ΣΟΚ- Σκοτώνοντας ομοφυλόφιλους στην Ελλάδα.

 

Εικόνα: pexels 

Οι πιο συνηθισμένες εκφράσεις που θα ακούσει κανείς σχετικά με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι πως ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει στην προσωπική του ζωή αρκεί να μην προκαλεί, δεν έχω πρόβλημα με τη ζωή του άλλου αλλά όχι να υιοθετεί και παιδιά, πολύ μεγάλη ορατότητα και προβολή στους ΛΟΑΤΚΙ και το κλασικό δεν υπάρχει ομοφοβία, τρανσφοβία στην Ελλάδα, οι ΛΟΑΤΚΙ είναι αποδεκτοί αλλά αδυνατούν να το καταλάβουν πως τα Pride και οι δράσεις ορατότητας είναι περιττά και υπερβολικά. Το πρωτοφανές έγκλημα της τρανς Άννας Ιβάνκα διέψευσε αυτές τις παραδοχές και έφερε στην επιφάνεια μπόλικη τρανσφοβία, misgendering, τα άλυτα ζητήματα των τρανς των σεξεργατριών καθώς και περιστατικά βίας ψυχολογικής και σωματικής που υφίστανται καθημερινά. Δεν υπάρχει τρανς κορίτσι που να έχει αφηγηθεί κομμάτια από την ζωή της και να μην υπάρχουν σε αυτά επεισόδια κακοποίησης. 

Το ότι δεν έχουμε συχνότερους θανάτους στην Ελλάδα δεν σημαίνει ότι έχουμε λύσει τα περιστατικά τρανσφοβίας και ομοφοβίας διότι αν ήμασταν σε καλό δρόμο δεν θα παρατηρούσαμε αύξηση του σχολικού εκφοβισμού και των βίαιων επεισοδίων που δυστυχώς καταλήγουν στο έγκλημα. Τις τελευταίες ημέρες όπως είναι άλλωστε λογικό οι φωτιές, οι ακραίες καιρικές συνθήκες καύσωνα, μονοπώλησαν τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αποτέλεσμα ένα νέο αποτρόπαιο ομοφοβικό έγκλημα να περάσει απαρατήρητο. Πρόκειται για την δολοφονία του 64χρονου στην Μενεμένη της Θεσσαλονίκης. Όπως αρχικά έγινε γνωστό το θύμα βρέθηκε στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας του μέσα σε λίμνη αίματος και έφερε τραύματα και κακώσεις στο κεφάλι από αιχμηρό αντικείμενο. Το θύμα ήταν γυμνό και έφερε στο λαιμό βρόχο από σχοινί, η μια άκρη του οποίου ήταν δεμένη στο πορτάκι επίπλου ενώ στο ύψος της βουβωνικής χώρας ήταν ακουμπισμένο μαχαίρι. Κατά την αυτοψία στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκαν δύο μαχαίρια κουζίνας καρφωμένα στο στρώμα της κρεβατοκάμαρας και στην οριζόντια κολώνα του σαλονιού είχε εντυπωθεί με αίμα του θύματος η λέξη “Παιδεραστής – 1”.

Την ίδια ημέρα ο δράστης ένας νεαρός 29 ετών παραδόθηκε στην αστυνομία. Στην κατάθεση του ισχυρίστηκε πως στις 4 τα ξημερώματα και ενώ καθόταν σε παγκάκι στην περιοχή του νέου σιδηροδρομικού σταθμού τον προσέγγισε το θύμα και μετά από σύντομη γνωριμία πήγαν στο διαμέρισμα του προκειμένου να κάνει κάποιες εργασίες με αμοιβή. Στην συνέχεια ισχυρίστηκε πως ενώ έκανε τις εργασίες που του ζήτησε ο 64 χρόνος του επιτέθηκε με σκοπό να τον βιάσει και κατά την διαμάχη τους τον σκότωσε. Λίγα 24ωρα πριν προβεί στην ανθρωποκτονία, ο 29χρονος που είχε πρόσφατα αποφυλακιστεί για κλοπές και ναρκωτικά, παρουσιάστηκε σε αστυνομικό τμήμα της Θεσσαλονίκης, όπου κατέθεσε – ψευδώς όπως αποδείχθηκε – ότι δολοφόνησε δύο αλλοδαπούς οι οποίοι αποπειράθηκαν να τον ληστέψουν. 

 Για τον ισχυρισμό αυτό σχηματίστηκε δικογραφία για ψευδή καταγγελία, πράξη για την οποία καταδικάστηκε σε φυλάκιση 8 μηνών, με 3ετή αναστολή. Η αδελφή του ανέφερε ότι προέβη στην καταγγελία αυτή γιατί ήθελε να επιστρέψει στη φυλακή προκειμένου να αποτοξινωθεί ενώ αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Υπάρχει κάποιος που είναι αρμόδιος στο να μπορεί να κρίνει από την συμπεριφορά, την ψυχική κατάσταση ενός κατηγορουμένου και αν αυτός είναι επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο; Θα μπορούσε να είχε αποτραπεί ο φόνος αν έγκαιρα διαπιστωνόταν η περίεργη συμπεριφορά του; Κοιτώντας κανείς ξανά την κατάθεση κι αν είναι γνώστης της Θεσσαλονίκης μπορεί να καταλάβει πως τα πράγματα πιθανό να έγιναν διαφορετικά από ότι τα περιγράφει ο θύτης. Η περιοχή του νέου σιδηροδρομικού σταθμού ήταν πάντα σημείο προσέλκυσης γκέι αντρών, παλαιότερα και τρανς που μετατοπίστηκαν προς την οδό Γιαννιτσών και είναι σημείο εύρεσης ερωτικής συντροφιάς. Το θύμα είναι κάπως απίθανο να κάλεσε κάποιον που μόλις γνώρισε στις 4 η ώρα τα χαράματα για επισκευές στο σπίτι του και πιο πιθανό να επρόκειτο για ερωτική συνδιαλλαγή. Ο δολοφόνος ήξερε πολύ καλά που πήγαινε και για ποιο σκοπό, διότι είναι λίγο απίθανο να πίστεψε πως κάποιος τον καλεί εκείνη την ώρα για επισκευαστικές εργασίες. Το θύμα για όσους τον γνώριζαν ήταν θαμώνας της ευρύτερης περιοχής του βαρδάρη και για χρόνια έκανε βόλτα με την μοτοσυκλέτα του διατηρώντας φιλικές σχέσεις με πολλούς άλλους που συχνάζουν εκεί. Επρόκειτο για ένα φιλήσυχο άνθρωπο, ομοφυλόφιλο που δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα και διατηρούσε κρυφή την ερωτική του ζωή ψάχνοντας εφήμερες επαφές σε πάρκα και πιάτσες. Ποτέ δεν κυνήγησε παιδιά οπότε η επιγραφή στο τοίχο είναι μάλλον η γνωστή σύγχυση που έχουν δυστυχώς αρκετοί μέχρι σήμερα και το επιβεβαιώνει και η αντίδραση τους στην υπόθεση Λιγνάδη πως ο ομοφυλόφιλος είναι και παιδεραστής. Ο ομοφυλόφιλος έλκεται από άτομα του ιδίου φύλου, ο παιδεραστής από παιδιά. Αυτά και άλλα πολλά λάθος συμπεράσματα οδηγούν στην στοχοποίηση και το περιθώριο και είναι αιτία που πολλοί ΛΟΑΤΚΙ δεν τολμούν να μιλήσουν για την ζωή τους και καταλήγουν σε κρυφές ίσως και επικίνδυνες επιλογές. Παρόμοιες υποθέσεις έχουμε δει να συμβαίνουν και παλαιότερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με πιο χαρακτηριστική διότι επρόκειτο για επώνυμο ηθοποιό αυτή του Νίκου Σεργιανόπουλου όπου και εκεί ο δολοφόνος υποστήριξε ότι πήγε στο σπίτι του θύματος για να κάνουν παρέα και να πιουν και τον δολοφόνησε όταν αυτός τον πίεσε να συνευρεθούν σεξουαλικά αφού πρώτα έκαναν χρήση ναρκωτικών. Το ανησυχητικό είναι πως στην σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα οι περισσότεροι θεωρούν πως τα δικαιώματα και η ορατότητα είναι περιττή πολυτέλεια την ίδια ώρα που συντελείται μια συντηριτικοποίηση σε όλα τα επίπεδα ακόμα και στο θέατρο, τον κινηματογράφο με εμφανή άνοδο του φασισμού και του ρατσισμού. Αρκεί μια βόλτα στα σχόλια αναρτήσεων σχετικά με Λοάτκι θέματα, ρομά πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι πρωτοφανείς οι αντιδράσεις σχολιαστών οι οποίες φτάνουν να αδιαφορούν ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή ανθρώπων που θεωρούν κατώτερους. Τα τράνς κορίτσια οδηγούνται συχνά στην πορνεία μη έχοντας άλλη επιλογή, παιδιά που αποκαλύπτουν την ερωτική ταυτότητα τους εκ διώχνονται από το σπίτι τους και αρκετοί ομοφυλόφιλοι άντρες υπό το φόβο του στίγματος έχουν μεγάλες πιθανότητες να εκτεθούν σε πολλούς κινδύνους ενώ παράλληλα δεν τους δίδεται η δυνατότητα να βρουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, την αποδοχή ακόμα και την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εργασία και την υγεία. Μπορεί λοιπόν το περιστατικό της δολοφονίας του 64 χρονου να πέρασε ανάμεσα σε άλλες ειδήσεις θα πρέπει όμως να μας ανησυχεί διότι πρόκειται για ένα καθαρά ομοφοβικό έγκλημα μίσους.. 

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα»: Η διαφορετικότητα των ανθρώπων και των παραδόσεών τους σε ένα νέο παιδικό βιβλίο

 Ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα για τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων (του Αγίου Δωδεκαημέρου όπως τις ονομάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία) και οι προετοιμασίες ξεκίνησαν για μία από τις λαμπρότερες και πιο δημοφιλείς περιόδους του έτους.

Ένα νέο παιδικό βιβλίο, που άνετα μπορούν να διαβάσουν και οι μεγάλοι, έρχεται να στείλει φέτος τις γιορτές ένα διπλό μήνυμα: Το πρώτο, ότι τα Χριστούγεννα είναι στιγμές. Μικρές οικογενειακές στιγμές με φίλους και πρόσωπα που αγαπάμε. Στιγμές που χαράσσονται για πάντα στη μνήμη και μας ακολουθούν μια ολόκληρη ζωή. Το δεύτερο, ότι διαφορετικοί άνθρωποι, από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, με διαφορετικές συνήθειες, βιώματα και παραδόσεις μπορούν να ζήσουν τις ίδιες στιγμές χαράς, κατάνυξης και αλληλεγγύης.

Αυτά τα μηνύματα φιλοδοξεί να περάσει το νέο βιβλίο με τίτλο «Έρχονται Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις εκδόσεις ΝΑΜΑ, με εικονογράφηση από την Πέγκυ Φούρκα.

Remaining Time-0:01

Fullscreen

Mute

Κάθε μία από τις ογδόντα ιδιαίτερα καλαίσθητες και προσεγμένες σελίδες του αποπνέουν μια ζεστασιά και θαλπωρή. Επίσης, είναι από τις λίγες φορές που ένα παιδικό βιβλίο συνδυάζει τόσο αρμονικά διηγήματα, ιστορικά στοιχεία, αγιογραφίες, κάλαντα, συνταγές ζαχαροπλαστικής, παιχνίδια, έθιμα, παραδόσεις μέχρι και απολυτίκια των μεγάλων γιορτών.

Σε αυτό το χριστουγεννιάτικο βιβλίο, ο μικρός και ο μεγάλος αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί με τους ήρωες όλων των ηλικιών που πρωταγωνιστούν στα διηγήματα σε κάθε μια από τις τρεις μεγάλες γιορτές των δώδεκα ημερών.

Τα Χριστούγεννα, η Δήμητρα και ο Χρήστος υποδέχονται το νεογέννητο αδελφάκι τους μαζί με την γιαγιά Σοφία με καταγωγή από τη Σμύρνη, που στηρίζει την οικογένεια και αποτελεί τον θεματοφύλακα των παραδόσεων. Την Πρωτοχρονιά, η μεγάλη παρέα των παιδιών που καλαντίζει περνάει το διαχρονικό μήνυμα της φιλίας και της αλληλεγγύης προ όσους έχουν ανάγκη. Τα Θεοφάνια, ο μικρός Λόμπα και η μητέρα του, πρόσφυγες από την Τανζανία που ζουν τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα, παρακολουθούν την κατάδυση του σταυρού και μέσα από το ημερολόγιο του μικρού μιλούν για τη νέα τους ζωή στην Ελλάδα.

Οι δημιουργοί του νέου βιβλίου

Δυο ιδιαίτερα δραστήριοι εκπαιδευτικοί, συγγραφείς και λάτρεις της παιδικής λογοτεχνίας η Αγγελική Μαστρομιχαλάκη και ο Παντελής Ζούρας, αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στη δουλειά (διατηρούν και την ιστοσελίδα happywriters.org), είναι οι δημιουργοί του νέου βιβλίου «Έρχονται Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα» που παρουσιάστηκε και στην Καβάλα.

«Μαζί με την Αγγελική Μαστρομιχαλάκη προσπαθήσαμε να δώσουμε την ουσία της μεγάλης αυτής χριστιανικής γιορτής μέσα από ιστορίες, έθιμα και παραδόσεις που τα σημερινά παιδιά αρχίζουν σιγά σιγά να μην γνωρίζουν καθόλου» τονίζει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Παντελής Ζούρας. «Όλο το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων ξεδιπλώνεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου και οι αναγνώστες μαθαίνουν και συνειδητοποιούν την ομορφιά που κρύβουν οι μέρες αυτές πέρα από το αστραφτερό τους περιτύλιγμα» προσθέτει.

«Είναι πολύ σημαντικό», υπογραμμίζει ο κ. Ζούρας, «να γνωρίζουμε όλα αυτά που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τους άλλους πολιτισμούς γιατί είναι η ταυτότητά μας. Είναι οι ρίζες μας. Και αυτή η διαφοροποίηση απλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα μας, που είναι γεμάτη έθιμα και παραδόσεις τούτες τις γιορτινές μέρες ιδιαίτερα. Πώς μπορεί κανείς να καταλάβει την ουσία του Δωδεκαημέρου αν το απογυμνώσει και το αποκλείσει από την εκκλησιαστική κατάνυξη των ημερών; Αν το απομακρύνει από τη λαογραφία και την απλή πίστη των ανθρώπων; Αυτό που απομένει, αν το κάνουμε, είναι μια κοσμική γιορτή, όπως είναι τόσες και τόσες. Το Δωδεκαήμερο όμως αποτελεί ένα από τα δυο σημαντικότερα κέντρα λατρείας της Ορθοδοξίας».

Καθώς πλησιάζουν λοιπόν τα Χριστούγεννα, όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, μοιάζουμε με τα στολίδια ενός μεγάλου χριστουγεννιάτικου δέντρου. Στολίδια όμορφα και διαφορετικά, που το καθένα περιμένει να ζήσει το δικό του παραμύθι. Χρώματα, μυρωδιές και ήχοι μπερδεύονται σ’ ένα πανηγύρι χαράς, που, αν και είναι ίδιο για όλους, γίνεται ωστόσο ξεχωριστό για τον καθένα.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως όλοι είμαστε ξεχωριστοί, όπως και τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, όπως τα σοκολατένια γλυκίσματα σε μια στολισμένη βιτρίνα ή τα αναμμένα κεριά στο μανουάλι μιας εκκλησίας. Έτσι είναι και οι μικροί φίλοι που ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου της Αγγελικής Μαστρομιχαλάκη και του Παντελή Ζούρα «Έρχονται Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος: Κατήγγειλε ομοφοβικά σχόλια από αστυνομικούς έξω από την ΕΡΤ

 Ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, πρωταγωνιστής της σειράς Milky Way του mega μίλησε στο Στούντιο 4 για την ζωή του και την πορεία του σαν ηθοποιός, καθώς και για τα ομοφοβικά σχόλια που άκουσε από τα ΜΑΤ έξω από το Ραδιομέγαρο.

Ο ηθοποιός έγινε μάρτυρας ενός απίστευτου περιστατικού την ώρα που πήγαινε για τη συνέντευξή του και το εξομολογήθηκε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.

Όπως ανέφερεο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος: «Τώρα, πριν μπω στο στούντιο, περπάταγα στον δρόμο, έξω από το στούντιο έχετε μια κλούβα με αστυνομικούς ΜΑΤ και καθώς προχωρούσα έκαναν φωνές, κοροϊδίες. Βέβαια. Σας φαίνεται απίστευτο;», ρώτησε για να του απαντήσει ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος: «Δεν μου φαίνεται απίστευτο. Θλιβερό μου φαίνεται».

Αμέσως μετά ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος συνέχισε κάνοντας την εισαγωγή του για την ανατροφή του μέσα σε μια πατριαρχική οικογένεια. Παράλληλα προσπαθούσε να βρει την ταυτότητά του: «Εγώ μεγάλωσα σε μια οικογένεια με έναν πατέρα και δυο αδέλφια, οπότε έζησα πολύ γερά την πατριαρχία.

Γάμος ομοφύλων: Η αμηχανία του Πρωθυπουργού απέναντι στη “δεξιά του Κυρίου”

Η ομοφοβική εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου με τις απαράδεκτες αναφορές στα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και δηλώσεις ιεραρχών, αναγκάζουν την κυβέρνηση να διαμηνύσει “τα του Καίσαρας τω Καίσαρι”, χωρίς όμως να θέλει και σύγκρουση

 Το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών παραμένει στο συρτάρι του Μαξίμου μέχρι νεωτέρας και το πιθανότερο τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές. Αλλά το θέμα εξακολουθεί να φέρνει αντιμέτωπη την κυβέρνηση με τη σκληρή δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως με τη… “δεξιά του Κυρίου”.

Ήταν δεδομένο και αναμενόμενο βέβαια η Εκκλησία να μην ταχθεί υπέρ του (πολιτικού) γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Η ομοφοβική εγκύκλιος όμως της Ιεράς Συνόδου φέρνει την κυβέρνηση σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Και αυτό καθώς από τη μία δεν θέλει να συγκρουστεί με την Εκκλησία. Ααπό την άλλη όμως δεν μπορεί και να αυτοεξευτελιστεί ως νομοθετική εξουσία.

Υπενθυμίζεται ότι η Ιερά Σύνοδος στην αναχρονιστική αυτή εγκύκλιο εκφράζει τη διαφωνία της με τον ομόφυλο γάμο, με το επιχείρημα ότι οδηγεί σε ομόφυλη γονεϊκότητα.

Το Orlando LGBT+ στηρίζει τα ΛΟΑΤΚΙ+ μέλη του Συλλόγου Πολυτέκνων Αγρινίου

 

Με αφορμή την ομοφοβική επιστολή του Συλλόγου Πολυτέκνων Αγρινίου προς τον πρωθυπουργό, το Orlando LGBT+ εξέδωσε ανακοίνωση απευθυνόμενο στα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά / μέλη του Συλλόγου.

Στην επιστολή ο Σύλλογος ζητά από τον πρωθυπουργό να μην περάσει το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, κάνοντας αναφορά σε κλασσικά ομοφοβικά επιχειρήματα, και τονίζοντας ότι όλα τα μέλη του διαφωνούν, καθώς «αντιβαίνει στους ηθικούς και φυσικούς νόμους».

Από την πλευρά του, το Orlando LGBT+ στέκεται στο πλευρό όλων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων του Συλλόγου. Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση:

«Διαβάσαμε την ομοφοβική επιστολή που απηύθυνε στον Πρωθυπουργό ο Σύλλογος Πολυτέκνων Αγρινίου, ζητώντας να μη θεσμοθετηθεί η ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία.

Ο Σύλλογος δηλώνει ότι εκφράζει αυτές τις θέσεις εκπροσωπώντας 5765 οικογένειες που είναι μέλη του.

Δε θα απαντήσουμε στα ομοφοβικά επιχειρήματα της επιστολής -άλλωστε είναι χιλιοειπωμένα και χιλιοαπαντημένα.

Όμως, ως επιστημονικός φορέας που εξειδικεύεται στην ψυχοκοινωνική στήριξη των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και των οικογενειών τους, θα απευθυνθούμε με τη σειρά μας στα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά/μέλη αυτών των 5765 οικογενειών -ή όσων εξ αυτών στα αλήθεια στηρίζουν αυτή την ομοφοβική επιστολή:

Τα δικαιώματά σας έχουν σημασία.

Και σε γονείς/σις-στρέιτ μέλη των οικογενειών αυτών που στηρίζουν αυτή την επιστολή:

Tα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στα οποία απευθύνεστε και των οποίων τα δικαιώματα αρνείστε δεν είναι κάπου εκεί έξω.

Είναι μέσα στα 5765 σπίτια σας.

Κάντε αυτό που οφείλετε ως (πολύτεκνοι ή μη) γονείς.

Αναλάβετε την ευθύνη σας.

Μην κακοποιείτε τα παιδιά σας»

Σοκαριστική καταγγελία για ομοφοβική επίθεση από οδηγό λεωφορείου – «Άρχιζε να μου ρίχνει μπουνιές»

 

Το βράδυ της Τρίτης, 12 Δεκεμβρίου, ένας 29χρονος άνδρας ανέβασε ένα story στο Instagram, θέλοντας να καταγγείλει την ομοφοβική επίθεση που δέχθηκε από οδηγό του αστικού λεωφορείου, στο οποίο επέβαινε.

Ο ίδιος, μιλώντας στο Antivirus, αναφέρθηκε στον ξυλοδαρμό που δέχθηκε από τον οδηγό του αστικού, μια πράξη η οποία σύμφωνα με το θύμα είχε ρατσιστικά κίνητρα.

«Χθες, γύρω στις 22:00 βρισκόμουν στο Α7 με κατεύθυνση προς Αμπελοκήπους. Σε ένα λεωφορείο φυσαρμόνικα, κατεβαίνουν όλοι οι επιβάτες στο τέρμα και μένω εγώ στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Μιλούσα στο τηλέφωνο με μια φίλη μου, όταν συνειδητοποίησα ότι τα φώτα έσβησαν και είδα τον οδηγό να κάνει μπρος – πίσω. Αρχικά σκέφτηκα ότι μάλλον θα κάνει κάποιο διάλειμμα ή κάποια μια στάση στη Στουρνάρη και θα ξεκινήσει πάλι. Αντιθέτως, βλέπω τον οδηγό μέσα στο σκοτάδι στο βάθος να μου φωνάζει. Κατευθύνομαι προς το μέρος του, βλέποντάς τον να ουρλιάζει που ήμουν ακόμη μέσα στο λεωφορείο. Του εξήγησα ότι δεν κατάλαβα πως ήταν το τέρμα, ενώ τον παρακάλεσα να μου ανοίξει την μπροστινά πόρτα για να κατέβω», είπε, μιλώντας στο Antivirus.

«Άρχισε να μου ρίχνει μπουνιές στο στομάχι, στα πλευρά και στο στέρνο»

Τότε ήταν που ο οδηγός, σύμφωνα με το θύμα, άρχισε τις βρισιές.

«Ξεκίνησε ένα παραλήρημα και με αποκάλεσε αδερφή», σχολιάζει το θύμα, σημειώνοντας: «Στα 29 μου χρόνια, έχω ακούσει πάρα πολλές αυτές την προσφώνηση. Απλώς, υπάρχει ένα σημείο μέχρι το οποίο το κάθε άτομο μπορεί να αντέξει. Το να ακούς από μικρή ηλικία άτομα να σε μειώνουν για το “πώς είσαι”, για το “ποιος είσαι” είναι ένα σημάδι που δύσκολα φεύγει από την ψυχοσύνθεση σου. Το μόνο που θυμάμαι μετά από αυτό, είναι τα μάτια του γεμάτα μίσος. Του είπα πως θα τον αναφέρω και θα του κάνω μήνυση. Ήταν απαράδεκτη προσφώνηση για έναν άνθρωπο που απλώς του ζητούσε να κατέβει. Η φίλη μου, παράλληλα, άκουγε όλη την στιχομυθία. Αφού μου άνοιξε, κατέβηκε από το λεωφορείο παρακολουθώντας με να βγάζω φωτογραφίες τις πινακίδες. Μετά από αυτό κινήθηκε απειλητικά κατά πάνω μου. Ευτυχώς, πρόλαβα να βγάλω ένα βίντεο πριν μου ορμήσει».

Όπως λέει ο Μ. ο οδηγός ξεκίνησε να τον χτυπά. «Άρχισε να μου ρίχνει μπουνιές στο στομάχι, στα πλευρά και στο στέρνο. Στην προσπάθεια μου να αμυνθώ, χτύπησα τα γυαλιά του που κρεμόντουσαν από το λαιμό του. Μόλις το είδε μου φώναξε κάτι τύπου: “πουστάρα μου έσπασες και τα γυαλιά”, ενώ συνέχισε να με χτυπάει».

Ο Μ. εξηγεί πως αναγκάστηκε να του πει ότι έχει πάνω του μαχαίρι, για να τον κάνει να σταματήσει.

«Το σώμα μου ήταν παγωμένο σαν άγαλμα. Ενστικτωδώς, πήγαινα προς τα πίσω. Κάποια στιγμή σταμάτησε. Φοβισμένος άρχισα να τρέχω».

Λίγο μετά, ο άνδρας βρέθηκε στο αστυνομικό τμήμα, για να καταγγείλει την επίθεση.

«Δεν θα είμαι ποτέ ξανά ο ίδιος», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Θα φοβάμαι και θα προσέχω ακόμα περισσότερο. Αλλά πιστέψτε με είναι κάτι που το σώμα απορροφά και είναι πολύ επιβλαβές και καταστροφικό για τους εαυτούς μας. Αυτό που θέλω να κρατήσετε από αυτή την ιστορία είναι πως ξέρω πολύ καλά πως είναι άβολο να μιλάς. Είναι δύσκολο να χαλάς την ηρεμία σου για να υπερασπιστείς κάποιον που δέχεται επίθεση είτε λεκτική είτε σωματική. Να είστε γενναίοι και να μιλάτε για τα δικαιώματά σας και των άλλων. Ξέρω πως εκείνη την στιγμή όλο το σώμα σας ή τα γόνατα σας μπορεί να τρέμουν από τον φόβο. Αλλά κάντε το όπως και να έχει και έτσι χτίζεται κάτι καλύτερο. Ένα καλύτερο μέλλον».

Είμαστε σε μια εποχή η οποία πανηγυρίζει τη διαφορετικότητα

Του Θανάση Πολυμένη

ΓΙΑ ΤΗΝ έναρξη του 7ου Συνεδρίου της Εταιρείας Επιστημών Αγωγής (ΕΤΕΑ) Δράμα, αναφερόμαστε στο σημερινό φύλλο του «Π.Τ.». Η κεντρική εκδήλωση της έναρξης έγινε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, όπου μετά από τον χαιρετισμό του προέδρου της ΕΤΕΑ Δράμας, την κεντρική ομιλία παρουσίασε η Επίκουρη Καθηγήτρια του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία, με γνωστικό αντικείμενο την Κοινωνική Παιδαγωγική και εφαρμογές στην προσχολική εκπαίδευση κα. Ευθυμία Πεντέρη με θέμα: «Όψεις της διαφορετικότητας και κοινωνικοπαιδαγωγική αποστολή του σχολείου».

Η κα. Πεντέρη, ευγενώς δέχθηκε να μιλήσει στον «Π.Τ.» για το τόσο ενδιαφέρον θέμα της, επισημαίνοντας αρχικά ότι αυτό συνδέεται άμεσα με το θέμα του Συνεδρίου, το οποίο αφορά τη ετερότητα και τη διαφορετικότητα.

Η εποχή μας πανηγυρίζει τη διαφορετικότητα

Αναφερόμενη στα θέματα αυτά, η κα. Πεντέρη σημειώνει ότι «σήμερα είμαστε σε μια εποχή η οποία, ουσιαστικά, πανηγυρίζει τη διαφορετικότητα. Ποτέ άλλοτε δεν συζητούσαμε με τέτοιους όρους για τη διαφορετικότητα και μάλιστα μια διαφορετικότητα η οποία θεωρείται πλεονέκτημα».

Ωστόσο, επειδή η κοινωνία προσπαθεί να προσανατολιστεί προς αυτή την κατεύθυνση, βλέπουμε συχνά ότι στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, ακόμα και στο πλαίσιο του πώς είναι θεσμοθετημένο, να δημιουργούνται θεσμικές διακρίσεις ή να μην είμαστε ακόμα έτοιμοι να δούμε αυτά τα ζητήματα με τα φίλτρα που χρειαζόμαστε. Έτσι παρουσιάζουμε την κοινωνικοπαιδαγωγική οπτική – μια προβληματοκεντρική προσέγγιση – που δίνει έμφαση στη μοναδικότητα, στα δικαιώματα. Εδώ συζητάμε επίσης και για διάφορες τεχνικές, πώς μπορούν δηλαδή οι εκπαιδευτικοί, αξιοποιώντας αυτές τις προσεγγίσεις, να δούμε το ζήτημα της διαφορετικότητας, πραγματικά εμπλουτιστικά, προς όφελος των παιδιών και των οικογενειών και της κοινωνίας».

Προγράμματα

Στην ερώτηση αν υπάρχουν κάποια προγράμματα του Υπ. Παιδείας τα οποία προωθούνται προς τα σχολεία ώστε να έχουμε τα ανάλογα αποτελέσματα, η κα. Πεντέρη απαντά:

«Ήδη το νέο πρόγραμμα της προσχολικής εκπαίδευσης που από φέτος εφαρμόζεται γενικευμένα στα σχολεία, στηρίζεται πάνω σ’ αυτή την προσέγγιση. Οι εκπαιδευτικοί – και μέσα από τη διαθεματική και διεπιστημονική προσέγγιση σε όλες τις βαθμίδες όχι μόνο στο Νηπιαγωγείο και δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση προς αυτή την κατεύθυνση – έχουν λοιπόν τα εργαλεία, διαφοροποιημένη παιδαγωγική – έχουν την πολιτισμικά ευαίσθητη διδασκαλία σε συνδυασμό με τις αρχές της συμπερίληψης. Οπότε και στο κανονικό πρόγραμμα και στα προγράμματα που αφορούν τα εργαστήρια δεξιοτήτων και στα προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων, έχουν πάρα πολλές ευκαιρίες να αναδείξουν αυτά τα ζητήματα με τους μαθητές. Γιατί, είναι σημαντικό να συνδέουν το πρόγραμμα του σχολείου με την κοινωνική πραγματικότητα.

Κι αυτή τη στιγμή, όπως το βλέπουμε όλοι μας, το ζήτημα της διαφορετικότητας είναι μπροστά. Είναι αυτό που καλούμαστε να διαχειριστούμε με έναν άλλο τρόπο».

Πώς δέχονται τα παιδιά τα ερεθίσματα

Η κα. Πεντέρη ασχολείται κυρίως με την προσχολική εκπαίδευση, οπότε τη ρωτήσαμε για το πώς, με ποιο τρόπο αυτά τα μικρά παιδιά, δέχονται όλα αυτά τα ερεθίσματα γύρω από τη διαφορετικότητα και απάντησε:

«Είναι η ηλικία στην οποία αναπτύσσεται ιδιαίτερα η ταυτότητα του φύλου∙ η εθνοτική ταυτότητα και η προσωπική ταυτότητα. Οπότε είναι η ιδανική ηλικία για να δουλέψουμε αυτά τα ζητήματα. Παράλληλα – και από αναπτυξιακής πλευράς – είμαστε σε μια φάση όπου τα παιδιά αναπτύσσουν τη θεωρία του νου και άρα τι μπορούν να κάνουν; Να καταλάβουν ότι η δική τους πραγματικότητα, μπορεί να διαφέρει από την πραγματικότητα του άλλου που έχουν απέναντι και μάλιστα, στο τι θα πει ο καθένας, μπορεί να υπάρχουν από πίσω πολύ διαφορετικές προθέσεις. Είναι η ηλικία κατά την οποία χτίζεται ακόμα και αυτό. Οπότε, χρειάζονται ερεθίσματα για να επεξεργαστούν τις διαφορετικές πραγματικότητες για να αναπτύξουν ενσυναίσθηση. Δουλεύουμε πάρα πολύ με τα συναισθήματα. Όλο το πρόγραμμα της προσχολικής εκπαίδευσης, στηρίζεται στον κριτικό γραμματισμό, να βλέπουμε δηλαδή τα ερεθίσματα με κριτικό τρόπο, να αναπτύσσουμε μια προσωπική αντίληψη η οποία όμως ταυτόχρονα λαμβάνει υπόψη και τη συλλογική αντίληψη».

Η συμμετοχή της οικογένειας

Ερωτάται στο σημείο αυτό η κα. Πεντέρη, για το ποια είναι η συμμετοχή των γονιών, της οικογένειας γενικότερα και αν έχουμε κάποιες αντιδράσεις, αν δίνουν διαφορετική κατεύθυνση στα παιδιά, και απαντά σχετικά: «Η συμμετοχή της οικογένειας για να μπορέσει να επιτύχει οποιοδήποτε πρόγραμμα εφαρμόζουμε, είναι κομβικής σημασίας. Εξάλλου σήμερα και μέσα από την παιδαγωγικοινωνική προσέγγιση, στόχος του σχολείου δεν είναι μόνο η εκπαίδευση των παιδιών. Είναι αυτό που λέμε, συνεκπαίδευση και των οικογενειών, αλλά και των εκπαιδευτικών, γιατί μέσα απ’ αυτές τις διαδικασίες, εξελίσσεται και ο ίδιος ο εκπαιδευτικός και ενδυναμώνεται. Άρα μιλάμε για μια κοινότητα μάθησης, όπου αποκτάει ένα κοινό όραμα κα μια συλλογική στάση απέναντι στα πράγματα. Χρειαζόμαστε τις οικογένειες δίπλα μας, χρειάζεται να κάνουμε διάχυση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και στο σπίτι και για να υπάρχει μια συνέχεια στις εμπειρίες των παιδιών, αλλά και για να δημιουργηθεί αυτή η κοινή αντίληψη που χρειαζόμαστε, προς όφελος πρωτίστως των παιδιών και δεύτερο και πολύ σημαντικό για την κοινωνική συνοχή».

Το μέλλον σ’ αυτόν τον τομέα

Ερωτώμενη για το αν είμαστε σε καλό δρόμο και αν είναι ευοίωνα τα σημάδια για το μέλλον σ’ αυτόν τον τομέα, η κα. Πεντέρη τονίζει: «Θα σας απαντήσω και από την εμπειρία, γιατί έχουμε εμπειρία και από τις έρευνες που κάνουμε και από την επαφή μας με τα σχολεία, αλλά και απ’ αυτά που άκουσα εδώ στο Συνέδριο.

Είναι εντυπωσιακό, το πόσο πρόσφορο είναι το έδαφος και πόσα πολλά πράγματα γίνονται. Νομίζω ότι είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ για να μιλήσουμε ανοικτά για τη διαφορετικότητά μας και να πανηγυρίσουμε γι’ αυτήν, χωρίς όμως να κάνουμε τη διαφορετικότητα σημαία.

Γιατί η διαφορετικότητα είναι εγγενές στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Είμαστε ο εαυτός μας, γιατί είμαστε διαφορετικοί. Είναι στοιχείο της ταυτότητας. Άρα είναι κάτι που είναι τόσο φυσιολογικό και σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε».

Καταλήγοντας η ίδια επισημαίνει ότι τα αποτελέσματα του Συνεδρίου είναι εξαιρετικά, «έχουν παρουσιαστεί πάρα πολύ ωραίες δράσεις που έχουν γίνει στα σχολεία και αυτό που πραγματικά θέλω να καταθέσω, είναι το πόσο εντυπωσιασμένη είμαι από το υψηλό επίπεδων των εκπαιδευτικών μας. Κι αυτό γιατί πολλές παρουσιάσεις είναι από τους εκπαιδευτικούς και από προγράμματα που έχουν γίνει στις τάξεις και αναδεικνύουν αυτήν την πολύ υψηλού επιπέδου και ποιότητας δουλειάς που γίνεται».

Βελόπουλος και Νατσιός σε ομοφοβικό παραλήρημα στη Βουλή

 

Σε συζήτηση που πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Βουλή, ο Κυριάκος Βελόπουλος και ο Δημήτρης Νατσιός εξέφρασαν μια έντονα ομοφοβική ρητορική, επιτιθέμενοι στο επικείμενο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο.

Αν και η συγκεκριμένη συνεδρίαση δεν πραγματοποιήθηκε για αυτό το θέμα, αλλά για άσχετο λόγο, οι δύο πρόεδροι με αφορμή τις δηλώσεις της Διαρκούς, αποφάσισαν να τονίσουν την αντίθεσή τους, εκφράζοντας έναν ομοφοβικό λόγο.

Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος είπε: «Άλλο η επιλογή, άλλο η τεκνοθεσία. Δεν θα παίζουμε με τις ψυχές των παιδιών. Η Ελληνική Λύση είναι κάθετα αντίθετη. Άλλο η επιλογή του καθενός, το τι κάνει στο κρεβάτι του, κι άλλο η ψυχή του παιδιού που υιοθετείται από δύο άνδρες ή δύο γυναίκες. Το παιδί θέλει μητέρα και πατέρα. Καταλάβετέ το. Δεν πάει έτσι η κοινωνία πουθενά».

Με τη σειρά του, Δημήτρης Νατσιός, πρόεδρος του κόμματος Νίκη, δήλωσε ότι ο ΛΟΑΤΚΙ+ γάμος είναι αντίθετος με την ελληνοχριστιανική πίστη.

«Ενοχλεί επειδή είμαστε κατά του γάμου ομοφυλοφίλων. Οι νόμοι πρέπει να είναι σύμφωνοι ή τουλάχιστον να μην έρχονται σε σύγκρουση με τη χριστιανική διδασκαλία. Αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο θα βρίσκεται σε απόλυτο αντίποδα της χριστιανικής μας πίστης και θα προσβάλει βάναυσα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ο οποίο θέλει να ζει σύμφωνα με την ελληνορθόδοξη παράδοση και τον ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής.

«Πώς θα τοποθετηθείτε σε αυτό; Είμαστε αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού, η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου, έστω και χαλαρά, μένει προσηλωμένη στην χριστιανική πίστη και σέβεται τις πατροπαράδοτες παραδόσεις και αξίες μας, όπως είναι ο ιερός θεσμός της οικογένειας και η προστασία των αθώων παιδιών», συμπλήρωσε.

Οι τοποθετήσεις τους προκάλεσα έντονες αντιδράσεις, με τον βουλευτή Ευκλείδη Τσακαλώτο να απαντάει:

«Διαβάστε ξανά την επιστολή του Αγίου Παύλου στους Κορινθίους. Όταν λέει εκεί ότι είναι τρεις οι αρχές του χριστιανισμού: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Αλλά λέει πρώτα από όλα η αγάπη, και στη φωνή σας  δεν ακούω αγάπη. Δεν ακούω αυτό που εμείς λέμε αλληλεγγύη σε ένα μικρό γκέι παιδί στο σχολείο και το τραμπουκίζουν και δεν μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του. Δεν ακούω αγάπη σε μια νέα κοπέλα λεσβία που η σύντροφός της πεθαίνει, και χάνει το παιδί της».

Οι προβληματικές ερωτήσεις δημοσιογράφων σε συζήτηση για την ισότητα στον γάμο

 

Η πρόεδρος των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο Στέλλα Μπελιά, βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή του ΣΚΑΙ «Δεκατιανοί», και μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες εξαιτίας της απουσίας της ισότητας στον γάμο. Από την πλευρά τους οι δημοσιογράφοι, για ακόμη μια φορά, ήταν απροετοίμαστοι. 

«Τα προβλήματα είναι νομικής φύσεως, με πολύ άσχημες συνέπειες στην καθημερινότητα μας, στις ζωές μας», λέει η Στέλλα Μπελιά. Στη συνέχεια, αναφέρθηκε σε προβλήματα που δημιουργούνται στους ΛΟΑΤΚΙ+ (μη βιολογικούς) γονείς, αν το παιδί τους χρειαστεί νοσηλεία.

Ακόμα και μετά από αυτές τις δηλώσεις, ο δημοσιογράφος Βασίλης Γρηγοριάδης ξεστομίζει το εξής κλασσικό ομοφοβικό αφήγημα: «Δεν ξέρω αν είναι έτοιμη η κοινωνία να δεχτεί κάτι τέτοιο».

«Μια Ιταλίδα ακτιβίστρια έλεγε ότι η λοατκιφοβία είναι κάτι που δεν το αντιλαμβανόμαστε. Αν ρωτήσουμε ένα ψάρι τι βλέπει μέσα στο βυθό, θα αρχίσει και θα σου λέει τα άλλα ψάρια, τα κοράλλια κλπ. Το νερό είναι τόσο παντού, που ούτε θα το δει ούτε θα το πει. Έτσι είμαστε με τη λοατκιφοβία», απάντησε με τη σειρά της η Στέλλα Μπελιά.

Βέβαια, ο δημοσιογράφος, ο οποίος μιλάει από τη δική του cis στρέιτ προνομιακή θέση, συνέχισε στο ίδιο κλίμα, λέγοντας ότι δεν υπάρχει πλέον τόση λοατκιφοβία.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκαν στο πολυσυζητημένο επικείμενο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, με τους δημοσιογράφους να υποστηρίζουν ότι θα έρθει πριν ή μετά τις ευρωεκλογές. Για ακόμη μια φορά δηλαδή δεν ειπώθηκε τίποτα συγκεκριμένο.

Τέλος, είναι αρκετά προφανές ότι οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι δεν χειρίστηκαν το θέμα με ευγένεια και σεβασμό, καθώς ανέφεραν και κάποιες έμμεσες λοατκιφοβικές δηλώσεις, χωρίς να φαίνεται να γνωρίζουν κάτι επί του θέματος.

Ο Γιώργος έχει κάνει σημαία τη διαφορετικότητα του και δεν ντρέπεται γι’ αυτό.

 Ο Γιώργος Τριανταφύλλου γεννήθηκε το 2002 στην Κοζάνη. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει καταφέρει να κάνει πράγματα που άλλοι συνομήλικοί του ίσως θα χρειάζονταν χρόνια για να τα καταφέρουν. Ανήσυχο και ασυμβίβαστο πνεύμα. Δεν διστάζει να εξωτερικεύσει τις σκέψεις του και τους προβληματισμούς. Να τις κάνει λέξεις ή και παραστάσεις και να τις μοιραστεί με το αναγνωστικό και θεατρικό κοινό. «Ήμουν, είμαι και θα είμαι αυτιστικός. 

Έχω κάνει την διαφορετικότητα μου σημαία και δεν ντρέπομαι για αυτό» μας λέει αφοπλιστικά. Και το αποδεικνύει έμπρακτα! Αρθρογράφος, μέλος του συλλόγου εθελοντών αιμοδοτών Κοζάνης «Γέφυρα Ζωής», μέλος του οργανισμού «Go Alive» και ήταν υπεύθυνος επικοινωνίας στο πρώτο φεστιβάλ νεολαίας της πόλης, ενώ μέσω του προγράμματος Erasmus απέκτησε εμπειρίες σε ξένα ακαδημαϊκά περιβάλλοντα. Φοιτητής στη σχολή θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχει αγωνιστεί για την ένταξη στο 5% της κατηγορίας του που είναι τα άτομα με αυτισμό στα ΑΕΙ. Μέσα στη χρονιά που μας πέρασε ανέβασε το έργο «Ρασκόλνικωφ» σε συνεργασία με το Δήμο Θεσσαλονίκης. 

Μία θεατρική παράσταση κατά της βίας, από φοιτητές του Τμήματος Θεάτρου του Α.Π.Θ. στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο. Ενεργός πολίτης, δε θα μπορούσε να μην συμμετάσχει στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές ως υποψήφιος μαζί με τον συνδυασμό του Χάρη Κουζιάκη «Κοζάνη-Τόπος Να Ζεις». UnmuteRemaining Time -0:00   Fullscreen Μιλήσαμε με τον Γιώργο για το βιβλίο του «Οι τρεις κόσμοι» που γράφτηκε το 2021 και κυκλοφόρησε τον φετινό Αύγουστο από τις εκδόσεις «Παρέμβαση». Ένα βιβλίο στο επίκεντρο του οποίου βρίσκονται «παιδιά που δεν θα μάθουμε ποτέ την ιστορία τους, άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε τον σταυρό που κουβαλάνε. Μπορεί να μένουν δίπλα μας, να ζουν ανάμεσά μας, αλλά το άγχος της καθημερινότητας δεν μας αφήνει να τους δούμε. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε τίποτα έξω από τα προβλήματά μας και αφήνουμε την αδικία να κυριεύει τον κόσμο, χωρίς να ζούμε με ευγνωμοσύνη», όπως διαβάζουμε και στην περιγραφή του βιβλίου. Πώς λοιπόν ένα νέο παιδί, πριν φτάσει στα 20 του χρόνια, αποφασίζει να εξωτερικεύσει τις σκέψεις του και μάλιστα να τις αποτυπώσει στις σελίδες ενός βιβλίου; «Εκείνο το διάστημα, συνέβαιναν σημεία και τέρατα στην επικράτεια. Τόσο στην Ελληνική, όσο και στην παγκόσμια σκηνή. Παρακολουθούσαμε την αλαζονεία και επικινδυνότητα του Τραμπ στην εποχή του covid, τους γιατρούς στο ΕΣΥ να υποφέρουν και εννοείται ανθρώπους να χάνονται και την κυκλοφορία μας να εξαρτάται ένα μήνυμα. Ως έχων ocd (σ.σ Ιδεοψυχαναγκαστική 

Διαταραχή ή ΙΨΔ ή Μανιοπαρορμητική Διαταραχή) η τραγική κατάσταση ενός συμμαθητή μου, οι απώλειες που βίωσε και η απώλεια ενός άλλου νέου, με έκαναν να εμβαθύνω στην αναλγησία του κόσμου – και τη δική μου- και εννοείται την προοπτική της φιλανθρωπίας. Έτσι δημιούργησα τον τρίτο χαρακτήρα του έργου, φαινόταν απίθανο να τα καταφέρω. Το έκανα όμως για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι οι εμμονές μου είναι κάτι δημιουργικό. Και ναι, τα κατάφερα». Ένας άρρωστος, ένας ορφανός, και ένα πλουσιόπαιδο. Πώς ο ίδιος κατέληξε στους χαρακτήρες του βιβλίου του; «Ο άρρωστος συμβολίζει τον φόβο μας για να μην αρρωστήσουμε και όσα καταλαβαίνει κανείς όταν φτάνει στο κρεβάτι του πόνου. Πώς αρχίζει να εκτιμά την ζωή και να ζει αυθεντικά και όμορφα ενώ παλεύει. Ο δεύτερος συμβολίζει τις απώλειες του COVID και την ανάγκη για στήριξη όσων μένουν ξεκρέμαστοι σε αυτήν την ανάλγητη κοινωνία , κάτι που προσπαθήσαμε το 2021 με την Καλλιόπη Βεττα, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για μια παρόμοια περίπτωση που συνέβη θέλοντας να στηρίξουμε ένα ορφανό άτομο. Το τρίτο δείχνει ένα άτομο που έχει μεγαλώσει μες στον υλισμό και την αναλγησία και μένει να δούμε πώς θα πάει αυτό, τα δυο άκρα δηλαδή. Το τέλος εννοείται είναι ανατρεπτικό και όμορφο». Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να μην τον ρωτήσουμε και για την θεατρική παράσταση που «ανέβασε» στη Θεσσαλονίκη τους περασμένους μήνες, καθώς στο επίκεντρο βρίσκεται το θέμα της βίας που δυστυχώς τείνει να γίνει… συνήθεια στην καθημερινότητά μας. Για ποιο λόγο όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και τι μηνύματα ήθελε να περάσει ο ίδιος μέσα από το έργο του; «Γιατί πολύ απλά ζούμε σε μια εποχή του φαίνεσθαι που πρέπει να αναδειχθούμε για να έχουμε μια ποιοτική ζωή. Μόνο στην τέχνη μπορείς να μιλήσεις χωρίς να δεχθείς κριτική καθώς η τέχνη προέρχεται από την φαντασία, δηλαδή το ασυνείδητο, αυτό που φοβόμαστε να βγάλουμε προς τα έξω για να μην πέσουμε θύματα κριτικής. Έτσι κάπως ξεδιπλώνεις τον εαυτό σου, τον γνωρίζεις, αποκτάς αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Αυτό καταφέρνω γράφοντας, μαθαίνω εμένα και τον κόσμο έτσι και λιγότερο διαβάζω. Και μακάρι μια μέρα να βιοποριστώ από αυτό. Ένας τύπος σαν εμένα που ένιωθε άβολα για τις σκόρπιες σκέψεις του και βασανιζόταν, σίγουρα γουστάρει να τις βλέπει να βγάζουν νόημα, και ως κάτι παραγωγικό που μπορεί να περάσει μηνύματα. Από τα ελαττώματα προσπαθώ να αναδείξω την αξία μου. Μακάρι να αγαπηθεί το έργο μου και να γίνει και ταινία που λέει ο λόγος. 

Ένα βράδυ πάλι ένιωσα άσχημα με την ζωή μου , που κολλάω τόσο πολύ και με πιάνουν ψυχοσωματικά και ήταν το βράδυ που σκότωσαν τον Αλκή γιατί νόμιζα ότι θα μπορούσα να είμαι στη θέση του. Μονολογούσα στον ύπνο μου και έγραφα και άλλους μονολόγους. Για την έμφυλη βία, τον εκφοβισμό στα σχολεία. Και ζήτησα από το Δήμο και τους συμφοιτητές μου να γίνει έργο. Έτσι έγινε και περάσαμε τα μηνύματα του ότι «όλοι έχουμε ένα κτήνος μέσα μας και πρέπει να το χαλιναγωγούμε» και εννοείται «το τραύμα του θύματος καθορίζει την ζωή του» για αυτό ας μαζευόμαστε πού και πού». Ο Γιώργος έχει ταξιδέψει πολύ. Έχει αποκτήσει εμπειρίες και βιώματα από το εξωτερικό, όχι μόνο σε ακαδημαϊκό επίπεδο, αλλά και σε θέματα της καθημερινότητας. «Έχω ταξιδέψει πολύ , γνωρίζω ωραίους τύπους και εννοείται παίρνω έμπνευση για τα βιβλία μου. Γράφω 4ο τώρα , πήγα Σουηδία και τους έκανα θεατρικά, Ρουμανία, Ισπανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία και έμαθα για το θέατρο των καταπιεσμένων. Βέβαια, εκεί δεν πέρασα καλά γιατί εμφάνιζα συμπτώματα κατάθλιψης με την οποία διαγνώστηκα πρόσφατα. Όμως έχω ωραίες εμπειρίες και μπορώ να πω ότι στην Ευρώπη ο κόσμος σκέφτεται συμπεριληπτικά. Και ότι στην Σουηδία δεν κάνουν πολύ σεξ». «Άτομα με αυτισμό, παιδιά ενός κατώτερου θεού;» είχε γράψει κάποτε ο ίδιος, δίνοντας έναν μεγάλο αγώνα για την ένταξη ατόμων με αυτισμό στις ευεργετικές διατάξεις για εισαγωγή στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Αν εκείνο ήταν μια μικρή νίκη, πόσα ακόμη πράγματα οφείλουν να αλλάξουν για να μην μιλάμε πλέον για την περιθωριοποίηση ατόμων με μια αόρατη αναπηρία; «Ήμουν, είμαι και θα είμαι αυτιστικός. Έχω κάνει την διαφορετικότητα μου σημαία και δεν ντρέπομαι για αυτό. Επειδή παρά πολύ απλά έτσι γεννήθηκα όσο και αν κάποιες φορές νιώθω ενοχές. Τα καταφέραμε, μπήκαμε στις λίστες, έκανα υπόμνημα προς τον πρωθυπουργό και μάζεψα πολλές υπογραφές. Ο αυτισμός είναι αυτός που με έκανε να γράψω βιβλίο! Παλεύω κάθε μέρα και βλέπω ότι τα καταφέρνω». Τ

ι να περιμένουμε από τον Γιώργο το επόμενο διάστημα; «Έχω στα σκαριά το «μυστήριο της νουγκατίνας» ένα μυθιστόρημα φαντασίας με πολύ πάθος. Είναι αστυνομικό και μεγάλο. Το έγραψα εμπνευσμένος από την ευρηματικότητα της γιατρού που είχαμε στην κατασκήνωση και δείχνω μια πράκτορα με ύφος που μάχεται κατά της διαφθοράς και έναν bisexual νέο που μάχεται να αποδείξει ότι δεν είναι τρελός απέναντι σε δολοφόνους. Ένα άλλο έργο με την τοξική σχέση μιας μάνας και γιου και εννοείται το 4ο που γράφω τώρα, και μιλάει για την καταπίεση της lgbt και την αναπηρία. Η παράσταση Ρασκόλνικωφ θα ανεβεί ξανά σύντομα!». Εμείς δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε καλή επιτυχία σε κάθε βήμα του και να συνεχίσει να είναι το ίδιο δημιουργικός και ακόμη περισσότερο!. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://parallaximag.gr/prosopa/o-giorgos-echei-kanei-simaia-ti-diaforetikotita-toy-kai-den-ntrepetai-gi-ayto