9 επιστημονικά συμπεράσματα για τη σεξουαλική διέγερση

Η σεξουαλική διέγερση διαφέρει από άτομο σε άτομο ακόμα και ανάμεσα σε άτομα με ίδιο σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου. Διαφορές μάλιστα μπορεί να παρατηρηθούν και στο ίδιο το άτομο, καθώς αυτό που το διεγείρει σε κάποια φάση της ζωής του μπορεί να αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου, την εξέλιξη των σχέσεων αλλά και τη χρήση φαρμάκων για την ενίσχυση της σεξουαλικής διέγερσης.
Παρά το σεβαστό αριθμό των μελετών που χρησιμοποίησαν ηλεκτρόδια στη γενετήσια περιοχή των ατόμων για να καταγράψουν τη διέγερση τους ενώ εκτίθονταν σε κάποιο σεξουαλικό ερέθισμα, σε ένα βαθμό οι πηγές και η ποικιλομορφία της σεξουαλικής απόλαυσης παραμένουν άλυτο μυστήριο. Οι μελέτες ωστόσο έχουν καταλήξει στα παρακάτω χρήσιμα συμπεράσματα.

• Το πορνό δεν καταστρέφει τη σεξουαλική ορμή.

Σήμερα είναι αρκετά δημοφιλής η θεωρία σύμφωνα με την οποία η πορνογραφία μπορεί να είναι καταστροφική για τις σχέσεις της πραγματικής ζωής. Η υπερβολική θέαση πορνό μπορεί να απευαισθητοποιήσει το θεατή στις ερωτικές εικόνες και να κάνει πιο δύσκολη τη διέγερση του από σεξουαλικά ερεθίσματα της καθημερινής ζωής. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται πως οι άνδρες που βλέπουν συχνότερα διαδικτυακό πορνό είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ). Νωρίτερα αυτό το χρόνο, όμως, δημοσιεύτηκαν κάποιες μελέτες που δε βρήκαν καμία σχέση ανάμεσα στη θέαση πορνό και τη ΣΔ. Άλλες μελέτες μάλιστα έχουν δείξει ότι οι άνδρες και οι γυναίκες που κάνουν μέτρια χρήση του πορνό έχουν πιο συχνή και ποιοτική σεξουαλική δραστηριότητα σε σύγκριση με τα άτομα που δε βλέπουν καθόλου πορνό.

• Οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες έχουν μεγαλύτερη σεξουαλική περιέργεια από τους ετεροφυλόφιλους ή τους ομοφυλόφιλους

Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι τα σώματα των αμφιφυλόφιλων ανδρών ανταποκρίνονται με μεγαλύτερη ένταση στις ερωτικές εικόνες ανδρών σε σύγκριση με αυτές των γυναικών. Το εύρημα αυτό μάλιστα έδωσε τροφή στον άδικο και ξεπερασμένο σκεπτικισμό αναφορικά με το εάν η αμφιφυλοφιλία είναι πράγματι ένας ξεχωριστός σεξουαλικός προσανατολισμός. Μια μελέτη του 2013, όμως, ανέδειξε ένα βασικό χαρακτηριστικό που μπορεί να εξηγήσει γιατί κάποιοι αμφιφυλόφιλοι άνδρες διεγείρονται περισσότερο από γυναίκες σε σχέση με άλλους. Το χαρακτηριστικό αυτό είναι το να είναι κανείς σεξουαλικά περιπετειώδης. Με άλλα λόγια οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες που σκοράρουν υψηλά στην κλίμακα της σεξουαλικής περιέργειας τείνουν να διεγείρονται εξίσου από άνδρες και γυναίκες και ενδιαφέρονται για ένα ευρύτερο φάσμα σεξουαλικών πράξεων. Οι συγγραφείς μάλιστα υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο δείχνει ότι ακόμα και στη διακεκριμένη κατηγορία των αμφιφυλόφιλων ανδρών υπάρχει ένας βαθμός σεξουαλικής ρευστότητας.

• Σε κάποιες ομοφυλόφιλες γυναίκες αρέσει να βλέπουν ανδρικό πορνό

Στην περίπτωση που χρειάζεται κανείς αποδείξεις για το εάν η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι απρόβλεπτη, υπάρχει μια μελέτη ιρλανδών και καναδών ερευνητών, στην οποία ομοφυλόφιλες γυναίκες ρωτήθηκαν σχετικά με τις προτιμήσεις τους στο πορνό. Οι περισσότερες δήλωσαν ότι δεν ενδιαφέρονταν για τα βίντεο με ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών γιατί τα έβρισκαν μη ρεαλιστικά, καθώς παράγονταν από ετεροφυλόφιλους άνδρες για ετεροφυλόφιλους άνδρες. Αντιθέτως, οι ομοφυλόφιλες γυναίκες φαίνεται να προτιμούν τα ερωτικά φιλμ με ομοφυλόφιλους άνδρες. Αυτό συμβαίνει γιατί η ερωτική πλαστικότητα των γυναικών είναι μεγαλύτερη από αυτή των ανδρών. Ενώ λοιπόν οι άνδρες διεγείρονται από φιλμ που απεικονίζουν κυρίως το δικό τους σεξουαλικό προσανατολισμό, οι γυναίκες εμφανίζουν σημάδια διέγερσης στο σώμα τους όταν βλέπουν ερωτικά φιλμ που απεικονίζουν ομόφυλα ή ετερόφυλα ζευγάρια ανδρών ή γυναικών, ανεξάρτητα από το σεξουαλικό τους προσανατολισμό.

• Το «γυναικείο»Viagra «απελευθερώνει» τον εγκέφαλο

Η φλιμπανσερίνη, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της υποτονικής σεξουαλικής επιθυμίας στις γυναίκες δεν είναι ακριβώς η ροζ εκδοχή του διάσημου μπλε χαπιού. Αντί να αυξάνει τη ροη του αίματος στα γεννητικά όργανα, η φλιμπανσερίνη στοχεύει τους νευροδιαβιβαστές που εμπλέκονται στη σεξουαλική απόκριση, τη ντοπαμίνη τη νορεπινεφρίνη και τη σεροτονίνη. Το φάρμακο αυξάνει την ποσότητα ντοπαμίνης και νορεπινεφρίνης που είναι σαν επιταχυντές της σεξουαλικής απόκρισης σε εγκεφαλικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα μειώνει τα επίπεδα σεροτονίνης, η οποία είναι υπεύθυνη για την αναστολή. Από το 2010 ο αρμόδιος οργανισμός φαρμάκων των ΗΠΑ έχει απορρίψει δυο φορές την αίτηση για άδεια κυκλοφορίας της φλιμπανσερίνης, γιατί οι κατασκευαστές δεν μπορούσαν να αποδείξουν ότι τα οφέλη του φαρμάκου είναι μεγαλύτερα από τους κινδύνους του. Αναμένεται η απόφαση του οργανισμού μετά την τρίτη αίτηση των κατασκευαστών για άδεια κυκλοφορίας.

• Πολλά διάφυλα άτομα βιώνουν αλλαγές στη σεξουαλική τους επιθυμία κατά τη μετάβαση τους από το ένα φύλο στο άλλο.

Σύμφωνα με μια μελέτη του 2014, το 71% των διάφυλων ανδρών αναφέρει μια αύξηση στη σεξουαλική επιθυμία μετά τη θεραπεία επαναπροσδιορισμού του φύλου. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά τη διαδικασία της μετάβασης λαμβάνουν τεστοστερόνη, η οποία αυξάνει τη σεξουαλική ορμή. Το αντίθετο συμβαίνει με τις διάφυλες γυναίκες, όπου το 62% αναφέρει ότι η σεξουαλική τους επιθυμία πέφτει. Κάποιες φορές μάλιστα, αλλά σίγουρα όχι πάντα, τα διάφυλα άτομα βιώνουν αλλαγές αναφορικά με το ποιος τους διεγείρει. Ένα 33% των διάφυλων γυναικών και ένα 22%των διάφυλων ανδρών ανέφεραν αλλαγή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού μετά τη μετάβαση Άλλα διάφυλα άτομα δήλωσαν ότι εξακολουθούν να έλκονται σεξουαλικά από τον ίδιο τύπο ατόμων με τη διαφορά ότι τώρα ικανοποιούνται περισσότερο από τη σεξουαλική πράξη.

• Υπάρχει το «καλό» γυμνό και το «κακό» γυμνό

Μια ερευνητική ομάδα που χρησιμοποιεί οπτικά ερεθίσματα για να εντοπίσει τους τύπους της εικόνας που προκαλούν τη μεγαλύτερη διέγερση σε μια από τις μελέτες, εξέτασε την αντίδραση των ατόμων που έβλεπαν διάφορα φιλμ, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων που έδειχναν άτομα να γυμνάζονται γυμνά. Τα φιλμ αυτά τα οποία είχαν μουσική επένδυση και έδειχναν ένα άτομο τελείως γυμνό να κάνει γιόγκα, ασκήσεις καλισθενικής αγωγής, ή απλά να περιπατάει, είχαν την πιο αδύναμη σεξουαλική απόκριση.

• Το 1% του πληθυσμού μάλλον δε διεγείρεται από τίποτα

Τον περασμένο χρόνο επιστήμονες από το πανεπιστήμιο British Columbia διερεύνησαν το κατά πόσο τα άτομα που ισχυρίζονται πως είναι σεξουαλικά έχουν έστω και πολύ χαμηλά επίπεδα σεξουαλικής επιθυμίας. Η απάντηση είναι ότι δεν έχουν. Αντιθέτως, η ασεξουαλικότητα φαίνεται να είναι ένας ξεχωριστός σεξουαλικός προσανατολισμός. Φέτος η ίδια ερευνητική ομάδα ισχυρίζεται ότι έχει αναπτύξει ένα ψυχομετρικό εργαλείο, το λεγόμενο AIS ( Asexuality Identification Scale), για τον εντοπισμό των ασεξουαλικών ατόμων. Οι ερευνητές μάλιστα επισημαίνουν την ομοηχία του AIS με το ice, που στην αγγλική σημαίνει πάγος, έναν χαρακτηρισμό που αποδίδουν οι ίδιοι οι ασεξουαλικοί στους εαυτούς τους.

• Η ζωοφιλία είναι ίσως το πιο συχνό ασύνηθες διεγερτικό

Σε μια διαδικτυακή έρευνα που έλαβε χώρα τον περασμένο χρόνο, οι συμμετέχοντες καλούνταν να κατονομάσουν ότι πιο ασυνήθιστο τους διεγείρει σεξουαλικά.. Μετά την εξέταση των απαντήσεων αναδύθηκε το ζήτημα της σεξουαλικής έλξης προς τα ζώα, ιδιαίτερα τα άλογα.

• Η απάτη των αφροδισιακών τροφών

Αν και πολλές τροφές έχουν χαρακτηριστεί ως αφροδισιακές, δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά για καμία από αυτές, συμπεριλαμβανομένων των στρειδιών, ότι ενισχύουν τη σεξουαλική επιθυμία. Οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι πεπεισμένοι για την αφροδισιακή τους ιδιότητα, έχουν μάλλον βιώσει μια αλλαγή στη σεξουαλική τους επιθυμία , ακριβώς γιατί πίστευαν πολύ ότι θα συμβεί. Με αυτό τον τρόπο οτιδήποτε μπορεί να λειτουργήσει ως αφροδισιακό.

Πηγή: cnn
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών

Σε αυτές τις χώρες είναι παράνομο -ακόμα και σήμερα- να είσαι gay

Βρισκόμαστε στο 2017, η ομοφυλοφιλία θεωρείται όχι μόνο νόμιμη, αλλά και ηθικά αποδεκτή σε μια μεγάλη μερίδα του πλανήτη, όμως ορισμένες χώρες συνεχίζουν να τιμωρούν τους ανθρώπους που έλκονται από το ίδιο φύλο. Σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και με θάνατο. Σύμφωνα με τον Guardian, η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη σε 72 χώρες του πλανήτη – από αυτές, στις 27 απαγορεύεται μόνο η συνεύρεση μεταξύ ανδρών, ενώ στις υπόλοιπες 45 παράνομη είναι και η ομοφυλοφιλία μεταξύ γυναικών.
Οι χώρες που τιμωρούν τους γκέι και τις λεσβίες με θάνατο είναι το Ιράν, το Σουδάν, η Σαουδική Αραβία και η Υεμένη, αν και η θανατική καταδίκη εφαρμόζεται και σε περιοχές της Σομαλίας και της Νιγηρίας. Στην Συρία και το Ιράκ η ομοφυλοφιλία δεν τιμωρείται με θάνατο, όμως οι εκτελέσεις αποτελούν συχνό φαινόμενο κυρίως από ομάδες εξτρεμιστών, όπως το Ισλαμικό Κράτος. Η δυνατότητα να τιμωρηθεί κάποιος ομοφυλόφιλος σε θάνατο είναι υπαρκτή και στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και την Μαυριτανία. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι έχουν καταδικαστεί άνθρωποι για συναινετικό σεξ μεταξύ ενηλίκων του ιδίου φύλου.

Έφυγε από τη ζωή ο ακτιβιστής δημοσιογράφος ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 50 ετών άφησε ο δημοσιογράφος Φώτης Παπαδόπουλος.  Γεννήθηκε το 1967 και έγραψε για αρκετά λογοτεχνικά περιοδικά ενώ ήταν αρκετά ενεργός στο αναρχικό και γκέι κίνημα, πριν από αρκετά χρόνια. 

Για τον Φώτη Παπαδόπουλο έγραψε στο facebook o Σταύρος Θεοδωράκης: 

Πριν από λίγα χρόνια ο Σ.Θ. είχε πάρει συνέντευξη από τον Φώτη Παπαδόπουλο - αξίζει να την διαβάσετε

Τον δρόμο προς την Λιοσίων τον πήρα βράδυ Παρασκευής. Το μηχανάκι που έφυγε πρώτο στo φανάρι της Πιπίνου «έπεσε» σε μπλόκο της τροχαίας. Μια κοπελίτσα, γεμάτη νάζι, παρακαλούσε τον αστυνόμο να την συγχωρέσει που δεν φορούσε κράνος. Αυτός συνέχιζε να ελέγχει τα χαρτιά της παραβλέποντας ότι είχε περάσει όλο το απόγευμα στο κομμωτήριο για να φουσκώσει το ξανθό μαλλί της. «Ο νόμος είναι νόμος» κατέληξε ανοίγοντας το μπλοκάκι του. Χαμογέλασα, ενώ η κοπέλα ξεσπούσε σε κλάματα. Δυο στενά πιο κάτω είχα ραντεβού με έναν άνθρωπο που τα έχει ζήσει όλα στη ζωή του. Ομοφυλόφιλος από τότε που κατάλαβε τον εαυτόν του, περπατούσε σε κανονικούς δρόμους ώσπου αποφάσισε ότι η ζωή δεν τον ήθελε «παρατηρητή» αλλά «ήρωα». Για μια πενταετία κυλίστηκε στα πιο σκοτεινά νερά. Παγκάκια, λεωφόρους, πουτάνες, ουσίες και νταβατσίδες. Αυτό το βράδυ όμως η πολυκατοικία που είχα μπροστά μου δεν θύμιζε σε τίποτα τον μύθο του «physiodifi». Νοικοκυραίοι έπλεναν την μαρμάρινη είσοδο και θαύμαζαν τους φρεσκοβαμμένους τοίχους. Από το διαμέρισμά του, «έβγαινε» μια γυναικεία φωνή. Κοντοστάθηκα.

«Τι όμορφο που είναι να ξυπνάς
και δίπλα σου η ζωή να τραγουδάει
το πρώτο σου φιλί να το κερνάς
στον άνθρωπο που σου χαμογελάει»

Πάτησα το κουδούνι μόνο όταν το τραγούδι σταμάτησε. Στο τραπεζάκι ο υπολογιστής του ήταν «συντονισμένος» στο physiodifis@blogspot.com. Στις γωνιές του μικρού διαμερίσματος ήταν στοιβαγμένα σε δέματα τα 3 τρία τεύχη του περιοδικού του. “Heteron”. Αφιέρωμα στον Ηλία Πετρόπουλο, τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι, τον Άκη Πάνου. Τελικά είχαν δίκιο όσοι επέμεναν να τον γνωρίσω. Ο Φώτης Παπαδόπουλος δεν είναι ένας τυχαίος. Ένας «καταραμένος» είναι, που βαρέθηκε να ακούει τις ιστορίες των άλλων και είπε να γράψει τη δική του.

Στο blog σου έχεις πολλά βίντεο με τον Μάνο Χατζηδάκι, τον είχες γνωρίσει;
– Ναι, τον γνώρισα πριν πάω στο στρατό. Του είχα στείλει μια επιστολή έτσι λίγο αθώα. «Κύριε Χατζιδάκι, γιατί τσαντίζεστε που σε μια συναυλία σας κάναμε θόρυβο. Θα ησυχάσουμε, μην είστε τόσο αυστηρός, άλλωστε η μουσική σας είναι ικανή να επιβληθεί μόνη της στον κόσμο».

Του είχες δείξει τους στοίχους, που έγραφες;
– Ναι, τους είχα πάει, αν και ήταν απαίσιοι, χάλια. Αλλά ήταν πολύ ευγενικός, με είχε καλέσει στο σπίτι του και μετά στο στούντιο όταν έγραφε τη «Ρωμαϊκή Αγορά». Με ρωτούσε για τη ζωή μου, τη νύχτα, τα μπαρ, τις συζητήσεις στις παρέες των γκέι. Ήταν σαν ένα παιδί που ήθελε να τα μάθει όλα για τη ζωή των άλλων.

Πάντα ήσουνα ομοφυλόφιλος;
– Από 7-8 χρονών.

Ένα παιδί 7-8 χρονών ξέρει τι είναι;
– Εγώ από τότε ένιωθα άνετα μόνο με τα αγόρια.

Σχέση με γυναίκες δεν είχες ποτέ;
– Είχα πάει μικρός σε μπουρδέλο. Με είχε πάει ένας γκόμενος.

Πήγες για να μην του χαλάσεις το χατίρι;
– Είχαμε γνωριστεί στον δρόμο. Εγώ γούσταρα αυτόν, αλλά αυτός ήθελε γκόμενα και μου λέει, θα πάμε μαζί. Πλήρωσε και πήγαμε παρέα.

Πέρασες καλά;
– Όχι. Μα πιστεύω και στρέιτ να ήμουνα, ακραίος και αυθεντικός, δεν θα μπορούσα να το κάνω σε μπουρδέλο.

Οι γονείς σου;
– Με τη μητέρα μου ζω. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει τέσσερα χρόνια.

Τι ήξερε ο πατέρας σου;
– Ήμουνα διακριτικός στο σπίτι. Βέβαια θα το είχε καταλάβει. Η μάνα μου το ήξερε, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ ανοιχτά, αλλά ήταν πάντα εκεί, δίπλα μου και προσπαθούσε να βοηθήσει.

Έχεις περάσει και ένα «φεγγάρι» από τη δημοσιογραφία;
– Ναι, μια 5ετία. Ήμουν στα «Πρόσωπα». Είχα γράψει επίσης κάποια κομμάτια στη «Γυναίκα», το «Περιοδικό», το «Οδός Πανός», το «01». Και ήμουν βοηθός σκηνοθέτη στο «SEVEN», στην «Άσιντ κάμερα» που έκανε ο Μελισσινός. Μου άρεσε πολύ αυτή η δουλειά.

Και γιατί τα παράτησες ;
– Ένιωσα ότι έφθασα σε ένα τέρμα. Σταμάτησα και άλλαξα πορεία.

Ναι, αλλά πώς βρέθηκες από την δημοσιογραφία στο πεζοδρόμιο;
– Μου αρέσει να πηγαίνω μέχρι τα άκρα και μετά να γυρνάω πίσω. Τότε ήμουν 20 χρονών και ήθελα να τα δοκιμάσω όλα. Η περιέργεια μου κράτησε μια πενταετία.

Όλα μια πενταετία σου κρατάνε.
– Από ότι φαίνεται ναι. Η περίοδος που έζησα στο δρόμο ήταν σαν ένα έντονο διάλειμμα …

Πού πήγαινες, στη Συγγρού;
– Παντού, στην περιοχή γύρω από την Ομόνοια, την Κουμουνδούρου. Έκανα παρέα με πόρνες και νταβατζήδες. Όλα αυτά που με γοήτευαν.

Τι σ’ άρεσε σ’ αυτό; 
– Η αποκαθήλωση. Έβλεπες έναν άνθρωπο που ήταν ένας «σούπερ άνδρας», να πληρώνει για να κάνει ακραία πράγματα. Αυτό με απελευθέρωνε. Μετά δεν είχα ενοχές για τις δικές μου επιθυμίες. Έβλεπα ότι πολλοί ήταν χειρότεροι από εμένα.

Κρύβουν πολλά οι άνθρωποι. 
– Ακόμη και οι παππούδες μας που νομίζαμε ότι ζούσαν μια ζωή συντηρητική με πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια, βλέπουμε τώρα να τρέχουν πίσω από τις Βουλγάρες. Ψάχνουν να βρούνε έναν ανικανοποίητο έρωτα, φαντεζί ίσως, που ικανοποιεί όμως τις κρυφές τους επιθυμίες.

Για πες μου για τον κόσμο που γνώρισες. 
– Οι πουτάνες ήταν φοβερές. Άλλες ήταν παντρεμένες και το έκαναν για να ζήσουν τα παιδιά τους. Ωραίες τύπισσες, αυθεντικές. Τη νύχτα βρίσκεις πιο ντόμπρους ανθρώπους. Όχι πάντα βέβαια και εκεί υπάρχουν μικρότητες.

Και οι πελάτες;
– Ήρθε ένα βράδυ ένα ζευγάρι. Ετοιμαζόντουσαν να παντρευτούν. Κόρη εισαγγελέα αυτή, ήθελε να διασκεδάσουν λίγο διαφορετικά. Υπήρχε κι ένα ζευγάρι που ήθελε να είμαι εγώ με τον άντρα στο κρεβάτι και η γυναίκα να κάθεται απέναντι μας, στο τραπεζάκι και να γράφει. Δεν ξέρω αν ζωγράφιζε ή έγραφε ημερολόγιο, αλλά ήθελε να βλέπει τον άντρα της με έναν άλλο άντρα.

Σκληρές οι νύχτες.
– Αλλά και δημοκρατικές. Είχα πάει με κάποιον που του έλειπε ένα πόδι. Αυτό για μένα ήταν ένα μάθημα. Πλήρωνε και ζητούσε να τον «αγαπήσεις». «Απαιτούσε» τα δικαιώματα του. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις;

Προσπαθώ. Μου λες ότι σε κανονικές συνθήκες, δεν θα πήγαινες ποτέ με έναν άνθρωπο με ένα πόδι. 
– Ναι, αλλά η πορνεία σε κάνει να σκέφτεσαι πιο δημοκρατικά. Όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα.

Ουσίες έπαιρνες;
– Είχα δοκιμάσει τις περισσότερες. Αλλά προτιμούσα το χασίς που είναι και πιο ακίνδυνο.

Ακίνδυνο;
– Σε σχέση με το αλκοόλ και με τις άλλες τις ουσίες, ναι. Γι’ αυτό άμα γίνει καμιά εκδήλωση υπέρ της αποποινικοποίησης πηγαίνω. Οι πιο πολλές έρευνες συγκλίνουν ότι δεν είναι τόσο βλαβερό όσο υποστηρίζει το κράτος. Η απαγόρευση δημιούργησε όλο αυτό το χάλι που βλέπουμε στην Ομόνοια, με τα άρρωστα άτομα.

Διάβασα τα περιοδικά σου. Πολύ ενδιαφέροντα αλλά γιατί δεν γράφεις για όλα αυτά που έχεις ζήσει; 
– Δεν θέλω να μιλάω πολύ για αυτήν την περίοδο. Είναι σαν να βγαίνεις σε ένα μπαλκόνι και να πιτσιλάς τον κόσμο που περνάει από κάτω. Οι περισσότεροι μπορεί να μην θέλουν να πιτσιλιστούν.

Και τώρα γιατί μου μιλάς; 
– Ε, είπα να μιλήσω μια φορά, σε ένα άνθρωπο που θα κάτσει απέναντι μου και θα με ακούσει. Αλλά και σε σένα δεν θα στα πω όλα. Θα ήταν σαν να κάνω ένα δημόσιο στριπτίζ. Μπορεί να πάρει την εφημερίδα, ο χειρότερος βιτσιόζος, να καθίσει στο καφενείο, να διαβάζει και να κουνάει απαξιωτικά το κεφάλι του, ενώ θα έχει κάνει χειρότερα. Εγώ θα ξεγυμνώνομαι ενώ αυτός θα μένει καλυμμένος.

Αν σου ζητούσα μια λέξη, τι θα έλεγες; Αναρχικός; 
– Πως το εννοείς; Δηλαδή αν βάζω μια κουκούλα και βγαίνω στις διαδηλώσεις;

Όχι, εννοώ τι τίτλο θα έβαζες στην ιδεολογία σου. 
– 16 χρόνων είχα μακριά μαλλιά και άκουγα ροκ. Πέρασα από το ΚΚΕ και τον «Ρήγα» αλλά δεν ήθελα να έχω σταθερές αρχές. Δεν μου αρέσανε τα θρανία, προτιμούσα να πιάνω το δάσκαλο και να μου λέει το μάθημα πίνοντας ένα καφέ. Και αντί να κάνω ρεπορτάζ για τις πουτάνες, ήθελα να ζήσω ανάμεσα τους. Άρα μάλλον είμαι αναρχικός.

Μολότοφ έχεις πετάξει;
– Όχι ποτέ. Με γοητεύουν όλα αυτά που γίνονται στις πορείες μέχρι ένα όριο όμως. Θα προτιμούσα να πετάξει κάποιος μια σακούλα με σκατά σε μια Τράπεζα παρά να προσπαθήσει να της βάλει φωτιά.

Πιστεύεις ότι έχασες κάτι που δεν έζησες μια κανονική ζωή;
– Το πιο σπουδαίο δώρο μιας ετεροφυλόφιλης σχέσης είναι το παιδί. Εγώ επέλεξα μία ένωση που δεν δημιουργεί ζωή. Αλλά χόρτασα τη ζωή, ανταλλάσσοντας φιλία και αγάπη.

«Οι άνθρωποι σαν τα σκυλιά μυρίζονται
και απομακρύνονται»

Ήμουν ξαφνιασμένος. Από τα μισάνοιχτα πατζούρια μπαινόβγαιναν τα φώτα της Λιοσίων. Ένα μεγάλο στερεοφωνικό με κασέτες «παλαιάς κοπής» και μια κιθάρα αφημένη στο πλάι. Αν δεν ήξερα, θα νόμιζα ότι ήμουν στο σπίτι ενός τραγουδιστή του «νέου κύματος». Ημίφως και μελαγχολία. Είχα έρθει να συναντήσω έναν «περιθωριακό» και άκουγα τραγούδια που αν τα είχαν ανακαλύψει οι «άκαπνοι» των δισκογραφικών, θα «κοκορευόντουσαν» για ένα χρόνο. Ο Φώτης τους όμως μετέχει στο «τελευταίο κύμα». Τα τραγούδια του τα ανεβάζει στο blog του. Κάποιες φορές τα τραγουδάει σε φίλους. Μου ζητάει να κάνουμε ένα διάλλειμα για να στρίψει ένα τσιγάρο. Περνάει από τον υπολογιστή του και πατάει μερικά delete. Ακόμη θα αναρωτιέται γιατί αποφάσισε να μου μιλήσει.

Στο τελευταίο κομμάτι που μου έπαιξες οι στοίχοι δεν ήταν δικοί σου.
– Ε δεν τα γράφω όλα εγώ. Αυτό ήταν μια μελοποίηση που είχα κάνει σε ένα ποίημα του Ελύτη.

Γράφεις τραγούδια, έχεις βγάλει περιοδικό, έχεις ένα blog και τώρα βγάζεις και βιβλία; 
– Ε, μην τα παραλές. Ένα βιβλίο έβγαλε το «Heteron», τα ποιήματα του Σωτήρη Παστάκα του ψυχίατρου. Μου άρεσαν πολύ οι «Προσευχές για φίλους» και είπα να το εκδώσω. Και σκοπεύω σιγά – σιγά, να ψαχτώ να βγάλω κάποια βιβλία, είτε φίλων είτε ενδιαφέροντα πράγματα που θα βρω.

Στις καλοκαιρινές κινητοποιήσεις των bloggers για τις φωτιές είχες συμμετάσχει; 
– Πήγαινα στις πορείες, τράβαγα βίντεο και τα ανέβαζα. Δε μ’ αρέσει να συμμετέχω σε διαδικασίες. Προτιμώ να κάνω κάτι μόνος μου.

Για πες μου ένα θέμα που θα σε κατέβαζε στους δρόμους;
– Το περιβάλλον. Και οι δεξιοί και οι αριστεροί και οι ομοφυλόφιλοι, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Τα πράγματα όμως δεν είναι τα ίδια στον Εθνικό Κήπο και στην Πειραιώς. Θα μπορούσαν να πάρουν μια πλαγιά στα καμένα και να κάνουν βιολογικές καλλιέργειες και να φτιάξουν ένα χωριό οικολογικό, με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Είναι μια πρόταση…

Για τα δικαιώματα των γκέι δεν θα κατέβαινες στους δρόμους;
– Για τον γάμο των ομοφυλοφίλων δηλαδή; Να πάμε σε μια εκκλησία, να πληρώνουμε τον παπά; Αυτό μας λείπει σαν γκέι; Οι γελοιότητες των στρέιτ; Γιατί; Για να κληρονομήσουμε τον γκόμενο μας;

Ναι, αλλά αν ζούσες χρόνια με έναν άνθρωπο και είχατε ένα σπίτι μαζί και ξαφνικά πέθαινε….
– Τι, να μου μείνει το σπίτι; Το θέμα είναι να τα τρώμε μαζί όταν ζει. Και άμα είναι τόσα πολλά, να του πω πριν φύγει «άμα γουστάρεις δώσε μου μερικά».

Για πες μου λοιπόν κάτι άλλο που σε ενοχλεί και θα ήθελες να το αλλάξεις. 
– Μου τη σπάει η τηλεόραση. Προβάλλονται οι ελαφρείς γκέι. Βέβαια κάπως έτσι προβάλλονται και οι στρέιτ. Στην τηλεόραση ούτως ή άλλως όλα  είναι ελαφρά. Μου τη σπάει επίσης το ότι δεν έχει μπλε κάδους και κάνω βόλτες τα τετράγωνα μήπως και τους βρω. Μου τη σπάει που ο γέρος μπορεί να πιει τσικουδιά στα Ανώγεια και ο νέος δεν μπορεί να καπνίσει λίγη φούντα, ενώ ουσιαστικά είναι το ίδιο πράγμα. Όλα αυτά τα μικρά λάθη με ενοχλούν.

Μετά από τόσες «σκοτεινές» διαδρομές, πού σου αρέσει να περπατάς στην Αθήνα; 
– Στην Αθήνα περπατάω μόνο όταν είναι άδεια, τις Κυριακές. Τις άλλες μέρες οι μόνες συζητήσεις που ακούς στο δρόμο είναι για τα ευρώ και όλοι τρέχουν με ένα κινητό στο αυτί. Ο κόσμος έχει τρελαθεί και βέβαια ούτε ένα λεπτό για τον έρωτα. Σαν τα σκυλιά μυρίζονται και απομακρύνονται.

Ο Τραμπ στέλνει στην Ολλανδία πρέσβη που δεν θέλει τους γκέι!

Είναι ένας εκ των ιδρυτών του Tea Party, του άκρως συντηρητικού κινήματος, πολέμιος των ομοφυλόφιλων που έχει κατηγορηθεί και για ρατσισμό. Πρόκειται για τον 63χρονο Πέτε Χόεκστρα, πρώην μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1993 μέχρι το 2011 με ολλανδική καταγωγή, τον οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να διορίσει πρέσβη των ΗΠΑ στην Ολλανδία. Στην χώρα, που είναι η πρώτη που νομιμοποίησε τους γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, η είδηση προκάλεσε αντιδράσεις.
Η εφημερίδα De Volkskrant έγραψε: «Ο Τραμπ τοποθετεί έναν Ολλανδό (πρέσβη) στην Ολλανδία, αλλά έναν Ολλανδό από την Ολλανδία της δεκαετίας του '50». Για να αναλάβει καθήκοντα ο Χόεκστρα, που έχει γεννηθεί στην Ολλανδία αλλά έφυγε για τις ΗΠΑ σε ηλικία 3 ετών, θα πρέπει πρώτα ο διορισμός του να εγκριθεί από την ολλανδική κυβέρνηση και να επιβεβαιωθεί από την αμερικανική γερουσία.
Ο ίδιος, έχει μιλήσει ανοιχτά εναντίον των γάμων των ομοφυλόφιλων και ως μέλος του Κογκρέσου είχε ψηφίσει για τον περιορισμό του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση ενώ έχει δηλώσει και ένθερμος υποστηρικτής της θανατικής ποινής. Το 2012 είχε θέσει υποψηφιότητα για την Γερουσία και προκάλεσε σάλο η συμμετοχή του σε διαφημιστική καμπάνια, στην οποία μια Κινέζα με βαριά αμερικανική προφορά περιφέρεται με ποδήλατο σε ορυζώνες και ευχαριστεί τις ΗΠΑ για τον μεγάλο δανεισμό στη χώρα της.

«Όλος ο κόσμος, μια θάλασσα»: Μια ταινία ύμνος στη διαφορετικότητα!

Τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι σε έναν κόσμο που μοιάζει με τη… θάλασσα του Έκτορα Σχηματαριώτη.

Τι σημαίνει να είσαι διαφορετικός και πόσο αυτό επηρεάζει τις σχέσεις των ανθρώπων; Να έχεις άλλη εθνότητα... Θρησκεία... Φύλο; Τι κοινά μπορεί να έχει ένας φιλόζωος με έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα; Ένας βιοπαλαιστής με ένα νέον που ανοίγει τα φτερά του για να «πετάξει»; Όλα συναντώνται στο μπλε της… θάλασσας! Και πιο συγκεκριμένα στην ταινία μικρού μήκους του σκηνοθέτη, Έκτορα Σχηματαριώτη «Όλος ο κόσμος, μια θάλασσα».

Η συγκεκριμένη ταινία συμμετέχει στο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους «MyRodeReel 2017» που διεξάγεται στην Αμερική, στέλνοντας ένα μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης αγκαλιάζοντας τους πολίτες του κόσμου.

Παράλληλα διαφημίζει τις ομορφιές της χώρας μας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αλλά και στα πέρατα του κόσμου, μια και στον διαγωνισμό έχουν δηλώσει συμμετοχή επαγγελματίες του καλλιτεχνικού χώρου από όλη την υφήλιο.

Σε αυτό το link μπορείτε να δείτε online την ταινία καθώς κι ένα backstage βίντεο με το πως γυρίστηκε. Επίσης μπορείτε να στηρίξετε τη συμμετοχή με την ψήφο σας πατώντας απλά “VOTE” (έως 2 Αυγούστου) καθώς και να την μοιραστείτε πατώντας “SHARE”.

Η ελληνική ταινία μικρού μήκους όμως είναι ήδη πετυχημένη, καθώς έχει καταφέρει όχι μόνο να μαγνητίσει τα βλέμματα πολλών ξένων σκηνοθετών και ανθρώπων του χώρου αλλά να αποσπάσει πολλές θετικές κριτικές αλλά και διακρίσεις.

Μετά από επιλογή των κριτών ήταν στις τελικές υποψηφιότητες για τα βραβεία καλύτερης κινηματογράφησης «BEST CINEMATOGRAPHY» και μη αγγλόφωνης ταινίας «BEST NON- ENGLISH».

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Τέσσερις νέοι άνθρωποι -άγνωστοι μεταξύ τους- αποφασίζουν να πάνε στη θάλασσα.
Οι συνθήκες τους φέρνουν κοντά και γίνονται μια παρέα χωρίς να δώσουν καμία σημασία σε κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές που φαινομενικά τους διακρίνουν.
Φτάνοντας στην παραλία, ένας ηλικιωμένος άντρας τους παρατηρεί και με μια κουβέντα του, επισφραγίζει αυτή τη νέα φιλία αλλά και μία μεγάλη αλήθεια για τη ζωή γενικότερα.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:
«Η σκληρότητα και η επιθετικότητα του σύγχρονου κόσμου, μας οδήγησε στη δημιουργία αυτής της ταινίας με βασικό θέμα τον σεβασμό της διαφορετικότητας των ατόμων μέσα σε μια κοινωνία. Ρατσιστικές ή βίαιες εκδηλώσεις ενάντια σε ότιδήποτε μπορεί να μας φαίνεται “ξένο” όχι απλά δεν πρέπει να υφίστανται αλλά με συμπόνια προς τον συνάνθρωπο -και μόνο με αυτήν την σκέψη- να μη διστάζουμε και να βοηθάμε όποτε κρίνεται αναγκαίο.Όπως, λοιπόν, η θάλασσα δεν κάνει διακρίσεις -καθώς αποτελεί ένα δώρο της φύσης προς όλους- έτσι θα έπρεπε να κάνουμε κι εμείς οι άνθρωποι. Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια παραθαλάσσια περιοχή στην Ελλάδα του 2017.

Το τυπικό ελληνικό καλοκαίρι, κάτω από το καυτό ήλιο και το γαλάζιο της θάλασσας τονίζουν μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση του θέματος.
Οι άνθρωποι επι της ουσίας δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Ένα χαμόγελο ή μια ευγενική κίνηση μπορεί να γεμίσει της ψυχές τους με τα ομορφότερα συναισθήματα κι αυτή είναι η ουσία και μόνο».

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ:
Στο παρακάτω link μπορείτε να δείτε online την ταινία καθώς κι ένα backstage βίντεο με το πως γυρίστηκε.
Επίσης μπορείτε να στηρίξετε τη συμμετοχή με την ψήφο σας πατώντας απλά “VOTE”(έως 2 Αυγούστου) καθώς και να την μοιραστείτε πατώντας “SHARE”.

“WHOLE WORLD, A SEA” / “ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ”
Μικρού μήκους ταινία (3')

Σκηνοθεσία
Έκτωρ Σχηματαριώτης

Σενάριο
Δήμητρα Καρακωνσταντή - Έκτωρ Σχηματαριώτης

Παίζουν
Γιάννης Φραγκίσκος
Δήμητρα Καρακωνσταντή
Παναγιώτης Κατσώλης
Ροζαλία Μιχαλοπούλου
και ο
Θεόδωρος Κατσαφάδος

συμμετέχει το σκυλάκι, Βάφλα.

Συνεργείο
Κινηματογράφηση: Νίκος Σαμαράς - Έκτωρ Σχηματαριώτης
Εναέρια κινηματογράφηση: Μίλτος Σελητσανιώτης
Ηχοληψία: Δημήτρης Γιαγκουρίδης
Μουσική και μίξη ήχου: Μίλτος Σχηματαριώτης
Μακιγιάζ και μαλλιά: Πένυ Μάμμη
Backstage κάμερα: Φραγκίσκος Πενίδης

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ: Spring Awakening (Το Ξύπνημα της Άνοιξης) (2015)

H TAINIA ΠΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΠΟΛΥ ΝΑ ΔΟΥΜΕ...
Το Ξύπνημα της άνοιξης είναι η ιστορία πέντε εφήβων που στήνουν μια ένοπλη συμμορία: ένα μωσαϊκό έρωτα, χαμένων σχέσεων, προδοσίας και μηδενισμού, που διαδραματίζεται σε μια φθίνουσα πόλη, όπου τα πάντα καταρρέουν μέσα στην οικονομική και κοινωνική κρίση. Ιδεολογία, κατεστημένο, αγώνας, όπλα, παραβατικότητα, διαδηλώσεις, ναρκωτικά δίνουν μια λεπτομερέστατη εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που μαστίζεται από τη βαθιά κοινωνική και ηθική (εκτός από οικονομική) κρίση και στην οποία δεν υπάρχει ξεκάθαρος θύτης και ξεκάθαρο θύμα. Οι πέντε έφηβοι που, ως συνήθως, ξεκινούν την παραβατική τους δράση βασισμένοι σε ιδέες και οράματα δείχνουν, τελικά, να μην μπορούν να διαχειριστούν ούτε την κοινωνία ούτε τη θέση τους σε αυτή. Και όταν το παιχνίδι αρχίζει να ξεφεύγει από τον έλεγχο είναι πια αργά.

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ: O φίλος Κώστας Γιάνναρης έγραψε ξανά ιστορία. Η ταινία θα μπορούσε να είχε τον τίτλο 'Χαμένη γενιά'. Εκτός από ένα καλά γυρισμένο σύνολο που αποτυπώνει την πολιτική και ιδεολογική ταξικότητα των νέων μέσα από τα χρόνια της κρίσης, φαίνεται ότι αποκαλύπτει τα εσώψυχα της κοινωνίας. Σε ότι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις τις αποτυπώνει ιδίως με μικρές ερωτικές σκηνές με φυσικότητα άσχετα από το φύλο και σίγουρα δεν προσδιορίζει και δεν επιμένει να τονίσει το θέμα της διαφορετικότητας, εκτός από την καταγωγή των πρωταγωνιστών...μέσα στο φίλμ.
Ωστόσο μέσα από το φιλμ καταγράφει το χάσμα των κοινωνικών τάξεων στην Αθήνα του σήμερα, αλλά αναζητεί την χαμένη γενιά που πλέον εγκλωβίζεται σε ένα στείρο χώρο χωρίς έκφραση....

ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΗΣ; Μέσα όμως από την πλοκή της ιστορίας μιας εγκληματικής συμμορίας Ελλήνων και Αλβανών που δεν έχει ευτυχή κατάληξη καθώς διαπράττουν την μία παρανομία και το μεγάλο λάθος στο τέλος, αποτυπώνει τις προσωπικές σχέσεις των πρωταγωνιστών. Βέβαια θα θέλαμε να πούμε στο φίλο σκηνοθέτη ότι δεν υπάρχουν μόνο συμμορίες εγκληματικού χαρακτήρα, υπάρχουν συμμορίες Ελλήνων και Αλβανών που δυστυχώς με άλλα...'όπλα' όπως πέτρες, νεράτζια και πτύελα εκδηλώνουν την ομοφοβία τους απέναντι στην νέα γενιά...Κι αυτό είναι εξίσου επικίνδυνο. Αυτό θα ήταν σενάρια μιας άλλης ταινίας που θα γράφαμε οπωσδήποτε...
With English Subtitles Here OR Here

Cassandro: O κορυφαίος Μεξικανός wrestler είναι γκέι

O Saúl Armendáriz ή αλλιώς Cassandro είναι δηλωμένος ομοφυλόφιλος και εμφανίζεται ως drag queen μέσα στο ρινγκ. Ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα εντοπίζουμε σήμερα στο VICE με την ιστορία ενός παλαιστή ονόματι Saúl Armendáriz ή αλλιώς Cassandro που είναι δηλωμένος ομοφυλόφιλος και εμφανίζεται ως drag queen μέσα στο ρινγκ. Γεννήθηκε τον Μάιο του 1970 και τον ξέρουν όλοι σαν Cassandro.
Με πολλούς τίτλους στο ενεργητικό του αλλά και πολλούς σκληρούς τραυματισμούς στην καριέρα του, έχει φτάσει πλέον στην Δύση της πορείας του. Αρχικά είχε τον ρόλο του Rey Misterio ως luchador στη συνέχεια όμως μπήκε στην ομάδα των Exóticos που υποδύονταν τους ομοφυλόφιλους πάνω στο ρινγκ. Οι περισσότεροι από αυτούς βέβαια ήταν straight ωστόσο ο Cassandro ήταν γκέι.

ΕΡΩΤΗΣΗ 73 ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΣΕ FIFA ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Απάντηση στην επιστολή που συνέταξαν 73 ευρωβουλευτές από έξι πολιτικές ομάδες και συνυπογράφουν ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου και Κωνσταντίνα Κούνεβα, αναφορικά με την αντιμετώπιση του σεξισμού και της έμφυλης βίας στο ποδόσφαιρο, έδωσε η Γ.Γ. της Ομοσπονδίας, Φατμά Σαμούρα.
Στην επιστολή τους οι ευρωβουλευτές εκφράζουν, μεταξύ άλλων, «τη βαθιά τους ανησυχία σχετικά με τις πολυάριθμες εκδηλώσεις σεξισμού, μίσους και έμφυλης βίας, που καταγράφονται στη διάρκεια ποδοσφαιρικών αγώνων», ζητώντας από τη FIFA να λάβει «πολύ σοβαρά υπόψη τις περιπτώσεις αυτές και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν, προκειμένου να εξαλειφθεί αυτό το τρομερό φαινόμενο».
Στην απάντησή της η κα Σαμούρα επισημαίνει ότι «η FIFA επιδεικνύει μηδενική ανοχή απέναντι σε περιστατικά βίας και διακρίσεων, οποιασδήποτε φύσης», καθώς και ότι «η προσπάθεια καταστολής τέτοιων φαινομένων συνεχίζεται και απαιτείται η συνεργασία και συμμετοχή όλων των μερών».

Ακολουθούν η επιστολή των Ευρωβουλευτών και η απάντηση της Γενικής Γραμματέα:

«Επιστολή 73 Ε/Β για την Αντιμετώπιση του Σεξισμού και της Έμφυλης Βίας στο Ποδόσφαιρο
Αγαπητέ κύριε Gianni Infantino,
Αγαπητέ κύριε Aleksander Čeferin,

Ως μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σας γράφουμε για να εκφράσουμε τη βαθιά μας ανησυχία σχετικά με τις πολυάριθμες εκδηλώσεις σεξισμού, μίσους και έμφυλης βίας, που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικών αγώνων.
Αυτές δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Στα γήπεδα ποδοσφαίρου, καθώς και σε άλλους αθλητικούς χώρους, οι εκδηλώσεις αυτές είναι συχνές, εντούτοις λόγω έλλειψης στοιχείων και θεσμοθετημένων αποφάσεων, οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις δεν εντοπίζονται και δεν καταγγέλλονται. Οι δημόσιες καταγγελίες από τις αθλητικές αρχές ή τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους κατά του σεξισμού και της έμφυλης βίας, είναι σχεδόν ανύπαρκτες και αυτό δείχνει το μέγεθος της υποτίμησης του προβλήματος.
Θα θέλαμε να επαναλάβουμε ότι η έμφυλη βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση και πως πρέπει να αντιμετωπίζεται με το ίδιο πρωτόκολλο, όπως οι ρατσιστικές επιθέσεις ή οι προσβολές. Οι περιπτώσεις σεξιστικού λόγου είναι επίσης κοινές κατά των γυναικών διαιτητών, διακεκριμένων αθλητριών ή άλλων γυναικών που συμμετέχουν σε αθλητικά παιχνίδια. Η αποδοχή και η ανεκτικότητα αυτών των στάσεων ενισχύει την επιθετικότητα, προάγει την ανοχή σε αυτά τα εγκλήματα και εξαπλώνει ένα αίσθημα ατιμωρησίας. Επίσης, υποτιμά τα συγκεκριμένα γεγονότα, στιγματίζει το θύμα και δίνει άλλοθι σε αυτές τις συμπεριφορές.
Σας προτρέπουμε, ως Προέδρους των κύριων φορέων του ποδοσφαίρου, να καταγγείλετε δημόσια και κατηγορηματικά όλες τις περιπτώσεις σεξισμού και να τερματίσετε το συντομότερο τη θεσμική ανοχή έναντι του σεξισμού και της βίας κατά των γυναικών. Τόσο η FIFA όσο και η UEFA έχουν καταδικάσει στο παρελθόν ρατσιστικές προσβολές και μάλιστα επέβαλαν πρόστιμα σε κάποιους ποδοσφαιρικούς συλλόγους για ρατσιστικά τραγούδια και επιθέσεις. Ως εκ τούτου, σας ζητάμε να λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη τις περιπτώσεις αυτές και να κάνετε ό,τι είναι δυνατόν για να εξαλείψετε αυτό το τρομερό φαινόμενο. Κατά την άποψή μας, θα ήταν εξαιρετικά σημαντικό η FIFA και η ΟΥΕΦΑ να ξεκινήσουν μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης του κοινού για τη θέσπιση συγκεκριμένου πρωτοκόλλου για την καταπολέμηση του σεξισμού και της βίας κατά των γυναικών στον αθλητισμό.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την προσοχή σας σε αυτό το επείγον θέμα και αναμένουμε την απάντησή σας».

Ακολουθεί η απάντηση της Γενικής Γραμματέα της FIFA, Fatma Samoura, στην επιστολή των Ε/Β:

«Αγαπητά Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την επιστολή σας, η οποία έγινε θετικά αποδεκτή από τον Πρόεδρο της FIFA και στη συνέχεια μού προωθήθηκε λόγω της αρμοδιότητάς μου για την κατάλληλη παρακολούθηση τέτοιων ζητημάτων.

Από την πλευρά μου, θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω που μοιραστήκατε την ανησυχία σας σχετικά με αυτό το σημαντικό κοινωνικό θέμα. Η FIFA έχει μια στάση μηδενικής ανοχής έναντι διακρίσεων και βίας οποιασδήποτε φύσεως και σας ευχαριστώ που μας δίνετε την ευκαιρία να μοιραστούμε με εσάς ορισμένες πληροφορίες σχετικά με την πολιτική μας για τέτοια ζητήματα, καθώς και συγκεκριμένα μέτρα που θεσπίσαμε για την εντατικοποίηση των προσπαθειών μας για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος στο ποδόσφαιρο.
Πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι πρόκειται για προσπάθειες, πρωτοβουλίες και διαδικασίες που βρίσκονται σε μια διαρκή αξιολόγηση. Στόχος τους είναι να εξασφαλίσουν τα κατάλληλα εργαλεία και μέσα, ώστε κάθε οργανισμός να αντιμετωπίζει επαρκώς περιστατικά, καταστάσεις ή συμπεριφορές που αποκλίνουν από τους κανόνες και τον αναμενόμενο κώδικα δεοντολογίας.
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με το νέο καταστατικό της FIFA, που εγκρίθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2016. Στο άρθρο 3 δίνεται έμφαση στη δέσμευσή της να σέβεται όλα τα διεθνώς αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Επίσης, το άρθρο 4 απαγορεύει ρητώς κάθε είδους διακρίσεις, μεταξύ άλλων την έμφυλη και του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Για να στηρίξει  την στρατηγική της προσέγγιση, η FIFA λαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα στους τομείς της διαφορετικότητας και την καταπολέμηση των διακρίσεων, τομείς που αναφέρονται στην επιστολή σας. Είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω, ότι σε πολλές από αυτές τις πρωτοβουλίες συνεργαζόμαστε με εμπειρογνώμονες, με ΜΚΟ, διεθνείς Οργανώσεις και την κοινωνία των πολιτών, επειδή οι προσπάθειες αυτές χρειάζονται συμμαχίες για να πετύχουν.
Μόνος του, κανένας οργανισμός – ανεξάρτητα από την επιρροή του – δεν μπορεί να προχωρήσει προς τα εμπρός . Θέματα, όπως οι διακρίσεις, χρειάζονται ομαδική προσπάθεια. Προσπάθεια που στοχεύει στην πολιτισμική αλλαγή, στην εξάλειψη των στερεότυπων και στη δημιουργία ενός νέου τρόπου σκέψης.
Η FIFA ζήτησε από τον διεθνή εμπειρογνώμονα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συγγραφέα των κατευθυντήριων οδηγιών του ΟΗΕ για Επιχειρηματικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Harvard, John Ruggie, να βοηθήσει και να παρέχει συμβουλές για την περαιτέρω ενσωμάτωση των πτυχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις πολιτικές και τις πρακτικές της FIFA. Με βάση την ανεξάρτητη έκθεσή του, που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2016, η FIFA έχει αναπτύξει και δημοσιεύσει έναν οδηγό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με την αρχή 16 της Οδηγίας των Ηνωμένων Εθνών, αναφορικά με τις αρχές για τα Επιχειρηματικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές. Όπως ίσως γνωρίζετε, έχουμε επίσης δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο συμβουλευτικό σώμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το οποίο αποτελείται από διακεκριμένους εξωτερικούς εμπειρογνώμονες, ώστε να παρέχουν στη FIFA ανεξάρτητες συμβουλές σχετικά με τις προσπάθειές της να εφαρμόσει το άρθρο 3 του καταστατικού της.
Ακόμη, έχουν υλοποιηθεί σταδιακά συγκεκριμένα μέτρα με σκοπό την καταπολέμηση των διακρίσεων και την εξασφάλιση στις εκδηλώσεις μας ενός ελεύθερου διακρίσεων περιβάλλοντος. Το σύστημα παρακολούθησης της καταπολέμησης των διακρίσεων της FIFA αποτελεί καινοτομία στον κόσμο του αθλητισμού.  Ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA στη Ρωσία, και προχωράει με την υποστήριξη του “Fare Network”, μιας ΜΚΟ που εργάζεται για την καταπολέμηση του ρατσισμού και όλων των άλλων μορφών διακρίσεων στο ποδόσφαιρο, συμπεριλαμβανομένων των έμφυλων διακρίσεων. Το Σύστημα περιλαμβάνει ανεξάρτητους παρατηρητές, οι οποίοι είναι παρόντες στα γήπεδα και υποβάλλουν αναφορές για περιστατικά που εμπεριέχουν διακρίσεις. Αυτές οι αναφορές  χρησιμεύουν ως βάση για την έναρξη πειθαρχικών διαδικασιών και πιθανών κυρώσεων στα συνεργαζόμενα μέλη της FIFA.
Το πρόσφατο Κύπελλο Συνομοσπονδιών στη Ρωσία ήταν το πρώτο επίσημο τουρνουά που πραγματοποίησε η FIFA, ακολουθώντας 3 στάδια στο θέμα των διακρίσεων και χρησιμοποίησε παρατηρητές κατά των διακρίσεων σε όλους τους αγώνες. Αυτοί οι παρατηρητές εκπαιδεύτηκαν επίσης για τον εντοπισμό περιστατικών, που αφορούν στον σεξισμό και την έμφυλη βία. Με τη διαδικασία τριών σταδίων - που εγκρίθηκε από το Συμβούλιο της FIFA τον Μάιο του 2017 - οι διαιτητές έχουν την εξουσία να σταματήσουν τον αγώνα και να ζητήσουν μια δημόσια αναγγελία για να παύσει η συμπεριφορά διάκρισης,  στη συνέχεια να αναστείλουν τον αγώνα μέχρι να σταματήσει η διάκριση και τέλος, εάν αυτή η συμπεριφορά συνεχίζεται, να αποφασίσουν να ακυρώσουν τον αγώνα. Με ικανοποίηση είδα όλα αυτά τα μέτρα και τα εργαλεία να δοκιμάζονται στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών. Το γεγονός, ότι σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκθέσεις του “Fare Network”, δεν παρατηρήθηκαν περιστατικά διάκρισης κατά τους τελευταίους 2 αγώνες του διαγωνισμού και ότι η πλειοψηφία των αγώνων έλαβε χώρα σε μεγάλο βαθμό σε παρόμοιο περιβάλλον, είναι ενθαρρυντικό σημάδι για να συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Εκτός από την ενίσχυση των ελέγχων και των κυρώσεων, η ευαισθητοποίηση και η εκπαίδευση είναι ένας άλλος βασικός πυλώνας της στρατηγικής που έχει θέσει σε εφαρμογή η FIFA. Θα ήθελα να αναφέρω ορισμένες από τις δραστηριότητες που σχετίζονται με την πιο πρόσφατη ποδοσφαιρική διοργάνωση, το Κύπελλο Συνομοσπονδιών στη Ρωσία. Πριν τον αγώνα έλαβε χώρα ατομική εκπαίδευση από το προσωπικό της FIFA και της τοπικής Οργανωτικής Επιτροπής (LOC), από διαιτητές, γενικούς συντονιστές,  επιτρόπους αγώνα, υπεύθυνους ασφαλείας κ.λπ. Εφαρμόστηκαν πρόσθετα εργαλεία ευαισθητοποίησης και πρόληψης, συμπεριλαμβανομένων των οθονών προβολής βίντεο στα γήπεδα, όπου εμφανίζονταν θρύλοι του ποδοσφαίρου να μεταφέρουν μήνυμα κατά των διακρίσεων, ενώ στους ημιτελικούς (Καζάν στις 28 Ιουνίου και Σότσι στις 29 Ιουνίου), οι Ημέρες της FIFA κατά των Διακρίσεων γιορτάστηκαν  πριν τον αγώνα. Η γιορτή αυτή γίνεται κάθε χρόνο και αποτελεί μέρος των ετήσιων εκδηλώσεων της FIFA από το 2001.
Επίσης, το 2016, παρουσιάσαμε το ετήσιο Βραβείο Διαφορετικότητας της FIFA για να τονίσουμε τις προσπάθειες οργανώσεων, ομάδων και ατόμων που υποστήριξαν τη διαφορετικότητα στο ποδόσφαιρο και ενέπνευσαν την ενότητα, την αλληλεγγύη και την ισότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων. Επιπλέον, η FIFA από το 2015 υποστήριζε όλες της οργανώσεις-μέλη της με τη δημοσίευση και τη διανομή του Οδηγού Καλών Πρακτικών της FIFA,σχετικά με τη διαφορετικότητα και την καταπολέμηση των διακρίσεων.
Η FIFA εντείνει επίσης τις προσπάθειές της για την ενίσχυση των γυναικών ηγετικών στελεχών, αυξάνοντας τον αριθμό των γυναικών μελών του Συμβουλίου της FIFA και δημιουργώντας περισσότερες ευκαιρίες για τις γυναίκες, ώστε να εξελιχθούν σε ανώτερες διοικητικές θέσεις, προκειμένου να συμβάλει σε ένα ισορροπημένο, χωρίς αποκλεισμούς, και με σεβασμό περιβάλλον. Η εντονότερη συμμετοχή των γυναικών στο ποδόσφαιρο έχει γίνει ένας από τους πρωταρχικούς στόχους για όλα όσα κάνουμε. Για πρώτη φορά η FIFA διαθέτει μια Διεύθυνση αποκλειστικά αφιερωμένη στο γυναίκειο ποδόσφαιρο, στην οποία έχει ανατεθεί η εκτέλεση στρατηγικής  προώθησης του γυναικείου ποδοσφαίρου. Ένας από τους κύριους στόχους της "FIFA 2.0: Το όραμα για το μέλλον" αφορά στην ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου: Μέχρι το 2026, σκοπεύουμε να διπλασιάσουμε σε 60 εκατομμύρια τον αριθμό των γυναικών παικτριών σε όλο τον κόσμο. Ένας φιλόδοξος στόχος που αξίζει να επιτευχθεί.
Η FIFA έχει επίγνωση του κινδύνου, μέσω της διοργάνωσης των τουρνουά, να υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στα θέματα των διακρίσεων και της έμφυλης βίας. Συγχρόνως, έχουμε συνείδηση ότι τέτοια γεγονότα προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία για να προάγουν την ευαισθητοποίηση
και δίνουν θετικά κοινωνικά μηνύματα σε όλο τον κόσμο. Τόσο ο Πρόεδρος της FIFA όσο και εγώ, έχουμε σε διάφορες περιπτώσεις καταγγείλει δημόσια και σε σταθερή βάση όλες τις περιπτώσεις διάκρισης. Αλλά όπως ανέφερα στην αρχή της επιστολής μου, η προσπάθεια συνεχίζεται και απαιτεί συνεργασία και συμμετοχή όλων των μερών. Απαιτεί επίσης στοχευμένες εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες, ευαισθητοποίηση και ανάπτυξη δεξιοτήτων, που θα ενισχύσουν και θα ενδυναμώσουν  μια κουλτούρα διαφορετικότητας και αμοιβαίας κατανόησης σε ολόκληρη την πυραμίδα του ποδοσφαίρου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην προώθηση και την υποστήριξη θετικών κοινωνικών αξιών. Καλωσορίζουμε τη συνεισφορά σας, ως εκπροσώπων των λαών της Ευρώπης, σε αυτή την κοινή προσπάθεια και παραμένουμε ανοιχτοί σε έναν συνεχή διάλογο για την προώθηση των κοινωνικών θεμάτων στην Ευρώπη, στα οποία ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν».

Η ΟΜΟΦΟΒΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει ο ξυλοδαρμός νεαρού που εργάζεται στην Πάρο από καθαρά ρατσιστικά κίνητρα Ιταλών τουριστών, ενώ προκαλεί τεράστια εντύπωση η πλήρης αδιαφορία της αστυνομίας για το περιστατικό αφήνοντας απροστάτευτο έναν πολίτη που δεχόταν επίθεση. Πρόκειται για έναν βάρβαρο ξυλοδαρμό με ρατσιστικά κίνητρα λίγες μόλις ημέρες μετά τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου 22χρονου Αφροαμερικανού τουρίστα στον Λαγανά Ζακύνθου.

Η ιστορία μαζί με τις αντίστοιχες φωτογραφίες από τον ξυλοδαρμό ανέβηκαν στο μπλογκ του θύματος στα ελληνικά, ενώ έχει γίνει αναφορά και στα αγγλικά:

Αυτήν την περίοδο βρίσκομαι στην Πάρο, το νησί που μεγάλωσα, και όπου εργάζομαι καθημερινά 12 ώρες. Παρασκευή βράδυ, λοιπόν, αφού τελειώνω από τη δουλειά αποφασίζω να βγω με την παρέα μου σε κλαμπ. Χορεύουμε και περνάμε ωραία μέχρι που αποφασίζουμε να επιστρέψουμε σπίτι. Στο δρόμο συναντάμε μια παρέα τριών Ιταλών: δυο αγόρια που έκαναν φασαρία και ρωτούσαν περαστικούς πού μπορούν να βρουν χόρτο και μια κοπέλα που φαινόταν ξενερωμένη με τη συμπεριφορά τους. Όταν μας είδαν άρχισαν να γελάνε μαζί μου και να μας βρίζουν στα ιταλικά. Δεν δώσαμε σημασία. Τότε τους άκουσα να με βρίζουν προσωπικά και στα αγγλικά όπου και κατάλαβα ότι με έκραζαν για το ντύσιμο μου. Εγώ συνέχισα να περπατάω αδιάφορος, οι φίλες μου είχαν νευριάσει αλλά πάντως κανείς μας δεν τους απάντησε. Ξέραμε και οι τρεις ότι δεν αξίζει.

«Πίστευα ότι θα βρισκόμασταν σπίτι σε 3 λεπτά και ακόμη ένα bullying θα τελείωνε»

Είμαι τόσο συνηθισμένος σε σχόλια για την εμφάνισή μου που μου δεν μου έκανε αίσθηση. Περπατάμε φυσιολογικά, παρόλα αυτά ενώ εκείνοι πλέον είχαν χαθεί από το δρόμο μας, εμείς αποχαιρετάμε τη φίλη μας και συνεχίζουμε οι δυο μας από τον συνηθισμένο δρόμο.

Κατόπιν όμως, εμφανίζονται στη στροφή πίσω μας και αρχίζουν με μεγαλύτερη ένταση και… μίσος, θα έλεγα, να με βρίζουν. Συνεχίζουμε να περπατάμε χωρίς να απαντάμε ενώ μας ακολουθούσαν. Μετά από καμιά εικοσαριά μέτρα τους νιώθουμε πλέον ακριβώς πίσω μας και για αυτό επιταχύνουμε. Το σπίτι της φίλης μου ήταν πολύ κοντά. Πίστευα ότι θα βρισκόμασταν σπίτι σε 3 λεπτά και ακόμη ένα bullying θα τελείωνε. Αν και αυτή τη φορά ήταν ομολογουμένως πολύ χειρότερο. Έκανα όμως λάθος.

Το ντύσιμο που ενοχλεί

Ο πισώπλατος ξυλοδαρμός

Ξαφνικά δέχομαι μπουνιά στο πλάι και δύο χέρια πισώπλατα με πετάνε στον τοίχο. Πάγωσα. Αμέσως γυρίζω και τους βλέπω να έρχονται κατά πάνω μου. «Μαλάκα, τρέξεεε» φωνάζω στη φίλη μου και γυρίζω και ρίχνω ένα μπουκέτο σε αυτόν που με χτύπησε και φεύγει ένα-δυο βήματα πίσω. Και εκεί αρχίζει το ξύλο. Μου επιτέθηκαν και οι δύο: παίζω μπουνιές με τον έναν ενώ ο άλλος πιάνει το backpack μου, με τραβάει από αυτό και με ρίχνει κάτω. Ορμάνε και οι δυο από πάνω μου. Δεν μπορώ να ακούσω τι συμβαίνει γύρω μου, το μόνο που νιώθω είναι το σώμα μου να ξυλοκοπείται. Δεν βλέπω τη φίλη μου πουθενά.

Ξαφνικά αισθάνομαι ένα σώμα να πέφτει πάνω μου. Ήταν η φίλη των Ιταλών, που βασικά υποθέτω ότι πρέπει να πήραν η αδερφή του ενός εκ των δυο και η οποία είχε μείνει πιο πίσω. Προσπαθεί να με καλύψει και να τους σταματήσει, αλλά το κεφάλι μου είναι ακάλυπτο και δέχομαι χτυπήματα. Η μπλούζα μου έχει σκίσει ή μου τη βγάζουν εντελώς. Δεν μπορώ να καταλάβω. Το πρόσωπό μου έχει ήδη ματώσει αλλά δεν το έχω καταλάβει. Συνεχίζουν να με βαράνε. Καταφέρνω να ξεφορτωθώ την τσάντα μου στην οποία έχω μπλεχτεί και σηκώνομαι. Ορμάω σε αυτόν που μου χτυπούσε το κεφάλι, τον έχω σχεδόν ρίξει κάτω αλλά ο άλλος με γρονθοκοπεί ανενόχλητος καθώς και τα δυο μου χέρια ήταν απασχολημένα. Αφήνω στιγμίαια τον έναν με το αριστερό μου χέρι του και του πιέζω το κεφάλι προς τα κάτω για να τον κρατήσω σκυμμένο. Με το δεξί μου προσπαθώ να αμυνθώ από τις γροθιές του άλλου. Ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω για να με προστατέψω από το μίσος δύο μεθυσμένων κομπλεξικών.

Συνέχιζα να μη νιώθω τι συμβαίνει γύρω μου. Σε όλα αυτά τα λεπτά δεν θυμάμαι καμιά φωνή, απολύτως κανέναν ήχο.

Φωτογραφία που είχα ανεβάσει στο Instagram Story μου πριν δεχτώ την επίθεση. Αυτές οι κάλτσες ενόχλησαν…

Δεν είχα αίσθηση του χρόνου, αλλά κάποια στιγμή βλέπω δύο άντρες να πιάνουν τους Ιταλούς και να τους απομακρύνουν από εμένα. Η φίλη μου είχε τρέξει σε ένα φούρνο πιο διπλά και είχε φωνάξει για βοήθεια, όπως έμαθα κατόπιν. Εκείνη τη στιγμή βλέπω τι συμβαίνει δίπλα μου. Όλη η γειτονιά είχε ξυπνήσει, οι άντρες είχαν βγει από τα σπίτια τους και οι γυναίκες με τις νυχτικιές τους κοιτούσαν από το κατώφλι της πόρτας τους. Επικρατούσε ακόμη πανικός. Νέοι που γύριζαν από τα μπαρ κοιτούσαν σαστισμένοι.

 Με έβριζαν: «Κάτσο, πουτάνα, fucking gay». Δεν μπορούσα να πιστέψω το μίσος που έβλεπα

Μόλις είχα αρχίσει να βρίσκω ξανά την αναπνοή μου και ήμουν ήρεμος. Οι Ιταλοί όμως ήταν ακόμα εξοργισμένοι και μετά το πρώτο σοκ των αντρών που μας χώρισαν άρχιζαν να με ξαναβρίζουν. Ούρλιαζαν. Ωρύονταν χωρίς υπερβολή και συνέχιζαν να με βρίζουν στα ιταλικά και στα αγγλικά. «Κάτσο, πουτάνα, fucking gay», ήταν μερικές λέξεις που έπιανα. Οι άντρες συνέχιζαν να τους κρατάνε μακριά μου. Ο ένας τους ξεφεύγει και έρχεται προς τα εμένα απειλητικά. Σηκώνω το δάχτυλο μου. "Don't dare to touch me", του λέω. Συνεχίζει να με βρίζει. Θέλει να μου ξαναορμήσει αλλά κάνει ένα βήμα πίσω και κλωτσάει την τσάντα μου που βρίσκεται ακόμα κάτω. Πιάνει το καπέλο μου το σχίζει, το φτύνει, και το πετάει βρίζοντάς με. Δεν μπορούσα να πιστέψω το μίσος που έβλεπα.

Επιτέλους βλέπω τη φίλη μου. Ευτυχώς είναι καλά και αυτή ήταν η μεγαλύτερη μου έγνοια. Εκείνη τη στιγμή φτάνει και η φίλη που είχαμε αποχαιρετήσει και μόλις με βλέπει ξεσπάει σε κλάματα. Μόνο τότε από την αντίδρασή της κατάλαβα ότι αιμορραγούσα. «Σου έχει σκίσει το φρύδι», ακούω ένα παιδάκι να μου λέει. Δεν απαντάω. Βλέπω την Ιταλίδα σοκαρισμένη να κλαίει και να παρακαλάει να μην καλέσουμε την αστυνομία. Εγώ λέω στις φίλες μου να την καλέσουν. Μια γειτόνισσα, γνωστή μου, μου φωνάζει ότι την έχει καλέσει ήδη από την αρχή και ότι της είπαν ότι θα στείλουν περιπολικό. Με οδηγούν στον κοντινό φούρνο για να μου βάλουν πάγο και να μου καθαρίσουν τα αίματα. Οι Ιταλοί δεν έχουν ηρεμήσει, αλλά οι άντρες τους κρατάνε πίσω…

«Ακόμα και τώρα, νιώθω το σώμα μου να πονάει. Είμαι σοκαρισμένος »

Στο φούρνο μου έβαλαν πάγο και αλόη…  Είχα ένα βαθύ σκίσιμο πάνω από το φρύδι και όπως μου είπε η φαρμακοποιός γλύτωσα τα ράμματα επειδή δράσαμε έγκαιρα, διαφορετικά αν είχα πάει στο κέντρο Υγείας θα μου το είχαν ράψει σίγουρα.
Ακόμα και τώρα, νιώθω το σώμα μου να πονάει ειδικά στην πλάτη, στα χέρια και στο σβέρκο μου. Παρόλα αυτά αισθάνομαι σχετικά καλά σωματικά αλλά δεν μπορεί το μυαλό μου να χωρέσει την αιτία της επίθεσης. Είμαι σοκαρισμένος.

«Εκείνη τη στιγμή η ελευθερία μου δεν ήταν αυτονόητη»

Εκείνη τη στιγμή, έπαψα να αισθάνομαι ελεύθερος. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ότι κάποιοι προσπάθησαν να μου στερήσουν το αυτονόητο δικαίωμα να είμαι αυτός που θέλω να είμαι, να ντύνομαι όπως θέλω. Να βγαίνω με την παρέα μου, να περνάω καλά και να επιστρέφω ασφαλής σπίτι μου. Εκείνη τη στιγμή η ελευθερία μου δεν ήταν αυτονόητη, εκείνη τη στιγμή έπρεπε να παλέψω και να ματώσω για να συνεχίσω να μπορώ να έχω κάτι αυτονόητο.

Κάποιοι μου είπαν να μην το πάρω προσωπικά, ότι ήταν απλά δυο «μικροί» μεθυσμένοι άνθρωποι και ότι απλά είναι ένα τυχαίο γεγονός αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ ως τέτοιο.

«Έχω δεχτεί αμέτρητες φορές bullying για την εμφάνισή μου»

Έχω δεχτεί αμέτρητες φορές bullying για την εμφάνιση μου από άτομα σαν και αυτούς. Σπάνια αντιδράω πλέον σε τέτοιες συμπεριφορές γιατί πλέον το έχω συνηθίσει. Θυμάμαι την τελευταία φορά που βγήκα βράδυ στην Αθήνα οπού είχα ντυθεί παρόμοια, δέχτηκα φραστικές επιθέσεις, αλλά η μοναδική κίνηση μου ήταν να δυναμώσω τη μουσική στα ακουστικά μου.

Αυτοί που με τραμπούκισαν τότε ήταν νημφάλιοι. Δηλαδή αν ήταν και αυτοί υπό επήρεια αλκοόλ θα μπορούσε η λεκτική επίθεση να γίνει σωματική;

Και αυτό είναι το χειρότερο που αισθάνομαι, ότι πλέον μπορεί να κινδυνεύω μόνο και μόνο επειδή μπορεί να τύχει να μην αρέσω ξανά σε κάτι μεθυσμένους κομπλεξικούς. Μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν ανασφαλή ανθρωπάκια που φοβούνται. Και ναι φοβούνται.

Το έχω δει στα μάτια τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μια φορά περπατούσα προς μια στάση λεωφορείου και τρεις 18άρηδες αρχίζουν να με κοροϊδεύουν και να με δείχνουν. Από τη συζήτηση καταλαβαίνω ότι περιμένουμε το ίδιο λεωφορείο. Όταν εμφανίστηκε το λεωφορείο τους άφησα να ανέβουν πρώτοι και μετά πήγα και στάθηκα ακριβώς δίπλα τους. Σταμάτησαν να μιλάνε μεταξύ τους, αισθανόντουσαν άβολα και απέφευγαν το βλέμμα μου. Δεν είναι αυτό φόβος;

Η αδιαφορία της Αστυνομίας: Κανένα περιπολικό δεν εμφανίστηκε ποτέ!

Όσον αφορά στην αστυνομία, καθίσαμε στο φούρνο πάνω από μισή ώρα μέχρι να σταματήσω να ζαλίζομαι και περιμέναμε το περιπολικό να εμφανιστεί. Θα πρέπει να είχε περάσει πάνω από μια ώρα από τότε που την είχαν καλέσει. Εν τέλει; Κανένα περιπολικό δεν εμφανίστηκε ποτέ!!!

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας κάλεσα το αστυνομικό τμήμα. Περιέγραψα το περιστατικό και ο αστυνομικός, ο οποίος αρχικά μου είπε δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να κάνεις, μου είπε ότι θα χρειαστεί παράβολο 100€ για να κάνω μήνυση προς αγνώστους. Δηλαδή να πληρώσω μια υπηρεσία η οποία δεν με εξυπηρετεί; που δεν με προστατεύει; Να πληρώσω 100€ για να κάνω μήνυση σε αγνώστους όταν θα μπορούσαν να έρθουν και να τους οδηγήσουν στο τμήμα την ίδια κιόλας στιγμή; Γιατί δεν πρόκειται για ακόμη ένα περιστατικό που ξεκίνησε από λεκτικό τσακωμό και κατέληξε σε ξύλο όποτε και αναρωτιέσαι ποιος πραγματικά φταίει. Αλλά για ένα περιστατικό που σε χτυπάω επειδή έτσι θέλω, επειδή δεν μου αρέσεις.

«Του είπα ότι ξυλοκοπήθηκα και μου απάντησε “γιατί πήγες στο κέντρο υγείας";»

Και όλα αυτά σε ένα νησί που το καλοκαίρι του 2012 ένας συμπολίτης μου έπεσε νεκρός από πυρά ληστή και που μια κοπέλα, η μικρή Μυρτώ, κακοποιήθηκε από έναν ανώμαλο και τώρα δεν μπορεί να μιλήσει; Είναι δυνατόν να έχουν συμβεί τέτοια γεγονότα και όχι απλά να αδιαφορούν αλλά να στη λένε και από πάνω; Του είπα ότι ξυλοκοπήθηκα και μου απάντησε «γιατί πήγες στο κέντρο υγείας;». Δηλαδή έπρεπε να με αφήσουν αναπήρο για να έχει σημασία το περιστατικό μου ; Του ανέφερα επίσης ότι μια γνωστή μου τους κάλεσε την ώρα που με χτυπούσαν και δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Ξέρετε τι μου απάντησε; Ότι δεν κάλεσα εγώ ο ίδιος! Του είπα να σοβαρευτεί (πώς είναι δυνατόν να τηλεφωνήσω στην κατάσταση που βρισκόμουν;) και άρχιζε να μου φωνάζει. Του το έκλεισα στη μούρη.

Ένας αστυνομικός, ένας δημόσιος υπάλληλος δηλαδή που πληρώνεται με χρήματα μου και δικά σας, τον καλείς για να σε προστατέψει, για να κάνει το καθήκον του και εκείνος σου την μπαίνει. Για εμένα αυτός ο ανθρωπάκος με την απραγία του είναι συνένοχος. Γιατί τύποι σαν αυτούς που μένουν ατιμώρητοι λόγω της βαρεμάρας σας (κύριοι αστυνομικοί) στο επόμενο νησί, στο επόμενο περιστατικό θα καταστρέψουν τη ζωή κάποιου επειδή απλά δεν τους αρέσει. Και θα φταίτε εσείς. Και όλα αυτά σε ένα νησί που το καλοκαίρι του 2012 ένας συμπολίτης μου έπεσε νεκρός από πυρά ληστή και που μια κοπέλα, η μικρή Μυρτώ, κακοποιήθηκε από έναν ανώμαλο και τώρα δεν μπορεί καν να μιλήσει. Και μόνο τότε, κατόπιν εορτής, αφού πρέπει να έχει καταστραφεί η ζωή σου θα δράσει η αστυνομία. Και απορώ… είναι δυνατόν να έχουν συμβεί τέτοια γεγονότα στο νησί και όχι απλά να συνεχίζουν αδιαφορούν αλλά να στη λένε και από πάνω;

«Τέτοιου είδους αστυνομικοί είστε συνένοχοι»

Και ξανακαταλήγω, ότι τέτοιου είδους αστυνομικοί είστε συνένοχοι και θα είμαι εκεί να σας κατηγορώ για την απραγία σας όταν ένας ακόμη συμπολίτης μου θα χάσει τη ζωή του ενώ τα κανάλια θα σας δίνουν παράσημα επειδή απλά πιάσατε τον δράστη.

Μπράβο σας Αστυνομικοί της Πάρου.

Μπράβο σας Κομπλεξικοί του Κόσμου.

Note: Έγραφα αυτό το κείμενο σε μια αγαπημένη μου καφετέρια όταν βλέπω να περνάει μια κοπέλα που το t-shirt της έγραφε το εξής quote του Oscar Wilde (τον οποίο θαυμάζω): «Be yourself everyone else is taken». Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω!

Έπειτα από όλα αυτά, ο Κωστής Σταθερός έχει απευθύνει Κάλεσμα – Ψήφισμα στο AVAAZ με το οποίο καλεί τους Παριανούς και τους επισκέπτες στην Πάρο να ψηφίσουν για «Νυχτερινή Αστυνόμευση στην Νάουσα».

«Απευθύνομαι τώρα σε όλους εσάς που μπορεί να διαβάζεται το post να υπόγραψετε στο ψήφισμα για "Νυχτερινή Αστυνόμευση στην Νάουσα". Το ψήφισμα αφορά όλους τους Παριανούς. Όλοι βγαίνουμε στη Νάουσα. Οι ανεύθυνοι αστυνομικοί αξίζουν μόνο σε ανεύθυνους πολίτες. Εμείς όμως είμαστε ανεύθυνοι; Είναι στο χέρι του καθενός μας να αποδείξουμε οτι δεν είμαστε. Εγώ έδωσα τη μάχη μου. Θεώρησα, από την αρχή που ξυλοκοπήθηκα, καθήκον μου να δράσω. Αλλά ο δικός μου ρόλος για το κοινό καλό τελειώνει κάπου εδώ. Τώρα ειναι η σειρά σας. Έφτασε η ώρα επιτέλους να ενωθούμε όλοι για έναν και ένας για όλους. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε αυτό που δεν είχαμε ποτέ. Ασφάλεια. Ήρθε η ώρα να δράσουμε πριν κάποιος από εμάς κινδυνέψει ξανά. Φίλοι και φίλες μου ψηφίστε» γράφει ο Κώστας Σταθερός.

Όσοι επιθυμείτε να ψηφίσετε πατήστε ΕΔΩ