Υπογράφουν οι: Linda Martín Alcoff, Cinzia Arruzza, Tithi Bhattacharya, Nancy Fraser, Barbara Ransby,Keeanga-Yamahtta Taylor, Rasmea Yousef Odeh, Angela Davis Μετάφραση για το k-lab.zone από την Αναστασία Ματσούκα
Στον απόηχο των δυναμικών φεμινιστικών κινητοποιήσεων των τελευταίων μηνών, η φετινή 8η Μάρτη φαίνεται πως μπορεί να αποτελέσει ένα νέο ορόσημο για το φεμινιστικό κίνημα σε παγκόσμια κλίμακα. Σε μια σειρά από χώρες (Πολωνία, Ιταλία, ΗΠΑ, Αργεντινή), έχουν ήδη πραγματοποιηθεί σημαντικές κινητοποιήσεις και έχουν δημιουργηθεί καμπάνιες, που παρά τις διαφορετικές αφορμές ενεργοποίησης, όλες έρχονται να απαντήσουν στα ίδια κοινά προβλήματα: την έμφυλη βία, την έμφυλη καταπίεση και την άνιση μεταχείριση λόγω φύλου. Για την 8η Μάρτη υπάρχουν ήδη καλέσματα για συμμετοχή σε γενική απεργία και αποχή των γυναικών από κάθε είδους εργασία, αμειβόμενη ή μη, και διεξαγωγή μεγάλων κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών. Για να κατανοήσουμε, όμως, το λόγο για τον οποίο η φετινή 8η Μάρτη φιλοδοξεί να αποτελέσει τομή, πρέπει να δούμε τη ρητορική και τον τρόπο άρθρωσης των αιτημάτων στη νέα αυτή συνθήκη. Πρόκειται για έναν φεμινισμό πιο συνολικό απ΄ ότι έχουμε συνηθίσει, που προσπαθεί να δέσει όλες τις επιμέρους πτυχές της φεμινιστικής πάλης και να τη συνδέσει με τους ταξικούς αγώνες, τους αγώνες των μεταναστών και μεταναστριών και τους επιμέρους αγώνες της λοατκι κοινότητας.
Σε αυτό το πλαίσιο, προσπαθώντας να συμβάλλουμε στο άνοιγμα της σχετικής κουβέντας, σήμερα μεταφράζουμε και δημοσιεύουμε το φεμινιστικό κάλεσμα από τις ΗΠΑ, ενώ τις επόμενες ημέρες θα δημοσιευθεί και το κείμενο που ετοίμασε η συλλογικότητα «Infosex – Esc Atelier», βασικός συντελεστής της αντίστοιχης ιταλικής καμπάνιας για την 8η Μάρτη, αποκλειστικά για το k-lab. Ακολουθεί η μετάφραση του καλέσματος από τις ΗΠΑ :
Οι μαζικές πορείες γυναικών της 21ης Ιανουαρίου μπορεί να σημαίνουν την αρχή ενός νέου κύματος μαχητικών φεμινιστικών αγώνων. Αλλά πού ακριβώς θα είναι το κέντρο βάρους τους; Κατά την άποψη μας, δεν αρκεί να δείχνουμε την αντίθεσή μας στον Trump και τις επιθετικά μισογύνικες, ομοφοβικές, τρανσφοβικές και ρατσιστικές πολιτικές. Χρειάζεται επίσης να στοχεύσουμε την εξελισσόμενη νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά της κοινωνικής πρόνοιας και των εργατικών δικαιωμάτων. Μπορεί ο κραυγαλέος μισογυνισμός του Trump να ήταν o άμεσος πυροκροτητής για τη μεγάλη απάντηση της 21ης Ιανουαρίου, αλλά η επίθεση στις γυναίκες (και σε όλο τον κόσμο της εργασίας) προηγείται κατά πολύ της κυβέρνησής του. Οι συνθήκες ζωής των γυναικών, ειδικά εκείνων των έγχρωμων και εργαζόμενων γυναικών, των άνεργων και μεταναστριών γυναικών, έχουν επιδεινωθεί σε σταθερή βάση στη διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων, εξαιτίας της χρηματιστικοποίησης και της παγκοσμιοποίησης των επιχειρήσεων Ο φεμινισμός που αποτελεί απλά μέσο πίεσης (lean-in feminism) και άλλες παραλλαγές του επιχειρηματικού φεμινισμού (corporate feminism) έχουν απογοητεύσει την συντριπτική πλειονότητα από εμάς, που δεν έχουμε πρόσβαση στην ατομική αυτοπροώθηση (individual self-promotion) και ανέλιξη και που οι συνθήκες ζωής μας μπορούν να βελτιωθούν μόνο μέσω πολιτικών που προασπίζουν την κοινωνική αναπαραγωγή, διασφαλίζουν την αναπαραγωγική δικαιοσύνη και εγγυώνται τα εργατικά δικαιώματα.
Όπως το βλέπουμε εμείς, το νέο κύμα κινητοποιήσεων των γυναικών πρέπει να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις ανησυχίες κατά μέτωπο. Πρέπει να είναι ένας φεμινισμός του 99%. Το είδος φεμινισμού που αναζητούμε, ήδη αναδύεται σε παγκόσμιο επίπεδο, σε αγώνες σε όλο τον πλανήτη: από την απεργία των γυναικών στην Πολωνία ενάντια στην απαγόρευση των εκτρώσεων, στις απεργίες και πορείες των γυναικών στη Λατινική Αμερική ενάντια στη βία των ανδρών, από τη μεγάλη διαδήλωση των γυναικών τον προηγούμενο Νοέμβρη στην Ιταλία, στις διαμαρτυρίες και την απεργία των γυναικών για την προάσπιση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων στη Νότια Κορέα και την Ιρλανδία. Το εντυπωσιακό με αυτές τις κινητοποιήσεις είναι πως αρκετές συνδύαζαν την πάλη ενάντια στη βία των ανδρών με την εναντίωση στην περιστασιακή εργασία και την ανισότητα των αμοιβών, τη στιγμή που εναντιώνονταν, επίσης, στην ομοφοβία, την τρανσφοβία και τις ξενοφοβικές μεταναστευτικές πολιτικές. Όλες μαζί, διακήρυξαν ένα νέο διεθνιστικό φεμινισικό κίνημα με μια διευρυμένη ατζέντα: ταυτόχρονα αντι-ρατσιστικό, αντί-ιμπεριαλιστικό, αντί-ετεροσεξιστικό και αντι-νεοφιλελεύθερο. Θέλουμε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη αυτού του νέου, πιο διευρυμένου φεμινιστικού κινήματος. Ως πρώτο βήμα, προτείνουμε να συμβάλλουμε στην προετοιμασία μιας διεθνούς απεργίας κατά της ανδρικής βίας και υπέρ των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων την 8η Μάρτη. Σε αυτή, ενωνόμαστε με φεμινιστικές ομάδες από περίπου 30 χώρες οι οποίες έχουν καλέσει σε μια τέτοιου είδους απεργία.
Η ιδέα είναι να κινητοποιηθούν γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων και των τρανς γυναικών, και όλοι/ες εκείνοι/ες που τις υποστηρίζουν σε μια παγκόσμια ημέρα αγώνα – μια ημέρα απεργίας, πορείας, αποκλεισμού των δρόμων, των γεφυρών και των πλατειών, αποχής από την οικιακή εργασία και την εργασία παροχής φροντίδας και σεξ, μποϋκοτάζ, καταγγελίας των μισογυνικών πολιτικών και εταιρειών, απεργίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αυτές οι δράσεις στοχεύουν να κάνουν ορατές τις ανάγκες και τα όνειρα εκείνων που αγνόησε ο φεμινισμός αυτός που αποτελεί απλά μέσο πίεσης: των γυναικών στην επίσημη αγορά εργασίας, των γυναικών που δουλεύουν στη σφαίρα της κοινωνικής αναπαραγωγής και της φροντίδας, και των άνεργων και επισφαλώς εργαζόμενων γυναικών. Ασπαζόμενες τον φεμινισμό του 99%, εμπνεόμαστε από τον αργεντίνικο συνασπισμό Ni Una Menos. Η βία κατά των γυναικών, όπως την ορίζουν, έχει πολλά προσωπεία: είναι ενδοοικογενειακή βία, αλλά επίσης είναι η βία της αγοράς, του χρέους, των καπιταλιστικών ιδιοκτησιακών σχέσεων, και του κράτους, η βια των πολιτικών διακρίσεων απέναντι στις λεσβίες, τις τρανς και τις κουήρ γυναίκες, η βία της κρατικής ποινικοποίησης των φιλομεταναστευτικών κινημάτων, η βία των μαζικών φυλακίσεων και η θεσμική βία ενάντια στα γυναικεία σώματα μέσω των απαγορεύσεων των εκτρώσεων και της έλλειψης πρόσβασης σε δωρεάν ιατρική περίθαλψη και δωρεάν εκτρώσεις.
Η οπτική τους αποτελεί ενσάρκωση της αποφασιστικότητάς μας να εναντιωθούμε στις θεσμικές, πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές επιθέσεις στις μουσουλμάνες και μετανάστριες γυναίκες, στις έγχρωμες γυναίκες και εργαζόμενες και άνεργες γυναίκες, στις λεσβίες, στις γυναίκες που δεν συμμορφώνονται με κάποιο κοινωνικό φύλο (gender nonconforming) και τις τράνς. Οι πορείες των γυναικών της 21ης Ιανουαρίου έδειξαν πως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα νέο φεμινιστικό κίνημα ίσως να είναι στην αρχή του. Είναι σημαντικό να μην χάσουμε τη στιγμή. Ας ενωθούμε μαζί στις 8 Μάρτη για να απεργήσουμε, να βγούμε έξω, να κάνουμε πορείες και να διαδηλώσουμε.
Ας αξιοποιήσουμε την ευκαιρία αυτής της παγκόσμιας ημέρας δράσης για να ξεμπερδέψουμε με τον φεμινισμό που αποτελεί απλά μέσο πίεσης και να οικοδομήσουμε στη θέση του έναν φεμινισμό για το 99%, έναν φεμινισμό βάσης, αντικαπιταλιστικό – έναν φεμινισμό σε αλληλεγγύη με τις εργαζομενες γυναίκες, τις οικογένειές τους και τους συμμάχους τους σε όλο τον κόσμο.
Πηγή // Μετάφραση: Αναστασία Ματσούκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου