Οι άνθρωποι έχουν μάθει να κάνουν παρέα με ομοίους τους, γιατί μια όμοια κατάσταση είναι οικεία και επομένως εύκολα διαχειρίσιμη. Ακόμα και οι διαφορετικές απόψεις γίνονται κέντρο κριτικής. Στην κοινωνική κατηγοριοποίηση, τοποθετούμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Οι άνθρωποι τείνουν να κάνουν διάκριση σε μέλη που δεν ανήκουν στην ίδια ομάδα με αυτούς. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούνται οι κοινωνικές κατηγορίες και τα στερεότυπα. Το να είναι κανείς διαφορετικός, μπορεί να τρομάξει τον άνθρωπο και να του γεννήσει αρνητικά συναισθήματα. Η ομοφοβία ή ομοερωτοφοβία ορίζεται από το Journal of Homosexuality ως μια παθολογική έκφραση αρνητικών συναισθημάτων, καθώς και συμπεριφορών κατά των ομοφυλόφιλων. Πολλές μελέτες έχουν αποδείξει ότι αυτό το φαινόμενο βασίζεται στην προκατάληψη που δημιουργείται από την άγνοια και καταλήγει σε διάκριση ενάντια στους ομοφυλόφιλους.
Το μίσος αυτό έχει ως βάση του το φόβο, καθώς και την έλλειψη ανοχής προς τη διαφορετικότητα και είναι άμεσα συνδεδεμένο με το ρατσισμό και το σεξισμό. Ο Α. θέλησε να μοιραστεί με τον «Ε.Κ.» τις απόψεις και τις εμπειρίες του. «Είμαι λίγο πολύ ανεξάρτητος από τα 16 μου. Και επειδή οι γονείς μου έχουν ξένη κουλτούρα δεν ήταν ζήτημα που να επηρέασε ενδοοικογενειακές σχέσεις. Το γεγονός ότι η οικογένειά μου ήταν πιο απελευθερωμένη και οικονομικά πολύ άνετη, το ζήτημα της σεξουαλικής κατεύθυνσης ήταν δευτερεύουσας σημασίας για όλους», καθώς προσθέτει πως «έχω την πεποίθηση πως όσο υψηλότερο το κοινωνικό στρώμα οι πιθανότητες ανοχής είναι μεγαλύτερες και αυτό οφείλεται στη μόρφωση και στην υψηλότερη αντίληψη που προκύπτει από την καλλιέργεια της κουλτούρας». Οσον αφορά το πότε ο Α. συνειδητοποίησε την σεξουαλική του ταυτότητα, είπε πως «στην δική μου περίπτωση, όσο πίσω θυμάμαι, η κοινωνική αλληλεπίδραση της οικογένειάς μου με ομοφυλόφιλα πρόσωπα ήταν πάντα φυσιολογική και έτσι ποτέ δεν είδα τα ομοφυλόφιλα άτομα σαν διαφορετικά στην κοινωνία. Εγώ προσωπικά θεωρώ πως ήμουν straight μέχρι τα 19 μου και από εκεί και πέρα θα έλεγα πως είμαι bisexual». Επίσης αναφέρει πως «το να κατηγοριοποιούμε σεξουαλικές τάσεις, κατά την γνώμη μου, είναι μια κατά προσέγγιση απόπειρα να περιγράψουμε τον ωκεανό των διαφορετικών σεξουαλικών συμπεριφορών. Με άλλα λόγια, είναι θέμα ποσοτικό, πόσο gay, πόσο straight μπορεί να είναι κάποιος». Ενα σοβαρό ζήτημα είναι ο ρατσισμός που δέχεται κάποιος, μόνο και μόνο γιατί έχει διαφορετικές προτιμήσεις.
Ο Α. δηλώνει σχετικά με τον ρατσισμό πως «θα έλεγα ότι σίγουρα υπάρχει ρατσισμός απέναντι σε κάποιους αλλά θεωρώ πως το μέγεθος εξαρτάται από το μέγεθος της εκάστοτε πρόκλησης, την κοινωνική θέση του ομοφυλόφιλου και τη γενική συμπεριφορά ενός ατόμου. Για παράδειγμα, εγώ προσωπικά λόγω κοινωνικής θέσης, δηλαδή το ότι δεν είχα ποτέ αφεντικό πάνω από το κεφάλι μου και λόγω αξιοπρεπούς συμπεριφοράς δεν αντιμετώπισα ρατσισμό απέναντι μου». Ο Α. εκμυστηρεύεται στον «Ε.Κ.» την άποψη του σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης. «Το σύμφωνο συμβίωσης είναι ένα χρήσιμο εργαλείο μέσα στο πλαίσιο των διατάξεων, που καλύπτει τα έτερα μέλη μια σχέσης. Αλλά θεωρώ πως η πράξη γάμου πρέπει να είναι πιο διακριτική». Παράλληλα, το πόσο επηρεάζεται το κάθε άτομο από τις κριτικές και τις διακρίσεις που του γίνονται, έχει να κάνει με τον κάθε άνθρωπο και τις ανάγκες του για αποδοχή από την κοινωνία. Ο Α. είπε πως «υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν πολύ σημασία στο τι λέει η κοινωνία. Πιστεύω πως υπάρχει ένα μέρος της κοινωνίας που είναι άνετο με τους ομοφυλόφιλους, και πάντα θα υπάρχει ένα άλλο μέρος της κοινωνίας που θα τα αντιμετωπίζει με καχυποψία και φόβο». «Πιστεύω είναι αρκετά απελευθερωτικό να λες ότι είσαι γκέι και είναι πολλές οι φορές που λέω ανοιχτά την σεξουαλικότητά μου, ωστόσο πιστεύω ότι είναι ανάλογα με την περίσταση. Θεωρώ ότι είναι καλό γενικότερα να μιλάς για την σεξουαλικότητά σου γιατί έτσι βοηθάς τον κόσμο να εξοικειώνεται με αυτό και να δημιουργείται ένα γενικότερο κλίμα αποδοχής», λέει ο Α.
«Πιστεύω πολλοί επιβαρύνονται επιπλέον από το γεγονός ότι έχουν να κρύψουν την σεξουαλικότητά τους από εργοδότες, οικογένεια και κοινωνικές γνωριμίες», προσθέτει. Ενα άλλο σοβαρό ζήτημα που έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη τώρα τελευταία, είναι εάν πρέπει οι ομοφυλόφιλου να υιοθετούν παιδιά. Ο Α., δηλώνει στον «Ε.Κ.» ότι «υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά στον Κόσμο που έχουν ανάγκη από στέγη, ένα πιάτο φαϊ, πρόσβαση στην παιδεία και στην κουλτούρα. Φαντάζομαι πως κάποιος μπορεί να θέσει το ερώτημα, πώς μπορεί ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων να μεγαλώσει τα παιδιά του αποφεύγοντας να γίνουν και αυτά γκέι. Το να επηρεάσει ένας γονέας τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός παιδιού είναι αδύνατον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου