H συντηρητική υπεράσπιση του gay γάμου

Του Αλέξανδρου Σκούρα* 
Ο φιλελευθερισμός στη χώρα μας βιώνει μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδο. Η υπερφορολόγηση και ο κρατισμός έχουν δημιουργήσει μια νέα γενιά ανθρώπων που επιθυμούν να ζήσουν, να παράγουν και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο χωρίς τη συνδρομή του κράτους. Όμως, ο φιλελευθερισμός δεν είναι μία ιδεολογία α λα καρτ. Αν θέλουμε να ξεχωρίσουμε ποιοι είναι εκείνοι που αποδέχονται την ατομική ελευθερία ως ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, δεν έχουμε παρά να τους ρωτήσουμε για τον γκέι γάμο. 
 Η φιλελεύθερη λογική γύρω από το θέμα αυτό είναι ξεκάθαρη: Είτε ο γάμος είναι ένας τύπος συμβολαίου μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, οπότε δεν πρέπει το κράτος να απαγορεύει σε κανένα ζευγάρι να προβεί σε ένα τέτοιου είδους συμβόλαιο, είτε το κράτος οφείλει στο πλαίσιο της ισονομίας να αναγνωρίζει τα ίδια προνόμια και τις ίδιες υποχρεώσεις σε όλους τους πολίτες ασχέτως του φύλου ή του ερωτικού προσανατολισμού τους. Υπάρχει όμως και συντηρητική υπεράσπιση του δικαιώματος στον γκέι γάμο, την οποία στην Ελλάδα δεν τη συναντάμε συχνά. Από τη μία πλευρά, οι συντηρητικοί είναι υπέρ του θεσμού της οικογένειας. Πιστεύουν ότι η κοινωνία μας γίνεται ισχυρότερη όταν δύο άνθρωποι -ένας άντρας και μία γυναίκα- ανταλλάσσουν όρκους αγάπης και φτιάχνουν ένα νοικοκυριό. Αν τα οφέλη του σχηματισμού οικογένειας είναι τόσο ισχυρά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πίστη στον θεσμό θα μπορούσε να ξεπεράσει την όποια επιφύλαξη ως προς το φύλο των ατόμων που τη δημιουργούν. 
Αν η αξία της οικογένειας είναι τόσο μεγάλη, γιατί να αποκλείσουμε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας, την lgbtq κοινότητα, από τα πλεονεκτήματα της οικογένειας; Από την άλλη πλευρά, οι συντηρητικοί έχουν παραδοσιακά πολύ ισχυρή σχέση με την Εκκλησία. Ακόμα και αν το επιχείρημα περί οικογένειας δεν τους αγγίζει, ο φόβος των κρατικών παρεμβάσεων στα της Εκκλησίας θα έπρεπε να τους τρομάζει. Στην Αγγλία, για παράδειγμα, οι πολιτικές πιέσεις επέβαλαν στην Εκκλησία τη χειροτόνηση γυναικών, ενάντια στη συντηρητική παράδοση. Σε άλλες χώρες οι εκκλησίες έχουν αναγκαστεί να μη διακρίνουν κατά των μη παραδοσιακών οικογενειών και εξαναγκάζονται να τελέσουν γκέι γάμους. Η καλύτερη άμυνα ενός συντηρητικού σε τέτοιου είδους παρεμβάσεις είναι ο διαχωρισμός Εκκλησίας - κράτους, που όσον αφορά τον γάμο θα σήμαινε ότι όλοι θα είχαν πρόσβαση σε αυτόν αλλά η Εκκλησία θα διατηρούσε το δικαίωμα να διακρίνει. 
*Ο κ. Αλέξανδρος Σκούρας είναι ο Πρόεδρος του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών - Μάρκος Δραγούμης.