Χρήστος Σιμαρδάνης: ΓΙΑΤΙ ΠΗΡΕ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΟΤΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ GAY

Καλεσμένος στην εκπομπή Parole το βράδυ της Τρίτης ο Χρήστος Σιμαρδάνης μίλησε στην Αννίτα Πάνια για το κατά πόσο άλλαξε κάτι στη ζωή του το ότι μίλησε δημόσια σε συνέντευξή του πριν χρόνια για το ότι είναι γκέι. Ο Χρήστος είναι μια από τις πιο ραδιοφωνικές φωνές της διαφήμισης και της τηλεόρασης καθώς ήταν εκφωνητής σχεδόν όλων των τρέιλερ στο MEGA, αλλά και σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρίες...
Δεν παραπλάνησα ποτέ κανέναν μιλώντας για... φανταστικές γυναίκες
«Δεν νομίζω να άλλαξε. Πρώτα από όλα δεν είχα μιλήσει ποτέ ...κλειστά. Μίλαγα πάντα ανοιχτά. Όταν έγινε αυτή η συνέντευξη και έγινε πολύς ντόρος και στα μεσημεριανά. Με πήραν διάφοροι δημοσιογράφοι με παράπονο «μα δεν μου το είχες πει εμένα», και σε όλους είχα να πω και αποδεικνυόταν αυτό, ότι σε όλους το είχα πει αν είχαν καλά αυτιά και οξυμένες κεραίες. Ποτέ δεν είχα παραπλανήσει, αλλά δεν υπήρχε και λόγος να το διατυμπανίσω. Γιατί ποιος ξέρει ακριβώς την προσωπική ζωή του άλλου; Αλλά δεν έλεγα ποτέ ψέματα, δεν χρησιμοποιούσα άλλες αντωνυμίες, ή δεν μιλούσα για φανταστικές γυναίκες. Η αλήθεια είναι ότι έγινε τότε έγινε πιο καθαρά, γιατί είχα λάβει μέρος σε μία κουβέντα σε ένα διαδικτυακό γκέι περιοδικό και μετά από τρία χρόνια σε αυτή τη συνέντευξη στο ΕΓΩ, ο δημοσιογράφος σχολίασε το γεγονός και μου λέει «να το συζητήσουμε κι αυτό;» και λέω γιατί να μην το συζητήσουμε; Δεν είχα όμως τη συναίσθηση τι σημαίνει ΕΓΩ και τι διάσταση θα πάρει.»
 Θα ήθελε να το αλλάξει και να μην έχει συμβεί; «Αν μπορούσα να το αποφύγω χωρίς να είμαι ψεύτης, ναι, γιατί δεν ήταν όλα τα αυτιά έτοιμα. Δεν είχα αρνητικές στάσεις. Απλά εμένα με εκνευρίζει η δήλωση «α εγώ το δέχομαι». Είσαι σε κανένα θρόνο για να δέχεσαι ή να μην δέχεσαι;» Δεν είναι μόνο αυτό που με χαρακτηρίζει «Νομίζω ότι έχει ένα μέτρο. Είναι λίγο άδικο γιατί σε διάφορες άλλες προσκλήσεις – όποτε λαμβάνω – μου κάνουν αμέσως σαφές ότι για αυτό θέλουν να μιλήσω. Έχω πει ότι έχω αρχίσει και νιώθω σαν εκείνον τον Κινέζο που ήταν δυόμισι μέτρα και τον πηγαίναν και τον φέρναν και τον δείχναν και δεν είναι πια μόνο αυτό που με χαρακτηρίζει.»