Menu

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

ΣΙΝΕΜΑ Ανεξάρτητες ταινίες για το πτώμα του φασισμού


Η New Star, σε πείσμα των καιρών, εξακολουθεί να προβάλλει ταινίες του ανεξάρτητου σινεμά και αφιερώματα σε δημιουργούς και εθνικές κινηματογραφίες που φωτίζουν με άλλο τρόπο την Ιστορία και τα μεγάλα γεγονότα.
Από τον προγραμματισμό της καινούργιας εβδομάδας προβολών που ξεκίνησε χθες, στους κινηματογράφους «Ζέφυρος» και «Αλκυονίς», ξεχωρίζουμε δύο ταινίες σταθμούς που μπορούν να δουν οι σινεφίλ καθώς φωτίζουν με άλλο τρόπο το φαινόμενο του φασισμού και είναι άκρως επίκαιρες σήμερα που και πάλι έχει ανοίξει μεγάλη κουβέντα και πολλοί επιχειρούν ανερυθρίαστα να εξισώσουν τα εγκλήματα του φασισμού με τον κομμουνισμό.
♦ Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, έχοντας εξασφαλίσει ένα εξαιρετικό επιτελείο συνεργατών, από τον Βιτόριο ντε Σίκα στη διεύθυνση φωτογραφίας μέχρι τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και τη Στεφανία Σαντρέλι στους κεντρικούς ρόλους, μετέφερε το 1970 στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο βιβλίο «Il Comformista» του Αλμπέρτο Μοράβια (κυκλοφόρησε το 1951), του Ιταλού διανοούμενου συγγραφέα, πεζογράφου, δημοσιογράφου.
Ο «Κομφορμίστας» εξελίσσεται στη Ρώμη, δύο χρόνια πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μαρσέλο (Ζαν-Λουί Τρεντινιάν) ζει μια απόλυτα συμβατική ζωή. Δουλεύει για το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, είναι παντρεμένος και πηγαίνει στην εκκλησία. Θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών του όταν θα του ζητήσει το αφεντικό του να σκοτώσει έναν πρώην καθηγητή του...
«Ο αληθινός φασισμός», του Μιχαήλ Ρομ | 
Θεωρείται από τα σημαντικότερα φιλμ του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού σινεμά. Κι όπως γράφουν οι άνθρωποι της New Star «Η δυναμική μελέτη του Ιταλού σκηνοθέτη πάνω στη ψυχο-σεξουαλική αποσύνθεση ενός άντρα στην Ιταλία της δεκαετίας του ‘30, που περνά τη ζωή του προσπαθώντας να ζήσει όσο πιο συμβατικά μπορεί, για να ξεχάσει μια παιδική σεξουαλική εμπειρία με έναν ενήλικα. Κρύβει την ομοφυλοφιλία του και προσφέρεται να παίξει τον ρόλο του κατασκόπου για τους φασίστες... Ο Μπερτολούτσι καυτηριάζει τον κομφορμισμό και τονίζει ότι ιδανικός σύμμαχος του φασισμού είναι ο πολίτης ο οποίος είναι έτοιμος να συμβιβαστεί με οτιδήποτε για να επιβιώσει.
Ο Μαρσέλο είναι ένας άνθρωπος που αποζητά να επιπλεύσει στην Ιταλία του 1938, δίχως να εξετάζει ποτέ το κόστος της εγωιστικής επιλογής του. Καθίσταται δεκανίκι του φασισμού, υπηρετώντας κάθε επιταγή της απολυταρχικής εξουσίας, όχι από πίστη στο μουσολινικό καθεστώς, αλλά από εγωκεντρική απάθεια, η οποία υποκρύπτει την αδυναμία και την ανασφάλειά του».
♦ (ΖΕΦΥΡΟΣ, Τρώων 36, Ανω Πετράλωνα - Θησείο. Τηλ.: 210-3462677)
♦ Η άλλη ταινία, «Ο αληθινός φασισμός», θεωρείται από τα αριστουργήματα του Σοβιετικού σκηνοθέτη και σεναριογράφου Μιχαήλ Ρομ (1965), που η προβολή της σήμερα είναι άκρως επίκαιρη και μας αφορά όλους για να μην ξεχνάμε ποιοι υπήρξαν εγκληματίες της ανθρωπότητας. Μάλιστα η «Εφ.Συν.» εξασφάλισε τα πνευματικά δικαιώματα για να τη δώσει στους αναγνώστες μας.
Η πιο «δημοφιλής» αντιπολεμική ταινία όλων των εποχών, αποτελεί μια καυστική καταδίκη του φασισμού όχι μέσα από μια «ψυχρή», κοινωνιολογική προσέγγιση, αλλά μέσα από την ανάδειξη της παρείσφρησης της φασιστικής νοοτροπίας στην καθημερινότητα του μικροαστού, μέσα από τον εύκολο συναισθηματισμό. Το ντοκιμαντέρ, με υλικό από πολεμικά αρχεία της ΕΣΣΔ, της Γερμανίας και της Πολωνίας, αλλά και από τα απόρρητα αρχεία του χιτλερικού υπουργείου Προπαγάνδας και ταινίες της Λένι Ρίφερνσταλ, δεν μένει σε μια ξερή παράθεση ιστορικών ντοκουμέντων. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ταινία μου αναφέρεται σε γεγονότα περασμένης εποχής.
Ωστόσο, μονάχα κατά ένα μέρος. Γιατί αυτή η ιστορική ανάλυση της ψυχολογίας του φασισμού, η ψυχολογική ανάλυση των ειδώλων του, με δύο λόγια, όλος ο κύκλος των προβλημάτων της ταινίας, είναι ο κύκλος των πιο καυτών προβλημάτων που κρατάνε σε αγωνία τον σημερινό άνθρωπο» είχε πει ο Μιχαήλ Ρομ.
♦ (ΑΛΚΥΟΝΙΣ, Ιουλιανού 42-46, Πλ. Βικτωρίας. Τηλ.: 210-8220008, 210-8220023). Στον ίδιο κινηματογράφο επίσης προβάλλονται: «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε» του Κώστα Σταματόπουλου, «Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική κάμερα» του Τζίγκα Βέρτοφ, «Μίμης ο Σιδεράς» της Λίνα Βερτμίλερ, «Μια ξεχωριστή μέρα» του Ετορε Σκόλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου