Το αριστούργημα που λέγεται Moonlight συγκινεί παγκόσμια

ΕΙΔΑΜΕ την ταινία και σίγουρα μας συγκίνησε. Η ταινία είναι ανθρώπινη και δεν απευθύνεται μόνο στην LGBTQ κοινότητα αλλά σε όλους ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, χρώμα κλπ. Είναι μια ταινία για όλη την οικογένεια όποια μορφή κι αν έχει αυτή.
H  δεύτερη μεγάλου μήκους του Μπάρι Τζένκινς που πριν από 8 χρόνια είχε κάνει το «Medicine for Melancholy» έφτασε στο φεστιβάλ του Τορόντο τον περασμένο Σεπτέμβριο δίχως κωδωνοκρουσίες, για να φύγει από εκεί με τον αέρα ενός αληθινού νικητή.

H ταινία ακολουθεί την ιστορία ενός μαύρου άνδρα από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση του κι από την διαδρομή του από μια διαλυμένη οικογένεια βουτηγμένη στην βία και τα ναρκωτικά στην Φλόριντα σε μια καλύτερη ζωή. Κι αν κάτι καθορίζει την ζωή του περισσότερο κι από την καταγωγή του, μακριά από την ποπ ζωή του φωτογενούς Μαϊάμι στην διαλυμένη από το κρακ γειτονιά του, περισσότερο κι από το bullying του στο σχολείο, αυτό δεν είναι άλλο από τα αισθήματα που τρέφει για έναν συμμαθητή του, αισθήματα που καθώς τα χρόνια περνούν μεταμορφώνονται μια περίπλοκη (κι ερωτική) αγάπη.

Το «Moonlight» συλλαμβάνει τον ήρωά του σε τρεις διαφορετικές στιγμές της ζωής του και μέσα από αυτές φτιάχνει ένα λυρικό, πορτρέτο του τι σημαίνει να είσαι μαύρος άνδρας στην Αμερική του σήμερα, ή ακόμη καλύτερα πως οι άνθρωποι «ριζώνουν» κι αναπτύσσονται, πως χτίζουν σχέσεις κι έναν εαυτό λειτουργικό και δυνατό, ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Το φιλμ του Τζένκινς κέρδισε ήδη τον χαρακτηρισμό του «αριστουργήματος» (από περισσότερες από μία πηγές) συνέλλεξε εξαιρετικές κριτικές κι είναι ήδη υποψήφιο στα Gotham Awards, αν κάποιος ήθελε να επιβεβαιώσει ότι ναι, αυτή η ταινία έχει ξεκινήσει ήδη την οσκαρική της πορεία.

Και την περασμένη εβδομάδα άνοιξε σε έναν μικρό αριθμό αιθουσών στην Αμερική, κάνοντας ένα εντυπωσιακό άνοιγμα και μεγεθύνοντας το ούτως ή άλλως εντυπωσιακό word of mouth του.

Μερικούς μήνες πρίν, μετά το σκάνδαλο του #OscarsSoWhite στην αρχή του 2016 όταν το «Birth of a Nation» του Νέιτ Πάρκερ θριάμβευσε στο φεστιβάλ του Sundance όλα έδειχναν, πως αυτή θα ήταν μια από τις ταινίες που θα πρωταγωνιστούσαν την επόμενη Οσκαρική κούρσα.

Και ναι σίγουρα το γεγονός ότι εκείνη η ταινία σημαδεύτηκε από την σκιά ενός σκανδάλου που λερώνει το παρελθόν του σκηνοθέτη της (μια κατηγορία για βιασμό όσο βρισκόταν στο κολλέγιο), θα παίξει έναν κάποιο ρόλο στην πορεία του «Birth of a Nation», όμως πέρα από αυτό, το «Moonlight» μοιάζει να είναι το φιλμ που μιλά πιο άμεσα και με μεγαλύτερη σαφήνεια σε έναν θεατή του σήμερα -ασχέτως χρώματος- κάτι που πιθανότατα θα το φέρει στην οσκαρική τροχιά που του αξίζει. Ιδίως οι σκηνές είναι τόσο όμορφες που σε κάνουν να νιώθεις την αγάπη μεταξύ ομοφύλων...αλλά και κυρίως μεταξύ ανθρώπων...