Ο Ζαχαρίας Καρούνης γεννήθηκε στα Πάκια Λακωνίας. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και βυζαντινή μουσική και Θεωρητικά της Ευρωπαϊκής Μουσικής στο Ωδείο Αθηνών με υποτροφία. Στο ίδιο ωδείο παρακολούθησε επίσης μαθήματα κλασικού τραγουδιού με καθηγήτρια τη Μ. Νικάκη. Το 1998 ήταν κατά κάποιον τρόπο η καθοριστική χρονιά του. Συμμετείχε ως τραγουδιστής στον ρόλο του κορυφαίου του Χορού στην παράσταση της κωμωδίας του Αριστοφάνη «Βάτραχοι» από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Κ. Τσιάνου. Το 1999 συμμετείχε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Βίρα τις άγκυρες», σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ερμηνεύοντας το «Τραγούδι της ξενιτιάς» του Μίκη Θεοδωράκη. Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με την Ορχήστρα των Χρωμάτων του Μάνου Χατζιδάκι ερμηνεύοντας μικρασιατικά τραγούδια στην παράσταση «Δυο φωνές για τη Λωξάνδρα».
Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους για τον Ζαχαρία Καρούνη. Εχοντας στις αποσκευές του τη μουσική παράδοση και τη βυζαντινή μουσική, έχει κατορθώσει να «επιβάλει» στην ερμηνεία του ένα προσωπικό ύφος και, πολύ περισσότερο, να είναι προσεκτικός στις επιλογές του. Εχοντας διαγράψει ήδη έναν κύκλο, προσφάτως παρουσίασε τη νέα του δουλειά «Απ' το μηδέν» (Μικρή Αρκτος). Στον δίσκο αυτόν ο Ζαχαρίας Καρούνης συμμετέχει και ως συνθέτης. Τους στίχους τού «Απ' το μηδέν» υπογράφουν οι Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος και Μάνος Ελευθερίου. Πρόκειται για ένα «χειροποίητο» άλμπουμ το οποίο μπορεί να γίνει mainstream με την ποπ ερμηνεία του όρου αλλά σίγουρα δεν προσβάλλει κανέναν ακροατή. Αντιθέτως, θα τον ταξιδέψει με τον λυρισμό του.
Γιατί «Απ' το μηδέν»;
«Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Ετσι κι αλλιώς καθετί καινούργιο απ' το μηδέν ξεκινάει. Ισως σε αυτό το ξεκίνημα να υπήρχε και μια μεγαλύτερη δόση επαναπροσδιορισμού απ' ό,τι συνήθως».
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Σπύρο Παρασκευάκο;
«Η συνεργασία με τον Σπύρο προέκυψε ύστερα από πρόταση του Παρασκευά Καρασούλου, ο οποίος είχε και την καλλιτεχνική επιμέλεια του δίσκου. Μόλις είχε κυκλοφορήσει από τη Μικρή Αρκτο ο προσωπικός μου δίσκος "Τα υλικά των μυστικών". Τότε ο Παρασκευάς μου πρότεινε να ακούσω τραγούδια του Σπύρου, γνωριστήκαμε, είδαμε πως είχαμε πολλά κοινά βιώματα, είχαμε και οι δύο ανάγκη για κάτι καινούργιο και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία».
Θα αρχίσεις να υπογράφεις και τραγούδια (ως συνθέτης);
«Κάπως απειλητικό μου φαίνεται αυτό. Εχω ήδη αρχίσει να υπογράφω τραγούδια ως συνθέτης από τον προηγούμενο δίσκο. Μέχρι στιγμής οι εσωτερικές μου ανάγκες καλύπτονται από τις ερμηνείες. Ωστόσο διαβάζοντας κάποιους στίχους πολλές φορές μου γεννιούνται μελωδίες και αυτές αποτυπώνω. Αν κρίνω πως έχουν γούστο, τις κρατάω».
Νέοι άνθρωποι παρουσιάζουν νέο δίσκο σε μια ελληνική κοινωνία που δεν ξέρει τι της ξημερώνει αύριο. Υπάρχει μέλλον για τους νέους ανθρώπους;
«Η ελληνική κοινωνία, εκτός του ότι δεν ξέρει τι της ξημερώνει αύριο, πάσχει και από πολλά άλλα σύνδρομα, όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η ομοφοβία και άλλα βαρίδια που δεν την αφήνουν να προχωρήσει. Κοινωνία σημαίνει σχέσεις ανθρώπων. Το μέλλον των νέων λοιπόν περνάει και μέσα από την αποβολή όλων αυτών των συμπεριφορών που μας πάνε πίσω ως κοινωνία».
Υπάρχει μέλλον για τους δημιουργούς και την τέχνη;
«Αλίμονο αν πιστέψουμε ότι η τέχνη και οι δημιουργοί δεν έχουν μέλλον. Εκτός και αν εννοείτε μέλλον τα χρήματα ή τον βιοπορισμό. Και πότε η πλειονότητα των καλλιτεχνών στην Ελλάδα ζούσε πλουσιοπάροχα; Πάντα υπήρχε μια ελίτ, ένα πολύ μικρό ποσοστό που καλοπερνούσε και οι υπόλοιποι ήταν στην πείνα. Θα έβλεπα δυσοίωνο το μέλλον της τέχνης λοιπόν αν δεν υπήρχε δημιουργία, αν ξαφνικά για κάποιον λόγο χάναμε την έμπνευσή μας. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί».
Πού βαδίζει η ελληνική μουσική και το ελληνικό τραγούδι;
«Δυστυχώς πάλι νιώθω την ανάγκη να διευκρινίσω και να ξεχωρίσω ότι άλλο δημιουργία και άλλο παραγωγή. Αν με ρωτάτε να σας απαντήσω για την παραγωγή, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εγω ανήκω στους τυχερούς γιατί η Μικρή Αρκτος ανέλαβε όλη την παραγωγή του δίσκου. Γνωρίζω πάρα πολλούς συναδέλφους μου που δυσκολεύονται πολύ να επικοινωνήσουν το υλικό τους. Από την άλλη, θεωρώ ότι η δημιουργία στην ελληνική μουσική προχωράει γιατί υπάρχουν έμπνευση και πάρα πολλά ερεθίσματα».
Ποια είναι τα… συστατικά που χρησιμοποιείς στη δουλειά σου;
«Ειλικρίνεια. Το δουλεύω».
Εχεις βάλει προσωπικά στοιχήματα; Και αν ναι, έχεις καταφέρει να τα… κερδίσεις;
«Δεν μου αρέσει η λέξη στοίχημα στην τέχνη. Ξεκινώντας είχα κάποια όνειρα και, όσο κι αν ακούγεται αυτό κάπως από έναν νέο άνθρωπο, θα έλεγα ότι το όνειρό μου να μπορώ να τραγουδάω και να με αποδέχονται το πέτυχα. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν σου αρκεί κάτι, πάντα θες περισσότερο». Από το ΒΗΜΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου