταν το πασίγνωστο φιλµ «Ο γάµος του καλύτερού µου φίλου», στο πλευρό της Τζούλια Ρόµπερτς, το οποίο τον έκανε διάσηµο, αλλά και µε βρετανικά φιλµ εποχής από την πένα του Οσκαρ Ουάιλντ, όπως τα «Η σηµασία τού να είναι κανείς σοβαρός» και «Ενας ιδανικός σύζυγος». Η σχέση µε τον Ουάιλντ στάθηκε καθοριστική για την πορεία ενός ηθοποιού που βάδιζε πάντα κόντρα στο ρεύµα, παραδεχόµενος ανοιχτά ότι είναι γκέι.
Πενήντα εννέα ετών σήµερα, µε περισσότερα από τριάντα χρόνια εµφανίσεων στη µεγάλη οθόνη, δεινός µελετητής και βαθύς γνώστης του Ουάιλντ (τον οποίο έχει υποδυθεί µε επιτυχία και στο θέατρο), ο Εβερετ ήρθε στην Αθήνα για να προωθήσει την πρώτη ταινία στην οποία ανέλαβε τριπλό ρόλο σκηνοθέτη, σεναριογράφου και πρωταγωνιστή. Αυτή δεν είναι άλλη από τον «Ευτυχισµένο Οσκαρ», που προβάλλεται στις αίθουσες (διανοµή: Filmtrade) και αποτελεί, όπως είπε στο «Εθνος», την προσωπική του κατάθεση ψυχής.
Γιατί µία ταινία για τα τελευταία χρόνια της ζωής του Οσκαρ Ουάιλντ είναι απαραίτητη σήµερα;
Πρόκειται για έναν χαρακτήρα και µια ιστορία που µε έχουν αγγίξει πολύ. Για εµένα ο Ουάιλντ είναι µία χριστιανική φιγούρα, ένας άνθρωπος που βρέθηκε στην εξορία και ήθελα να πω την ιστορία του. Σκέφτηκα, λοιπόν, γιατί όχι; Η «σταύρωση» του Ουάιλντ στα χέρια της κοινωνίας επέφερε τη γέννηση του κινήµατος για τα δικαιώµατα των οµοφυλόφιλων. Οπότε, υπό αυτήν την έννοια, σαν γκέι άνδρας που εργάζοµαι σε ένα αρκετά επιθετικό ετεροφυλόφιλο επαγγελµατικό περιβάλλον όπως είναι η σόουµπιζ, θεωρώ τον Ουάιλντ εξαιρετικά σηµαντικό. Το φιλµ αντικατοπτρίζει όλα όσα αγαπώ στο σινεµά. Από αισθητικής πλευράς, αποτελεί το πρότυπο που έχω για τις ταινίες.
Οργισµένος από την καταδίωξη που υφίσταται, ο Ουάιλντ ξεστοµίζει τη φράση «η Αγγλία είναι το φυσικό περιβάλλον των υποκριτών». Έπειτα από χρόνια αγώνων για τα δικαιώµατα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, η κοινωνία µας παραµένει βουτηγµένη στην υποκρισία;
Το ανθρώπινο πνεύµα έχει την υποκρισία µέσα του. Σήµερα, έπειτα από πολλές µάχες, βρισκόµαστε σε µια πολύ ενδιαφέρουσα στιγµή της σύγκρουσης του συντηρητισµού µε τον εκσυγχρονισµό. Οι παλιές αξίες των χίπις είναι σαν να προσκρούουν στον πουριτανισµό της νέας χιλιετηρίδας. Συµβαίνουν πολλές αλλαγές. Σε ό,τι αφορά στους οµοφυλόφιλους και στα διεµφυλικά άτοµα, η ιστορία του Ουάιλντ αφορά σήµερα τα τρία τέταρτα των ανθρώπων του πλανήτη, οπουδήποτε η σεξουαλικότητα είναι µια πρόκληση ζωής και θανάτου.
Το Brexit περιπλέκει τα πράγµατα στην Αγγλία ή δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, κατά τη γνώµη σας;
Το Brexit δηµιουργεί ένα πιο σκοτεινό κλίµα. Για πολλούς από εµάς δεν ήταν έκπληξη η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, καθώς η Βρετανία ποτέ δεν κατάφερε να συνδεθεί πραγµατικά µε την ΕΕ, όπως και η ΕΕ µε τη Βρετανία. Αυτό έγινε από την πρώτη στιγµή. Ο Ντε Γκολ δεν ήθελε εξαρχής τη Βρετανία σε µια ενωµένη Ευρώπη, οπότε µιλάµε για µια σχέση η οποία ήταν εξαρχής άβολη. ∆εν είναι έκπληξη, λοιπόν, το Brexit. Θεωρώ, όµως, την επιλογή του ως µια κοµβική πράξη αυτοκαταστροφής. Είναι µια τροµερά αρνητική διαδικασία, χωρίς ορατή λύση. Αλλά η ανησυχία µου για το µέλλον είναι βασικά το ζήτηµα της εικονικής πραγµατικότητας στην οποία ζούµε. Το θέµα του Brexit και της Ευρώπης µάς αναγκάζει τουλάχιστον να επικοινωνήσουµε, να µιλήσουµε.
Τι σας ανησυχεί περισσότερο;
Με τροµοκρατεί η νέα εικονική πραγµατικότητα, στην οποία είναι όλοι εθισµένοι, χωρίς σκέψη να αποχωριστούν αυτήν τη µικρή συσκευή µε την οποία βγαίνουν στον δρόµο. Κανείς δεν συνειδητοποιεί ακριβώς τι συµβαίνει, κανείς δεν µπορεί να γράψει, να διαβάσει, ούτε ενδιαφέρεται αν η Αλβανία είναι στα βόρεια ή στα νότια της Αθήνας. Κανείς δεν ξέρει τίποτα. Εχουµε καταντήσει τους εαυτούς µας ολογράµµατα. Και αυτό το βρίσκω τροµακτικό. Τοποθετούµε τους εαυτούς µας σε µια γωνία από την οποία δεν θα µπορούµε να ξεφύγουµε κατόπιν. Οπότε, κατά µία έννοια, όλος αυτός ο θυµός για την Ευρώπη σηµαίνει ότι τουλάχιστον µιλάµε ξανά. Για µένα υπάρχει µόνο ένα πράγµα που καθιστά την ανθρώπινη εµπειρία πολύτιµη: να αλληλοεπιδρούµε.
Εχετε πει ότι χρειάστηκε πολλές φορές να κάνετε επανεκκίνηση στην καριέρα σας.
Η ταινία αυτή αποτελεί προφανώς τo αποκορύφωµα µιας σηµαντικής πορείας… Οι καριέρες των ηθοποιών πέφτουν συχνά σε τοίχο. Τη µια στιγµή είσαι νεαρός και όµορφος, την άλλη µεγαλώνεις και δεν ξέρεις τι γίνεται. Πρέπει να προσπαθήσεις να βρεις κάτι άλλο εκτός από το να είσαι ωραίος. Αυτό σε αναγκάζει να επαναπροσδιορίσεις ποιος είσαι, ώστε να µην καταντήσεις η µεταχειρισµένη εκδοχή του εαυτού σου. Αισθάνοµαι, λοιπόν, ότι το γεγονός πως αναγκάστηκα επανειληµµένα να αναγεννηθώ ως ηθοποιός ήταν το πιο χρήσιµο κοµµάτι της ζωής µου, όπως και ότι χρειάστηκα 10 χρόνια για να υλοποιήσω την ταινία µου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου