Εντυπωσιακά, σοκαριστικά, τρομακτικά τα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας. Πλην όμως αναμενόμενα. Και σε αυτά έρχονται να προστεθούν οι καταγγελίες για τη Μόρια, για βιασμούς ανηλίκων, για κακοποιήσεις, για μαχαιρώματα, για διερχόμενους τζιχαντιστές. Συν τα υπό διερεύνηση σκάνδαλα για τη διασπάθιση των τεράστιων κονδυλίων που έχουν διατεθεί για τους πρόσφυγες, τις αναθέσεις σε «ημετέρους», τις ΜΚΟ του μπεζαχτά.
Πίσω από τους αριθμούς όμως υπάρχουν όχι μόνο οι άνθρωποι – όπως έλεγαν, πριν γίνουν υπουργοί, οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ – αλλά και το εφέ που δημιουργούν σε μια κοινωνία φτωχοποιημένη, κουρασμένη, αποκαρδιωμένη, απελπισμένη, έτοιμη, αλλά και εκπαιδευμένη από καιρό να ανακαλύψει έναν εχθρό για να του φορτώσει τα δεινά της και να ξεσπάσει το μένος της για τη δική της κατάντια. Η εποχή των σπαραξικάρδιων ποστ στα σόσιαλ μίντια για τους «αδελφούς μας πρόσφυγες» έχει περάσει προ πολλού, οι γονείς δεν πάνε πια τα παιδιά τους να μοιράσουν καραμέλες και πορτοκάλια στα προσφυγόπουλα, η συμπόνια για αυτούς που στήνουν το ελάχιστο βιoς τους στα πάρκα και στις πλατείες έγινε θυμός.
Γίναμε ρατσιστές; Ημασταν πάντα και το κρύβαμε; Σήκωσαν φωνή αυτοί που, μέχρι τώρα, άρθρωναν ψιθυριστά τον ρατσιστικό τους λόγο; Ολα αυτά μαζί και το καθένα χώρια. Σιγά που θα περισσέψει χώρος για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες σε μια χώρα που, κάτω από το νεφέλωμα του πάλαι ποτέ αντιμνημονιακού λόγου, είναι πολλοί αυτοί που συναρτούν τη ζωή τους με τον θάνατο της κατσίκας του γείτονα.
Πόση φαντασία χρειάζεται για να καταλάβεις ότι ένα εντεκάχρονο προσφυγόπουλο που σηκώνει το ξυραφάκι της ξύστρας εναντίον συμμαθητή του το κάνει ως πράξη άμυνας στο bullying;
Οσο το Προσφυγικό στην Ελλάδα θα γίνεται πιο οξύ, όσο οι αριθμοί θα γίνονται πιο σοκαριστικοί, θα αυξάνεται υπόκωφα ο ρατσισμός. Και αυτό νομίζω ότι βολεύει την παρούσα κυβέρνηση. Στους όψιμους ρατσιστές που η αδιαφορία και η ανικανότητά της δημιούργησε θα ανακαλύψει τους αυριανούς της εχθρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου