Ομοφυλοφιλία στο Μαρόκο: η σύγκρουση συντάγματος-ποινικού κώδικα

Η ομοφυλοφιλία στο Μαρόκο είναι ποινικό αδίκημα, που συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία των ‘αποκλίνουσων πράξεων’, μαζί με το σεξ εκτός γάμου και την μοιχεία, και μπορεί να οδηγήσει σε ποινές φυλάκιση έως και 3 ετών με χρηματικό πρόστιμο έως και 1.200 dirham (110 ευρώ).

Το 2011, η Μαγρεμπινή χώρα αναθεώρησε το σύνταγμα της, εισάγοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα και το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων. Στην αναθεώρηση του ποινικού κώδικα που η Μαροκινή βουλή ετοιμάζεται να θεσμοθετήσει, τα αδικήματα αποκλίνουσας συμπεριφοράς παραμένουν άθικτα μαζί με τις ποινές, με το προσχέδιο να αναφέρει μάλιστα μια σημαντική αύξηση στο χρηματικό πρόστιμο, που θα φτάνει τα 20.000 dirham (1.800 ευρώ)

Τον περασμένο Μάιο, η Μαροκινή αστυνομία συνέλαβε επ’αυτοφώρου δύο άντρες σε έναν απόμερο χώρο στάθμευσης την ώρα που είχαν σεξουαλική επαφή. Οι άντρες δικάστηκαν στα μέσα Ιουνίου, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε δικηγόρο και κρίθηκαν ένοχοι, με εξάμηνες ποινές φυλάκισης και πρόστιμο περίπου 50 ευρώ. Στο εφετείο οι ποινές τους μειώθηκαν σε 1,5 μήνες για τον πρώτο άντρα, ο οποίος αποδέχθηκε τις κατηγορίες, και 3 μήνες για τον δεύτερο, ο οποίος επέμενε στην αθωότητα του.Η υπόθεση αυτή αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο μιας μακριάς σειράς φυλακίσεων για ομοφυλοφιλία στο Μαρόκο, με την πιο συζητημένη να είναι η περίπτωση 2 αντρών που είχαν δεχθεί ομοφοβική επίθεση από όχλο εντός της κατοικίας τους. Τα δύο θύματα είχαν ξεγυμνωθεί και είχαν συρθεί σε δημόσια θέα, όπου ξυλοκοπήθηκαν άγρια και μαχαιρώθηκαν στο δρόμο, ενώ οι εισβολείς μαγνητοσκοπούσαν την επίθεση. Το δικαστήριο που ανέλαβε την υπόθεση καταδίκασε τους δράστες της επίθεσης σε 2 μήνες φυλάκισης με αναστολή και το ένα από τα δύο θύματα σε τετράμηνη φυλάκιση με τη μέγιστη χρηματική ποινή των 500 dirham.

ΦΩΤΟ: pinknews.co.uk

Στα τέλη Ιουνίου, στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, Φες, ένας οδηγός ταξί έδιωξε έναν άντρα από το όχημα του, μετά από μια λεκτική διαμάχη, κατηγορώντας τον για ομοφυλοφιλία. Μέσα σε λίγα λεπτά πλήθος κόσμου περικύκλωσε τον άντρα και του επιτέθηκε με γροθιές και κλωτσιές, αφήνοντας τον αιμόφυρτο στο δρόμο. Την επομένη η τοπική αστυνομία συνέλαβε δύο άντρες 30 ετών για την επίθεση, όμως ο Μαροκινός υπουργός δικαιοσύνης Μουσταφά Ραμίδ, παρόλο που κατήγγειλε την επίθεση, κάλεσε τους ομοφυλόφιλους να μην «προκαλούν την κοινωνία» και τους πολίτες να «μην παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους».

«Εάν οι νομοθέτες θέλουν να εκσυγχρονίσουν την Μαροκινή νομοθεσία σύμφωνα με το σύνταγμα του 2011, το οποίο εγγυάται το δικαίωμα στην ιδωτικότητα, θα έπρεπε να αποποινικοποιήσουν την ιδιωτική ζωή συναινούντων ανθρώπων» δήλωσε η διευθύντρια Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής του Human Right Watch, Σάρα Λία Ουίτσον, επισημαίνοντας τις οδηγίες του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Η Ομάδα Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών για την Αυθαίρετη Κράτηση έχει επισημάνει στο παρελθόν πως η σύλληψη και φυλάκιση για συναινούντες ομοφυλοφιλικές σχέσεις συνιστά έμπρακτη παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Πέρα από τον ΟΗΕ και το HRW, περίπου 20 οργανώσεις στο Μαρόκο έχουν ζητήσει την κατάργηση του νόμου 489, περί ποινικοποίηση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων.

Οι gay είναι πιο χαρούμενοι σε ανοιχτές σχέσεις-ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ!

Πιο συγκεκριμένα, το θέμα της πρόσφατης μελέτης αφορά πως οι gay άνδρες περνούν μέσα σε μία σχέση. Ο Christopher Stults, ο οποίος είναι ένας εκ των επιστημόνων που πραγματοποίησαν την έρευνα ανέφερε στην εφημερίδα «Guardian» : 
«Η εντύπωση μου μέχρι στιγμής, είναι ότι δεν μοιάζουν λιγότερο ικανοποιημένοι, ακόμα και η επικοινωνία τους είναι καλύτερη σε σχέση με τα μονογαμικά ζευγάρια γιατί πρέπει να διαπραγματευτούν συγκεκριμένες λεπτομέρειες».
Έτσι, πιστεύει πως ίσως τα πολυγαμικά ζευγάρια είναι πιο ευτυχισμένα από τα μονογαμικά. Αξίζει να προσθεθεί ότι η μελέτη υποστηρίζει πως το 40% των gay άνδρων έχει δοκιμάσει κατα τη διάρκεια της ζωής του μια κάποια μορφή πολυγαμικής σχέσης. Στη μελέτη πήραν μέρος πολλά ομοφυλόφιλα ζευγάρια, μεταξύ των οποίων, ένα από αυτά μίλησε στην εφημερίδα. «Έτσι έχουμε την ευκαιρία να ικανοποιούμε την επιθυμία μας να κάνουμε σεξ με άλλα άτομα. Αποφεύγουμε την απιστία και τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στις μονογαμικές σχέσεις όταν δεν μπορείς να κάνεις πραγματικότητα τις σεξουαλικές σου επιθυμίες».

ΣΕ GAY ΑΚΤΙΒΙΣΤΗ ΟΝΟΜΑ ΠΛΟΙΟΥ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Το Ναυτικό των ΗΠΑ θα δώσει σε πλοίο το όνομα του γκέι ακτιβιστή Χάρβεϊ Μιλκ Σε μια αδιανόητη απόφαση πριν από λίγα χρόνια απόφαση, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ θα δώσει σε ένα υπό κατασκευή δεξαμενόπλοιό του το όνομα του γκέι ακτιβιστή και πολιτικού Χάρβεϊ Μιλκ, ο οποίος είχε υπάρξει αξιωματικός του Ναυτικού κατά τον πόλεμο της Κορέας. Ηταν ένας από τους πρώτους ανοιχτά ομοφυλόφιλους πολιτικούς στις ΗΠΑ, ήδη από τη δεκαετία του ’70, ενώ δολοφονήθηκε ένα χρόνο μετά την εκλογή του στο Σαν Φρανσίσκο.

O Λέοντας, το X-factor και ναι στο… gay φλερτ!

Πάνω που είχε καταλαγιάσει ο θόρυβος από τη δήλωση του Απόστολου Γκλέτσου ότι «το ψάρι ψήνεται κι από τις δύο πλευρές», αφού προηγήθηκε η αποκάλυψη ότι έχει «πάει» με άτομο του ίδιου φύλου, ήρθε ο νικητής του «X-Factor» να φουντώσει τη «φωτιά». Ο Ανδρέας Λέοντας ρωτήθηκε σε συνέντευξη αν είναι ανοιχτός στο φλερτ κι απάντησε ότι είναι, αρκεί να μην ξεφεύγει η κατάσταση. «Δηλαδή δέχεσαι και το φλερτ των αγοριών;» ήταν η επόμενη ερώτηση του δημοσιογράφου κι ο νεαρός τραγουδιστής έριξε το… μπουρλότο: «Κάθε φλερτ είναι δεκτό, αλλά δεν θα προχωρήσω. Οπως και με κάποια κοπέλα». Φυσικά, η δήλωσή του προκάλεσε αίσθηση, αφού μετά τη Νωαίνα και ο Ανδρέας φαίνεται ότι θέλει να πάρει μέρος στο παιχνίδι της πρόκλησης.

TO GAY ΖΕΥΓΑΡΙ Σ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΟΙ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΙ ΞΕΣΑΛΩΣΑΝ

Η φωτογραφία της διαφήμισης προκάλεσε σεισμό στα social media και ήδη βρέθηκε στο στόχαστρο της ναυαρχίδας του αμερικανικού συντηρητισμού, του Οργανισμού American Family Association (AFA), στράφηκε με ΟΜΟΦΟΒΙΚΟ λόγο  κατά της ξενοδοχειακής αλυσίδας για την επιλογή της. Σε ανακοίνωσή τους, που απευθυνόταν και στο περιοδικό Travel + Leisure που δημοσίευσε τη διαφήμιση, ανέφεραν:
“Το Hilton σόκαρε τους αναγνώστες με την τοποθέτηση ολοσέλιδης διαφήμισης με πρωταγωνιστές δύο άνδρες στο κρεβάτι – μαζί. Αν είχε διαφημιστεί με δύο άνδρες να παίζουν τένις ή γευματίζουν μαζί θα ήταν λογικό. Το Travel + Leisure δεν είναι gay περιοδικό που αποστέλλεται απευθείας σε σπίτια ομοφυλοφίλων και βρίσκεται σε πολλούς δημόσιους χώρους όπως ιατρεία και αίθουσες αναμονής.” Όπως ήταν φυσικό, μετά από αυτή την ανακοίνωση, τα social media πήραν “φωτιά”. Πολλοί κατέκριναν το ξενοδοχείο για αυτή την κίνηση, ενώ οι περισσότεροι υποστήριξαν το concept της φωτογραφίας. Σοκαριστικό ήταν το σχόλιο ενός χρήστη που αναρωτήθηκε αν οι gay κοιμούνται σε κρεβάτια.
Φυσικά, ο εκπρόσωπος του Hilton απάντησε στον άκρως συντηρητικό οργανισμό, δηλώνοντας πως είναι μία παγκόσμια εταιρεία, με πελάτες διαφορετικών πολιτισμών, που δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους και πως είναι υπερήφανοι που απεικονίζουν και να παρουσιάζουν την ποικιλομορφία των επισκεπτών τους. Θέση πήραν και πολλοί υπάλληλοι του ξενοδοχείου, οι οποίοι δήλωσαν εξίσου περήφανοι και χαρούμενοι που εργάζονται σε έναν τέτοιο όμιλο που δεν κάνει διακρίσεις. Άλλωστε, η εταιρεία Hilton είναι γνωστό πως τίθεται υπέρ των gay και είχε δώσει μάλιστα το παρόν και στο gay pride στο Orlando των Ηνωμένων Πολιτειών.

Offshore (2011) με καλοκαιρινές προεκτάσεις...

MIA καλοκαιρινή ιστορία με πολλές προεκτάσεις στην αναζήτηση της αλήθειας ενός ήρωα που ψάχνει τον πατέρα του, αλλά βρίσκει τον χαμένο του αδερφό αλλά ανακαλύπτει την αγάπη σε άλλη μορφή....Μια ιστορία που έχει πολλά να πει και να απολαύσουμε λόγω του καλοκαιριού που διανύουμε...
HereOR Here

Γάλλος δήμαρχος στον Ολάντ: Χτυπήστε, επιτέλους, τη γάγγραινα του ισλαμισμού

Πρώην κομμουνιστής δήμαρχος επί 24 χρόνια της πόλης Βενισιέ, και για ένα διάστημα βουλευτής, ο Αντρέ Γκερέν, απηύθυνε ανοιχτή επιστολή στον Φρανσουά Ολάντ, λίγες ώρες μετά την σφαγή ιερέα στο χωριό  Saint-Etienne-du-Rouvray.

Στην επιστολή του καλεί τον γάλλο πρόεδρο να χτυπήσει «χωρίς προηγούμενο την ισλαμική γάγγραινα» και δηλώνει πεπεισμένος ότι πρέπει «να περάσουμε σε ένα άλλο στάδιο για να αποκαταστήσουμε την δημοκρατική τάξη και για να ξαναδώσουμε στο κράτος την ισχύ και την νομιμότητά του».
«Η Γαλλία πάσχει από την γάγγραινα του ισλαμισμού και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χάσαμε ολόκληρα εδάφη στη δημοκρατία μας», γράφει, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων.
Από τη δεκαετία του 1990, γράφει ο Γκερέν, «μια πραγματική ιδεολογία ρήξης και μίσους εναντίον της Γαλλίας αναπτύχθηκε, σαπίζοντας τα μυαλά των παιδιών μας και τη ζωή στις συνοικίες μας. Μπήκε στα κεφάλια σαν ιδεολογικός ιός, εθνοτικός, αντισημητικός, συνωμοσιολογικός, αντι-γαλλικός και εναντίον των λευκών και συνέχισε να εξαπλώνει παντού το μίσος για τη Γαλλία.
Οταν τα κοινωνικά γκέτο γίνονται εθνικά γκέτο, το συμπέρασμα είναι ένα: η συνοικία δεν είναι πλέον λευκή, μαύρη, μιγάς, είναι ο εθνοτισμός που κυριαρχεί και ο νόμος της σαρία που γίνεται κανόνας στο δημόσιο χώρο», αναφέρει.
Για τον κ. Γκερέν, «ορισμένα από τα παιδιά μας δεν θεωρούν ότι είναι Γάλλοι. Είναι πριν απ'όλα μουσουλμάνοι. Το λένε με περηφάνεια και μας ενσταλάζουν έναν λόγο προκατασκευασμένο και δηλητηριασμένο που τους έχουν μάθει».
Ο Γκερέν επαναλαμβάνει ότι αισθάνεται πάντα «κομμουνιστής και δημοκράτης» και καλεί Δεξιά και Αριστερά «να κάνουν μια κοινή διάγνωση και να ορίσουν τον εσωτερικό εχθρό».
Για να αγωνιστεί η Γαλλία εναντίον αυτής της πραγματικότητας «που έκανε κύστη στην κοινωνία μας εδώ και πολλές δεκαετίες», ο Γκερέν προτείνει «μια μεγάλη αύξηση του προϋπολογισμού για την ασφάλεια», την δημιουργία μιας υποχρεωτικής θητείας πολιτών, την αναχαίτιση των πιθανών τρομοκρατών, τον επανακαθορισμό των εθνικών συνόρων και τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών.
Ο Γκερέν είχε τοποθετηθεί στο παρελθόν εναντίον του μουσουλμανικού ενδύματος σε δημόσιο χώρο και στην ανοιχτή επιστολή του στον Ολάντ απαιτεί την εφαρμογή αυτού του νόμου.
Σε συνέντευξή του, ο Γκερέν επιτέθηκε στον γάλλο πρόεδρο
«Ας σταματήσουμε αυτό το παραμύθι με τον μοναχικό λύκο. Αυτά είναι βλακείες. Εδώ υπάρχει έδαφος. Ολοι αυτοί οι ριζοσπαστικοποιημένοι νεαροί τρέφονται στο έδαφός τους. Η σαλαφιστική ιδεολογία κάνει ανυπολόγιστη ζημιά, ο νόμος της σαρία είναι κυρίαρχος. Και ακολουθούν, διδαχή, αγοραφοβία, ομοφοβία, πίεση κατά των μικτών γάμων, σεξισμός, αντισημητισμός. Χωρίς να ξεχνάμε τον ρατσισμό εναντίον των λευκών και εναντίον της Γαλλίας που είναι ταμπού για τους πολιτικούς. Γιατί αφήνουμε αυτό το ερώτημα στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο;», δήλωσε.

ΟΤΑΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΙΑΛΙΤΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟ

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΑΝΕΡΙ;

Η Διακήρυξη της αμερικανικής ανεξαρτησίας είναι το πρώτο –ίσως και μοναδικό- καταστατικό κείμενο που προσδίδει συνταγματική διάσταση στην επιδίωξη της ανθρώπινης ευτυχίας. Δεν μπορείς, βέβαια, να περιγράψεις αντικειμενικά την ευτυχία –η ζωή μας θα ήταν βαρετή αν συμφωνούσαμε όλοι στην έννοια της ευτυχίας και της ηδονής. Όμως Δευτέρα βράδυ, στο προαύλιο της Βουλής, μπορούσες να συναντήσεις εκατοντάδες ευτυχισμένους ανθρώπους να συζητούν περί Συντάγματος.

Η ευτυχία ήταν παντού, έλεγες να μπορούσες να πάρεις ένα κομμάτι να το φυτέψεις στον Εθνικό Κήπο. Την είδα στο χαμόγελο του Νίκου Παππά όταν αγκάλιασε και ασπάστηκε τον Παύλο Πολάκη. Και, πιστέψετε με, δεν είναι εύκολο να αγκαλιάσεις έναν άνθρωπο που έχει στον ώμο την τσάντα, στο ένα χέρι τον φραπέ και στο άλλο το τσιγάρο. Μετά το σακάκι μπορεί να θέλει πέταμα ή καθαριστήριο. Σε ευδαιμονία και ο Παύλος Πολάκης που, φυσιογνωμικά, θα μπορούσε να παραπέμπει σε αγωνιστή του ’21, εν προκειμένω του 2021. Αλλωστε και οι οπλαρχηγοί του 1821 φραπέ θα έπιναν, αν μπορούσαν. Ευτυχία ήταν η ανεμελιά του καθηγητή Ζουράρι με πέδιλο και φαρδιά πουκαμίσα ή ο στιλιστικός θρίαμβος του Γιώργου του Κυρίτση: ναι, κουφάλες, ο αστισμός ξεψυχά όταν στο προαύλιο της Βουλής ο εκπρόσωπος του λαού κυκλοφορεί με το πουκάμισο έξω, το τσιγάρο στο στόμα και το κράνος στο χέρι. Ευτυχής ήταν και ο Νίκος Φίλης που έριξε ένα σακάκι πάνω από το πόλο –με φερμουάρ- μπλουζάκι του. Ο Πάνος Σκουρλέτης που πέταξε τα πέτσινα και έπιασε τα λινά. Η Ολγα Γεροβασίλη που λες ότι κοιμάται βρε παιδάκι μου με αυτό το χαμόγελο. Ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης και η Νίνα Κασιμάτη που, κοιτά να δεις, ποιος να το πίστευε ότι κάποτε θα ήταν εκεί με θεσμικό κύρος στους ώμους -αιρετοί από τον λαό για τον λαό, όπως θα έλεγε και ο Πρωθυπουργός. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος που, στοιχηματίζω, ακούει πια στο «σύντροφε». Και η Σία με πέδιλο. Ή μήπως ήταν η Τασία; Ο Πάνος ο Καμμένος δεν ήταν εκεί. Αλλά για τον Καμμένο δεν προέχει η δική του ευτυχία όσο η δυστυχία των άλλων.

Παύλος Πολάκης, Νίκος Καρανίκας. Θα μπορούσε να είναι ένα μικρό δρώμενο πριν την κύρια εκδήλωση

Ο μπουφές ήταν λιτός. Εδιναν νερό και τσάι –τα ίδια που σερβίρουν και λίγο πιο πάνω, στον «Ευαγγελισμό». Εδώ που τα λέμε, τι άλλο θα μπορούσαν να προσφέρουν; Ισως θα έπρεπε να τολμήσουν το φραπεδάκι με το συμβολισμό που ενέχει ως ρόφημα του λαού. Διότι ο φραπές είναι όπως η Δημοκρατία μας. Γεννήθηκε στην Ελλάδα και παρασκευάζεται με κινήσεις που, αν μη τι άλλο, συχνά υιοθετούνται από τον λαό μας για να περιγράψουν την ποιότητα και τη λειτουργία του πολιτεύματος. Μία λύση θα ήταν να μεταλάβουμε, όσοι προλαβαίναμε, από τον φραπέ του Πολάκη, όμως μία φωνή μας κάλεσε στις θέσεις μας καθώς η εκδήλωση θα ξεκινούσε σε λίγα λεπτά.

Η εκδήλωση ήταν προγραμματισμένη για τις 20.00. Ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε στις 20.30. Θέλουμε να αλλάξουμε τη χώρα, να εισάγουμε νέα ήθη, αλλά η καθυστέρηση στην έναρξη των εκδηλώσεων τείνει να αποκτήσει συνταγματική κατοχύρωση. Θα μου πείτε ότι συζητάμε για την Ελλάδα του 2021, δεν χάλασε ο κόσμος για μισή ώρα. Σωστό. Αλλωστε έχουμε ήδη καθυστερήσει περίπου δύο αιώνες.

Σία Αναγνωστοπούλου και Θεοδόσης Πελεγρίνης, εκ της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, με όραμα για την Ελλάδα του 2021

Όταν οι πρωθυπουργοί προσέρχονται σε εκδηλώσεις είθισται να χαιρετούν αυτούς που βρίσκονται στην πρώτη σειρά. Αν το παρακολουθήσετε από απόσταση θα δείτε το κύμα που σηκώνει η εξουσία στο ακροατήριο. Ο Πρωθυπουργός πλησιάζει την πρώτη σειρά για να χαιρετήσει. Οι υπουργοί του σηκώνονται. Αυτομάτως η κίνηση μεταδίδεται και στην πιο πίσω σειρά –είναι δυνατόν να περνάει ο Πρωθυπουργός και να κάθεσαι; Αφού σηκωθεί η δεύτερη σειρά, θα σηκωθεί και η τρίτη –δηλαδή γιατί να μη φανεί ολόκληρη Κουντουρά; Και πάει λέγοντας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ακροατήριο να σχηματίζει την κόμμωση του Κριστιάνο Ρονάλντο: όρθια στο μέσον της κεφαλής, χαμηλή στα πλάγια. Η Ολγα Γεροβασίλη είπε δυο λόγια και το βήμα υποδέχθηκε τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος επιμένει να κουμπώνει το σακάκι χωρίς γραβάτα. Αυτό δεν δείχνει ωραίο, για κάποιους δε, είναι στιλιστικά απαράδεκτο. Ισως θα έπρεπε να το θέσουμε σε δημοψήφισμα. Όμως μισό λεπτό. Πριν το δημοψήφισμα, ο λαός έχει έναν νέο εχθρό να αντιμετωπίσει: την τεχνοκρατική ελίτ. Και η αναθεώρηση του Συντάγματος οφείλει να προστατεύσει τη χώρα και το λαό «από νεοφιλελεύθερες πρακτικές». Βάλτε αυτά τα δύο κάτω από μεγεθυντικό φακό και θα έχετε μία ενδεικτική άποψη των προτάσεων και των προθέσεων Τσίπρα.

Η απαξίωση των τεχνοκρατών δεν είναι ούτε καινούργια, ούτε απλή υπόθεση. Είναι μέσα στο πρώτο χαράκωμα στη μάχη του λαϊκισμού απέναντι στον ορθό λόγο και στη λογική. Η τεχνοκρατική σκέψη απαξιώνεται υπέρ της πολιτικής προσέγγισης που, στην αληθινή ζωή, είτε λαϊκίζει ασύστολα, είτε δουλεύει υπέρ κομματικών και προσωπικών συμφερόντων. Βέβαια από την άλλη, η υποχρέωση για αιρετό Πρωθυπουργό αντανακλά, πράγματι, σεβασμό στην έννοια της πολιτικής νομιμοποίησης. Επίσης η αναφορά σε «νεοφιλελεύθερες πρακτικές» μέσα σε πρωθυπουργική ομιλία που εκφωνείται στη Βουλή με αντικείμενο την αναθεώρηση του Συντάγματος, είναι τουλάχιστον αδόκιμη. Αυτά είναι για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

O πρόεδρος Λεβέντης, στη συνηθισμένη του κίνηση ενώπιον του Αλέξη Τσίπρα

Ο Πρωθυπουργός χειροκροτήθηκε όταν αναφέρθηκε στον περιορισμό του βουλευτικού βίου σε δύο θητείες ή οκτώ χρόνια. Χειροκροτήθηκε και για την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Αμεσα ενδιαφερόμενοι χειροκροτούσαν, αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Αλλωστε για την πατρίδα πολιτεύτηκαν όλοι τους. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στη «λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας» κάποιοι μουρμούρισαν ότι πρόκειται για ρουσφέτι στον Καραμανλή. Ενας άλλος σχολίασε ότι φροντίζει το επόμενο βήμα του. Σιγά μη θέλει ο Τσίπρας να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Και τι να τα κάνει τότε τα δημοψηφίσματα; Είναι σαν να στήνεις σκηνή, να βγάζεις φώτα, να μαζεύεις κόσμο και εσύ να πηγαίνεις στο θεωρείο. Όχι. Δημοψηφίσματα. Πουλάς λαϊκή συμμετοχή και αγοράζεις χρόνο. Με συνταγματικά road shows και λαϊκές συνελεύσεις με τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μόνο που έτσι, πολύ συχνά, η Δημοκρατία πνίγεται στο ίδιο το ζουμί της. Πόσες υπογραφές χρειάζονται για δημοψήφισμα επί εθνικών θεμάτων; Μισό εκατομμύριο. Η Χρυσή Αυγή μπορεί να ζητάει ένα το μήνα. Και, μεταξύ μας, δεν μπορεί να μαζέψει η Εκκλησία ένα εκατομμύριο υπογραφές για να θέσει σε δημοψήφισμα το σύμφωνο συμβίωσης; Για πλάκα. Μέσα σε μία Κυριακή. (Εκτός και αν τα περί «κρατούσας θρησκείας» αρκούν…)Δημοψηφίσματα με γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Δημοσκοπήσεις με θεσμικό κύρος. Οι γραμμές στους ακροατές. Η απόφαση στο κοινό. Η Δημοκρατία σε εκδοχή ριάλιτι. «Η Δημοκρατία στην εξουσία» είπε ο Πρωθυπουργός, παραφράζοντας το σύνθημα του Μάη για τη φαντασία. Ας το έλεγε πιο κυνικά, πιο ωμά στον πολίτη. Με τόσα που πληρώνει, του προσφέρεται πλέον η ψευδαίσθηση πως κυβερνά αυτόν τον τόπο.

Αντιρατσιστικό κάμπινγκ στη Νάξο και ενότητα για το LGBT κίνημα!

Το 23ο κάμπινγκ του Antinazi Zone – Y.R.E. θα πραγματοποιηθεί φέτος στη Νάξο, στο κάμπινγκ «Μάραγκας» (www.maragasbeachnaxos.com) στην Αγία Άννα, μπροστά σε μια από τις ομορφότερες παραλίες του Αιγαίου. Από την Παρασκευή 29 Ιουλίου μέχρι την Κυριακή 7 Αυγούστου, άνθρωποι όλων των ηλικιών απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, θα βρεθούμε για 10 μέρες και 9 βράδια και θα στήσουμε μια μικρή κοινωνία σαν αυτή που θέλουμε να φτιάξουμε. Συλλογικά, αλληλέγγυα, αυτοδιαχειριζόμενα, με όρεξη και κέφι.
Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει συζητήσεις και εργαστήρια για την προσφυγική κρίση αλλά και το κίνημα αλληλεγγύης, τη δίκη της Χρυσής Αυγής, τον αγώνα για τα εργασιακά δικαιώματα, τον αγώνα των καθαριστριών στα λεωφορεία της Αθήνας, τα σημαντικά κινήματα στην Β. Ελλάδα (Σκουριές, ΒΙΟΜΕ) για το LGBT κίνημα, για τις γαλλικές κινητοποιήσεις, για την ριζοσπαστική αριστερά στις ΗΠΑ, για το κίνημα ενάντια στο φόρο ύδρευσης στην Ιρλανδία, για τα 80 χρόνια από τον Ισπανικό εμφύλιο, για την μουσική και τα κινήματα κ.α. Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του κάμπινγκ θα γίνουν, ακόμα, συναυλίες, προβολές ταινιών, workshops, beach party, εκδρομές κ.ά. Ήδη το πολιτιστικό πρόγραμμα διαμορφώνεται και όλα δείχνουν ότι θα είναι πιο πλούσιο από ποτέ. Οι Social Waste, θα παίξουν ζωντανά την Παρασκευή 5 Αυγούστου και οι Bandallusia το Σάββατο 30 Ιουλίου. Ενώ την Δευτέρα 1 Αυγούστου θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ της Angélique Kourounis, Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση

Η όμορφη φωτογραφία του Ricky Martin με τον σύντροφό του

O Ricky Martin έχει δηλώσει ανοικτά τις σeξουαλικές του προτιμήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Ο δημοφιλής καλλιτέχνης, που αποτελεί πρότυπο για πολλά αγόρια, αποφάσισε να «εκτεθεί» δημόσια και να δώσει το παράδειγμα σε πολλούς θαυμαστές του. Εδώ και λίγο καιρό, έχει βρει τον έρωτα στο πρόσωπο του Jwan Yosef και πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Μέσω του επίσημου προφίλ του στο Instagram, δημοσιεύει στιγμές της καθημερινότητάς του μαζί του και συγκεντρώσει χιλιάδες likes. Έτσι έκανε και τις προάλλες, που ανέβασε μια ασπρόμαυρη selfie με τον αγαπημένο του. Δείτε την:

Χώρισε με τη σύντροφό του αποκαλύπτοντας ότι είναι gay

Βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας εξαιτίας της συμμετοχής του στο ριάλιτι Made in Chelsea και πρόσφατα εξομολογήθησε πως είναι gay. «Είναι η πρώτη φορά που οι τηλεθεατές θα με δουν ως γκέι αντί για bisexual. Tελικά είμαι γκέι άντρας» είπε χαρακτηριστικά μιλώντας στην εφημερίδα «Sun», ο Ollie Locke. Την ερχόμενη σεζόν του ριάλιτι σόου ο Όλι μιλά ανοιχτά για την γκέι ζωή του χωρίς φόβο και πάθος.
«Ζούσα με μια γυναίκα την περασμένη χρονιά και είχαμε δυο σκυλιά μαζί. Όταν χωρίσαμε τον Δεκέμβριο, σκέφτηκα πως πλέον είμαι γκέι. Θέλω να έχω την πρώτη μου εμπειρία ομοφυλοφιλικής σχέσης είτε στο σόου είτε εκτός αυτού. Δεν με νοιάζει. Τώρα είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο» εξομολογήθηκε ο γόης του ριάλιτι.

Οι gay είναι οι καλύτεροι τουρίστες και ψηφίζουν Ελλάδα

Η Μύκονος θεωρείται ένας από τους ιδιαίτερα gay friendly προορισμούς - Οι ομοφυλόφιλοι ξοδεύουν 57% περισσότερα στις διακοπές τους από ό,τι οι ετεροφυλόφιλοι Σε έναν από τους δυναμικότερους και πιο προσοδοφόρους τομείς της παγκόσμιας τουριστικής αγοράς αναδεικνύεται όπως προκύπτει από την διεθνή έκθεση του Βερολονίου ο αποκαλούμενος «gay τουρισμός» καθως οι ομοφυλόφιλοι ξοδεύουν στις διακοπές τους 57% περισσότερα χρήματα από ό,τι οι ετεροφυλόφιλοι. Σύμφωνα, μάλιστα, με έρευνες, το μερίδιο του LGBT (lesbians, gay, bisexual, trans gendered)- τουρισμού στην παγκόσμια αγορά υπερβαίνει το 10% ή σε 75 εκατομμύρια τουρίστες. Ανάμεσα στους προορισμούς που επιλέγουν οι gay ταξιδιώτες περίοπτη θέση έχει η Μύκονος, όπως περιγράφει μιλώντας στη Deutsche Welle, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος Διεθνούς Ταξιδιωτικού Συνδέσμου Γκέι και Λεσβιών, IGLTA, Τζον Τανζέλα.
Όπως εξηγεί ο Τανζέλα, «η πλειονότητα των gay θεωρεί φιλικούς προορισμούς τις περιοχές, όπου μπορούν χωρίς πρόβλημα να κρατούν το χέρι του συντρόφου τους επισκεπτόμενοι δημόσιους χώρους», περιγράφοντας, χωρίς να το γνωρίζει, μια καθημερινή εικόνα του νησιού των ανέμων, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Στον ίδιο κατάλογο βρίσκονται οι ΗΠΑ, και άλλα ελληνικά νησιά, η Αυστραλία και η Ισπανία, όπου φέτος θα γίνει το ετήσιο συνέδριο του ILGTA. Όσο για το λόγο για τον οποίο οι ομοφυλόφιλοι τουρίστες αφήνουν περισσότερα χρήματα ο Τανζέλα εξηγεί ότι αυτό οφείλεται στη διαφορά στον προϋπολογισμό και στη συχνότητα των διακοπών. «Συνήθως, επειδή οι περισσότεροι gay δεν έχουν παιδιά, διαθέτουν περισσότερα χρήματα στα ταξίδια τους. Κάνουν επίσης συχνότερα διακοπές», εξηγεί ο πρόεδρος του ILGTA. Παράγοντες του τουρισμού αναφέρουν, τέλος, ότι από τον LGBT- τουρισμό αντλεί σημαντικά οφέλη και ο τουρισμός των πόλεων (city break) καθώς τα λεγόμενα LGBT-events (pride days, lifeball κλπ) στις πόλεις της Ευρώπης συνιστούν δημοφιλείς προορισμούς για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

ΣΥΡΙΖΑ: Ακροδεξιά και ρατσισμός απειλούν την δημοκρατία

Αναφορά στις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας, έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω ανακοίνωσής του. Στην ανακοίνωση σχολιάζεται μεταξύ άλλων ότι η δημοκρατία δεν απειλείται στις μέρες μας όπως τότε, από τον στρατό, υπάρχουν τάσεις της εποχής που μπορεί να αποβούν επικίνδυνες για την υγιή δημοκρατία.

Η ανακοίνωση του κυβερνώντος κόμματος:

«Σήμερα, 42 χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, αποδίδουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Τιμούμε τους χιλιάδες ανθρώπους που πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις, που αγωνίστηκαν, φυλακιστήκαν, βασανίστηκαν, έχασαν τη ζωή τους. Η φλόγα της ιστορικής μνήμης  οφείλει να παραμένει άσβεστη για όσους και όσες επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο της  υπεράσπισης αξιών όπως η δημοκρατία, η εθνική ανεξαρτησία, η κοινωνική πρόοδος. Μια τέτοια επέτειος έχει νόημα μόνο εφόσον θυμόμαστε, τιμούμε και εμπνεόμαστε από το παράδειγμα εκείνων των ανθρώπων. Και ο καλύτερος τρόπος να τους τιμήσουμε, είναι η υπόσχεση ότι οι πολύτιμες αγωνιστικές παρακαταθήκες που άφησαν, κληροδοτούνται σε γενιές που εμπνέονται από τα ίδια ιδανικά.

Σήμερα, μπορεί η δημοκρατία στον τόπο μας να μην κινδυνεύει από τις ερπύστριες. Κινδυνεύει, όμως, να χάσει το σφρίγος της από την αποπολιτικοποίηση, την ιδιώτευση, την έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοινά. Αντίπαλός της είναι η άνοδος της ακροδεξιάς, του ρατσισμού, του μίσους για τη διαφορετικότητα. Οι σημερινοί αγώνες του λαού οφείλουν να εμβαθύνουν τη δημοκρατία, να  προασπίσουν τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η πάλη για ένα καλύτερο μέλλον δεν πρέπει να σταματά ποτέ. «

GAY ζευγάρια θα ενώνονται στο μπαλκόνι της Ιουλιέτας -Ο Σάιξπηρ ήταν ερωτικός ποιητικός και για τους gay

Το μπαλκόνι της Βερόνα εκεί που ο Ρωμαίος αναζητούσε τα φιλιά του ανεκπλήρωτου έρωτά του με την Ιουλιέτα θα διατίθεται πλέον για την τέλεση πολιτικών γάμων μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Η Ιταλία, μόλις τον Μάιο, έγινε η τελευταία χώρα της Ευρώπης που ενέκρινε νομοθετικά την ένωση ομόφυλων ζευγαριών.

Ο δήμος της Βερόνα ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι όλες οι δημοτικές αίθουσες που διατίθενται για την τέλεση πολιτικών γάμων μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών θα είναι ανοικτές και για τα ομόφυλα ζευγάρια. Ένας από αυτούς τους χώρους είναι και το σπίτι της Ιουλιέτας το οποίο επισκέπτονται κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες. Στο εσωτερικό του σπιτιού βρίσκονται αντικείμενα και έπιπλα από τον 16ο και 17ο αιώνα, καθώς και τοιχογραφίες που αφηγούνται τον μοιραίο έρωτα των εραστών της Βερόνα που ενέπνευσε τον Σαίξπηρ.

Ένας γάμος στο σπίτι της Ιουλιέτας, ειδικά την ημέρα των Ερωτευμένων, μαζί με μουσική κοστολογείται περίπου στα 300 ευρώ για τους ντόπιους και στα 600 και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι ερωτευμένοι του κόσμου ανεβαίνουν στο μπαλκόνι της Ιουλιέτας για να φιληθούν και να φωτογραφηθούν. Πολλοί φωτογραφίζονται δίπλα στο άγαλμα της Ιουλιέτας που βρίσκεται στον κήπο. Σύμφωνα με τον θρύλο, οι γυναίκες πρέπει να αγγίζουν το δεξί στήθος της ηρωίδας για να τους φέρει ευτυχία, αιώνια αγάπη και γονιμότητα. Το άγαλμα φέρνει ευτυχία και στους εργένηδες που αναζητούν τον έρωτα.

Σύμφωνα με τις αρχές της Ρώμης οι πολιτικοί γάμοι των ομόφυλων ζευγαριών θα ξεκινήσουν στα μέσα του Αυγούστου.

Ανοικτή επιστολή πολίτη στη Κρήτη για εκδηλώσεις gay pride

Ο πολίτης είναι υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποτελεί δέιγμα υποστηρικτή του lgbtq χωρίς να χρειάζεται να ανήκει στην κοινότητα. Απόδειξη αποτελεί ότι πλέον οι πολίτες κατανοούν ότι ο σεβασμός είναι υποχρέωση της τοπικής αυτοδιοίκησης

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ κ. ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Ανοικτή επιστολή με αποδέκτες τον δήμαρχο Ρεθύμνου και τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου έστειλε ο συμπολίτης, κ. Χρήστος Μπονατάκης.

«Αξιότιμε Δήμαρχε κ. Μαρινάκη και αξιότιμα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου!
Θέλησα με το παρόν μήνυμα να εκφράσω τη διαμαρτυρία αλλά και τη λύπη μου για την, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (όχι φυσικά τη υπερψήφιση όλων), εκχώρηση δημοσίου χώρου της πόλης μας για την πραγματοποίηση εκδηλώσεων του νεοφανέντος, ποικίλως δε και υπό των ΜΜΕ μανιωδώς προβληθέντος του λεγομένου κινήματος Gay Pride.

Καθίσταται επιτακτικής πλέον ανάγκης όπως γίνει κατανοητό, αποσαφηνιστεί και προβληθεί προς πάσα κατεύθυνση, ότι άλλο πράγμα είναι το αναφαίρετο δικαίωμα κάποιου να διάγει τη ζωή του όπως ο ίδιος επιθυμεί-επιλέγει χωρίς να διώκεται και άλλο πράγμα είναι οι επιλογές του αυτές κι οι επιθυμίες, όποιες κι αν είναι, να απαιτείται και να επιτρέπεται από μία κοινωνία η προβολή και προώθησή τους, μάλιστα δε και να αξιώνεται η θεσμική τους αναγνώριση και καταξίωση.
Η προβληματική του ζητήματος δεν εστιάζεται νομίζω στα ανθρώπινα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων τα οποία ήδη διαθέτουν, όπως πχ. το να συζούνε-συμβιώνουν ελεύθερα, με τη δυνατότητα φυσικά να διευθετούν συμβολαιογραφικά τα μεταξύ τους περιουσιακά και άλλα ζητήματα και την ύπαρξη των οποίων στην Ελλάδα θα ήταν ωφέλιμο να εκτιμήσουν συγκριτικά με πολλές άλλες χώρες. Η όλη προβληματική εστιάζεται στο να προβληθεί και προωθηθεί ο λεγόμενος «έτερος σεξουαλικός προσανατολισμός», με στόχο την πλήρη θεσμικά εξίσωση με τα ετερόφυλα ζευγάρια και τελικά, τη δυνατότητα υιοθεσίας παιδιού!

Ίσως να ακουστεί δυστυχώς παράδοξο όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι, παρ’ ότι συμμερίζονται τις θέσεις της παρούσης επιστολής, με την όλη τους διαγωγή επιδεικνύουν, νομίζω, πολύ περισσότερη διάκριση, αγάπη αλλά και «υποστήριξη» προς τους συνανθρώπους του ομοφυλόφιλους, από τους δήθεν και τάχα μετ’ επιτάσεως υποστηρικτές τους και οι οποίοι πολλές φορές (όχι βεβαίως όλοι), προσωπικά τουλάχιστον διαπιστώνω, να πρωταγωνιστούν ελαφρά τη καρδία εις την διαπόμπευση και εξουθένωση των πρώτων.
Βέβαια όταν λέγεται «υποστήριξη», ή και συνεργασία ή τυχόν συναναστροφή, ουδόλως εννοείται φυσικά ταύτιση-αποδοχή ενεργειών και απόψεων. Πολύ περισσότερο δεν συνεπάγεται μία δεδομένη ανοχή σε ενδεχόμενη εκ μέρους τους προσπάθεια και προώθηση θεσμικής έκφρασης και καταξίωσης –εν προκειμένω ένταξη στο οικογενειακό δίκαιο- οποιουδήποτε παραλογισμού, κοινωνικού και ηθικού.
Το παραμύθι αυτό και κόμπλεξ δεν ωφελεί κατ’ ουσία κανέναν και πρέπει επιτέλους να τελειώσει!

Στο όνομα της οφειλόμενης προς τους ομοφυλόφιλους αλλά και προς όλους αγάπης ή και της φιλίας, δεν μπορεί να εκβιάζεται η κατάφαση, ή και η ανοχή προς τα παραπάνω (κάτι βέβαια που προβλέπεται και συνταγματικώς/βλ. παρακάτω).
Όσο πχ. για το δήθεν δικαίωμα (*αλήθεια, τι κακοποιημένη έννοια) στη «δημιουργία» οικογένειας από ομόφυλα ζευγάρια, εκτός του ότι περισσεύει η οποιαδήποτε επισήμανση του μεγέθους τοιαύτης διαστροφής, θα ήταν συνεπές αλλά και συμβολικής σημασίας όπως οι ταύτα υποστηρίζοντες, κυρίως δε οι υπογράφοντες κατάπτυστα νομοσχέδια προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, να πρόβαιναν σε δεσμευτικού χαρακτήρα συμβολαιογραφική πράξη, κατά την οποία σε περίπτωση δικού τους θανάτου ή άλλης αδυναμίας, θα εκχωρείται η κηδεμονία των παιδιών τους ...αποκλειστικά σε ομόφυλα ζευγάρια!! Έτσι ώστε να «φροντίσουν» ως γονείς κατ’ αυτό τον φρικώδη και ανελεή τρόπο, για ...το «καλό» των παιδιών τους και το μέλλον τους! Θεός φυλάξει!
Πόση αλήθεια διαστροφή και νέκρωση συνειδήσεως χρειάζεται ώστε να αποκαλέσει κανείς σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αγάπη προς τα παιδιά, την εικόνα εκείνη κατά την οποία κάποτε (ή και τώρα σε άλλες χώρες), θα παραδίδεται από τις κοινωνικές υπηρεσίες με κάθε επισημότητα ένα παιδάκι στα χέρια ομόφυλων «γονιών», τη συνοδεία φυσικά των απαραίτητων για την περίσταση ευχών όπως: «να σας ζήσει», «καλή ανατροφή»!!

Υπάρχει άραγε κανείς στην όλη αυτή μισάνθρωπη και ανίερη «τελετή», που να σέβεται στοιχειωδώς και να σκέπτεται τα δικαιώματα του άτυχου εκείνου βρέφους-παιδιού;; (ΟΗΕ/Σύμβαση για τα δικαιώματα του Παιδιού-Αρθ. 27, 1) Εκ του περισσού φυσικά παραπέμπω στο διαδίκτυο και τις ...«ομοφοβικές» (όπως τεχνουργικώς θα τις αποκαλούσαν πολλοί σήμερα) μαρτυρίες παιδιών που υιοθετήθηκαν από ομόφυλους «γονείς».
Το παράδοξο είναι ότι το να εκφράζει πλέον κανείς την αντίθεσή του και την αγανάκτηση μ’ αυτήν κυριολεκτικά την ...«ομομανία» και φρενίτιδα προβολής και προώθησης θεσμικής καταξιώσεως του λεγομένου «έτερου σεξουαλικού προσανατολισμού», έχει καταντήσει να αποτελεί στην Ελλάδα του 2016 «ταμπού»• γεγονός που δυστυχώς δεν αποτέλεσε εξαίρεση για την Κρήτη και το Ρέθυμνο.
Νομίζω επίσης, ότι είναι ώρα να σκεφτούμε το κατά πόσο απέχουμε ακόμα χρονικώς και κοινωνικώς από τότε, που λόγω άρσεως κάθε αρνητικών τάχα για τα παιδιά «στερεοτύπων» και «προκαταλήψεων», για καταπολέμηση δήθεν κάθε «ομοφοβίας» και μιμούμενοι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα παιδιά μας θα «διδάσκονται» την ομοφυλοφιλία στη δημόσια εκπαίδευση ως δήθεν, ενός εκ των ενδεχόμενων κατά την ενηλικίωσή τους «σεξουαλικών προσανατολισμών»! Σύμφωνα πάντως με αίτημα της επιτροπής Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, τα κράτη-μέλη θα πρέπει να μιλάνε υποχρεωτικά στα παιδιά του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου για τη σεξουαλική διαφορετικότητα-ομοφυλοφιλία! (Έκθεση σχετικά με τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία και τα συναφή δικαιώματα, 2013/2040 (INI), 26/9/2013, παραγρ. 43, 47, 52, 53).

Στη Νορβηγία πχ. ήδη υπάρχει παραμύθι στο νηπιαγωγείο με τίτλο: «βασιλιάς και βασιλιάς» (πρίγκηπας που ερωτεύεται ...το βασιλιά!!) ή «ομοφυλόφιλα παιδιά»! (συνέντευξη της Ρωσίδας Irina Bergseth η οποία έζησε στη Νορβηγία, http://opaidagogos.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html#more, http://zavtra.ru/content/view/chto-na-nas-dvizhetsya/).

Με σεβασμό στα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων αλλά και το έμπονο έργο σας στην τοπική διοίκηση, ταπεινά φρονώ ότι εν προκειμένω το Δημοτικό Συμβούλιο, συνετό θα ήταν να απαντούσε στους αιτούντες δημόσιο χώρο για ανάλογες με τις προαναφερθείσες εκδηλώσεις, ότι σέβεται μεν και προασπίζεται τα δικαιώματά τους, χωρίς αυτό ωστόσο να σημαίνει ότι του επιτρέπεται-ότι έχει το δικαίωμα να παραχωρήσει δημόσιο χώρο για εκδηλώσεις του κινήματος Gay Pride, καθ’ ότι δι αυτών των εκδηλώσεων προβάλλεται η αλλοίωση της ανθρώπινης φυσιολογίας και σεξουαλικότητας, εκτροπή βεβαίως τη συμβολή ποικίλων ίσως ψυχοσωματικών-κοινωνικών παραγόντων. Δι’ αυτών επίσης προωθείται κοινωνικά και θεσμικά η ανατροπή της οντολογίας του ανθρώπου, της πολιτισμικής μας ταυτότητας ως έθνος και τα χρηστά ήθη, με ότι αυτό συνεπάγεται σε μία κοινωνία και το μέλλον της.

Καταπατούνται δε συνάμα κατ’ αυτό τον τρόπο, τα ανθρώπινα δικαιώματα των υπολοίπων ανθρώπων, γονιών και συμπολιτών, οι οποίοι ζουν και κυκλοφορούν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σε μία χώρα, που κόπτεται κατά τ’ άλλα για τα μη αναθεωρήσιμα συνταγματικώς χρηστά ήθη (Συντ/Αρθ. 110, παρ. 1), τα δικαιώματα όλων των πολιτών (και παιδιών) αλλά και την προστασία της οικογένειας (Συντ/Αρθ. 5, 1–Αρθ. 21, 1 και Αστ.Κωδ. Αρθ. 178,281 κατά το οποίο: «Η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη...».

Λίαν εύστοχες και σημαντικότατες επί του ζητήματος είναι και οι επισημάνσεις στην Εγκύκλιο κατά την προσφάτως πραγματοποιηθείσα Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Κολυμπάρι της Κρήτης, στην οποία επισημαίνεται ο «κίνδυνος εκπτώσεως του ατομικού δικαιώματος εις ατομοκεντρισμόν και δικαιωματισμόν. Μία τοιαύτη εκτροπή λειτουργεί εις βάρος του κοινοτικού περιεχομένου της ελευθερίας, οδηγεί εις την αυθαίρετον μετατροπήν των δικαιωμάτων εις ευδαιμονιστικάς διεκδικήσεις και εις την αναγωγήν της επισφαλούς ταυτίσεως της ελευθερίας με την ασυδοσίαν του ατόμου εις «οικουμενικήν αξίαν», η οποία υποσκάπτει τα θεμέλια των κοινωνικών αξιών, της οικογενείας, της θρησκείας, του έθνους και απειλεί θεμελιώδεις ηθικάς αξίας» (παρ. 16).
Αξιότιμε Δήμαρχε κ. Μαρινάκη, αξιότιμα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου•ως συμπολίτης σας και πολύτεκνος επισημαίνω, ότι το ζήτημα αυτό της οικογένειας, η οποία κατά το άρθρο 21, 1 του Συντάγματος αποτελεί το «θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους», ταυτόχρονα δε και τα πρότυπα μίας κοινωνίας, εν πολλοίς καθορίζουν και το μέλλον ενός τόπου και το τι ανθρώπους τελικά θέλουμε να αναθρέψουμε.
Ας αναλογιστεί λοιπόν ο καθένας τις ευθύνες ή το βαθμό συμβολής του, στο υφιστάμενο αυτό εσχάτως ιδεολογικό και θεσμικό πογκρόμ, κατά της οικογένειας, των χρηστών ηθών και άλλων αξιών.
Προσδοκώντας την μετά ταύτα οφειλόμενη επί του θέματος επαγρύπνησή σας, εύχομαι καλό καλοκαίρι και κάθε αγαθό στις εργασίες και τις οικογένειές σας.

Με σεβασμό
Χρήστος Μπονατάκης

Σημ: Η παρούσα επιστολή κοινοποιείται στους αντίστοιχους φορείς των Δήμων Ηρακλείου και Χανίων, λόγο σχετικών εκεί με το ζήτημα ενεργειών».

Η Κρήτη προορισμός πολυήμερων διακοπών για καναδούς gay τουρίστες

H Kρήτη μπορεί να μην είναι καθιερωμένος προορισμός για γκέι ταξιδιώτες, όπως η Μύκονος και η Λέσβος, όμως έχει πολλά να προσφέρει στους ομοφυλόφιλους επισκέπτες της, από τα αρχαιολογικά ευρήματά της μέχρι τις παραλίες της και δεν αξίζει να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό υποστηρίζει εδώ και καιρό συντάκτης του καναδικού ηλεκτρονικού περιοδικού ποικίλης ύλης dailyxtra.com που καλύπτει ζητήματα που απασχολούν την κοινότητα LGBT στο Βανκούβερ, το Τορόντο και την Οτάβα και διαβάζεται κάθε μήνα τουλάχιστον από 150.000 αναγνώστες.
Το δημοσίευμα έχει τίτλο «Η Κρήτη για τους γκέι, συνοπτικά» και επικαλείται το μεγάλο μέγεθος του νησιού για να υποστηρίξει ότι οι διακοπές σε αυτήν πρέπει να είναι πολυήμερες.Εάν κάνετε κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά είναι πολύ πιθανό να περάσετε από την Κρήτη, αναφέρει ο συντάκτης, Tim Mitchell, και συγκεκριμένα από το Ηράκλειο και προτείνει επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσσού και το μουσείο Ηρακλείου.
Σε μια περιήγηση στην πόλη ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τάφος του Νίκου Καζαντζάκη (Ζορμπάς), τα αρχιτεκτονικά διαμάντια στα σοκάκια της πόλης και η απόλαυση του καφέ σε κάποια καφετέρια της περιοχής με τις ώρες, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι Έλληνες.Πολλοί φτάνουν στην Κρήτη μέσω διαδρομών island hopping μετά από διακοπές στη Μύκονο και τη Σαντορίνη ενώ για πολλούς το νησί είναι δεύτερη σκέψη, και σε αυτό περνούν 3 ή 4 ημέρες χωρίς να γνωρίζουν το μέγεθός του.Αναφορά κάνει στα Μάλια ως το κοσμοπολίτικο κέντρο του νησιού, ενώ η Χερσόνησος είναι το επίκεντρο της νυχτερινής διασκέδασης της κοινότητας LGBΤ. Το Home Hotel παρότι δεν είναι αποκλειστικά για γκέι, είναι φιλικό και διοικείται από γκέι, και διαθέτει 20 δωμάτια, μια πισίνα και ένα μπαρ. Το ξενοδοχείο απευθύνεται στον ανεξάρτητο ταξιδιώτη, όσους έχουν κάνει κράτηση ξεχωριστά για πτήση και φιλοξενία στο διαδίκτυο.
Τα οργανωμένα πακέτα στην Κρήτη είναι περιοριστικά.Στη Χερσόνησο προτείνεται επίσκεψη στο γκέι μπαρ Roze Maandag στο λιμάνι, και το La Brasserie στο Ηράκλειο.Προτείνεται περιήγηση στα χωριά του νότου, όπως το Κουτουλουφάρι, το Πισκοπιανό και η Άνω Χερσόνησος, με τις παραδοσιακές ταβέρνες τους, τους αργούς ρυθμούς ζωής και τις χαμηλές τιμές. Εκτός από την παραλία γυμνιστών Σαραντάρι, προτείνεται επίσκεψη στην παραλία Βάι και στο Μπάλο, στα Μάταλα ή την παραλία Κομός.
Αναφορές στο ελληνικό κρασί και τη ρετσίνα στις ηπειρωτικές περιοχές καθώς και στην κρητική κουζίνα στις ταβέρνες.Λόγω του μεγέθους της, η Κρήτη, αναφέρει ο συντάκτης, είναι ιδανική για διακοπές με 2 επίκεντρα. Προτείνεται το χωριό Πλακιάς, ενώ σε όλη την Κρήτη οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι στους γκέι και διακριτικοί.Ελαφονήσι, φαράγγι Σαμαριάς, αρχαιολογικά ευρήματα στη Ζάκρο κρίνονται ως “must” για τους επισκέπτες που έχουν χρόνο για περιηγήσεις.

TO ΚΑΛΥΤΕΡΟ CLUB THΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ LGBT!!!

Aπό τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑ
Θυμάσαι εκείνη την παλιακή σύμβαση που ήθελε όλα τα μεγάλα κλαμπ να ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες face control στην πόρτα τους; Λίγο-πολύ τότε, στα ζοφερά '90s-'00s, οι μέινστριμ πορτιέρηδες απαιτούσαν συγκεκριμένο ντύσιμο, σύνθεση παρέας και attitude για να μπεις μέσα. Προσγειωνόμαστε στο σήμερα: ευτυχώς πια λίγα κλαμπ έχουν ξεμείνει σε αυτούς τους απόλυτα εξευτελιστικούς κανόνες, η διασκέδαση είναι πιο «ενιαία» από ποτέ, το face control ως έννοια μυρίζει μούχλα, ενώ ελάχιστα μαγαζιά διατηρούν αντίτιμο εισόδου σε μόνιμη βάση, αν δεν μιλάμε για κάποιο special event ή κάποιον ξεχωριστό καλεσμένο στα decks. 
Στο εξωτερικό τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, καθώς το κόνσεπτ του μαζικού clubbing συντηρείται ακόμα, ενώ υπάρχουν και πολλά memebers only μαγαζιά, οπότε η πόζα καλά κρατεί κατά περίπτωση. Υπάρχει όμως και μια αντεστραμμένη μορφή «πόρτας» που πολύ μπορεί να σε διασκεδάσει (ή να σε εξοργίσει). Καλωσήρθατε στον μοναδικό, από κάθε άποψη, κόσμο του Berghain.   Πέρα από τον σωματικό έλεγχο, θα σε ρωτήσουν αν γνωρίζεις τον κανόνα για τις φωτογραφίες. Ποιος είναι αυτός; Δεν βγάζεις φωτογραφίες στο Μπερχάιν. Τόσο απλά, σαν το «First rule of Fight Club is: You Do Not Talk About Fight Club». Αυτό το γκέι (κατά βάση) κλαμπ, που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις περιοχές Kreuzberg και Friedrichshain του ανατολικού Βερολίνου, έχει χαρακτηριστεί από Μέσα όπως οι New York Times και το DJ Mag ως το καλύτερο στον κόσμο.
 Ξεκινώντας με αυτή τη διαπίστωση, γνωρίζεις τι πρέπει να περιμένεις. Γνωρίζεις; Όχι. Από τα λίγα σκόρπια που είχα ακουστά πριν την πρώτη μου επίσκεψη, ήξερα απλά ότι το σκηνικό στο δυσπρόφερτο, για εμάς τους μη γερμανομαθείς, Μπερχάιν είναι καταπληκτικό και ότι καλό είναι να πας νωρίς γιατί έχει πάντα ουρά. Βαθύτατα νυχτωμένος λοιπόν ξεκίνησα κι εγώ, Σάββατο βράδυ κατά τις 12:30 (το «νωρίς» των ελληνικών δεδομένων). Το ταξί με αφήνει σε νοεμβριάτικο ψιλόβροχο και ανεκτό για τα δεδομένα του Βερολίνου κρύο, σχεδόν ένα τετράγωνο πιο κάτω. Δεν ήταν στριτ πάρτι αυτό που εκτυλισσόταν απ' έξω, ήταν ουρά. Μεγάλη. Του τριώρου τουλάχιστον. Με καντίνες για wurst σε ασφαλή απόσταση. Και αθόρυβους, σκουροντυμένους κλάμπερς να περιμένουν στωικά, με ομπρέλες ή χωρίς. Μπήκα στο επόμενο ταξί κι έφυγα, όμως η περιέργεια γι' αυτό που έχασα με έκανε στη συνέχεια να ρωτήσω και να γκουγκλάρω.   Sven Marquardt, ο εμβληματικός πορτιέρης του Berghain   Το Μπερχάιν είναι ο ορισμός της «πόρτας», που λέγαμε πιο πάνω, αλλά μιας «πόρτας» διαφορετικής, εντελώς '10s και meta. Και για πολλούς, πάρα πολλούς (σύμφωνα με τους αστικούς θρύλους, ανάμεσα σε αυτούς έχει υπάρξει και η Μπρίτνεϊ Σπίαρς), η εμπειρία Μπερχάιν τελειώνει εκεί, έπειτα από αυτό το ιδιότυπο τελετουργικό της αναμονής. Ποια η συνταγή λοιπόν για να μπεις; 
Όλα τα μίντια που έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με το ζήτημα της «εισόδου στο πιο exclusive κλαμπ της Ευρώπης» (έχοντας μάλιστα επιχειρήσει να κάνουν βιωματικό ρεπορτάζ, όπως εκείνος ο ταλαίπωρος συντάκτης της Telegraph που έφαγε πόρτα «γιατί έτσι») διατείνονται ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή. Στα tips όμως που καταγράφουν, σταχυολογώντας τυχαίες συμπεριφορές των υπεύθυνων face control, αναφέρουν πράγματα που αν τα διαβάσεις μπορεί και να αγχωθείς.   Mια σπάνια φωτο από το εσωτερικό του Berghain Το Lab.oratory, ένα από τα πιο ξακουστά και ίσως το πιο εξτρίμ γκέι σεξ κλαμπ της Ευρώπης   Στο Μπερχάιν δεν γουστάρουν τους τουρίστες. Συνεπώς αν σε ρωτήσουν κάτι στα γερμανικά, στην είσοδο, προσπάθησε να απαντήσεις στα γερμανικά. Φρόντισε να αποφύγεις το πολύ μπλα μπλα, τα γέλια και -σαφώς- τις φωτογραφίες όσες ώρες περιμένεις στην ουρά. Σε σκανάρουν από την ώρα της άφιξής σου, όσο μακριά κι αν βρίσκεσαι από την είσοδο, και παρακολουθούν τις κινήσεις σου. 
Μεγάλα fancy παρεόνια με τρέντι ντυσίματα είναι το σιγουράκι της πόρτας. Δείχνε ότι είσαι μόνος – άλλωστε είναι πολύ πιθανό να σε χωρίσουν από τους φίλους σου, αν κάποιοι πάρουν το ΟΚ κι άλλοι όχι. Ντύσου μαύρα, μονόχρωμα, μουντά, βερολινέζικα, ή μην ντυθείς καθόλου. Πιο πιθανό είναι να μπει κάποιος που φοράει το εσώρουχό του και από πάνω ένα παλτό, παρά κάποιος που έχει ξεσηκώσει όλη την τελευταία συλλογή της Vivienne Westwood. Η εκδίκηση του no-name έναντι στη μέχρι τώρα παντοκρατορία των labels στο nightlife; Όχι ακριβώς, αν αναλογιστείς ότι η απολυτότητα και ο φασισμός του face control, η βάση του οποίου είναι απλά το «γουστάρω τη φάτσα σου-δεν γουστάρω τη φάτσα σου», είναι κι εδώ εξίσου ενοχλητική – απλά έχει περάσει στην αντίπερα όχθη. Ένα μονόχρωμο τισέρτ, όχι φλούο, ένα μαύρο παντελόνι ή ένα ψηλόμεσο, σκουρόχρωμο τζιν, ένα δερμάτινο τζάκετ και αρβυλάκια φαντάζουν ιδανικά για άντρες και γυναίκες. Ούτως ή άλλως, το πιθανότερο είναι να μείνεις (αρκετά έως πολύ) γυμνός μέσα – η θερμοκρασία είναι επίτηδες ιδιαίτερα αυξημένη. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, θα έχεις βιώσει απλώς μια πολύωρη, άνευ λόγου αναμονή και μαζί με άλλους, πολλούς, θα πάρετε τον... μακρύ δρόμο του γυρισμού, μπαίνοντας στην ομάδα «έφαγα κι εγώ πόρτα στο Μπερχάιν» - έχουν τυπώσει και μπλουζάκια με αυτό το μότο.   Έστω ότι πέρασες από το τρομακτικό βλέμμα-σκάνερ του Σβεν, του πελώριου τατουαρισμένου σουπερστάρ πορτιέρη (και φωτογράφου - παίζει να είναι ο μοναδικός πορτιέρης στον κόσμο που έχει ατζέντη) και μπήκες. Πέρα από τον σωματικό έλεγχο, θα σε ρωτήσουν αν γνωρίζεις τον κανόνα για τις φωτογραφίες. Ποιος είναι αυτός; Δεν βγάζεις φωτογραφίες στο Μπερχάιν. Τόσο απλά, σαν το «First rule of Fight Club is: You Do Not Talk About Fight Club». 
Οπότε απλά ξέχνα εκείνη τη γελοία selfie με το «feeling blessed» ή το «drinking vodka» στην τοποθεσία Berghain. Για να είναι σίγουροι όμως γι' αυτό, θα σου ζητήσουν το κινητό σου και θα κολλήσουν stickers πάνω στις κάμερες. Και στην κανονική και στην μπροστινή για τις selfies. Αυτά τα stickers πρέπει να μείνουν μέχρι την έξοδο και την απομάκρυνσή σου από τον χώρο. Θα σε ελέγξουν ξανά στην έξοδο. Δεν θα σου συνιστούσα να αφαιρέσεις τα stickers, είναι ικανοί να σου σπάσουν το κινητό. Μην φρικάρεις που πρέπει να μπουν αυτοκόλλητα πάνω στις κάμερες του πανάκριβου iPhone σου, είναι από αυτά που αφαιρούνται χωρίς να αφήνουν κατάλοιπα. Έχει συμβεί άνθρωπος να ανεβάσει φωτογραφία και να τον βρουν διαδικτυακά – ακολούθησε δημόσιο κράξιμο και απαίτηση η φωτογραφία να κατέβει. Γι' αυτό, όσο και να ψάξεις, το πιθανότερο είναι να μην βρεις πολλές εικόνες από το εσωτερικό του Μπερχάιν – στοιχείο πραγματικά μοναδικό για τον πλανήτη Γη του 2016. Ακόμα και στο τσεκίν που πιθανά θα κάνεις όσο περιμένεις στην ουρά, θα σου βγάλει αυτό:     Γιατί όμως κάποιος να υποστεί όλη αυτή τη ρατσιστική, στα όρια της ατίμωσης συμπεριφορά για να μπει απλά σε ένα κλαμπ; Επειδή όλοι, κατά γενική ομολογία (και προσυπογράφω σε αυτό μετά τη δεύτερη επίσκεψή μου) συμφωνούν ότι, άπαξ και μπεις, θα περάσεις υπέροχα. 
Ο χώρος είναι ασύλληπτος, η επιτομή της βερολινέζικης industrial αισθητικής, ένα παλιό, τεράστιο, δαιδαλώδες εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, εγκαταλελειμμένο από τα '80s. Κάτι σαν το Asylum του American Horror Story με στοιχεία που φέρνουν στο μυαλό κομμουνιστική γκραντιόζα. Ακούγεται creepy; Για τους σκοπούς του -ιδρώτας, πολύωρος χορός, techno μουσική με τον βέλτιστο ηχητικό σχεδιασμό, drugs και ανώνυμο σεξ- είναι ιδανικό. Από πάνω βρίσκεται το Panorama bar για πιο χαλαρές φάσεις με πιο μελωδική house μουσική, ενώ παραδίπλα, από άλλη είσοδο μπορείς να μπεις στο Lab.oratory, ένα από τα πιο ξακουστά και ίσως το πιο εξτρίμ γκέι σεξ κλαμπ της Ευρώπης που κάθε βράδυ έχει διαφορετική θεματική - από πάρτι όπου το dress code απαιτεί κοστούμι, μέχρι βραδιές αφιερωμένες στους κοπρολάγνους.   Όλοι υποκλίνονται τουλάχιστον σε ένα πράγμα: στο πώς έχει καταφέρει να διατηρήσει αυτό το μαγαζί την ταυτότητά του αναλλοίωτη από το 2004 που πρωτολειτούργησε   «Έρχομαι μια φορά τον μήνα περίπου στο Μπερχάιν» θα μου περιγράψει αργότερα ο Νικόλας, Αθηναίος που έχει μετακομίσει εδώ και λίγα χρόνια στο Βερολίνο. «Δεν είναι για πιο συχνά, δεν μπορώ να διανοηθώ να έρθω πιο συχνά, είναι το απόλυτο κάψιμο. Κατ' αρχάς όλοι οι ντόπιοι και οι μυημένοι ξέρουν ότι δεν πας στο Μπερχάιν παρά μόνο μεσημέρι, απόγευμα Κυριακής ώστε να φύγεις το πρωί της Δευτέρας. Οι περισσότεροι μπορούν να υποστηρίξουν ακόμα και 24ωρους μαραθωνίους clubbing και λόγω των χαλαρών εργασιακών ωραρίων της Γερμανίας». Σφάλμα πρώτο λοιπόν. «Το πάρτι ξεκινά από το βράδυ του Σαββάτου και συνήθως κρατά μέχρι τη Δευτέρα. Συνεχόμενα. Άρα η καλύτερη φάση του είναι Κυριακή, για να αποφύγεις τις ατελείωτες ουρές. Και ξέρεις ότι το 12ωρο εκεί περνάει για πλάκα. Δεν νομίζω ότι μένει κανείς λιγότερο». 
Αυτό είναι αλήθεια – μπορεί να έχεις προσέξει φίλους σου να ανεβάζουν κατάκοπες φωτογραφίες μετά από υπερωρίες εκεί μέσα. Εξάλλου, η φωτογραφία μετά το Μπερχάιν (όπως και η φωτογραφία ανάμεσα στις κάθετες στήλες του νεοσύστατου μνημείου του Ολοκαυτώματος) είναι πλέον τα απόλυτα σοσιαλμιντιακά must των Ελλήνων που επισκέπτονται για πρώτη φορά το Βερολίνο - νομίζω ότι έχουν ξεπεράσει κατά πολύ σε δημοφιλία τις πάλαι ποτέ κραταιές πόζες στο πρώην τείχος. Σφάλμα δεύτερο: «Προφανώς και δεν πρέπει να κάνεις το λάθος να έχεις drugs μαζί σου. Ό,τι χρειαστείς θα το βρεις μέσα, από τους δικούς τους. Έχω πετύχει κοντά στην πόρτα να βρίσκουν άτομο που κουβαλάει, να τον φωτογραφίζουν και να τον διώχνουν κακήν κακώς, έχοντας βάλει προφανώς τη φάτσα του στην black list δια παντός. Του τράβηξαν κανονική φωτογραφία, σαν αυτές που βγάζουν στο αυτόφωρο!».   
Όσο υπερβολικά κι αν ακούγονται όλα αυτά, όλοι υποκλίνονται τουλάχιστον σε ένα πράγμα: στο πώς έχει καταφέρει να διατηρήσει αυτό το μαγαζί την ταυτότητά του αναλλοίωτη από το 2004 που πρωτολειτούργησε και να αποτελεί πλέον συνώνυμο της dance κουλτούρας στη Μέκκα της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ευρώπη, χωρίς να μετατραπεί σε τουριστική ατραξιόν παρά το τεράστιο hype – και μάλιστα χωρίς να του κολλάει καθόλου ο περιοριστικός χαρακτηρισμός του «γκέι» κλαμπ. Γιατί το Μπερχάιν είναι πρωτίστως κλαμπ στο οποίο θα περάσει εξίσου υπέροχα ο καθένας – αρκεί να μπει. 

Ο ελληνικής καταγωγής γκέι, δεξιός ακτιβιστής του διαδικτύου έφαγε πόρτα...

Ένας 31χρονος ελληνικής καταγωγής «ακτιβιστής του διαδικτύου», ο Μίλος Γιαννόπουλος, που ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως ομοφυλόφιλο, φιλελεύθερο δεξιό και υποστηρικτή της ελευθερίας του λόγου, βρήκε τον λογαριασμό του στο Twitter ανενεργό, με το γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης να τον ενημερώνει ότι ο λογαριασμός του έχει «μπλοκαριστεί». Ο Γιαννόπουλος, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, προτού μετακομίσει και μεγαλώσει στην Μεγάλη Βρετανία είναι ο ιδρυτής του περιοδικού «The Kernel» και βασικός συντάκτης του συντηρητικού «Breitbart.com» των ΗΠΑ, ενώ έχει γίνει διεθνώς γνωστός τα τελευταία δυο χρόνια για τις «αιχμηρές» και «αμφιλεγόμενες» αναρτήσεις του.

Πολλοί μάλιστα τον έχουν χαρακτηρίσει ως «ιεροκήρυκα του μίσους», «δηλητηριώδες τρολ» και «ακροδεξιό προβοκάτορα», ενώ και ο ίδιος συνήθιζε να ζητά από τις εκατοντάδες χιλιάδες «followers» του να τον αποκαλούν «υπέροχο κακό του Διαδικτύου».

Σύμφωνα με το «BuzzFeed» το Twitter έφτασε σε αυτήν την απόφαση μετά από την αναταραχή που προκάλεσαν την περασμένη εβδομάδα ο Γιαννόπουλος και οι «ακόλουθοι» του και που σαν στόχο είχε την πρωταγωνίστρια της αναβιώσης του «GhostBusters», Λέσλι Τζόουνς.

Η γνωστή ηθοποιός δέχθηκε μια εκστρατεία παρενοχλήσεων και υβριστικών σχολίων από την εν λόγω ομάδα με αποτέλεσμα να αποφασίσει την αποχώρηση της από το Twitter, με την ίδια να γράφει σε ανάρτηση της λίγο πριν κλείσει τον λογαριασμό της, ότι αποχωρεί «με δάκρυα στα μάτια»

Super βίντεο ενάντια στον ρατσισμό με Rihanna - Alicia Keys

Ένα συγκλονιστικό βίντεο στο οποίο 25 διασημότητες υψώνουν τη φωνή τους κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας ενάντια στους μαύρους έδωσε στη δημοσιότητα το MIC. Μεταξύ αυτών οι Alicia Keys, Rihanna, Common, Chris Rock και Taraji P. Henson οι οποίοι περιγράφουν τους τρόπους με τους οποίους ο ρατσισμός λειτουργεί στις ΗΠΑ.  Ο τίτλος του βίντεο και της σχετικής καμπάνιας είναι αντιπροσωπευτικός: «Οι 23 τρόποι που μπορεί να πεθάνεις αν είσαι μαύρος στην Αμερική». 

Οι σταρ που συμμετέχουν σ΄αυτό είναι στημένοι μπροστά σε έναν τοίχο και μιλάνε σε βιντεάκια στο κινητό τους. Η εικόνα όλων είναι ασπρόμαυρη και με κόκκο. Για κάθε ένα από τα 23 περιστατικά που αναφέρονται, πρώτα εμφανίζεται ο κάθε σταρ με το όνομά του διακριτικά γραμμένο πάνω αριστερά στην οθόνη και εκφωνεί το περιστατικό με μία σύντομη φράση. Αμέσως μετά εμφανίζεται στην οθόνη η φωτογραφία του μαύρου θύματος με το όνομά του γραμμένο με κίτρινα γράμματα στο κάτω μέρος.

Δείτε το βίντεο:https://youtu.be/U_VaNhI4CLo

Μαθητής εξοστρακίζει τον κοινωνικό ρατσισμό στις ΗΠΑ με ένα ποίημα

Αυτό το αγόρι, ζει στην Ατλάντα των ΗΠΑ, είναι μόλις 14 ετών και στην σχολική εκδήλωση που έγινε στα τέλη του προηγούμενου μήνα για την ολοκλήρωση της σχολικής χρονιάς, με ένα ποίημα που ερμήνευσε έχει γίνει γνωστός σε ολόκληρη την χώρα και 

Ο νεαρός Royce Mann, ερμήνευσε ένα δικό του ποίημα που λέγεται "White Boy Privilege" (το προνόμιο ενός λευκού αγοριού) και με τους στίχους του περιγράφει με τον ιδανικότερο τρόπο τις κοινωνικές ανισότητες στις ΗΠΑ και μάλιστα σε μια περίοδο που εν όψει εκλογών ο κοινωνικός διχασμός διογκώνεται. Ενδεικτικό είναι πως μολονότι το μικρό αγόρι λέει μεγάλες αλήθειες, το βίντεο με το ποίημά του, το οποίο κάνει τον γύρο του Διαδικτύου μέσω social media, συγκεντρώνει σχεδόν ίσο αριθμό likes και dislikes.

https://youtu.be/g4Q1jZ-LOT0

TO ΘΕΜΑ: «Θα σε πάω σε ένα γκέι μπαρ»*

TOY ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ
Πολλά (και αρκετά λανθασμένα) γράφτηκαν για τα αίτια της σφαγής στο Ορλάντο. Πολύ λιγότερα ειπώθηκαν, όμως, για τα μπαρ και τα κλαμπ των γκέι –εκεί που γεννήθηκαν οι djs και ξεκίνησε η μάχη για τα δικαιώματα των LGBT. Εκείνο το βράδυ ήταν όλοι τους όμορφοι, χωρίς το πληγωμένο βλέμμα που είχαν οι αδερφές πριν από δέκα χρόνια. Αλεν Γκίνσμπεργκ «Τα γκέι κλαμπ άλλαξαν τον κόσμο» τιτλοφορούσε ο βρετανικός «Guardian» πρόσφατο αφιέρωμά του, που υπέγραφε ο μουσικοκριτικός Αλέξης Πετρίδης. Και αν ο τίτλος φαντάζει εκ πρώτης όψεως υπερβολικός, το περιεχόμενο του κειμένου τον δικαιολογεί απόλυτα.
Ο συντάκτης ξεκινά την ιστορία του με τον περίφημο Francis Grasso, τον πατέρα των djs που άλλαξε για πάντα τη σύγχρονη χορευτική μουσική μιξάροντας κομμάτια σε μια αδιάλειπτη αλληλουχία και αρνούμενος να δεχτεί «παραγγελιές» από τους πελάτες και τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών. Ηταν μια μουσική επανάσταση που ξεκίνησε σε νεοϋορκέζικα κλαμπ όπως το Haven και το Sanctuary –τους τελευταίους χώρους στους οποίους η αστυνομία μπορούσε να εισβάλλει ανενόχλητη και να παρενοχλεί ή να συλλαμβάνει τα μέλη της LGBT κοινότητας. Λίγο αργότερα σε γκέι κλαμπ όπως το Fire Island θα γεννηθεί η έννοια του remix και θα τεθούν οι βάσεις για τη μουσική house, την acid house και δεκάδες ακόμη παραλλαγές που καθόρισαν την ποπ κουλτούρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Καμία από αυτές τις μουσικές επαναστάσεις, όμως, δεν θα είχε πραγματοποιηθεί αν δεν είχε προηγηθεί το 1969 μια αληθινή επανάσταση (για την ακρίβεια, μια εξέγερση) σε ένα γκέι μπαρ της Νέας Υόρκης, το περίφημο Stonewall. Εκείνη την εποχή η LGBT κοινότητα δεν κινδύνευε από παρανοϊκούς οπλοφόρους αλλά από το ίδιο το κράτος, που έστελνε τα όργανα της τάξης να παρενοχλούν, να συλλαμβάνουν και ενίοτε να στέλνουν αιμόφυρτους στο νοσοκομείο όσους δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις ετεροφυλίας που είχε θέσει ο Αϊζενχάουερ με το διαβόητο προεδρικό διάταγμα 10450 για τις «σεξουαλικές διαστροφές».
Η πρόφαση, μέσω της οποίας εκδηλωνόταν ο πουριτανισμός του αμερικανικού κράτους, ήταν ότι οι γκέι είναι ευάλωτοι σε εκβιασμούς (από κομμουνιστές πράκτορες και άλλους υπαρκτούς και ανύπαρκτους εχθρούς) και συνεπώς πρέπει να αποβάλλονται αλλά και να ελέγχονται από τον κρατικό μηχανισμό. Εκείνο το βράδυ της 28ης Ιουνίου του 1968, όμως, δεν επικρατούσε ο μακαρθισμός και ο πουριτανισμός αλλά το εξεγερτικό πνεύμα της δεκαετίας του ’60, που είχε εκδηλωθεί μέσα από το αντιπολεμικό κίνημα για το Βιετνάμ και το κίνημα των χίπις. Οι θαμώνες του Stonewall όχι μόνο δεν ανέχτηκαν τον σχεδόν καθημερινό εξευτελισμό της αστυνομίας αλλά ταμπουρώθηκαν στο μπαρ και ξεκίνησαν μια εξέγερση που κράτησε σχεδόν μία εβδομάδα. Ηταν ένα πρωτοφανές θέαμα που εμπεριείχε στοιχεία καρναβαλιού (οι διαδηλωτές χόρευαν μπροστά στις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας) αλλά και βίαιες συγκρούσεις με τα αμερικανικά ΜΑΤ. Ηδη από τη δεύτερη ημέρα των ταραχών συγκεντρώθηκαν στο Stonewall οργανώσεις της Αριστεράς αλλά και μέλη από τους Μαύρους Πάνθηρες (το σημαντικότερο ένοπλο, επαναστατικό κίνημα της σύγχρονης Αμερικής). Είναι χαρακτηριστικό ότι το κίνημα για τα δικαιώματα των LGBT που γεννήθηκε εκείνη την εβδομάδα δανείστηκε συνθήματα από τους Μαύρους Πάνθηρες (το «Black is Beautiful» και το «Black Power» έγιναν «Gay is good» και «Gay power», αντίστοιχα).
Μάλιστα, μία από τις πρώτες οργανώσεις που δημιουργήθηκαν μετά την εξέγερση, το Απελευθερωτικό Μέτωπο των Ομοφυλόφιλων, δανείστηκε το όνομά της από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Βιετνάμ, που μαχόταν τους Αμερικανούς εισβολείς. Στην πρώτη τους διακήρυξη, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Rat», ανέφεραν χαρακτηριστικά: «Είμαστε μια επαναστατική ομάδα ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών που δημιουργήθηκε με την πεποίθηση ότι η ολοκληρωτική σεξουαλική απελευθέρωση όλων των ανθρώπων δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν δεν καταργηθούν οι υπάρχοντες κοινωνικοί θεσμοί. […]
Η Βαβυλώνα μάς εξώθησε να αφιερώσουμε τη ζωή μας σε ένα και μόνο πράγμα… την επανάσταση». Ελάχιστα στοιχεία από το επαναστατικό πνεύμα του Stonewall έχουν παραμείνει σήμερα ζωντανά –με εξαίρεση τα Gay Pride που γεννήθηκαν το 1969 σαν φόρος τιμής στην εξέγερση. Αντίθετα, αρκετοί από τους φερόμενους υποστηρικτές της LGBT κοινότητας χρησιμοποιούν σήμερα τη λεγόμενη πολιτική της ταυτότητας (Identity politics) για να αποστασιοποιηθούν από υπαρκτά προβλήματα της κοινωνίας και να απομονώσουν το κίνημα από κάθε άλλη διεκδίκηση. Δυστυχώς πολύ πιο ανθεκτικός αποδείχτηκε ο πουριτανισμός των ΗΠΑ και άλλων δυτικών κοινωνιών.
Στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας «Guardian», που εξυμνούσε τη μουσική επανάσταση των γκέι κλαμπ, ο αρθρογράφος Οουεν Τζόουνς προσπαθούσε να εξηγήσει ότι η σφαγή στο Ορλάντο δεν ήταν, γενικά και αόριστα, μια επίθεση εναντίον της ανθρωπότητας. Ηταν μια ομοφοβική επίθεση απέναντι στην LGBT κοινότητα (ακόμη και αν ο δράστης ήταν κατά τα φαινόμενα και ο ίδιος γκέι). «Δεν αρκεί να καταδικάζουμε τη βία -σημείωνε ο Οουεν Τζόουνς- πρέπει να κατανοήσουμε γιατί υπάρχει και πότε εμφανίζεται». *Στίχος από το τραγούδι «Gay Bar» των Electric Six, το video clip του οποίου διαδραματίζεται μέσα στον Λευκό Οίκο

ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗ ΣΕΝΤΡΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ

Τις προτάσεις τους στα θέματα που απασχολούν την παιδική και νεανική ηλικία κατέθεσαν οι «έφηβοι βουλευτές» κατά τη συνεδρίαση της Βουλής των εφήβων.

Οι εργασίες της φετινής Βουλής, κορυφώθηκαν την Δευτέρα 11 Ιουλίου με τη συνεδρίαση της Ολομέλειας, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου. Σε αναλυτική επεξεργασία του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, με την κατάθεση απόψεων και προτάσεων επ’ αυτού, προχώρησαν οι «έφηβοι βουλευτές», κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων των ομάδων διαβούλευσης τους το Σαββατοκύριακο.Οι «έφηβοι βουλευτές» που είχαν μελετήσει συστηματικά και σε βάθος τις κατευθύνσεις του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το οποίο προετοιμάζεται αυτό το διάστημα από τη Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, κατέθεσαν την εμπειρία τους, τις σκέψεις τους, τους προβληματισμούς τους σε όλο το φάσμα των ζητημάτων που απασχολούν την παιδική και νεανική ηλικία.

Η ανεργία των νέων, το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον, το εκπαιδευτικό σύστημα, η ψυχολογική στήριξη παιδιών και οικογενειών, οι συναισθηματικές και σεξουαλικές σχέσεις, η προστασία από το μπούλινγκ στο σχολείο αλλά και από την ενδοοικογενειακή και κοινωνική -σωματική και ψυχολογική- βία και κακοποίηση, η ανάπτυξη κοινωνικών δομών στήριξης των παιδιών, η αναβάθμιση του κράτους Πρόνοιας, οι σχέσεις του σχολείου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις κρατικές αρχές, η στήριξη μειονοτικών ομάδων παιδιών και των προσφυγόπουλων, η δωρεάν πρόσβαση όλων των παιδιών στην Υγεία και την Παιδεία, η αντιμετώπιση της παραβατικότητας των ανηλίκων, ήταν μερικά από τα θέματα στα οποία οι «έφηβοι βουλευτές» ανέπτυξαν συγκεκριμένες προτάσεις. 

Με τη βοήθεια ειδικών, οι νέες και οι νέοι, μέλη της «Βουλής των εφήβων», κατέθεσαν τις προτάσεις τους στις αντίστοιχες θεματικές ενότητες, όπως ακολουθούν:
-Παιδική φτώχεια και οικονομική κρίση, συζήτηση στην οποία προέδρευσε ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κ. Δημήτρης Καμμένος, ενώ ειδική παρέμβαση έκανε ο καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας και επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, κ. Νίκος Θεοχαράκης. 
-Παιδική προστασία, όπου προέδρευσε η αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Σοφία Βούλτεψη, και επί του θέματος μίλησε ο διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, κ. Γιώργος Νικολαΐδης.
-Υγεία, με  προεδρεύοντα τον Ε΄ αντιπρόεδρο της  Βουλής και βουλευτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κ. Δημήτρη Κρεμαστινό και ειδική εισηγήτρια την καθηγήτρια Προληπτικής Ιατρικής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθήνας κ. Ελένη Πετρίδου.
-Προσφυγική κρίση, με προεδρεύουσα τη βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Μαρία Θελερίτη, μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, και ειδική εισηγήτρια την καθηγήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθήνας κ. Αλεξάνδρα Ανδρούσου. 
-Εκπαίδευση–Πολιτισμός, όπου προεδρεύων ήταν ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, βουλευτής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς,  κ.  Δημήτρης Σεβαστάκης και εισηγητής επί του θέματος ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής κ. Γεράσιμος Κουζέλης.
-Δικαιοσύνη, με  προεδρεύοντα τον πρόεδρο της Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αντώνη Συρίγο, και ειδική εισηγήτρια την εγκληματολόγο–επιμελήτρια ανηλίκων κ. Πάρη Ζαγούρα.

Σήμερα το πρωί στην Ολομέλεια οι εισηγητές, που εξελέγησαν από τις Ομάδες Διαβούλευσης, παρουσίασαν τις προτάσεις των Ομάδων και έφηβοι βουλευτές κατέθεσαν προτάσεις, απόψεις και κριτικές επισημάνσεις επ’ αυτών. Στη συνεδρίαση προέδρευσε το μέλος της Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, βουλευτής Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Χρήστο Μαντάς.

Τις εργασίες των ομάδων διαβούλευσης θα ακολουθήσει το απόγευμα, ελεύθερη συζήτηση των νέων με τους επιστήμονες που συγκροτούν την επιτροπή του εκπαιδευτικού προγράμματος

Αύριο Δευτέρα, 11 Ιουλίου 2016, στις 9:30 π.μ., θα συνεδριάσει η Ολομέλεια της «Βουλής των Εφήβων», στην κεντρική αίθουσα συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου. Στο πρώτο μέρος της συνεδρίασης, υπό την προεδρία του Προέδρου της Βουλής κ. Νικολάου Βούτση, θα γίνει κατάθεση και συζήτηση των τελικών προτάσεων των μαθητών, ενώ στο δεύτερο μέρος, υπό την προεδρία του νεοεκλεγέντος Αντιπροέδρου του Σώματος κ. Σπυρίδωνος Λυκούδη, θα συζητηθούν έξι επίκαιρες ερωτήσεις στις οποίες θα απαντήσει ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης. (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ο πρίγκιπας Χάρι ακολουθεί τη σταυροφορία της Νταϊάνα ενάντια στο AIDS μέσω Facebook

Στα πλαίσια αυτής, ο Χάρι έκανε τεστ για HIV σε live μετάδοση στο Facebookκάνοντας μια καμπάνια ευαισθητοποίησης και φροντίδας απέναντι στον ιό ακόμη πιο ισχυρή. Η εξέταση πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείο Guy & St Thomas του Λονδίνου και καθ' όλη τη διάρκειά της μεταδιδόταν ζωντανά εκμεταλευόμενη την ορμή των κοινωνικών δικτύων στα μηνύματα.

Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό.

“Δεν έχει σημασία εάν είσαι άνδρας ή γυναίκα, δεν έχει σημασία εάν είσαι gay ή straight, δεν έχει σημασία εάν είσαι λευκός ή έγχρωμος και δεν έχει καμία σημασία εάν έχεις HIV. Οι άνθρωποι που έχουν τον ιό έχουν πλέον τη δυνατότητα χάρη στη φαρμακευτική αγωγή να ζουν μία φυσιολογική ζωή. Πρέπει όλοι μαζί να εξαλείψουμε το στίγμα της συγκεκριμένης ασθένειας” είπε στην κάμερα.

Η εξέταση και η πρόληψη είναι τα πρώτα βήματα στην εξάλειψη του ιού και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι, είναι το μήνυμα που ο Χάρι θέλει να υπογραμμίσει. Η κίνηση του είναι βαθιά ριζωμένη στο παρελθόν.

Όταν η Νταϊάνα άγγιξε το AIDS, άγγιξε τη βασίλισσα

Ήταν στα μέσα των 80s όταν η Νταϊάνα είχε πει στη βασίλισσα πως θέλει να βοηθήσει με το AIDS με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να συγκεντρώσει χρήματα για την τότε δολοφονική ασθένεια, η Ελισάβετ ήταν αντίθετη. Το στίγμα για την ασθένεια ήταν σκληρό και δεν ήθελε η μοναρχία να είναι μέρος του.

“Η πριγκίπισσα δεν πτοήθηκε από την αντίδραση της βασίλισσας. Μου είπε ότι της είχε πει ότι ήταν σημαντική δουλειά”, θυμάται πρώην σωματοφύλακας της αδικοχαμένης πριγκίπισσας. “Πιστέψτε με, η Νταϊάνα ήξερε πολύ καλά για τι μιλούσε σε ό,τι αφορά το AIDS”. Χρόνια μετά, η Ελισάβετ Β' αναγνώρισε τη συμβολή της Νταϊάνα, τις προθέσεις και παραδέχτηκε πως ο κόσμος της χρωστάει πολλά από τα τεράστια άλματα που έχουν γίνει στην έρευνα για την ασθένεια. Τότε η βασίλισσα κατάλαβε την μητέρα των Χάρι και Ουίλιαμ, Νταϊάνα Σπένσερ. 

O πόλεμος στα πρωτοσέλιδα σίγησε.

Facebook