O Σταν Λι δεν… μασούσε τα λόγια του για τον ρατσισμό

Τα Marvel Comics συνεχίζουν χωρίς τον Σταν Λι. Ο για πάρα πολλά χρόνια συγγραφέας και εκδότης τους έφυγε από τη ζωή την περασμένη Δευτέρα. Θα τον θυμόμαστε ξεφυλλίζοντας ιστορίες με τον Σπάιντερμαν, τους 4 Φανταστικούς, τον Χαλκ, τον Θορ, τον Iron Man, τον Daredevil, τον Doctor Strange, τον Black Panther κι άλλους. Θα τον θυμόμαστε όμως και για το ότι δεν μασούσε τα λόγια του όταν ήταν να μιλήσει για τον ρατσισμό.

Τον Αύγουστο του 2017, λίγο μετά από μια συγκέντρωση και συλλαλητήριο λευκών εθνικιστών στη Σάρλοτεσβιλ στην Πολιτεία της Βιρτζίνια, ο Στάνλεϊ Μάρτιν Λίμπερ - που τον ξέρουμε ως Σταν Λι - κοινοποίησε μια στήλη που είχε γράψει πριν μισό αιώνα, σχεδόν. Μεταξύ 1965 και 2001, ο Λι έγραφε τη μηνιαία στήλη «Stan's Soapbox» στα Marvel Comics. To 1968, στην κορύφωση του Civil Rights Movement, του κινήματος για τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα των Μαύρων στην Αμερική, ο Σταν Λι έγραψε ένα δυνατό κείμενο για τα κακά που γεννά το μίσος και ο ρατσισμός.

«Ας θέσουμε την επιλογή. Η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός είναι από τα πιο θανατηφόρα κοινωνικά κακά που μαστίζουν τον κόσμο σήμερα. Αλλά, μιας και δεν πρόκειται για μια ομάδα κοστουμαρισμένων υπερ-κακών, δεν μπορείς να τα σταματήσεις με μια γροθιά στη μύτη, ή με μια βολή από όπλο ακτίνων. Ο μοναδικός τρόπος να τα καταστρέψεις είναι με το να τα εκθέσεις σε κοινή θέα - να αποκαλύψεις το ότι είναι ύπουλα κακά. Ο μισαλλόδοξος είναι ένας άλογος μισάνθρωπος - κάποιος που μισεί τυφλά, φανατικά, αδιάκριτα. Αν το κόλλημα του είναι οι μαύροι, τότε μισεί ΟΛΟΥΣ τους μαύρους. Αν κάποτε τον προσέβαλε ένας κοκκινομάλλης, μισεί ΟΛΟΥΣ τους κοκκινομάλληδες. Αν κάποιος ξένος πρόλαβε να του πάρει τη δουλειά, είναι θυμωμένος με όλους τους ξένους. Μισεί ανθρώπους που δεν έχει δει ποτέ - ανθρώπους που δεν έχει ποτέ γνωρίσει - με την ίδια ένταση - έχει γι' αυτούς την ίδια χολή», έγραψε ο Λι.

Και συνέχισε: «Τώρα, δεν λέμε ότι είναι παράλογο να ενοχλεί ένας άνθρωπος κάποιον άλλον. Αλλά, αν και ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να αντιπαθεί ένα άλλο άτομο, είναι τελείως παράλογο, προφανώς τρελό να καταδικάζεις μια ολόκληρη ράτσα - να απεχθάνεσαι ένα ολόκληρο έθνος - να διαβάλεις μια ολόκληρη θρησκεία. Αργά ή γρήγορα, πρέπει να μάθουμε να κρίνουμε ο ένας τον άλλον στη βάση αυτού που πραγματικά είμαστε. Αργά ή γρήγορα, αν πρόκειται ποτέ να είναι άξιος του προορισμού του ο άνθρωπος, πρέπει να γεμίσουμε την καρδιά μας με επιείκεια. Γιατί τότε, και μόνον τότε, θα είμαστε πραγματικά άξιοι της ιδέας ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα του Θεού - ενός Θεού, που ΟΛΟΥΣ μας λέει - τέκνα ΤΟΥ».