Ξενώνας Φιλοξενίας Άστεγων και Ευάλωτων ΛΟΑΤΚΙ+ Ατόμων στην Αθήνα

 

Τη δημιουργία του πρώτου Ξενώνα Φιλοξενίας άστεγων και ακραία ευάλωτων ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων αποφάσισε τη Δευτέρα 28/08/2023 το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων μετά από πρόταση της πλειοψηφίας και τη σύμφωνη γνώμη των παριστάμενων δημοτικών παρατάξεων.

Ο Ξενώνας θα λειτουργήσει το αργότερο μέσα σε 6 μήνες, σύμφωνα με τη δέσμευση της αντιδημάρχου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Κοινωνίας των Πολιτών Κατερίνας Γκαγκάκη, και στη διαχείρισή του θα έχουν ενεργό ρόλο 9 Οργανώσεις που υπερασπίζονται τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα και έχουν ήδη υπογράψει προσχέδιο μνημονίου συνεργασίας με τον Δήμο Αθηναίων.

Το θέμα συζητήθηκε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο πριν την προκήρυξη των αυτοδιοικητικών εκλογών με την ακόλουθη εισήγηση στην Ημερήσια Διάταξη:

10. Λήψη απόφασης για 1) την ίδρυση και λειτουργία Ξενώνα Αστέγων Λοατκι+ ατόμων σύμφωνα με τους όρους της Σύμβασης Χρησιδανείου μεταξύ του Δήμου Αθηναίων και του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης για την παραχώρηση χρήσης κτιρίου του Ε.Κ.Κ.Α. στην περιοχή της Αθήνας, 2) την έγκριση του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ του Δήμου Αθηναίων και συνεργαζόμενων φορέων, για δύο (2) έτη, για την υλοποίηση από κοινού δράσεων αναφορικά με τη λειτουργία του ακινήτου, ως ξενώνα φιλοξενίας αστέγων Λοατκι+ατόμων, 3) την εξουσιοδότηση του Δημάρχου για την υπογραφή του καθώς και κάθε σχετικού εγγράφου (Δ/νση Κοινωνικής Αλληλεγγύης)

Στην εισήγησή της η κ.Γκαγκάκη τόνισε την αναγκαιότητα δημιουργίας του Ξενώνα για άτομα που μέχρι σήμερα δεν φιλοξενούνται σε άλλες δομές, παρόλο που πέφτουν συχνά θύματα βίας και αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου τους. Πρόκειται για εξαιρετικά ευάλωτα άτομα, σημείωσε η κυρία Γκαγκάκη, που οφείλει ο Δήμος Αθηναίων να στηρίξει ως έναν άλλο κρίκο στην αλυσίδα αλληλεγγύης που έχει δημιουργήσει.

Σύμφωνα με την κυρία Γκαγκάκη, ο Ξενώνας θα διαθέτει 35 δωμάτια στα οποία θα μπορούν να φιλοξενούνται μέχρι και 2 άτομα σε κάθε δωμάτιο και θα έχει τον χαρακτήρα «καταφυγίου». Η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων είπε ότι ο Ξενώνας δημιουργείται κατόπιν διαβούλευσης με 9 Οργανώσεις που υπερασπίζονται τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα και κάθε απόφαση για τη λειτουργία του, θα λαμβάνεται σε συνεργασία με τις Οργανώσεις, στις οποίες και θα παραχωρηθεί χώρος γραφείου στον Ξενώνα για την άμεση εμπλοκή τους. Όλα τα έξοδα λειτουργίας θα καλύπτει ο Δήμος Αθηναίων, ενώ μέσα στο επόμενο 6μηνο αναμένεται να είναι έτοιμος ο κανονισμός λειτουργίας, πάλι σε συνεργασία με τις Οργανώσεις, ώστε να ξεκινήσει η λειτουργία του. Η κύρια Γκαγκάκη δήλωσε την ελπίδα της ότι θα υπογράψουν το μνημόνιο συνεργασίας και όσες Οργανώσεις δεν το έχουν κάνει μέχρι σήμερα.

Από την «Ανοιχτή Πόλη» τοποθετήθηκε η Δημοτική Σύμβουλος κ.Έφη Γιαννοπούλου, δηλώνοντας ότι προφανώς «χαιρετίζει» τη δημιουργία του Ξενώνα, καθώς ήταν κάτι που είχε απασχολήσει την παράταξη και στο παρελθόν. «Είμαστε οπωσδήποτε θετικοί», δήλωσε η κυρία Γιαννοπούλου, αλλά κράτησε επιφυλάξεις για τον χρόνο που λαμβάνεται η απόφαση λίγο πριν τις εκλογές, όπως και για την εκκρεμότητα της σύνταξης κανονισμού λειτουργίας της δομής. Ζήτησε ακόμα, να υπάρχει πρόβλεψη στον Ξενώνα για νεαρά άτομα που τυχόν έχουν εκδιωχθεί από το σπίτι τους, λόγω της ταυτότητας φύλου και τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό αλλά και για τα ηλικιωμένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, τα οποία ενδεχομένως η ζωή τα έχει φέρει έτσι που να βρίσκονται σε ακραία ευαλωτότητα.

Από την παράταξη «Αθήνα είσαι εσύ» (Γερουλάνος) μίλησε η Δημοτική Σύμβουλος κ.Ρωξάνη Μπέη, σημειώνοντας ότι η δημιουργία του Ξενώνα ήταν κάτι που χρειαζόταν στην Αθήνα, καθώς θα εξυπηρετήσει μία πολύ ευάλωτη ομάδα πληθυσμού. Είπε ακόμα, ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι δεν θα εξυπηρετεί μόνο άστεγα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αλλά και άτομα με επισφαλή στέγη και ακραία ευαλωτότητα, ενώ έθεσε ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση που βρίσκεται το κτήριο, πόσο θα διαρκέσουν οι επισκευές, εάν έχουν εξασφαλιστεί τα χρήματα και κατά πόσον είναι ρεαλιστικό να λειτουργήσει μέσα στους επόμενους 6 μήνες.

Στη δευτερολογία της η Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Κατερίνα Γκαγκάκη, αντέκρουσε τις αιτιάσεις για «προεκλογική απόφαση», λέγοντας ότι ο Δήμος ήθελε να προχωρήσει πολύ νωρίτερα αλλά χρειάστηκε αρκετός χρόνος για τις διαβουλεύσεις με τις Οργανώσεις, ενώ υποστήριξε ότι το κτήριο δεν χρειάζεται πολλές μετατροπές, τα κονδύλια είναι εξασφαλισμένα και ότι ο στόχος λειτουργίας των 6 μηνών είναι η απαισιόδοξη εκδοχή, καθώς πιστεύει ότι μπορεί να λειτουργήσει πολύ νωρίτερα, εάν προχωρήσουν γρήγορα οι διαβουλεύσεις με τις Οργανώσεις για τη σύσταση του Κανονισμού Λειτουργίας.

Δεν υπήρξαν άλλες τοποθετήσεις στο Δημοτικού Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων καθώς κάποιες παρατάξεις είχαν αποχωρήσει νωρίτερα, εκφράζοντας τη διαφωνία τους με άλλα θέματα της ημερήσιας διάταξης.

Οι 9 Οργανώσεις που έχουν υπογράψει μέχρι σήμερα το προσχέδιο μνημονίου συνεργασίας με τον Δήμο Αθηναίων είναι:

«Υπερήφανοι Γονείς Ελλάδας – Ομάδα Στήριξης, Ενδυνάμωσης, Ενημέρωσης και Κοινωνικοποίησης γονέων με ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά».
«Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος – Θετική Φωνή».
«Proud Seniors Greece – Ομάδα Υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ+ Ατόμων 50 και
Άνω».
«Ελληνική Κοινότητα Ίντερσεξ – “Intersex Greece”».
«Πολύχρωμο Σχολείο».
«Rainbow Seniors».
«Οικογένειες Ουράνιο Τόξο ΜΚΟ».
«Ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+ Εργασιακής Υποστήριξης – LGBTQI+ Employment Support Group».
«Colour Youth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας».
The following two tabs change content below.

Γράφει ο Δημήτρης Καλαντζής για το postmodern.gr

Καίτη Γαρμπή: «Συνεχίζω με όλη μου την αγάπη να στηρίζω την ομοφυλοφιλία, έχω σημαία μου το σύνθημά τους»

 

H Καίτη Γαρμπή έδωσε συνέντευξη και αναφέρθηκε στην ομοφυλοφιλία, το πώς αντιμετωπίζεται από την κοινωνία, αλλά και τα social media.

Η τραγουδίστρια μίλησε στο περιοδικό «InStyle» και αρχικά, αναφέρθηκε στους ΛΟΑΤΚΙ. «Η ομοφυλοφιλία γίνεται σταδιακά αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία. Από την άλλη, έχει αυξηθεί ραγδαία η βία απέναντι σε άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και αυτό είναι τόσο θλιβερό. Συνεχίζω με όλη μου την αγάπη να στηρίζω την ομοφυλοφιλία», είπε χαρακτηριστικά.

«Έχω σημαία το φετινό τους σύνθημα που συμπτωματικά ξεκινάει με τους στίχους ενός τραγουδιού μου. "Μια φορά κι έναν καιρό διεκδίκησα και πέτυχα την ορατότητα και τα ίσα δικαιώματα"», συμπλήρωσε.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στους φόνους τόσων γυναικών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. «Η πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας είναι η γυναικοκτονία. Ένα έγκλημα που στηρίζεται στην πατριαρχική κοινωνία και στα έμφυλα στερεότυπα, κατά τα οποία η γυναίκα είναι κατώτερη κι υποτελής στον άνδρα, γι' αυτό πρέπει να τιμωρηθεί "για να βάλει μυαλό" ή να βιαστεί, να κακοποιηθεί και στο τέλος, να δολοφονηθεί, γιατί το φύλο της ισοδυναμει με την αφαίρεση της ζωής της», τόνισε.

«Νιώθω οργή και πόνο και μια απέραντη θλίψη, γιατί δεν αλλάζει τίποτα και όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά γίνεται και χειρότερο, αφού η Ελλάδα βγήκε "πρωταθλήτρια" στο συγκεκριμένο σπορ», πρόσθεσε.

Τέλος, αναφορικά με την καριέρα της κι αν φοβάται ότι θα την επηρεάσουν οι δηλώσεις που κάνει ανά διαστήματα, είπε: «Να φοβηθώ και να βάλω την καριέρα μου πάνω από το δίκαιο και το σωστό; Πάνω από την καριέρα είναι ο ανθρωπισμός. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δουλειά όλων μας, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι».

Κλείνοντας, μίλησε για τα social media. «Αγαπώ το Twitter, γιατί είναι έξυπνο, γρήγορο, έχει χιούμορ και κάποια πολύ ωραία μυαλά. Γινόμαστε μια παρέα στο Twitter, διαβάζουμε απόψεις, συμφωνούμε ή διαφωνούμε, αλλά πιστεύω πως πάντα από εκεί μέσα βγαίνει κάτι καλό».

Φωτογραφία άρθρου: NDPPHOTO

Ο "Φοίβος" του "Κωνσταντίνου και Ελένης" για την drag persona του και την ομοφοβία της κοινωνίας

 Το «Κωνσταντίνου και Ελένης» είναι μια από τις σειρές που για πάνω από δύο δεκαετίες βρίσκεται ψηλά στους πίνακες τηλεθέασης, ωστόσο υπάρχει ένα επεισόδιο που προβάλλεται σπανίως στους δέκτες μας.

Ο λόγος για το πασχαλινό επεισόδιο της σειράς του ΑΝΤ1, στο οποίο ο Φοίβος, ένας όμορφος νεαρός φλερτάρει ταυτοχρόνως με την Πέγκυ, αλλά και την Ελένη.

Ο Φοίβος σήμερα είναι αγνώριστος, έχοντας πραγματοποιήσει τεράστια αλλαγή στην εμφάνισή του.

Ο Μανώλης Θεοδωράκης δεν έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, με την τελευταία του εμφάνιση να είναι στα «Χρυσά κορίτσια» το 2007, σε μια παραγωγή της ΕΡΤ.

Έκτοτε, έχει συμμετάσχει κατά κύριο λόγο σε παραγωγές του θεάτρου, ωστόσο αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι πως ο ηθοποιός ασχολείται και με την τέχνη του drag, κάνοντας σόου ως Mary Sunshine.

Ως Mary Sunshine κάνει drag μακιγιάζ και σόου σε νυχτερινά κέντρα της Αθήνας, με το αποτέλεσμα να είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακό.

Η αποκάλυψη στο TikTok της Mary Sunshine

Ο «Φοίβος» από το «Κωνσταντίνου και Ελένης» για τη μεταμόρφωσή του σε drag queen Mary Sunshine

Στην κάμερα του «Καλοκαίρι Yes» μίλησε ο Μανώλης Θεοδωράκης, η γνωστή drag queen «Mary Sunshine», μετά το βίντεο που ανέβασε στο TikTok, στο οποίο αναφέρθηκε στη συμμετοχή του ως «Φοίβος» στη σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης».

Συγκεκριμένα, δήλωσε στην εκπομπή του Open:

«Η εκτόξευση των followers μου έγινε από το "Κωνσταντίνου και Ελένης". Ένας follower με ρώτησε αν είμαι ο "Φοίβος" και τότε είπα "ας κάνω ένα βίντεο". Και έγινε χαμός. Την είχα ξεχάσει τη συμμετοχή μου γιατί είναι πολλά χρόνια... Οι αναμνήσεις μου από τη συμμετοχή μου στη σειρά ήταν υπέροχες. Ήμουν ένα παιδί 19 χρονών και φοιτούσα ακόμη στη δραματική σχολή. Με κάλεσαν να πάω να παίξω στο πρώτο μου σίριαλ και ήμουν πολύ ενθουσιασμένος... Ήταν ένας κόντρα ρόλος για μένα, γιατί δεν έχει τύχει να είμαι το "μήλον της έριδος" ανάμεσα σε δύο γυναίκες.

Μου κάνει εντύπωση που με αναγνωρίζουν μικρά παιδιά, με ρωτάνε αν είμαι ο "Φοίβος" από το "Κωνσταντίνου και Ελένης". Η ευκαιρία να ασχοληθώ με τα drag show μου δόθηκε από τον Φώτη Σεργουλόπουλο, ήμασταν σε μια παράσταση και μου έκανε την πρόταση. Η κοινωνία μας δεν θα ωριμάσει σύντομα για να δεχτεί τη διαφορετικότητα, θέλουμε πολλή δουλειά και παιδεία από τους γονείς μας».

ΤΟ ΘΕΜΑ- Συνδέεται η ομοφοβία με την κεκαλυμμένη ομοφυλοφιλία;

 

Συνδεδεμένες η ομοφοβία με την κεκαλυμμένη ομοφυλοφιλία; Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Pubmed, μια διαδικτυακή βάση δεδομένων που διαχειρίζεται η National Library of Medicine των Ηνωμένων Πολιτειών, αναφέρει πως όντως, μπορούν να σχετίζονται. Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές Adams, Wright, Lohr από το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, έκαναν την πιο μεγάλη έρευνα επί του θέματος με σκοπό να ανακαλύψουν αν η παραπάνω θεωρία είναι βάσιμη ή αποτελεί απλώς έναν αστικό μύθο.

Συγκεκριμένα, συγκέντρωσαν μια ομάδα ομοφοβικών και θέλησαν να εξετάσουν τη διέγερσή τους καθώς παρακολουθούσαν ομοφυλόφιλα άτομα. Ξεκίνησαν λοιπόν με ένα δείγμα 35 ανοιχτά ομοφοβικών και 29 μη ομοφοβικών ανδρών και χωρίστηκαν σε γκρουπ σύμφωνα με την προσωπική τους βαθμολογία στο Δείκτη Ομοφοβίας (Index of Homophobia, W. W. Hudson & W. A. Ricketts, 1980). Επιπλέον να σημειωθεί, ότι η μέση ηλικία των ανδρών ήταν τα 20,3 χρόνια σε ένα ηλικιακό εύρος από 18 έως 31 ετών.

Οι παρευρισκόμενοι καλούνταν να παρακολουθήσουν αποσπάσματα από βιντεοκασέτες ερωτικού περιεχομένου με ετερόφυλες κι ομοφυλόφιλες σκηνές ανδρών και γυναικών και με τη βοήθεια ενός ειδικού καταγραφέα, σημειωνόντουσαν οι αυξομειώσεις στη περίμετρο του π3ους. Παράλληλα, όλοι τους συμπλήρωσαν κι ένα ειδικό Ερωτηματολόγιο Επιθετικότητας (A. H. Buss & M. Perry, 1992). Κι οι δυο ομάδες, επέδειξαν αύξηση της περιμέτρου στα βίντεο με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Παρ’ όλα αυτά, μόνο οι ομοφοβικοί άνδρες φάνηκαν να παρουσιάζουν σημαντική αύξηση της στύσης στα ομοφυλόφιλα ερεθίσματα που είχαν άντρες πρωταγωνιστές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι τρεις αυτοί ερευνητές, ήταν πως η ομοφοβία συσχετίζεται με την ομοφυλοφιλική διέγερση, την οποία το άτομο πιθανώς αρνείται να αποδεχτεί ή αγνοεί.

Η παραπάνω έρευνα αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για άλλες μεταγενέστερές της, μιας κι ήταν η μόνη που χρησιμοποίησε τη μέθοδο της φαλλομετρίας για να εξάγει ασφαλή συμπεράσματα. Οι αιτίες της ομοφοβίας παρ’ όλα αυτά, δεν είναι παντελώς ξεκάθαρες αν κι έχουν προκύψει διάφορες ψυχαναλυτικές εξηγήσεις, όπως για παράδειγμα ότι η ομοφοβία είναι αποτέλεσμα αγχωτικής αντίδρασης. Αυτή η θεωρία, βασίστηκε στο γεγονός ότι κύριος παράγοντας της ομοφοβίας είναι το συνειδητό ή κι ασυνείδητο άγχος που έχει το άτομο μήπως είναι ή γίνει ομοφυλόφιλο, σύμφωνα με τον West το 1977.

Οι ψυχαναλυτές έχουν προσπαθήσει με βάση τις παραπάνω έρευνες, να χαρακτηρίσουν τη συναισθηματική δυσφορία και την έντονη παράλογη συμπεριφορά που εμφανίζουν κάποια άτομα απέναντι σε ομοφυλόφιλους. Γι’ αυτό το λόγο, αποδίδουν αυτή τη συμπεριφορά στην ενοχή που μπορεί να αισθάνονται για τη σεξουαλικότητά και τα ενδιαφέροντά τους. Έτσι, ως άμυνα, αντιδρούν σε οτιδήποτε έχει να κάνει με ομοφυλοφιλία αρνούμενοι, ενδεχομένως μια ενδόμυχη τάση προς αυτή. Την παραπάνω άποψη υποστηρίζει και ο West, όπου το 1977 δήλωσε συγκεκριμένα ότι «όταν οι ομοφοβικοί βρεθούν σε κατάσταση που απειλεί να διεγείρει τις δικές τους ανεπιθύμητες ομοφυλοφιλικές σκέψεις, πανικοβάλλονται κι ενεργούν υπερβολικά ή με οργή».

Δύο δεκαετίες μετά, το 1994, ο Ron Slaby, Αμερικάνος ψυχολόγος, υποστήριξε πως μια έντονη ομοφοβική αντίδραση, θα προερχόταν πιο εύκολα από ένα -φαινομενικά- ετερόφυλο άτομο, που όμως δυσκολεύεται να δεχθεί την ομοφυλόφιλη φύση του. Αν μη τι άλλο, πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι όσοι άνθρωποι εμφανίζουν ομοφοβικές συμπεριφορές τείνουν να έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση κι ανασφαλή κοινωνική ταυτότητα. Οι Simoni και Walters το 2001 υποστήριξαν μάλιστα ότι «μόνο άτομα που είναι αμφιλεγόμενα ως προς τη δική τους ταυτότητα αντιλαμβάνονται την ομοφυλοφιλία ως απειλή κι αντιδρούν με βία όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη διαφορετικότητα η οποία τους προκαλεί μεγάλο ποσοστό άγχους», θέση αρκετά απόλυτη και συγκεκριμένη.

Όλες αυτές οι έρευνες κι οι μελέτες έχουν ναι μεν επιστημονικό υπόβαθρο, αλλά δεν αποτελούν αλάνθαστο κανόνα κι αυτό γιατί στοχεύουν στο ένα κομμάτι της ψυχολογίας που αφορά τη λανθάνουσα συμπεριφορά κι αφήνουν εκτός το ότι ερχόμαστε πιο κοντά σε αυτό το οποίο ομοιάζουμε. Για να δοθεί απάντηση πιο σίγουρη, χρειάζεται ένα τεράστιο δείγμα κι ενδεχομένως μελέτη που να ξεπερνάει το φράγμα μιας γενιάς.

Εν γένει, πάντως, μια έντονη αρνητική συμπεριφορά απέναντι σε οποιοδήποτε ζήτημα, δηλώνει αυτομάτως -συνήθως- μια έλλειψη ή μια φοβία. Έτσι, όταν «φωνάζεις» τη θέση σου, δεν την ισχυροποιείς, αλλά φαίνεται να προσπαθείς να πείσεις όσους σε ακούνε, για την ορθότητά της. Στον αντίποδα όμως, όταν ξέρεις ποιος είσαι και τι θες, δε σε νοιάζει ούτε τι κάνουν οι άλλοι, ούτε νιώθεις την ανάγκη να γίνεις δάσκαλος και να υποδείξεις σε κάποιον το δικό σου σωστό και να κατακρίνεις το -κατά τη γνώμη σου- λάθος του. Ασχολείσαι ήσυχα ήσυχα με τη ζωή σου, αν τα έχεις καλά με αυτήν.

Είναι ευρέως γνωστό ότι όποιος δείχνει έντονα το μίσος του και την αποστροφή του σε μια κοινωνική ομάδα, έχει περισσότερες πιθανότητες να το κάνει επειδή θέλει να πείσει κυρίως τους άλλους για τα δικά του θέματα. Ας ψάξει λίγο ο καθένας να βρει τον εαυτό του, αλλά ακόμα κι αν δε θέλει, μπορεί να σκεφτεί να αφήσει τους άλλους που είναι ο εαυτός τους, να ζήσουν τη ζωή που ονειρεύονται και τους αξίζει, όπως κι αν τη θέλουν.

Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

Heartstopper: Το πορτρέτο queer εφηβείας που σαρώνει με την αλήθεια του

 

Η σειρά του Netflix Heartstopper ήρθε πάνω στην ώρα για να ικανοποιήσει τη χρόνια «δίψα» μας για υγιή εκπροσώπηση των ΛΟΑΤΚΙ+ εφήβων στη μικρή οθόνη.

«Πρέπει να δεις Heartstopper». Η οθόνη του κινητού μου άναψε μέσα στη νύχτα. Μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια μου το έντονο φως της συσκευής μες στο θεοσκόταδο του υπνοδωματίου μου, ήρθαν και τα επιχειρήματα: «Είναι ό,τι πιο ειλικρινές κι υγιές έχω δει ποτέ». Αποστολέας του μηνύματος ήταν άτομο από τον πολύ στενό φιλικό μου περιβάλλον που εμπιστεύομαι πολύ σε κάτι τέτοια. Και κάπως έτσι βάλθηκα να το δω.

Αποδείχθηκε μια μεγάλη, υπέροχη έκπληξη. Το Heartstopper είναι μια σειρά αγάπης και ενηλικίωσης που γιορτάζει την διαφορετικότητα και προωθεί την αποδοχή με τρόπο υπέροχο, θετικό και άκρως αυθεντικό. Και ήρθε πάνω στην ώρα για να ικανοποιήσει τη χρόνια «δίψα» μας για υγιή εκπροσώπηση των ΛΟΑΤΚΙ+ εφήβων στη μικρή οθόνη.

Γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύστηκαν από μηνύματα αγάπης και υποστήριξης για τη σειρά και την τρυφερή απεικόνιση ενός εκκολαπτόμενου ειδυλλίου μεταξύ δύο αγοριών λυκείου, του Nick Nelson (Kit Connor) και του Charlie Spring (Joe Locke), όταν η πρώτη σεζόν έκανε το ντεμπούτο της μέσα από την πλατφόρμα του Netflix τον Απρίλιο του 2022.

Στιγμιότυπο από τη δεύτερη σεζόν της σειράς Heartstopper.

Η σειρά έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τους κριτικούς, συγκέντρωσε 24 εκατομμύρια ώρες προβολής την πρώτη εβδομάδα, σύμφωνα με το Netflix, και σκαρφάλωσε ταχύτατα στα charts του streamer, κερδίζοντας με το σπαθί της την πολυπόθητη ανανέωση όχι για μία, αλλά για δύο επιπλέον σεζόν.

Την περασμένη εβδομάδα, το Heartstopper επέστρεψε για τη δεύτερή του σεζόν, αρνούμενο να θυσιάσει έστω κι ένα από όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που το κάνουν τόσο ξεχωριστό και αξιαγάπητο, ενώ παράλληλα καταφέρνει να βρει νέες, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πτυχές στον αφηγηματικό του ιστό.

Από το Tumblr στο Netflix 

Εξ ολοκλήρου αποκύημα μιας πολυτάλαντης, πολύ νεαρής δημιουργού, το Heartstopper ξεκίνησε όπως όλα τα ειδύλλια. Ήταν κάτι που η συγγραφέας, εικονογράφος και σεναριογράφος Alice Oseman δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται, κάτι στο οποίο επέστρεφε συνεχώς. Με την πάροδο των χρόνων, όμως, αυτό το ειδύλλιο μετατράπηκε σε κάτι ακόμη μεγαλύτερο.

Η νεαρή Oseman είχε ήδη εκδώσει δύο νεανικά μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το Solitaire, που γράφτηκε όταν ήταν μόλις 17 ετών. Ο Nick και ο Charlie, το αμήχανο μα αξιαγάπητο ζευγάρι εφήβων που βρίσκεται στο επίκεντρο του Heartstopper, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ως δευτερεύοντες χαρακτήρες στο Solitaire, αλλά η Oseman έπιανε συχνά τον εαυτό της να σκέφτεται ακόμα τους δύο χαρακτήρες και μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου.

Έτσι, τον Αύγουστο του 2016, η 22χρονη Oseman άρχισε να γράφει και να εικονογραφεί το Heartstopper ως διαδικτυακό κόμικ, το οποίο δημοσίευε σε μορφή μικρών επεισοδίων στο Tumblr. Σύντομα, αποδείχτηκε πως είχε πολύ μεγάλη απήχηση – πλέον μετρά πάνω από 124 εκατομμύρια προβολές – και η υποδοχή του ενέπνευσε την Oseman να προβεί σε crowd-funding και να εκδώσει μόνη της τον πρώτο «χειροπιαστό» τόμο Heartstopper σε μορφή graphic novel το 2018, το οποίο ένα χρόνο αργότερα τράβηξε την προσοχή ενός εκδότη.

Το 2019, ο εκδοτικός οίκος Hachette δημοσίευσε τον πρώτο από τους πολλούς τόμους του κόμικ που έμελλε να ακολουθήσουν. Από το ταπεινό της ξεκίνημα στο Tumblr, η σειρά webcomic που μετατράπηκε σε graphic novel της Alice Oseman έκανε θραύση στην παγκόσμια λογοτεχνική σκηνή.

Την ίδια χρονιά, το Heartstopper επιλέχθηκε από την βρετανοαυστραλιανή εταιρεία παραγωγής See-Saw Films για να αναπτυχθεί ως τηλεοπτική σειρά και η Oseman ανέλαβε το σενάριο και την παραγωγή. Δεκαοκτώ μήνες αργότερα, όταν το Netflix απέκτησε τα δικαιώματα διανομής της σειράς, προς μεγάλη ανακούφιση των θαυμαστών, επέλεξε να διατηρήσει τον αυθεντικό, συμπεριληπτικό χαρακτήρα της ιστορίας της Oseman.

Στιγμιότυπο από την πρώτη σεζόν της σειράς Heartstopper.

«Αφηγήσεις όπως το Heartstopper έχουν μεγάλη σημασία»

Ο Charlie και Nick ήταν οι πρώτοι queer χαρακτήρες της Oseman – τους έπλασε, όπως έχει δηλώσει, σε μια εποχή που δεν ήξερε ακόμα ότι η ίδια ήταν queer και σηματοδότησαν την αρχή του ταξιδιού της στη συγγραφή queer μυθοπλασίας, η οποία τα τελευταία μόλις χρόνια βλέπουμε να κάνει σοβαρά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση με ιστορίες που, επιτέλους, δεν επικεντρώνονται μοναχά στο τραύμα.

«Το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτή τη σειρά είναι το πόση ελπίδα και αισιοδοξία έχει» σύμφωνα με την Άννα Παπαδάκη, υποψήφια Διδάκτωρ Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Nottingham με ειδίκευση στη Γλώσσα και το Φύλο, κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας για το Heartstopper, και θα συνεχίσει λέγοντας: «Τα παιδιά υφίστανται βέβαια αρκετή ομοφοβία και τρανσφοβία, δεν είναι πάντα ασφαλή στο σχολείο, δυσκολεύονται να αποδεχτούν τις ταυτότητές τους και να ζήσουν με αυτές. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα επιβιώσουν και θα ανθίσουν».

Το Heartstopper φυσικά και έχει και τις σοβαρές στιγμές του, δεν τις παρακάμπτει. Αλλά η προσέγγιση του τού επιτρέπει νέους δρόμους εξερεύνησης, δίνοντας νέα πνοή στις queer αφηγήσεις. Αυτό που κάνει τη εν λόγω σειρά τόσο ξεχωριστή, πέρα από το αναμφισβήτητο αίσθημα ελπίδας που αποπνέει, είναι το στοιχείο της χαράς, η οποία πηγάζει από τη φιλία, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και το ταξίδι της ανακάλυψης του εαυτού. Και σε αυτή τη χαρά το ΛΟΑΤΚΙ+ κοινό, από όποια γωνιά του πλανήτη κι αν προέρχεται, σε όποια ηλικιακή ομάδα κι αν ανήκει, συμμετέχει. Το Heartstopper, με την επιμονή του να αναδείξει την queer χαρά πάνω απ’ όλα, βρίσκει τεράστια απήχηση. Πολλοί ΛΟΑΤΚΙ+ ενήλικες, παρακολουθώντας την πρώτη σεζόν, αισθάνθηκαν βαθιά συγκίνηση από αυτό το πορτρέτο queer εφηβείας, καθώς είδαν επί της οθόνης όλα όσα θα ήθελαν να είχαν βιώσει οι ίδιοι σε εκείνη την ηλικία.

«Ήμουν στην ηλικία του Charlie το 2006 περίπου» λέει τ@ Χ.Ρ., 32χρον@ φαν της σειράς, που όμως θα ήθελε να μοιραστεί την εμπειρία τ@ ανώνυμα. «Τότε, ακόμα και οι σειρές ή ταινίες (ξένες, κυρίως, και άρα πολύ λιγότερο προσιτές από όσο σήμερα) που απεικόνιζαν και πρέσβευαν κάποια αποδοχή απέναντι σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μάς έδειχναν συχνά ως τραγικά, βασανισμένα πλάσματα. Για πολλά χρόνια, και μέχρι αρκετά πρόσφατα, ήμουν πεπεισμένο ότι, επειδή μου αρέσουν τα κορίτσια και επειδή δε νιώθω κορίτσι, θα είμαι πάντα δυστυχισμένο».

Σήμερα, το τοπίο των σειρών και ταινιών με queer χαρακτήρες και αφηγήσεις είναι τόσο πλούσιο που είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι μόλις πριν από μια δεκαετία, τα έφηβα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ήταν αναγκασμένα να αναζητούν ψίχουλα queer συμπεριφοράς στα αγαπημένα τους πολιτιστικά προϊόντα.

Κατά την τελευταία δεκαετία, η αφήγηση ΛΟΑΤΚΙ+ ιστοριών έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Συγκεκριμένα όμως το Heartstopper, μέσα από ειλικρινή εκπροσώπηση, καταρρίπτει πλήρως αρκετά στερεότυπα που συχνά συναντάμε ακόμα και στην queer μυθοπλασία.

Σε αντίθεση με άλλες τηλεοπτικές σειρές, οι πρωταγωνιστές του Heartstopper, αν και έφηβοι, δεν καταλήγουν σε καταχρηστικές σχέσεις, αλλά σε σχέσεις που βασίζονται στην ευγένεια και τον αλληλοσεβασμό, έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση και προσπαθούν να αποφεύγουν τις συναισθηματικές κακοτοπιές – στοιχεία που λείπουν ακόμα και από τις πιο σύγχρονες και δημοφιλείς queer ιστορίες ενηλικίωσης.

«Αφηγήσεις όπως το Heartstopper έχουν πολύ μεγάλη σημασία» θα πει κλείνοντας τ@ Χ.Ρ. «Φυσικά και καμία σειρά του Netflix δε θα λύσει βαθιά συστημικά προβλήματα. Αλλά μέσα από μια τέτοια αφήγηση μπορεί ίσως ένα ΛΟΑΤΚΙ+ εφηβάκι να δει ότι, παρόλες τις πραγματικές δυσκολίες που ενδεχομένως αντιμετωπίζει, υπάρχει ακόμα η δυνατότητα για χαρά, για αγάπη, για φιλία, για συντροφιά».

LGBT+: 1 στους 3 ψάχνει να αλλάξει δουλειά με κριτήριο τη συμπερίληψη

 

Η διαφορετικότητα στον χώρο εργασίας και η συμπερίληψη των LGBT+ επηρεάζουν έντονα τις αποφάσεις καριέρας, ιδίως για τη Gen Ζ και τους millennials, ενώ ένας στους τρεις  ψάχνει ενεργά νέα δουλειά αναζητώντας έναν πιο συμπεριληπτικό εργοδότη για τα LGBT+ άτομα.

Αυτό προκύπτει από την έκθεση Deloitte Global 2023 LGBT+ Inclusion @Work, η οποία διερεύνησε τις εμπειρίες 5.400 LGBT+ εκτός Deloitte, από διάφορους εργασιακούς τομείς σε 13 χώρες, μέσα από το πρίσμα τόσο του σεξουαλικού προσανατολισμού όσο και της ταυτότητας  του φύλου τους.

Η διαφορετικότητα στον χώρο εργασίας και η συμπερίληψη επηρεάζουν τις αποφάσεις καριέρας

Το ένα τρίτο των ερωτηθέντων ψάχνει ενεργά νέα θέση εργασίας αναζητώντας έναν πιο συμπεριληπτικό εργοδότη για τα LGBT+ άτομα. Όταν αναζητούν νέο εργοδότη, σχεδόν επτά στους δέκα (69%) ερωτηθέντες αναφέρουν τη διαφορετικότητα του εργατικού δυναμικού ως το κυριότερο κριτήριο. Ακολουθούν η ευκαιρία συμμετοχής σε πρωτοβουλίες για τη διαφορετικότητα και την συμπερίληψη (64%), η εσωτερική (63%) και εξωτερική (56%) δέσμευση του οργανισμού για την συμπερίληψη των LGBT+ και η ύπαρξη ηγετών που είναι ανοιχτοί για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό τους στην εργασία τους (53%).

Οι ερωτηθέντες της Gen Z και των millennials είναι πολύ πιο πιθανό να δώσουν έμφαση στη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη σε σχέση με την Gen X, όταν αναζητούν νέο εργοδότη. Τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες της Gen X (43%) δήλωσαν ότι αναζήτησαν ενεργά πληροφορίες για τη δέσμευση ενός οργανισμού όσον αφορά τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη πριν υποβάλουν αίτηση για την τρέχουσα θέση εργασίας τους, σε σύγκριση με σχεδόν τα δύο τρίτα των millennials (64%) και τα τρία τέταρτα της Gen Z (72%). Αυτή η διαφορά των γενεών μπορεί επίσης να παρατηρηθεί όσον αφορά το πόσο σημαντικό θεωρούν ότι είναι να μπορούν να δηλώνουν στην εργασία τους τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό ή την ταυτότητα του φύλου τους και πόσο άμεσα θέλουν να συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες για τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη.

Η πλειονότητα θέλει να είναι ανοιχτή για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό

Η πλειονότητα των ερωτηθέντων θεωρούν πολύ σημαντικό το να μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα την LGBT+ ταυτότητά τους στην εργασία τους. Έξι στους δέκα πιστεύουν ότι είναι σημαντικό να μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό στην εργασία τους, ενώ το 75% δήλωσε το ίδιο για την ταυτότητα του φύλου τους.

Ωστόσο, λιγότεροι από τους μισούς αισθάνονται άνετα να γνωστοποιούν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό  σε όλους τους συναδέλφους τους και ένα άλλο τρίτο των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι αισθάνονται άνετα να το κάνουν αυτό μόνο με επιλεγμένους συναδέλφους. Πολλοί αισθάνονται πιο άνετα να εκφράζονται γι’ αυτό στους στενούς συναδέλφους τους σε σχέση με τους άμεσους διευθυντές τους και τους πιο υψηλόβαθμα στελέχη – μόλις το 60% είναι ανοιχτό με τους στενότερους συναδέλφους τους σχετικά με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και το 54% σχετικά με την ταυτότητα φύλου τους. Αυτό συγκρίνεται με το 37% μόνο που αισθάνεται άνετα να μιλήσει για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου του με τους άμεσους διευθυντές του.

Η πιο συνηθισμένη αιτία για όσους δεν νιώθουν άνετα να είναι ανοιχτοί για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, είναι η ανησυχία τους για διαφορετική μεταχείριση. Πέραν αυτού, οι λόγοι ποικίλλουν ανάλογα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του φύλου τους. Από την άποψη του σεξουαλικού προσανατολισμού, η προτίμηση να μην συζητούν την ιδιωτική τους ζωή στην εργασία είναι ο επόμενος πιο συχνά αναφερόμενος λόγος, ακολουθούμενος από τις ανησυχίες για ενδεχόμενες  διακρίσεις ή παρενόχληση και ότι δεν θα τους φέρονται με σεβασμό. Σχεδόν δύο στους δέκα ερωτηθέντες αναφέρουν ανησυχίες για την προσωπική τους ασφάλεια. Από την άποψη της ταυτότητας φύλου, οι ανησυχίες για διακρίσεις ή παρενοχλήσεις είναι ο δεύτερος πιο συχνά αναφερόμενος λόγος, ακολουθούμενος από την ανησυχία ότι δεν θα αντιμετωπιστούν με σεβασμό. Λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο αναφέρει επίσης ανησυχίες για την προσωπική του ασφάλεια.

Η άνεση να εκφραστούν ελεύθερα στην εργασία αυξάνεται με τη θέση και το υποστηρικτικό περιβάλλον

Η άνεση να εκφράσουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και την ταυτότητα του φύλου τους στην εργασία αυξάνεται όσο υψηλότερη είναι η θέση εργασίας, ιδίως όσον αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό: περισσότεροι από τους μισούς (51%) από όσους κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις νιώθουν άνετα να εκφράζονται για τα παραπάνω στη δουλειά τους, σε σύγκριση με περισσότερους από το ένα τρίτο (37%) των χαμηλόβαθμων υπαλλήλων. Η ίδια τάση ισχύει και για την ταυτότητα φύλου, αλλά η διαφορά είναι λιγότερο σημαντική – 54% των ατόμων σε υψηλόβαθμες θέσεις αισθάνονται άνετα να αποκαλύπτουν την ταυτότητα φύλου τους στην εργασία, σε σύγκριση με το 46% των νεότερων ερωτηθέντων.

Ανεξάρτητα από το πόσο υψηλόβαθμη είναι η θέση εργασίας που κατέχει κάποιος, το να έχει υποστηρικτικούς συναδέλφους παίζει ρόλο στο να αισθάνεται άνετα να εκδηλωθεί στον χώρο εργασίας. Έξι στους δέκα ερωτηθέντες λένε ότι οι υποστηρικτικοί συνάδελφοι τους βοηθούν να αισθάνονται άνετα στην εργασία τους όσον αφορά τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και σχεδόν επτά στους δέκα λένε το ίδιο για την ταυτότητα του φύλου τους. Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν επίσης ότι η ύπαρξη LGBT+ προτύπων στην εργασία συνδέεται στενά με μεγαλύτερη άνεση στο να εκδηλώνεσαι στην εργασία σχετικά με την ταυτότητα και τον προσανατολισμό σου.

Πολλοί πιστεύουν ότι οι αποκλίνουσες συμπεριφορές στην εργασία είναι αποτέλεσμα του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας του φύλου τους

Τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες (42%) έχουν βιώσει αποκλίνουσες συμπεριφορές στην εργασία και μόλις οι μισοί δηλώνουν ότι είναι σίγουροι ότι τις βίωσαν ως αποτέλεσμα του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας του φύλου τους, ενώ ένα επιπλέον 37% δηλώνει ότι υποψιάζεται έντονα ότι αυτός είναι ο λόγος.

Όσον αφορά την κλιμάκωση αυτής της συμπεριφοράς στον εργοδότη τους, ώστε να ληφθούν μέτρα, το 43% των ερωτηθέντων δεν ανέφεραν την εμπειρία τους στον εργοδότη τους. Για τους ερωτηθέντες αυτούς, τέσσερις στους δέκα δεν πίστευαν ότι η αναφορά τους θα λαμβανόταν σοβαρά υπόψη, ενώ ακολουθούσε η ανησυχία ότι η αναφορά θα έκανε την κατάσταση χειρότερη και περίπου το ένα τρίτο δεν είχε εμπιστοσύνη ότι θα λαμβάνονταν μέτρα. Λιγότερο από το ένα τρίτο δεν έκαναν αναφορά επειδή ανησυχούσαν για δυσμενείς επιπτώσεις στη σταδιοδρομία τους.

«Τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν πόσο δρόμο έχουμε ακόμη να διανύσουμε ακόμη όσον αφορά τη συμπερίληψη των LGBT+ στον εργασιακό χώρο», λέει η Emma Codd, Global Chief Diversity, Equity & Inclusion Officer της Deloitte. «Πολλοί από τους ερωτηθέντες θέλουν να είναι ανοιχτοί σχετικά με την ταυτότητά τους στη δουλειά τους, αλλά αισθάνονται ότι δεν μπορούν να είναι έτσι με όλους τους συναδέλφους τους λόγω ανησυχιών για διαφορετική μεταχείριση, διακρίσεις και παρενοχλήσεις και -για ορισμένους- για την προσωπική τους ασφάλεια. Ανησυχίες που ίσως δεν προκαλούν έκπληξη, όταν πολλοί από αυτούς που βιώνουν συμπεριφορές αποκλεισμού δηλώνουν ότι είναι βέβαιοι ή υποψιάζονται έντονα ότι αυτό είναι αποτέλεσμα του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας του φύλου τους. Οι εργοδότες θα πρέπει να αναλάβουν δράση για να διασφαλίσουν ότι παρέχουν έναν εργασιακό χώρο χωρίς αποκλεισμούς για τους LGBT+  που θα στηρίζεται πάντοτε στον σεβασμό».

«Τα ευρήματα της έρευνας ενισχύουν το γεγονός ότι το να υιοθετούν οι οργανισμοί τη διαφορετικότητα και να δεσμεύονται στη συμπερίληψη των LGBT+, μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στη ζωή και τις εμπειρίες όλων των εργαζομένων στον εργασιακό χώρο», αναφέρει η Elizabeth Faber, Global Chief People & Purpose Officer της Deloitte. «Ωστόσο, η έρευνα δείχνει επίσης ότι οι οργανισμοί θα πρέπει να κάνουν περισσότερα για να παρέχουν ένα περιβάλλον στο οποίο οι LGBT+ εργαζόμενοι θα αισθάνονται ότι μπορούν να είναι ο εαυτός τους στην εργασία τους».

Καβάλα: Ομοφοβική επίθεση σε υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο γιατί ο γιος του είναι ομοφυλόφιλος

 

Ομοφοβική επίθεση δέχεται υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Καβάλα, επειδή ο γιος του είναι ομοφυλόφιλος.

Ο λόγος για τον Γιάννη Σάρρο, o οποίος έχει πάρει θέση και δημόσια στον προσωπικό του λογαριασμό στην πλατφόρμα Χ (πρώην Twitter) για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. 

Ακολουθεί παλαιότερη ανάρτηση του κ. Σάρρου όταν είχε γράψει: «Κάποιες φορές σκέφτομαι τον εαυτό μου στο παρελθόν, τον τρόπο σκέψης, τις αντιδράσεις μου βλέποντας εκείνο το άλλο… το «διαφορετικό», σκέφτομαι την λάθος αντίδρασή μου απέναντι στον ΓΙΟ ΜΟΥ το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, εδώ και χρόνια είμαι και θα είμαι ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΓΙΕ ΜΟΥ!!!!!».

«Τον πολεμούν επειδή έτυχε το παιδί του να είναι κάτι που δεν επέλεξε, έτυχε να είναι ομοφυλόφιλος»

Την περασμένη εβδομάδα ο γιος του έγραψε στην πλατφόρμα Χ (πρώην Twitter): «Στην Καβάλα, κάνουν πόλεμο στον πατέρα μου επειδή έχει γιο αδερφή. Ο πατέρας μου κατεβαίνει υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και αυτό που έχουν να πουν για να τον θιξουν, είναι ότι έχει έναν παιδί που είναι στα ροζ. Πληροφορίες βέβαια λένε ότι είναι πληρωμένα τρολ».

Και σε χθεσινή του ανάρτηση γράφει: «Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που του οφείλω τα ΠΑΝΤΑ, αυτός είναι ο μπαμπάς μου. Με μεγάλωσε μόνος του, με υπομονή και θέληση. Με έχει δει στα καλύτερα αλλά και στα χειρότερα μου, ποτέ δεν μου έκανε κριτική, ποτέ δεν με επηρεάσε σε καμία μου απόφαση. Το να μεγαλώνεις ξαφνικά μόνος σου ένα παιδί 15 ετών το οποίο παλεύει να αποδεχτεί τον εαυτο του, είναι μια δοκιμασία δύσκολη και ψυχοφθόρα. Τα κατάφερε. Σήμερα, κάποιοι τον πολεμούν επειδή έτυχε το παιδί του να είναι κάτι που δεν επέλεξε, έτυχε να είναι ομοφυλόφιλος».