Menu

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019

Όταν ο Γονίδης έδιωχνε τους γκέι από τα μπουζούκια! «Έχουν γίνει πολλοί. Έχουν και πρόεδρο»!

Ο Σταμάτης Γονίδης δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, όταν όμως το κάνει, ρίχνει… βόμβες!
Το PatKiout.gr εντόπισε μια συνέντευξή του στο ΛΟΙΠΟΝ περίπου 10 χρόνια πριν όπου αποκάλυπτε πως έδιωχνε ομοφυλόφιλους από το κέντρο που τραγουδούσε, αλλά και τη σχέση του με τα ναρκωτικά και τον Θεό:
Είσαι ένας καλλιτέχνης που δύσκολα δίνει συνεντεύξεις και η σχέση του με τα ΜΜΕ δεν είναι εκείνη του μαϊντανού.
«Ναι, μιλάω όταν έχω κάτι να πω. Τα φώτα με κουράζουν κάποιες στιγμές. Μιλάω όταν έχω καινούργια πράγματα να πω».
Ο κόσμος σε έχει χαρακτηρίσει «λαϊκό ερμηνευτή». Αποδέχεσαι αυτή την «ταυτότητα»;
«Δεν μπορεί να μου δοθεί ταυτότητα. Κατά καιρούς έχω κάνει διάφορα είδη τραγουδιών επιτυχίες. Εκφράζομαι σε πολλά είδη, ανάλογα με τα ερεθίσματα που παίρνω».
Υπάρχει χρονικό όριο για να αποσυρθεί ένας τραγουδιστής;
«Ναι, υπάρχει. Όλα έχουν έναν κύκλο, αλλά δεν μπορείς να το ξέρεις εσύ. Σωστό είναι όταν έχει έρθει η ώρα να φύγεις, να μην είσαι αναγκασμένος για λόγους βιοποριστικούς να επιμείνεις να είσαι σ’ αυτόν το χώρο, γιατί είναι οδυνηρό».
Τόσα χρόνια έχεις γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Τι έχει αλλάξει και τι έχει παραμείνει σταθερό στον Σταμάτη;
«Τον άνθρωπο τον αλλάζουν σημαντικά γεγονότα στη ζωή του. Εγώ, δόξα τω Θεώ, μέχρι τώρα προσπάθησα και κράτησα τις ισορροπίες μου, δεν ξέφυγα ποτέ από τη θετικότητα που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης. Προσπάθησα να είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου».
Έχεις φανατικούς θαυμαστές που σε ακολουθούν χρόνια…
«Πράγματι. Οι δικοί μου θαυμαστές είναι σοβαροί άνθρωποι. Δεν παρεκτρέπονται. Θαυμαστές μου είναι αυτοί που καταλαβαίνουν την ουσία των τραγουδιών μου».
Θα συνεργαζόσουν με την Καλομοίρα, αν και έχει μικρό ηλικιακά κοινό;

«Γιατί όχι; Θεωρώ την Καλομοίρα μια πολύ γλυκιά ύπαρξη. Πιάνω τον εαυτό μου να τη χαζεύει γιατί είναι αυθόρμητη. Μου θύμιζε κάτι από τη Βουγιουκλάκη από την αρχή που την είδα».
Τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου οι γυναίκες;
«Τον πρώτο και τον τελευταίο. Δεν μπορείς να εμπνευστείς και να γράψεις κάτι ερωτικό χωρίς αυτές».
Παρ όλα αυτά, μετά από δύο γάμους επιλέγεις να είσαι μόνος.
«Δεν επιλέγω. Πάω όπου με πάει η ζωή. Η ζωή μού δείχνει το δρόμο κι εγώ βαδίζω».
Σκέφτεσαι το ενδεχόμενο ενός τρίτου γάμου;
«Κάποια στιγμή ένας άνθρωπος, όταν βρει έναν ωραίο σύντροφο και περνάει καλά, καλό είναι να συζεί. Το θέμα του γάμου είναι ένα έργο που το έχω δει, το έχω φάει το γλυκό και το ξέρω. Δεν είναι κάτι που σκέφτομαι».
Είσαι άνθρωπος ευθύς, ντόμπρος και δεν διστάζεις να παραδεχθείς ότι έχεις κάνει αισθητικές επεμβάσεις στο πρόσωπό σου.
«Η δουλειά μας απαιτεί ορισμένες θυσίες. Εγώ, για να είμαι απέναντι στο κοινό μου αρεστός, έτσι όπως θέλει να με βλέπει καλά και όμορφο, δεν διστάζω να κάνω επέμβαση όταν χρειαστεί».
Αναφέρεις πολύ συχνά τον Θεό. Το σπίτι σου, όπως βλέπω, είναι γεμάτο αγιογραφίες. Είσαι πολύ κοντά στον Θεό;

«Να σου πω τι είμαι… Δεν είμαι πολύ κοντά στον Θεό. Είμαι όσο είναι ο κάθε άνθρωπος που μπορεί να πιστεύει. Εγώ δεν πιστεύω συνειδητά. Είμαι υποσυνείδητα χριστιανός».
Τι θα πει «υποσυνείδητα χριστιανός»;
«Έχω ψάξει να βρω πολλές φορές αν υπάρχει Θεός και έχω ανακαλύψει ότι υπάρχει, κάνοντας πολύ απλά έναν κύκλο. Όταν φτιάξεις έναν κύκλο σε ένα χαρτί, από κάπου ξεκινάς και κάπου τελειώνεις. Άρα η αρχή και το τέλος είναι το Ο, που σημαίνει ένας. Ο Ένας, που σημαίνει ότι η αρχή και το τέλος είναι κάτι που λέγεται Θεός, αυτός είναι ο Θεός. Άρα υπάρχει Θεός».
Πολλές φορές κάποιες δηλώσεις σου σοκάρουν και συζητιούνται. Πριν από λίγα χρόνια είχες εκφραστεί κατά των γκέι και τους είχες διώξει από το νυχτερινό κέντρο στο οποίο εμφανιζόσουν τότε.
«Ναι, τους είχα διώξει. Κατά καιρούς Όταν εγώ είπα για τους γκέι, μετά ακολούθησε ο (Γιάννης) Ιωαννίδης και μετά ο μακαριστός Χριστόδουλος. Είμαι παρορμητικός κάποιες στιγμές και δεν εκφράστηκα με το γάντι. Δεν είμαι ρατσιστής και πιστεύω ότι όταν υπάρχει μια αδύνατη ομάδα με κάποιες ιδιαιτερότητες στην κοινωνία που ζούμε, αυτή η ομάδα είναι επόμενο να γίνει μια γροθιά για να μπορεί να επιβιώσει. Απαιτεί τα δικαιώματά της. Εμένα με προκαλούσε το ότι το μειονέκτημα αυτό της ιδιαιτερότητάς τους το χρησιμοποιούν ως πλεονέκτημα. Τώρα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οι γκέι έχουν πρόεδρο. Πλέον έχουν γίνει πολλοί αυτοί και χρειαζόμαστε εμείς πρόεδρο. Τελικά, εμείς είμαστε οι λίγοι. Να λοιπόν που τα πράγματα έρχονται έτσι που με δικαιώνουν ακόμη μια φορά. Δεν εκτιμώ αυτούς που κράζουνε. Έπρεπε κάποιος κάποια στιγμή να τραβήξει το καζανάκι. Αρκετές φορές έχω προσπαθήσει να τραβήξω το καζανάκι, αλλά έχω γίνει γραφικός».
Στον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου θα τραβούσες το καζανάκι;
«Ο άνθρωπος αυτός, όπως τον είδα μετά την παρότρυνση φίλων, που μου είπαν κοίτα να δεις έναν τύπο και πες μας, βγήκε σαν χείμαρρος και με θράσος, γιατί θέλει να κατακτήσει κάποια πράγματα. Σου λέω πώς τον ψυχολογώ. Όσο μεγάλη και αν είναι η μόρφωσή του έμαθα ότι έχει κάνει σπουδές, πίστευε ότι ο μόνος τρόπος να πάρει αυτό που ήθελε ήταν να γίνει λίγο αστείος και λίγο γραφικός. Ο καθένας έχει μια μέθοδο. Δεν είναι τίποτα άλλο από έναν άνθρωπο που ζητάει απεγνωσμένα και διψασμένα να πετύχει το στόχο του. Κατάφερε να είναι η αιτία και αυτός που θέλουμε να… τραβήξουμε το καζανάκι».
Στο εξωτερικό οι καλλιτέχνες δηλώνουν άφοβα τη σεξουαλική τους ταυτότητα, αλλά και κάποιες κακές συνήθειες που έχουν, όπως τα ναρκωτικά.
«Εγώ θα δήλωνα άφοβα και χωρίς δισταγμό κάτι που κάνω ή που είμαι. Δεν θα δίσταζα. Αν ήμουν ομοφυλόφιλος, θα το έλεγα σε μια συνέντευξη, χωρίς να είμαι ούτε κραγμένος ούτε να προκαλώ. Δεν θα δίσταζα στιγμή αν έπαιρνα ναρκωτικά να το παραδεχόμουν. Τα ναρκωτικά είναι ο θάνατος. Εγώ είμαι η ζωή».
Αν είχες κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών, θα το έλεγες;

«Βέβαια. Αν είχα κάνει χρήση, και αυτό το ξέρετε πολύ καλά, γιατί κάποια στιγμή, όταν εγώ έπινα κάνα τσιγαράκι στο ξεκίνημα της καριέρας μου και πάνω στον ενθουσιασμό μου, ήμουν ο μόνος που ήρθαν και έπιασαν με δύο τσιγάρα. Τότε με έδειξαν σε όλες τις τηλεοράσεις και σε όλες τις εφημερίδες και στεναχωρήθηκα τόσο πολύ, που από τότε ούτε θέλω να μυρίσω τον καπνό. Είμαι πολέμιος».
Τι είναι εκείνο που σε τρομάζει; Ότι θα περάσουν κάποια στιγμή τα χρόνια και θα σε ξεχάσει ο κόσμος;
«Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν κάποια ανασφάλεια. Όταν έχεις να κάνεις με πολύ κόσμο και αυτό που παράγεις δεν πουλάει, νιώθεις ανασφάλεια. Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν έχω ανασφάλεια για το αν θα πουλήσω αύριο κάτι που αγαπώ και παράγω. Αυτό είναι και η αιτία πολλές φορές να κάνουμε βιαστικές κινήσεις και λάθη. Έχω μάθει στη ζωή να ρισκάρω. Το όπλο που έχω είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είμαι ένας πολύ καλός τραγουδιστής, ένας πολύ καλός συνθέτης, ένας πολύ καλός στιχουργός».
Μας είχες εκμυστηρευτεί κάποτε πως, όταν σου τελειώνουν τα χρήματα, δουλεύεις.
«Ναι, ναι. Είναι κι έτσι. Κοίταξε όταν κάνεις μια επιτυχία, αυτή πρέπει να την εξαργυρώσεις. Δεν την κάνεις και την αφήνεις έτσι. Ζω τη ζωή μου, την απολαμβάνω, χρησιμοποιώ το χρήμα, δεν με χρησιμοποιεί. Δεν θέλω το ένα δύο και τα δύο τέσσερα. Είμαι νοικοκύρης, λογικός, έχω στην άκρη μια κάβα. Δεν είμαι ο καλλιτέχνης που χρησιμοποίησα το ταλέντο και την επωνυμία μου για να κάνω πολλά λεφτά. Ζω όπως πρέπει να ζει ένας άνθρωπος που είναι ολιγαρκής και ευτυχισμένος. Να μην υποφέρει για να γίνει δούλος του χρήματος. Δεν έχω γίνει ποτέ. Δύο φορές που πήγα να ασχοληθώ με επενδύσεις δεν πήγαν καλά. Ένα καράβι, πάλι, που είχα πάρει το πούλησα. Θέλω τώρα να κάνω το τελειότερο στούντιο και παραγωγές. Αυτό είναι το όνειρό μου».
Πες μου τι είναι για σένα η χλιδή. Πώς ορίζεις τη μεγάλη ζωή;
«Όπως εξελίσσομαι με τα χρόνια μέσα από τα τραγούδια μου, έτσι είναι και ο τρόπος ζωής μου. Δεν ζητάω παραπάνω πράγματα. Στο σπίτι μου θα μπορούσα να κάνω μια αυθαιρεσία και να κάνω το σαλόνι μου πέντε μέτρα πιο έξω. Θέλω να είμαι συνεπής με το νόμο, όσο ορίζει, γι αυτό δήλωσα ακριβώς τα τετραγωνικά, όχι πιο λίγα. Είναι ένα σπίτι που ταιριάζει στον Γονίδη. Δεν είναι ούτε πολύ ούτε λίγο. Περνάω τις περισσότερες ώρες της ζωής μου εδώ μέσα. Γράφω, συναντάω ανθρώπους. Να σου πω και κάτι; Πειράζει που εγώ δεν χρειάζομαι όλους αυτούς τους χώρους και χρησιμοποιώ μόνο δύο από αυτούς; Όταν έφτιαξα αυτό το σπίτι, σκεφτόμουν ότι θα ζουν παραπάνω άτομα εδώ. Έτυχε να μείνω εργένης και οι οικογένειες που δημιούργησα να ζουν σε άλλα σπίτια. Πάντα είμαι σαν σκιά, από πάνω, και όσο μεγαλώνουν τα παιδιά μου, θα είμαι πολύ κοντά τους. Είμαι πολύ καλός πατέρας, αλλά δεν είμαι καλός γονιός. Γιατί γονιός είναι αυτός που τα μεγαλώνει. Εγώ είμαι πατέρας σωστός και ίσως από τους καλύτερους».
Το λένε τα παιδιά σου αυτό;

«Μπορείς να τα ρωτήσεις».

Ο Μ. Βορίδης απαντά στο Στέλιο Κυμπουρόπουλο και ο ρατσισμός ξεχειλίζει

Για «άθλιες προβοκάτσιες» και διαστρέβλωση μιλά ο Μάκης Βορίδης και προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του δεν αντιλαμβάνεται το ρατσισμό στα λεγόμενά του και τον κάνει χειρότερο.
«Είναι απολύτ
ως προφανές ότι αναφερόμουν σε αναπηρίες που εμποδίζουν τον καταλογισμό, την απόδοση ευθύνης» απαντά προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Μόνο που αυτό ακριβώς είναι ο ρατσισμός. Δεν θεωρεί τους ανθρώπους με αναπηρία, ικανούς για να τους αποδώσει ευθύνες όπως σε οποιονδήποτε άλλο.
Χαρακτηριστικά είναι τα σχόλια που ακολουθούν την ανάρτηση του Υπουργού και στοχοποιούν τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο.
Η ανάρτηση του Μάκη Βορίδη
Για ακόμη μία φορά προσπαθούν να διαστρεβλώσουν προκλητικά τα λεγόμενά μου.
Γιατί όποιος άκουσε τη δήλωσή μου σχετικά με το γεγονός ότι κάποιοι επικροτούν τον εξευτελισμό της Εθνικής μας παρελάσεως, εύκολα καταλαβαίνει ότι δεν είπα ποτέ πως δεν μπορείς να συνεννοηθείς με άτομα με αναπηρία. Είναι επίσης απολύτως προφανές ότι αναφερόμουν σε αναπηρίες που εμποδίζουν τον καταλογισμό, την απόδοση ευθύνης. Γιατί περί αυτού μιλούσαμε, περί της θεμιτής ή όχι απόδοσης ευθυνών στις συγκεκριμένες «performers”. Δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιες αναπηρίες και είναι εντελώς προφανές ότι σε αυτές αναφερόμουν.
Όλα τα άλλα αποτελούν άθλιες προβοκάτσιες εκ μέρους αυτών που θέλουν να υπερασπιστούν την απαράδεκτη υποτίμηση της εθνικής μας εορτής.
Και ο Δημήτρης Οικονόμου έσπευσε να υπερασπιστεί τον Υπουργό και ας δηλώνει ότι δεν το πράττει και την εκπομπή επιτιθέμενος στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο.
Το να λέει κανείς «δεν είναι ανάπηρα;» προσθέτοντας ότι «δεν έχουν καμιά πάθηση» είναι ρατσισμός του χειρίστου είδους καθώς η αναπηρία χρησιμοποιείται μειοτικά, υποτιμητικά.. Το ότι προσποιούνται ότι δεν το κατανοούν είναι ακόμα πιο απάνθρωπο. Η διευκρινιστική τάχα διάκριση το κάνει απλά χειρότερο, διότι οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση χρησιμοποιούνται με προσβλητικό τρόπο και στοχοποιούνται.
Είναι όμως πολλοί δύσκολο όπως φαίνεται, οι ρατσιστές να κατανοήσουν το ρατσισμό τους.
Σ.Μ.

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

Με γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ στο στρατό θα φέρει την ισότητα των φύλων ο Μπογδάνος

Όλα στο βωμό του «πατριωτικού» εντυπωσιασμού και του εθνικού τσαμπουκά απέναντι στην Τουρκία, από τους βουλευτές της κυβέρνησης. Μετά τις δηλώσεις για αύξηση της θητείας και την ανάγκη για νέες υπερ-δαπάνες για αγορά «κανονιών», ο Μπογδάνος το πήγε ακόμα παραπέρα. Για χάρη της στρατιωτικοποίησης της ζωής των πολιτών θυμήθηκε την ισότητα των δύο φύλων καθώς και της Λόατκι κοινότητας τους οποίους φυσικά και θέλουν αναλώσιμους όλους και στην πρώτη γραμμή για τις ανάγκες της στελέχωσης του στρατού. Η υποκρισία ξεπερνάει κάθε όριο όταν η Ν.Δ. δεν δέχθηκε την αναθεώρηση του άρθρου 5.2 που θα διασφάλιζε ισότητα φύλων και έλλειψη διακρίσεων με την προσθήκη του σεξουαλικού προσανατολισμού, της αναπηρίας, της ταυτότητας και των χαρακτηριστικών φύλου. Ενώ πίσω από την συζήτηση αυτή αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, τι επιφυλάσσει η Ν.Δ. στη νεολαία, από τα 18 στο στρατό, πριν καν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, φτηνό εργατικό προσωπικό, ανειδίκευτο και αναλώσιμο…

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019

Στα σχολεία δε χωράει ο ρατσισμός και το μίσος

Γιορτή φιλίας και αλληλεγγύης διοργάνωσε η «Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή – ΚΕΕΡΦΑ», έξω από το 10ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, στην οδό Ζαγοράς 19.
Πρόκειται για το σχολείο όπου φοιτά το 11χρονο αγόρι με καταγωγή από τις Φιλιππίνες, το οποίο, πριν από λίγες ημέρες, έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από τον γνωστό για τις ακροδεξιές του αντιλήψεις 53χρονο πατέρα συμμαθήτριάς του και νοσηλεύτηκε στο «Αγλαΐα Κυριακού». Το φοβερό αυτό περιστατικό συνέβη λίγα μέτρα μακριά από το σχολικό κτίριο, στους Αμπελόκηπους. 
Στην εκδήλωση που διοργανώνει το ΚΕΕΡΦΑ, θα συμμετέχουν κλόουν και ξυλοπόδαροι, ενώ θα μοιραστούν γλυκά από τις Φιλιππίνες και άλλες ασιατικές χώρες. 
Όπως αναφέρει στο κάλεσμά του το ΚΕΕΡΦΑ, «στέλνουμε το μήνυμα ότι τα σχολεία μας είναι ανοιχτή αγκαλιά για τα παιδιά των μεταναστών. Στα σχολεία δεν χωράει ο ρατσισμός και το μίσος». 

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019

«Κύριε, είναι κακό να είστε γκέι» - Συζήτηση με έναν εκπαιδευτικό, ακτιβιστή για τα LGBTQ δικαιώματα

Ο Πέτρος Σαπουντζάκης είναι ένας εκπαιδευτικός με δράση για τα δικαιώματα των LGBTQ ατόμων - Ένας διάλογος στην τάξη που «διδάσκει» πολλά...Μια ανάρτηση με έναν διάλογο στην τάξη παρέθεσε ο εκπαιδευτικός και γνωστός ακτιβιστής για τα LGBTQ δικαιώματα Πέτρος Σαπουντζάκης.
Αφορμή στάθηκε η απορία ενός μικρού μαθητή για το πόσο «κακό» είναι, τελικά, να είναι κάποιος gay.
Ένας διάλογος χρήσιμος για την αντιμετώπιση των στερεοτύπων και για την διαπαιδαγώγηση μιας γενιάς απαλλαγμένης από προκαταλήψεις...
Παραθέτουμε την ανάρτηση
Ανεβαίνουμε στην τάξη μετά το τελευταίο διάλειμμα. Διάλογος στην σκάλα.
– Κύριε κάναμε γκουγκλ το όνομά σας!
– Α, ναι;
– Ναι! Σας είδαμε σε πολλές φωτογραφίες!
– Ααα, τι ωραία!
– Αλλά έγραφε και κάτι κακό!
(“Σε κανένα φασιστοδημοσίευμα θα έπεσαν.”, σκέφτομαι προβληματισμένος. Αλλά όσο θυμάμαι δεν βγάζει κάτι σχετικό το γκουγκλ…).
Ο μικρός ακάθεκτος συνεχίζει.
– Να σας πω τι έλεγε;
– Ναι, για πες μου!
– Έλεγε “Μιλήσαμε με έναν γκ… εκπαιδευτικό”! (Έφαγε το “γκέι”).
– Αααα, αυτό! (Θυμάμαι. Αναφέρεται στο δημοσίευμα του Vice). Μα αυτό δεν είναι κακό, συμπληρώνω.
– Είναι κακό!
– Μα δεν είναι.
– Μα είναι!
– Και γιατί είναι κακό;
– Γιατί όλοι το λένε.
– Έτσι λένε όλοι;
– Ναι, όλοι λένε ότι είναι κακό!
– Όλοι όλοι;
– Ναι, όλοι, όλοι! Αλήθεια, εσείς είσαστε;
Με κοιτούσε με σπινθηροβόλο βλέμμα, γεμάτο απορία.
– Καλά, κάτσε τώρα γιατί είναι τελευταία ώρα και πρέπει να προλάβουμε να κάνουμε το μάθημα.
Και κάναμε θρησκευτικά. Η ενότητα μιλούσε για τα παιδιά με αναπηρίες. Συζητήσαμε σε ομάδες τι διαφορά έχει η φράση “παιδιά με αναπηρίες” από την φράση “ανάπηρα παιδιά”. Τι σκεφτόμαστε όταν ακούμε τη μία φράση, τι σκεφτόμαστε όταν ακούμε την άλλη; Ποια είναι σωστό να χρησιμοποιούμε;
Τα παιδιά έπιασαν αμέσως ποια είναι η σωστή.
– Κύριε, αν πούμε “ανάπηρα παιδιά” είναι σαν να τα κοροϊδεύουμε.
Μάλιστα ένας μικρός εξήγησε ότι αν πούμε “ανάπηρο παιδί” είναι σαν να είναι όλο ανάπηρο. Ενώ αν πούμε “παιδί με αναπηρία” σκεφτόμαστε το είδος της αναπηρίας. Το είπε με τον τρόπο του, αλλά ήταν εξαιρετικός!
Έγινε υπέροχη συζήτηση, ανέφεραν κοντινές περιπτώσεις από γνωστά τους παιδιά και ξεχωριστές ιστορίες.
Στο σχόλασμα λέω στον καταπληκτικό μικρό που έφαγε το “γκ…”:
– Γι’ αυτό που μου έλεγες, κάνε μια συζήτηση με την μαμά και τον μπαμπά. Θα σου πουν την γνώμη τους. Σήμερα δεν είχαμε χρόνο να το συζητήσουμε και επειδή θέλει αρκετό δεν ξέρω πότε θα προλάβουμε. Εσύ όμως συζήτησέ το στο σπίτι!
(Ξέρω ότι οι γονείς του είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και θα το διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο).
Τι τραβάνε και οι καψεροί οι γονείς με τον δάσκαλο που τους έτυχε…
Αλλά μια στιγμή!
Είναι η συζήτηση για εμένα; Είναι το ζήτημα: “Ο δάσκαλος που ανήκει σε ευάλωτη πληθυσμιακή ομάδα”;
Θέλω προστασία ή βοήθεια; Πρέπει να σχεδιάσουμε πρόγραμμα ένταξης κι αποδοχής του δασκάλου στο σχολείο;
Όχι βέβαια. Μια χαρά τα πάω μέχρι εδώ (Όπως λέει κατά την διάρκεια της πτώσης αυτός που πέφτει από τον 200ο όροφο, για να το ελαφρύνω λίγο 😛 ).
Το πρόβλημα είναι αυτό το “όλοι”.
Όχι για εμένα. Εγώ “τα έφαγα τα ψωμιά μου”, ποιος χέστηκε.
Για τα ίδια τα παιδιά που το σκέφτονται.
Για τα άλλα τα παιδιά που το ακούνε.
Για τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά που δεν μιλάνε.
Για τα παιδιά που τυλίγουν την ψυχούλα τους σαν ένα τσαλακωμένο χαρτάκι σε μια βρόμικη τσέπη.
Για τον Νικόλα που αυτοκτόνησε πέρυσι.
Σε αυτά πρέπει να δώσουμε την ενέργειά μας και να αναστοχαστούμε. Δίνουμε αυτό που έχουν ανάγκη;
Οι ζωές μας ΜΑΣ ανήκουν. Σε όλα τα άτομα. Δεν γίνεται να επιτρέπουμε ακόμα να κλέβει το κοινωνικό μίσος τις ζωές παιδιών. Δεν γίνεται να παραμένουμε στο σημείο μηδέν, στην κυριαρχία των προκαταλήψεων και του κοινωνικού στίγματος. Είναι κατάντια να στέκουμε άπραγοι και να παρατηρούμε την κατασκευή τέτοιας αναπηρίας.
Είναι αποτυχία να παραμένει το σχολείο απόν μπροστά σε αυτή την απώλεια. Γιατί είναι τραγικά και απόλυτα απόν και δεν αντέχει καν να το δει.
(Και έτυχε σήμερα το σκηνικό, που μιλούσα με Γραφείο για πρόγραμμα συμπερίληψης, τα νεύρα μου).
Κάπου πρέπει να οργιστούμε.
Τις δικές μας σάρκες κόβουμε.
Τις ψυχές των παιδιών μας χαρακώνουμε.
Και αφού οργιστούμε, να κάνουμε έναν κύκλο να δώσουμε μια ιδέα. Να κινηθούμε λιγουλάκι. Να πάμε πιο πέρα. Κάπου που να έχει οξυγόνο.
Υ.Γ.
Να διευκρινίσω εδώ ότι στην περίπτωσή μου και τα ζουζουνάκια μου τα παιδιά και οι γονείς είναι εξαιρετικοί, καταπληκτικοί! Ειλικρινά!
Η αναφορά του μικρού στο ότι “όλοι λένε πως είναι κακό” σχετίζεται με την χρήση του όρου “γκέι”.
Όντως, ένα παιδί αυτής της ηλικίας την έχει ακούσει μόνο για κακό λόγο, να χρησιμοποιείται υποτιμητικά. Οπότε το πρόβλημά του στην παρούσα φάση είναι το πώς θα συνδυάσει αυτήν την κακή λέξη με τον δάσκαλο που αγαπάει. Γιατί έχουμε πολύ καλή σχέση.

These Peculiar Days (2019): η ρευστότητα των σχέσεων και του έρωτα

Ένας εφηβικός ηλικιωμένος ιστορικός, αυτές οι περίφημες μέρες είναι η ιστορία οκτώ φίλων που αποφοιτούν από το γυμνάσιο και γιορτάζουν με το να μένουν σε μια καμπίνα στο δάσος. 
Εκεί, οι γραμμές μεταξύ αυτών των εφήβων σεξουαλικότητας είναι θολές, καθώς οι υποταγές και οι ερωτικές υποθέσεις γίνονται και σπάνε. Μια απίστευτη, ερωτική ματιά στη σύγχρονη σεξουαλική ρευστότητα μεταξύ των νεαρών ενηλίκων, αυτές οι περίφημες ημέρες είναι τόσο φρέσκα όσο και ατελείωτα. Η ταινία σίγουρα αποτελεί ένα αριστούργημα αρκεί να το προσεγγίσουμε με ανοιχτά μυαλά.
With English Subtitles Here OR Here 
DL Links Here

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2019

Μέλος της μαφίας ομολογεί: Με διέταξαν να δολοφονήσω τον ξάδερφό μου επειδή ήταν γκέι

Τη δολοφονία του ξαδέρφου του περιέγραψε μέλος της μαφίας Ντραγκέτα, αποκαλύπτοντας πως οι αρχηγοί της συμμορίας του ζήτησαν να τον σκοτώσει καθώς ήταν ομοφυλόφιλος, παρά το γεγονός πως το θύμα ήταν από τους πιο πιστούς της οργάνωσης.
Βοήθεια στην αστυνομία έδωσε ο Αντρέα Μοντέλα, ο οποίος μεταξύ άλλων αποκάλυψε και τη δολοφονία του ξαδέρφου του, Φίλιπο Γκανιτάνο.
Ο Αντρέα Μαντέλα είπε στις ιταλικές αρχές ότι είχε οργανώσει τη δολοφονία του Φιλιπο Γκανιτάνο το 2002, καθώς η ιταλική μαφία του του είχε ξεκαθαρίσει πως η ομοφυλοφιλία του ξαδέρφου του «δεν μπορεί να γίνει ανεκτή».
Μπορεί ο Γκανιτάνο να ήταν πιστός στη μαφία και να είχε διαπράξει πολλά εγκλήματα, όμως η απόφασή του να ζει με τον σύντροφό του ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν ανεκτές οι επικεφαλής της οργάνωσης.
Οι εντολές των αφεντικών ήταν η δολοφονία, με τον Μαντέλα να αναφέρει σύμφωνα με τη La Repubblica: «Προσπάθησα να επιλύσω την κατάσταση με τον εκτοπισμό του, αλλά μου είπαν ότι αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να υπάρχουν στη συμμορία». Ο Γκανιτάνο τελικά δολοφονήθηκε και θάφτηκε σε έναν «ανώνυμο» τάφο.
Στη συγκεκριμένη συμμορία βρισκόντουσαν δικηγόροι, λογιστές, αλλά και ένας πρώην βουλευτής του κόμματος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Λυδία Παπαϊωάννου: Με τον άντρα μου κάναμε… gay γάμο

Το χρυσό κορίτσι του Mad, η Λυδία Παπαϊωάννου που «έχτισε» την βάση του YouTube vloging, μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες στο μουσικό κανάλι, βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή του Νίκου Μουτσινά.

Το «χρυσό» κορίτσι που μας κρατούσε συντροφιά με μουσικά gossip και σχολιασμούς, αφού ανέλαβε την διεύθυνση του γυναικείου περιοδικού Cosmopolitan, πλέον διαθέτει την δική της εταιρία ενώ δεν δίστασε να αποκαλύψει ότι επιτελεί χρέη γραμματέως στον ίδιο της τον εαυτό.
Με βαρύ βιογραφικό και συνεργασίες στο stand up comedy στην Αμερική, η Λυδία μιλά για τον επί οχτώ χρόνια σύντροφό της, Κυριάκο, με τον οποίο μάλιστα είναι παντρεμένη όπως τόνισε με… gay γάμο αφού οι δυο τους επέλεξαν να υπογράψουν σύμφωνο συμβίωσης.
Η Λυδία που πλέον είναι CEO γνωστής εταιρίας μάρκετινγκ αλλά και ταυτόχρονα μανούλα, διακωμωδεί  με το μοναδικό της ύφος την μητρότητα και απαντάει για το αν θα λάμβανε μέρος σε ριάλιτι

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019

Γιώργος Καπουτζίδης: Η νέα εκπομπή στο Mega, η Eurovision και η εσωστρέφεια της ΕΡΤ

Ο γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός εξηγεί στο «Έθνος της Κυριακής» πώς εµπνεύστηκε τη θεατρική παράσταση «Όποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του!», µιλά για τη σχέση του µε την τηλεόραση και θυµάται τα παιδικά του χρόνια στις Σέρρες και τα πρώτα του βήµατα στην ΤV
Δώσαμε ραντεβού στο θέατρο «Ηβη». Είχε φτάσει πριν από εµένα. Με υποδέχτηκε µε ένα πλατύ χαµόγελο. Σε λίγο θα χτυπούσε το τρίτο κουδούνι για την παράσταση «Οποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του!», την οποία έχει γράψει και έχει σκηνοθετήσει. Ο λόγος για τον Γιώργο Καπουτζίδη, έναν χαρισµατικό άνθρωπο. Φωτεινό βλέµµα και ήρεµη φωνή. ∆εν γίνεται να µην τον συµπαθήσεις. Μάλιστα, αν αισθανθεί άνετα, σε αφήνει να τον γνωρίσεις καλύτερα, να µάθεις τι κρύβεται στον ακάλυπτο της ψυχής του.
Πάνε 16 χρόνια από τότε που µπήκε στη ζωή µας. Σε αυτό το διάστηµα έχουµε µάθει τα πάντα γι’ αυτόν. Μεγάλωσε στις Σέρρες, ενώ από τα παιδικά του χρόνια έχει να αφηγηθεί πολλές ιστορίες: «Οταν µου λέει κάποιος “παιδικά χρόνια”, θυµάµαι τις αλάνες, τα παιχνίδια. Αργούσα να γυρίσω στο σπίτι. Τελευταίος µαζευόµουν. Πάντοτε µε σκισµένα παντελόνια και µε γόνατα χτυπηµένα. Ηταν µια ωραία παιδική ηλικία. Την ευχαριστήθηκα. Δυστυχώς σήµερα τα παιδιά δεν µεγαλώνουν έτσι. Τώρα έχουν πιάσει τα τάµπλετ και τα κινητά».
Πέρασε στη Νοµική Θεσσαλονίκης, την οποία άφησε λίγα µαθήµατα πριν από το πτυχίο γιατί αποφάσισε να ακολουθήσει το όνειρό του: την υποκριτική. Οµολογεί πως µία από τις χειρότερες στιγµές του ήταν όταν επέστρεψε στις Σέρρες χωρίς πτυχίο Νοµικής, έχοντας κοπεί στις εξετάσεις της ∆ραµατικής Σχολής. «Θυµάµαι τη µαµά µου που µε κοίταξε µε φοβερή ανησυχία. Της είπα “όλα θα πάνε καλά”. ∆εν αµφισβήτησα τα αποτελέσµατα των εξετάσεων, ήταν δίκαια. Ηµουν κακός την ηµέρα εκείνη. Εχανα τα λόγια µου και έκανα σαρδάµ. Θεωρώ σηµαντικό να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να µην κατηγορείς τους άλλους. Ωστόσο δεν αµφισβήτησα τις δυνατότητές µου. Πείσµωσα, δούλεψα και τη δεύτερη φορά τα πήγα καλύτερα. ∆εν σκέφτηκα να τα παρατήσω» αναφέρει περήφανος.
Πριν κάνει επιτυχία µε τις «Σαββατογεννηµένες» δούλευε ως σερβιτόρος σε µια καφετέρια στο κέντρο της Αθήνας αλλά και ως πωλητής τουριστικών ειδών. Αυτήν την εµπειρία του την έβαλε στο πρώτο του σίριαλ. Ηξερε πως θα τελείωνε το «Παρά πέντε» και έκλαψε πολύ όταν έγραφε το φινάλε. Εκείνο το επεισόδιο σηµείωσε τα υψηλότερα ποσοστά τηλεθέασης της σειράς.

Με φοβούνταν

«Κίνητρο για να ασχοληθώ µε την τηλεόραση ήταν οι “Τρεις χάριτες”. Ηθελα να µοιάσω στον Μιχάλη Ρέππα. Να γράφω και να παίζω όπως εκείνος. Στις “Σαββατογεννηµένες” έγραψα για τρεις γυναίκες και εγώ κράτησα έναν µικρότερο ρόλο. Οπως είχε κάνει και ο Μιχάλης στις “Τρεις χάριτες”. Ηθελα από µικρός να γράψω ένα σενάριο για την τηλεόραση και να το προτείνω στο Mega. Στην αρχή µε φοβούνταν. Είναι δύσκολο να γράφεις και να παίζεις. Αναρωτιούνταν αν θα τα κατάφερνα ή αν θα την “ψώνιζα” και από το τρίτο επεισόδιο θα έκανα τον εαυτό µου πρωταγωνιστή. Οι “Σαββατογεννηµένες” ήταν το µοναδικό σίριαλ από πρωτοεµφανιζόµενο σεναριογράφο εκείνη τη χρονιά. Τα υπόλοιπα 34 ήταν από πεπειραµένους ανθρώπους. Σαν να άνοιξε µια χαραµάδα και χώρεσε να µπει µόνο ένας άνθρωπος» υπογραµµίζει και προσθέτει: «Βέβαια, τα πράγµατα δεν έχουν αλλάξει πολύ. Ακόµα τα κανάλια δεν εµπιστεύονται νέους σεναριογράφους, αλλά από ανασφάλεια καταφεύγουν σε ξένες σειρές. ∆εν εµπιστεύονται νέες ιδέες».
Για τον Γιώργο Καπουτζίδη δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός το να γίνει διάσηµος. Θέλει να γράφει σειρές για να µαζεύεται η οικογένεια στο σπίτι, να τις συζητά και να περνά ωραία. «Είναι ωραίο να κάνεις πράγµατα που αγαπάς. Εχω καταλήξει στο ότι µου αρέσει περισσότερο το γράψιµο. Θα ήθελα να αφήσω πίσω µου την παρουσίαση. Βέβαια, η συγγραφή είναι µοναχική και ζόρικη. Πρέπει οι συνθήκες να είναι ιδανικές για να γράψεις. Με θυµάµαι πολλά βράδια να περπατάω στην Πατησίων κλαίγοντας γιατί δεν είχα έµπνευση. ∆εν έχεις βοήθεια. Είσαι εσύ µε µια λευκή σελίδα και πρέπει να τη γεµίσεις».
Ένιωθε το Mega σαν στο σπίτι του. Παρέμεινε εκεί για 13 χρόνια, μέχρι που έκλεισε. «Είχε τον δικό του ρυθμό, τη δική του ταυτότητα. Οι περισσότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί προσπάθησαν να τον μιμηθούν. Ακόμα κι όταν ερχόταν δεύτερο, δεν προσπάθησε να αντιγράψει άλλα κανάλια. Αυτό το εκτιμώ και το έχω και εγώ ως άνθρωπος. Φυσικά, σε πιο αυστηρό βαθμό. Δεν βάζω εύκολα νερό στο κρασί μου. Ειδικά την τελευταία πενταετία. Ο ΣΚΑΪ, το 2016, ταίριαζε περισσότερο στην αισθητική μου, και γι’ αυτό πήγα εκεί. Επίσης, δεν μου αρέσει να “ψάχνομαι” συνέχεια. Βαριέμαι. Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που με εκτιμούν και εκτιμώ».
Αυτή την περίοδο, ο Γιώργος Καπουτζίδης βρίσκεται σε συζητήσεις με το νέο Mega για την αθλητική εκπομπή «Team Hellas», η οποία ασχολείται με τους αθλητές που θα λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο του 2020, ενώ παράλληλα, συζητάει και για τον σχολιασμό της φετινής Eurovision που θα πραγματοποιηθεί στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Επιπλέον, είναι σε σκέψεις για το επόµενο έργο του, το οποίο θα είναι πιο συναισθηµατικό, κάτι µε βάση την αγάπη και τον έρωτα. «Αν δημιουργηθεί ένα Mega με τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί και με την αισθητική που είχε, κάτι θα με τραβήξει και εμένα προς αυτή την κατεύθυνση. Θα είναι μονόδρομος» τονίζει.
«Φέτος, στην τηλεόραση επιστρέψαµε στη µυθοπλασία, κάτι σηµαντικό. Από εκεί και πέρα, λιγότερες απόψεις, αν γίνεται, και περισσότερη δουλειά. Μετά την κρίση υπάρχουν άνθρωποι που συνεχώς σχολιάζουν τις εκποµπές των άλλων. Από το πρωί µέχρι το βράδυ παρακολουθείς τα ίδια πράγµατα. Θα πρέπει να υπάρχουν όλα, αλλά σε σωστή δοσολογία. Η τηλεόραση απευθύνεται σε δέκα εκατοµµύρια ανθρώπους µε δέκα εκατοµµύρια γούστα. Οπότε δεν πρέπει να φτιάξουµε ένα πρόγραµµα το οποίο θα είναι µόνο µε το δικό µου γούστο ή σύµφωνα µε το δικό σου. Αυτό που έχει κάνει η τηλεόραση είναι ότι έχει περιορίσει η ίδια το κοινό της. Αυτό έχει συµβεί. Κάποτε στην prime time παρακολουθούσαν τέσσερα εκατοµµύρια. Τώρα έχουν µείνει δύο. ∆εν έχουµε αναρωτηθεί πού πήγε όλος αυτός ο κόσµος; Είναι άνθρωποι που δεν ικανοποιούνται από αυτό που τους δίνουν τα κανάλια. Εχει κόπο, όµως, το να κάτσεις να ψάξεις να βρεις τι έκανες λάθος» επισηµαίνει και συνεχίζει: «Η κρατική τηλεόραση έχει φοβερή εσωστρέφεια. Πρέπει να επικοινωνήσει καλύτερα µε τον κόσµο. Μακάρι να το κάνει. Εύχοµαι να το κάνει. Και βέβαια θα έδινα σειρά µου στην ΕΡΤ. Κι ας µην έκανε υψηλά νούµερα».

Τι με εξοργίζει

Ο Γιώργος Καπουτζίδης µιλά για πράγµατα κατά βάση αντιεµπορικά: για την τρίτη ηλικία, τον ρατσισµό, τη συζυγική κακοποίηση. Μένει πιστός στο φως και στην αλήθεια. «Με εξοργίζουν η έλλειψη δηµοκρατίας, η αγένεια, η βλακεία και η κακία. Θα έπρεπε οι πολίτες που έχουν περισσότερα δικαιώµατα να προστατεύουν αυτούς που έχουν λιγότερα. Εµείς κάνουµε το αντίθετοΕκεί κρίνεται, όµως, µια χώρα. Τι παρέχεις σε όποιον χρειάζεται τη βοήθειά σου. Οι πολιτικοί θα πρέπει να µεριµνήσουν να υπάρξουν εστίες για τα ΑµεΑ. Είναι άνθρωποι που πρέπει να τους κοιτάξουµε µε προσοχή και στοργή. Είναι λίγες οι εστίες αυτές στη χώρα µας. ∆εν έχουν τα χρήµατα που απαιτούνται. Το ίδιο συµβαίνει µε τους ηλικιωµένους. ∆εν γίνεται σε έναν άνθρωπο που δούλευε 40 χρόνια να µην του δώσεις µια ζεστή αγκαλιά. Είναι άδικο» υπογραµµίζει και αναφέρει πως δεν θα ήθελε να ασχοληθεί µε την πολιτική, καθώς πιστεύει πως κανένα κόµµα δεν θα τον ήθελε. «∆εν θα ήµουν µε έναν αρχηγό που δεν θα µε εξέφραζε. ∆εν θα έλεγα σε κάτι “ναι” απλώς για να κρατήσω τη θέση µου. Ακόµα και οι ψηφοφόροι θα τρελαίνονταν µαζί µου. Τους λες το σωστό και εκείνοι ψάχνουν για παραθυράκια...».

6299_anthi_savaki_panos_natsis_16102019_1.jpg
Στιγμιότυπο από τη θεατρική παράσταση «Οποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του!» (Copyright: NDP)

Φέτος είναι µια όµορφη χρονιά για τον Γιώργο Καπουτζίδη. Τις πρώτες τρεις εβδοµάδες πήγαινε κάθε µέρα στο θέατρο γιατί περνούσε υπέροχα. «Ηρθαν όλα τόσο ξαφνικά. Ηρθε ένας καταιγισµός έµπνευσης: εικόνες, ήρωες και ατάκες. Τα σηµείωνα το βράδυ για να µην τα ξεχάσω το πρωί. Ξυπνούσα χαράµατα και έγραφα. Κάπως έτσι δηµιουργήθηκε η παράσταση "Οποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του!". Η ιστορία είναι αρκετά επίκαιρη. Ο τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων έχει επηρεαστεί από την τεχνολογία. Υπάρχει ισότητα ανάµεσα στους γκέι και τους στρέιτ χαρακτήρες. Ανάµεσα στους ανδρικούς και τους γυναικείους. Ολοι προσπαθούν να απαλλαχθούν από τη µοναξιά τους. Ολοι έχουν κάτι από εµένα».
Οση ώρα συζητάµε, παρατηρώ πως πίσω από τον Γιώργο Καπουτζίδη κρύβεται ένας βαθιά ευαίσθητος και µοναχικός άνδρας. Αραγε ο έρωτας και το γέλιο τι ρόλο παίζουν στη ζωή του; «Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα πολύ µε τα προσωπικά µου. Πλέον είµαι πιο συνεννοήσιµος. Γενικότερα, ο έρωτας και το γέλιο έχουν µεγάλη σηµασία για µένα» λέει. Και καθώς χτυπά το τρίτο κουδούνι και εκείνος ετοιµάζεται να πάει στη θέση του, προσθέτει: «∆υστυχώς όσο µεγαλώνω γελάω δυσκολότερα. Ή ίσως να µην ακούω πια τόσο έξυπνα αστεία».

Info

Ο Γιώργος Καπουτζίδης υπογράφει και σκηνοθετεί την θεατρική κωμωδία «Όποιος θέλει να χωρίσει…να σηκώσει το χέρι του». Ένας ανομολόγητος έρωτας που κρατάει είκοσι χρόνια. Ένας γάμος που διαλύεται από μία απιστία. Κι ένας άλλος που αναβάλλεται επ’ αόριστόν, αλλά κανείς δεν τολμά να το πει στον γαμπρό.
Ένας πρώην, ένας νυν, αναρίθμητα ραντεβού μέσω ίντερνετ, κι ένα σπίτι που όσο περνά η ώρα… πλημμυρίζει. Κυριολεκτικά. Και πριν βουλιάξουν οριστικά θα πρέπει να πούνε την αλήθεια. Όλοι σε όλους. Μια γρήγορη, μοντέρνα κωμωδία, τοποθετημένη στο σήμερα, σε μία προσπάθεια να καταλάβουμε το αύριο… που μας ξημερώνει.
Η παράσταση περιέχει (όχι πάρα πολλές) αλλά  μερικές ακατάλληλες λέξεις – αργκώ. Επίσης, αγγίζει θέματα ομόφυλων σχέσεων – αν τα παιδιά είναι ενημερωμένα για αυτές τις σχέσεις και έχουν συζητήσει για αυτά τα θέματα στην οικογένεια έχει καλώς, αλλιώς εξαρτάται από τους γονείς να αποφασίσουν κατά πόσο μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση ή όχι.

ΛΟΑΤΚΙ+ καμπάνια μεταφέρει ένα δυνατό μήνυμα για την ορατότητα και την αποδοχή

Μια νέα ΛΟΑΤΚΙ+ καμπάνια από την Pantene σε συνεργασία με την GLAAD, μεταφέρει ένα δυνατό μήνυμα για την ορατότητα και την αποδοχή, με αφορμή τις διακοπές των Χριστουγέννων. Το βίντεο ξεκινά με την τρανς χορωδία του Λος Άντζελες, που τραγουδά το "I'll be home for Christmas" («Θα πάω σπίτι για τα Χριστούγεννα») και ακολουθεί τα τρανς άτομα Κρίσταλ Σ., Στίβεν Χ. και Μιλάνα Σ., καθώς επιστρέφουν στις οικογένειές τους για τις γιορτές. «Εκατόν τριάντα εφτά εκατομμύρια Αμερικανοί θα ταξιδέψουν για το σπίτι τους, αυτήν την περίοδο των διακοπών. Το 44% των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων αισθάνονται ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν σπίτι τους ως ο αληθινός εαυτός τους», σημειώνει το βίντεο καταλήγοντας πως "Coming Home Should BeautifuLGBTQ". Πηγή:.lifo

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

Γεωργία: Προπηλακισμοί και επιθέσεις σε πρεμιέρα ταινίας με γκέι

«And Then We Danced». Αυτός είναι ο τίλος της ταινίας, που έφερε στην πρεμιέρα 500 άτομα που ήθελαν να σπάσουν το σινεμά. Πιθανώς, οι περισσότεροι να μην έχουν δει καν την ταινία. Η ταινία αφορά έναν γκέι έρωτα στην χώρα της Γεωργίας. 
Οι άνθρωποι που επέλεξαν να παρακολουθήσουν την ταινία προπηλακίστηκαν ενώ δεν έλειψαν και οι σωματικές επιθέσεις - παρά την παρουσία αστυνομικών. 
Η ταινία έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στη Γεωργία όπου μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας είναι ομοφοβικό, τη στιγμή που ο νόμος απαγορεύει οποιαδήποτε διάκριση με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Μέχρι και η ίδια η Γεωργιανή Ορδόδοξη εκκλησία αναγκάστηκε να πάρει αποστάσεις από τα επεισόδια βίας, χωρίς ωστόσο να αποφύγει να σχολιάσει το γεγονός και να εγκρίνει έμμεσα τη στάση των ακροδεξιών στοιχείων. «Προσπαθούν να νομιμοποιήσουν το αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας» ήταν η στάση της εκκλησίας. 
Πηγή: BBC 

Το ζευγάρι που έχτισε γκέι πορνό αυτοκρατορία και αντιμετώπισε την ομοφυλοφιλία των παιδιών του 

Μία ενδιαφέρουσα ιστορία φέρνει στο φως το BBC για το ζευγάρι που είχε το πιο γνωστό κατάστημα με γκέι πορνό στο Λος Άντζελες και διακινούσε το υλικό σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ για δεκαετίες αλλά αρνούνταν να αποκαλύψει το μυστικό στα παιδιά και τον κοινωνικό περίγυρο του για χρόνια.   Η Κάρεν και ο Μπάρι Μέισον αρνούνταν επί χρόνια  να αποκαλύψουν στα παιδιά και τον περίγυρο τους την επαγγελματική ζωή τους. Η Κάρεν είχε εργαστεί ως δημοσιογράφος σε γνωστές εφημερίες στο Σικάγο και τον Σινσινάτι. Ο Μπάρι ήταν τεχνικός ειδικών εφέ στον κινηματογράφο και εργάστηκε σε ταινίες όπως το Σταρ Τρεκ και η Οδύσσεια του Διαστήματος. Γνωρίστηκαν σε μία βραδιά που διοργάνωσε η εβραϊκή συναγωγή. Απέκτησαν τρία παιδιά, τα οποία έστελναν στην συναγωγή και πίεζαν να διαβάζουν σκληρά. 
 Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ο Μπάρι, που προωθούσε τις δικές του εφευρέσεις σε εταιρείες, συνάντησε οικονομικά προβλήματα όταν ένα από τα εγχειρήματα του απέτυχε. Τότε η σύζυγος του βρήκε μία διαφήμιση στην εφημερίδα που ζητούσε ανθρώπους να διανέμουν το περιοδικό πορνό Hustler του «βασιλιά» της βιομηχανίας του πορνό, Λάρι Φλιντ.  Το ζευγάρι μπήκε τελικά στην βιομηχανία του πορνό και χωρίς καθόλου προσπάθεια είχε αμέσως 5.000 παραγγελίες από όλες τις ΗΠΑ. Με το αυτοκίνητο τους ξεκίνησαν να διανέμουν το περιοδικό. Όταν ο Λάρι Φλιντ εξέδωσε περιοδικά πορνό για ομοφυλόφιλους ανέλαβαν να διανείμουν και αυτά.  Το 1982 όταν το πιο διάσημο βιβλιοπωλείο με γκέι πορνό στο δυτικό Χόλιγουντ άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα το ζευγάρι αποφάσισε να το αγοράσει. Εκτός από μαγαζί με πορνό σταδιακά ο χώρος μετατράπηκε σε σημείο συνάντησης και συζητήσεων για την κοινότητα των ομοφυλοφίλων του Λος Άντζελες.  Τα παιδιά τους δεν γνώριζαν το επάγγελμα τους. Μάλιστα τους είχαν απαγορεύσει να λένε σε φίλους ή γνωστούς το όνομα του μαγαζιού. «Δεν θέλαμε καθόλου να γνωρίζουν τι κάναμε. Δεν μιλάμε για την οικογενειακή επιχείρηση. Μας ανήκει ένα βιβλιοπωλείο και αυτό λέμε στους ανθρώπους», είπε η Κάρεν.  Ωστόσο, η Ρέιτσελ έμαθε από φίλους σε ηλικία των 14 ετών το μυστικό των γονιών της αν και δεν είχε ιδέα τι είναι το πορνό. Σοκαρίστηκε από την είδηση γιατί η εντύπωση που έδιναν ήταν εντελώς διαφορετική, ιδιαίτερα η μητέρα της που ακολουθούσε ευλαβικά την θρησκεία.  
 Το μαγαζί είχε εμπορική επιτυχία και το ζευγάρι άρχισε να κάνει παραγωγές σε ταινίες πορνό για ομοφυλόφιλους. Μάλιστα άνοιξε και δεύτερο μαγαζί στο Σιλβερλέικ, το οποίο είχε επίσης επιτυχία. Επί της προεδρίας του Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος είχε κηρύξει πόλεμο στην πορνογραφία, το ζευγάρι συνελήφθη και στο μαγαζί του έγινε επιδρομή από τις Ομοσπονδιακές Αρχές του FBI. Με την βοήθεια του δικηγόρου τους γλίτωσαν την φυλάκιση.   Την εποχή που το AIDS έκανε την εμφάνιση του η Κάρεν και ο Μπάρι στάθηκαν στο πλευρό των ομοφυλόφιλων υπαλλήλων τους που ασθένησαν. Για παράδειγμα όσοι είχαν διαγνωστεί με AIDS δεν έπρεπε να εργάζονται για να μην χάσουν την ιατρική ασφάλιση τους. Παρόλα αυτά η Κάρεν τους επέτρεπε να πηγαίνουν για δουλειά τις μέρες που αισθάνονταν καλύτερα. «Τους άφηναν να έρχονται στη δουλειά και τους πλήρωνα μετρητά. Ήταν παράνομο αλλά δεν υπήρχε λόγος να χάσουν το ποιοι είναι. Πάντα αισθανόμουν ότι η δουλειά είναι σημαντική», είπε η Κάρεν.  Αρκετές οικογένειες μετά τον θάνατο των παιδιών τους προσέγγιζαν το ζευγάρι για να μάθουν περισσότερες πληροφορίες καθώς είχαν διακόψει χρόνια τις επαφές με τα παιδιά τους.  Το θέμα της ομοφυλοφιλίας, όμως, δεν είχε συζητηθεί ποτέ στο σπίτι των Μέισον. Όταν η κόρη τους Ρέιτσελ, η οποία είχε μία αρκετά επαναστατική εφηβεία, πήγε με μία άλλη κοπέλα στο χορό του σχολείο οι γονείς της δεν απόρησαν.  Το πρόβλημα ήρθε όταν ο μικρότερος γιος, ο Τζος, που είχε αναλάβει να εκπληρώσει πολλές από τις προσδοκίες της μητέρας του αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος. «Είχα απορροφήσει πολλές από τις φιλοδοξίες της μητέρας μου για την τελειότητα. Ήθελα να είμαι τέλειος», είπε ο Τζος.  Τελικά ένα βράδυ έγραψε σε ένα χαρτί «είμαι ομοφυλόφιλος» και το άφησε στο τραπέζι. Είχε προετοιμαστεί να φύγει από το σπίτι στην περίπτωση που οι γονείς του θύμωναν με την αποκάλυψη. Η Κάρεν αντέδρασε έντονα και θυμάται ότι του είπε: «Είσαι σίγουρος; Γιατί το κάνεις αυτό; Ο θεός πρέπει να με τιμωρεί».  
 Όπως παραδέχεται η αντίδραση της πλήγωσε το παιδί της. «Ήμουν εντάξει με το να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος αλλά δεν ήμουν έτοιμη να έχω ένα ομοφυλόφιλο παιδί. Έπρεπε να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι γονιός κάποιου που είναι ομοφυλόφιλος», είπε η Κάρεν, η οποία γράφτηκε στην οργάνωση για φίλους και γονείς ομοφυλόφιλων PFLAG.  «Έπρεπε να είμαι εντάξει με αυτό και να αποδεχθώ ότι οι γονείς συχνά έχουν προσδοκίες από τα παιδιά τους που πραγματικά αντανακλούν περισσότερο στους γονείς παρά στα παιδιά. Όσον αφορά το γιο μου συνειδητοποίησαν ότι είχα κάποιες σκέψεις για τους ομοφυλόφιλους που θα έπρεπε να αλλάξουν», ανέφερε η Κάρεν.  Η Κάρεν και ο Μπάρι όχι μόνο αποδέχτηκαν την σεξουαλική προτίμηση του γιού τους αλλά σήμερα είναι και πρεσβευτές της οργάνωσης PFLAG προκειμένου να βοηθούν άλλους γονείς να καταλάβουν την σεξουαλικότητα των παιδιών τους.  Τελικά το 2016 έκλεισαν το μαγαζί τους στο Σιλβερλέικ και τον περασμένο Φεβρουάριο και το μαγαζί στο δυτικό Χόλιγουντ, καθώς πλέον η Κάρεν δεν μπορούσε να το διατηρήσει και να πληρώσει αυτά που θα ήθελε στους υπαλλήλους της.  Όταν έκλεισε οι άνθρωποι είχαν μία εξαιρετικά συγκινητική αντίδραση καθώς πολλοί το θεωρούσαν κομμάτι της ιστορίας της κοινότητας των ομοφυλοφίλων του Λος Άντζελες. «Ήταν απίστευτο όταν έκλεισε το μαγαζί. Οι άνθρωποι έμπαιναν και ξέσπαγαν σε κλάματα», είπε η Ρέιτσελ.  Πηγή: www.skai.gr/

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

Ρ. Σβίγκου: Πολλαπλά τα πλήγματα στην πατριαρχία, την ομοφοβία, αλλά και στον νεοφιλελευθερισμό

Το σχόλιο της υπεύθυνης του τομέα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ για τη νέα πρωθυπουργό της Φινλανδίας. Όπως αναφέρει η Ράνια Σβίγκου: Η Σάννα Μαρίν, είναι νέα, γυναίκα,παιδί «οικογένειας-ουράνιο τόξο», ανύπαντρη μητέρα, αλλά και πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης συμμαχίας αριστερών και προοδευτικών κομμάτων, με ηγέτες γυναίκες. Πολλαπλά τα πλήγματα στην πατριαρχία, την ομοφοβία, αλλά και στον νεοφιλελευθερισμό…

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

Desnudos (2013) ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΜΕ ΗΧΗΡΟ ΜΗΝΥΜΑ

ΜΙΑ όμορφη κομψή ταινία μικρού μήκους με ένα τέλος που ίσως σας εντυπωσιάσει για το μήνυμα αποδοχής που ξεδιπλώνει μετά τους χαρακτήρες..Ένα μήνυμα από το φίλο του Javier αλλάζει την οικογενειακή του κατάσταση και τους αναγκάζει να επανεξετάσουν τις σχέσεις τους. Αν και μικρού μήκους αποκτά αξία μέσα από τους διαλόγους και την αποδοχή...
OR Watch OR DL Here

Οι Φιν και Πο έχουν απλώς «πλατωνική σχέση»

«Οταν μιλάω για ένα σύμπαν που χωράει τα πάντα, δεν εξαιρώ τους γκέι χαρακτήρες. Το θεωρώ απλά φυσικό. Για μένα, η διασκέδαση με το "Star Wars" είναι να εξερευνώ τις πιθανότητες, οπότε μοιάζει παρανοϊκά στενόμυαλό ότι δεν θα υπάρχουν ομοφυλόφιλοι χαρακτήρες σε αυτό το σύμπαν». Από τότε που ο Τζέι Τζέι Εϊμπραμς έκανε αυτές τις δηλώσεις, οι φήμες άρχισαν να οργιάζουν για το πρώτο γκέι ειδύλλιο το οποίο ετοιμάζονταν να κάνει την εμφάνισή του σύντομα σε μια ταινία Star Wars.
Αρκετοί ήλπιζαν (και ήθελαν) τον bromance μεταξύ του Φιν του Τζον Μπογιέγκα και του Πο του Οσκαρ Αϊζακ να εξελίσσεται σε κάτι πολύ περισσότερο. Οταν αυτό το κάτι δεν ήρθε στη ταινία «Οι Τελευταίοι Jedi» αυτό που περίμεναν όλοι ήταν πως η τελευταία ταινία της τριλογίας θα τους δικαίωνε. Δυστυχώς όμως το #FinnPoe δεν έμελλε να γίνει πραγματικότητα. Αυτό επιβεβαίωσαν οι Μπογιέκγα και Αϊζακ με μια κοινή τους δήλωση στο Variety. «Πάντα είχαν μια αγαπημένη και ανοιχτή σχέση η οποία δεν θα έδειχνε περίεργη αν προχωρούσε σε κάτι παραπάνω. Αλλά για την ώρα [η σχέση τους] είναι απλά «πλατωνική» δήλωσε ο Μπογιέγκα. Ο Αϊζακ πρόσθεσε σε αυτό πως «προσωπικά ήλπιζα και ευχόμουν πως ίσως αυτό προχωρούσε παραπέρα σε επόμενες ταινίες, αλλά δυστυχώς δεν είχα εγώ τον έλεγχο. Εμοιαζε σαν μια φυσική πορεία [της σχέσης τους] αλλά δυστυχώς δεν ήταν ακόμα η ώρα για κάτι τέτοιο μιας και οι άνθρωποι φοβούνται… ούτε εγώ ξέρω τι.»

finn poe 607
Μπορεί το #FinnPoe να είναι πλέον ιστορία, αλλά από ότι φαίνεται υπάρχει ακόμα ελπίδα για ΛΟΑΤΚΙ+ αντιπροσώπευση στο «Skywalker Η Ανοδος». Ο Εϊμπραμς είπε πως «είναι αρκετά σημαντικό για μένα πως η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα όταν πάει να δει την ταινία να νιώσει πως αντιπροσωπεύτηκαν σωστά.» Αν και οι δηλώσεις αυτές δεν επιβεβαιώνουν πως θα υπάρχει κάποιος ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρας στη ταινία, είναι δίνει μια -νέα- ελπίδα πως σύντομα θα δούμε το πρώτο γκέι ζευγάρι στο σύμπαν του Star Wars.
Το «Star Wars: Skywalker Η Ανοδος» θα βγει στις αίθουσες στις 18 Δεκεμβρίου από την Feelgood Entertainment. FLIX