ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΕΜΦΥΛΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ

Σαράντα σχεδόν χρόνια μετά την καθιέρωση της διεθνούς ημέρας της γυναίκας και η συζήτηση για την ισότητα των φύλων σε ευκαιρίες, επιλογές και δικαιώματα συνεχίζει να είναι επίκαιρη. Άτυπα ή θεσμικά, άμεσα ή έμμεσα, στην εργασία, τη δημόσια ζωή, την πολιτική και τον πολιτισμό, στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα και χώρο, οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών έχουν πολλά και διαφορετικά πρόσωπα. Στην εργασία, η καθημερινή εμπειρία της Αρχής Ισότητας έχει αναδείξει ότι η δυσμενής μεταχείριση των γυναικών, άλλοτε λαμβάνει τη μορφή των εκπτώσεων σε μισθό, σε δικαιώματα και σε ωφελήματα που σχετίζονται με τον τοκετό και τη μητρότητα και άλλοτε εντοπίζεται στις πολιτικές ή την παράλειψη προώθησης πολιτικών, με αποτέλεσμα τη μη συμφιλίωση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή, το χάσμα αμοιβών, τις ανισόρροπες πυραμίδες ανέλιξης, τη σεξουαλική παρενόχληση και την παρενόχληση που συνδέεται με το φύλο.
 Όπως δε διαπιστώνεται στις πιο πρόσφατες τοποθετήσεις του Γραφείου μου, εκτός από τον τομέα της εργασίας, στην οικογένεια, την κοινωνία και την πολιτική, συναντάμε άλλες εκφάνσεις της πατριαρχίας και των στερεοτύπων για τα φύλα, αυτές του σεξιστικού λόγου και του «διάχυτου στην κυπριακή κοινωνία» σεξισμού, αλλά και της πιο αδυσώπητης έκφρασης των διακρίσεων, της βίας κατά των γυναικών. Ψυχολογικής, σωματικής, οικονομικής. Δεν μπορούμε όμως να προσπεράσουμε και εκείνο το πρόσωπο των διακρίσεων, των πολλαπλών διακρίσεων, που ανέδειξε η οικονομική κρίση, τα κενά της μεταναστευτικής πολιτικής και το σοβαρότατο υπό εξέλιξη προσφυγικό ζήτημα.
Γυναίκες μετανάστριες, αλλοδαπές οικιακές βοηθοί, γυναίκες πρόσφυγες, γυναίκες με αναπηρία, γυναίκες ΛΟΑΤ, κορίτσια, νεαρές και ηλικιωμένες γυναίκες, βιώνουν διακρίσεις λόγω καταγωγής, αναπηρίας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Οι απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα όχι μόνο δεν είναι αρκούντως καταδικαστικές, αλλά και αρνούνται να αντιμετωπίσουν τη διάσταση του φύλου, ως πρόσθετου παράγοντα που επενεργεί στη θυματοποίηση των γυναικών. Ενόσω οι πατριαρχικές δομές και τα έμφυλα στερεότυπα συντηρούνται, αποσιωπούνται ή, απλώς, αναπαράγονται μέσα από άλλα, έστω πιο «κολακευτικά» στερεότυπα, το στοίχημα της έμφυλης ισότητας θα συνεχίζει να είναι δύσκολο και χωρίς ημερομηνία λήξη